Azoren NW Europa dl2
We naderen eindelijk The Scillies, de ZW punt van engeland. Waarschijnlijk vanacht zullen we ze zien...
Datheeft wel enige frustraties gekost. Steeds was de wind uit Noord Oostelijk richting, en dus moesten we opkruisen. Zo hebben we dan eerst 1 en later nog twee dagen in NNW-elijke richting gevarenmet geen of nauwelijks voortgang in de gewenste richting. En dat doet wat met een mens. Daar wordt je chagerijnig van. En als dan ook het weer niet mee werkt... Stteds was alles grijs. Geen zonnettje, nee soms (meestal 's nachts) kwamen de wolken naar beneden wardoor je opeens wel wat sterren zag maar de horizon verdween. Ik hoef niet uit teleggn dan het dan ook niet lkker droog is aan dek....
Later kregen we wat meer wind waardoor het in de kajuit ook steeds natter werd. Alle kussens en kleren zijn nu vochtig.
Er waren ook steeds minder dieren te zien: De Portugese oorlogs schepen werden kleiner en kleiner, de bruine meeuwen hebben al enkel dagen niet meer gezien, wel het zwarte vogeltje dat lijkt op een zwaluw. . Inmiddels zijn er wel Jan van Genten en een witte meeuwensoort dat erg gedrongen is (geen staart en stompe kop). Vissen hebben we niet gezien,noch gevangen ondanks alle pogingen daartoe. Wit flank dolfijnen hebben we gelukkig nog wel regelmtig gezien. Totdat we op de Keltische zee terecht kwamen (daar loopt ineens de bodemop van enkee kilometers diepte naar ca 200 meter). Daat werden we begroet door echte tuimelaars; de Flipper onder de dolfijnen (voor de oudere lezer).
Gelukkig klaarde het enkel dagen geleden op. Eerst 's morgens een vaag zonnetjte later een blauwe hemel.Maar er zat nog welveel vocht in de lucht, dus 's nachts was het weer bewolkt. Volgende dag meer zon. Tot in de loop van de ochtend er een wolk neeer daalde tot op zeeniveau en over ons heen kwamliggen. Wer mist zoals 's nachts. Gelukkig duurde dat geen uren..... De wind was nogal wisselend. Tijdens mijn nachtwacht nam hij toe. ik kon een reefaktie nog uitstellen tot de wachtwissel, mar toen Geert Jan kwam hebben we een rif gelegd. Nog geen 5 miuten later zakte de wind in en werd het weer hele maal rustig. Zo kun je maar bezig blijven...
Toch zijn er ook hele mooie momenten: Op eengegeven moment zaten we met zn drieen naar de zonsondergang te kijken. "Het zou toch mooi zijn als er nu een walvis verschijnt". En op dat moment zwom er een dolfijn tussen ons en de zon in. Ongelofelijk en prachtig.
Afgelopen nacht een zwak windje uit ZO richting.Soms motoren soms zeien (in de goede richting!!!) Tijdens mijn wacht lag er ten zuiden van ons een Spaanse visfabriek waaromheen tientallen vissers aan he vissen waren.Enkelen kwamen me schunvan achterin inhalen. Lastig te zien of ze dan voor of achterlangs gaan. Want omdat ik op de motor voer werd de WiFi met AIS signalen verstoord waardoor ik geen goed AIS beeld meer had. Het was wel zaak omkoers en snelheid te behuden want het lee erop dat de vissers net achter me langs stuurden. Zoals altijd liep alles weer goed af en voeren ze inderdaad achter me langs.
Even later kwamGeert Jans hoofd uit het luik: afwisseling van de wacht. Ik had hem nog niet verteld dat er inmiddels genoeg wind zou zijn om te zeilen toen de motor er spontaan mee uit scheed. Meteen iedereen volop wakker. Wat kon dat nu zijn. De dieselhadden we gisteren nog aangevuldmet 40 liter uit de jerrycans, dus die kon het niet zijn. Nog naals starten waarop de motormeteen weer afsloeg leerde mij dat het de dieseltoevoer moest zijn. Waarschijnlijk verstopte filters. Dus ging Rommy op zoek naar de reserve exemplaren. Nadat ze de helevoorraadkamer overhoop had gehaald heeft ze ze inderdaad gevonden. Net voordat ik het eerste filter los wilde draaien zag ik een scheur in de dieselslang. Daardor zoog de motor duslucht inplaats van diesel aan.Dat was gelukkig snelverholpen. Dus om 04:00 uur, een uur na het stilvallen van de motor deed hij het weer. Met een voldaan gevoelkonden de slaapwachten weer opgepakt worden.
Vandaag prachtig weer, Zon en een windje dat maakt dat we de Scillies halve wind kunnen bezeilen als er tenminste genoeg wind is om te zeilen. Dus vanmorgen maar weer een baddersessie gehouden. Met een grote emmerzeewater op het voordek en dan maar badderen en haren wassen. Heerlijk weer een schoon gevoel. Verder weer een poging om de boot weer wat te drogen..... Kortom heerlijk rustig genieten van rustig zomerweerterwijl we de goede kant op zeilen. Waarschijnlijk vannacht passeren we de Scillies enkomen we in het Kanaal. Helaas lijkt er nog wat NO wind en windstiltes in het verschiet te liggen. Maar we ruiken de stal dus hopen om een ZW wind die ons o naar huis blast. Het is wat het is en zullen wel zien wat het wordt.... Genietn van het hier en nu van de mooie zee.
Sent from Iridium Mail & Web.
dinsdag 12 juli 2022
donderdag 7 juli 2022
Azoren NW Europa
Azoren NW Europa
Het was de bedoeling omop zondag van Sao Miquel te vertrekken. Wegens slachte wind verwachtingen hebben we dit twee dagen uitgesteld. Dus vertrek op woensdag.
Ponta Delgad ligt aan de zuidkant van het eiland, dus was enige geharrewar over of we nu via de west of via de oostkant moesten varen. Het werd de oost kant, maar daardoor hebben we in ieder geval de walvissen die misschien aan de westkant zaten (????) niet gezien....
De eerste twee dagen was er wenig wind maar net genoeg om te kunnen zeilen. Vooral veel bewolking. 's Nachts hebben we een hele tijd gevaren in een windje dat varieerde van minder dan 10 knopen tot meer dan 20 knopen in enkel minute en weer terug. Dat houdt je wel bezig als je wacht hebt...
De wind werd wat sabieler en draaide wat zodat we tot nu toe (donderdag 7 juli) uitsluitend aan de wind hebben kunnen varen.
Steeds zwaar bewolkt met heel af en toe een straaltje zon er tussendoor. Ik heb mn korte broek nog niet aan gehad. 's Nachts daalde de bewolking zo af en toe: een sterrenhemel werd dan flets zichtbaar, maar de horizon verdween. Het vocht waaruit de wolken bestaan werd voelbaar. Het voordeel van dergelijke donkere nachten is dat het oplichten van de zee wel heel mooi wordt.
Na enkele dagen zo gevaren te hebben (ik ben het overzicht wat wanneer was helemaal kwijt) hebben we een hoogte klapje gemaakt van 60 nm. Een ruime halve dag varen terwijl we geen mijl dichter bij de bestemming kwamen.Verder is het maar een saai weer. En dat heeft zo af en toe ook effect op de sfeer aan boord.
Eergisteren hebben we weer zon klapje moeten maken: twee dagen haaks op de bestemming varen. De bestemming is overigens nogal ongewis. Voorlopig hebben we het waypoint op Cherbourg staan (ca 1200 nmva de Azoren). Maar gezien de windrichtig (NOORD OOST !!!!) passeren ook andere optie de revue bij het maken van de volgende strategische beslissing
: La Corunja, Brest, Ierland, Scilly's, Zuid Engeland Alles is nog mogelijk. Hoe verder we richting Kanaal komen hoe standvastiger de wind uit het Noord Oosten lijkt te komen. En dat met een boot die meer voor de passaatwinden is ontworpen.... 8 dagen onderweg nog meer dan 500 nm (in rechte lijn) te gaan!!
De zee om ons heen is ook een beetje saai aan het worden: geen vis gezien ondanks het vistuig dat overdag steeds uit saat. Geen walvissen gezien, ondanks dat die zich in deze tijd van het jaar bij de Azorenophouden. De bruine meeuwen die we de hele reis al zien zijn er nog steeds, soms een enkele, soms een hele groep. Slechts 2 maal een ander vogeltje gezien: Kleiner dan de meeuwen, zwart met een witte vlek op de rug tussen de vleugels en de staart en heefteen vorm die wat weg heeft van een zwaluw. Geen idee wat voor vogel dat is....
Het aantal Portugese Oorlogsschepen (kwallen) is drastich afgenomen, nog slechts een nekele zeilt hier nog ronnd.
Alleen de wit flank dolfijnen lijken hier nog te leven: regelmatig komen er enkele of zelfs eenmaal een groep van ca 50 stuks, even bij de boot kijken.
Ookgaan er hele agen voorbij dat wegeen enkel ander (vracht-)schip zien.
Kortom: de oceaan is groot en wij zijn klein en dat zal zo nog wel even duren voordat we weer tussen de mensen zijn.....
Sent from Iridium Mail & Web.
Het was de bedoeling omop zondag van Sao Miquel te vertrekken. Wegens slachte wind verwachtingen hebben we dit twee dagen uitgesteld. Dus vertrek op woensdag.
Ponta Delgad ligt aan de zuidkant van het eiland, dus was enige geharrewar over of we nu via de west of via de oostkant moesten varen. Het werd de oost kant, maar daardoor hebben we in ieder geval de walvissen die misschien aan de westkant zaten (????) niet gezien....
De eerste twee dagen was er wenig wind maar net genoeg om te kunnen zeilen. Vooral veel bewolking. 's Nachts hebben we een hele tijd gevaren in een windje dat varieerde van minder dan 10 knopen tot meer dan 20 knopen in enkel minute en weer terug. Dat houdt je wel bezig als je wacht hebt...
De wind werd wat sabieler en draaide wat zodat we tot nu toe (donderdag 7 juli) uitsluitend aan de wind hebben kunnen varen.
Steeds zwaar bewolkt met heel af en toe een straaltje zon er tussendoor. Ik heb mn korte broek nog niet aan gehad. 's Nachts daalde de bewolking zo af en toe: een sterrenhemel werd dan flets zichtbaar, maar de horizon verdween. Het vocht waaruit de wolken bestaan werd voelbaar. Het voordeel van dergelijke donkere nachten is dat het oplichten van de zee wel heel mooi wordt.
Na enkele dagen zo gevaren te hebben (ik ben het overzicht wat wanneer was helemaal kwijt) hebben we een hoogte klapje gemaakt van 60 nm. Een ruime halve dag varen terwijl we geen mijl dichter bij de bestemming kwamen.Verder is het maar een saai weer. En dat heeft zo af en toe ook effect op de sfeer aan boord.
Eergisteren hebben we weer zon klapje moeten maken: twee dagen haaks op de bestemming varen. De bestemming is overigens nogal ongewis. Voorlopig hebben we het waypoint op Cherbourg staan (ca 1200 nmva de Azoren). Maar gezien de windrichtig (NOORD OOST !!!!) passeren ook andere optie de revue bij het maken van de volgende strategische beslissing
: La Corunja, Brest, Ierland, Scilly's, Zuid Engeland Alles is nog mogelijk. Hoe verder we richting Kanaal komen hoe standvastiger de wind uit het Noord Oosten lijkt te komen. En dat met een boot die meer voor de passaatwinden is ontworpen.... 8 dagen onderweg nog meer dan 500 nm (in rechte lijn) te gaan!!
De zee om ons heen is ook een beetje saai aan het worden: geen vis gezien ondanks het vistuig dat overdag steeds uit saat. Geen walvissen gezien, ondanks dat die zich in deze tijd van het jaar bij de Azorenophouden. De bruine meeuwen die we de hele reis al zien zijn er nog steeds, soms een enkele, soms een hele groep. Slechts 2 maal een ander vogeltje gezien: Kleiner dan de meeuwen, zwart met een witte vlek op de rug tussen de vleugels en de staart en heefteen vorm die wat weg heeft van een zwaluw. Geen idee wat voor vogel dat is....
Het aantal Portugese Oorlogsschepen (kwallen) is drastich afgenomen, nog slechts een nekele zeilt hier nog ronnd.
Alleen de wit flank dolfijnen lijken hier nog te leven: regelmatig komen er enkele of zelfs eenmaal een groep van ca 50 stuks, even bij de boot kijken.
Ookgaan er hele agen voorbij dat wegeen enkel ander (vracht-)schip zien.
Kortom: de oceaan is groot en wij zijn klein en dat zal zo nog wel even duren voordat we weer tussen de mensen zijn.....
Sent from Iridium Mail & Web.
zondag 26 juni 2022
Horta
Horta
Na de aankost na20dagen zee in Horta hebben we de deerste dag niets gedaan. Beetje aanrommelen en een beetje benenstrekken. 's Avond Pizza gegeten bij PapaPizzaa. Een eenvoudige zaaltje met tafeltjes en stoeltjes maar waar ook een hoop inwoners van het eiland Faial hun pizza koen halen.
De tweede dag bestond uit dwat klussen en de hoogstnoodzakelijke was doen.
Daarna zijn we een dagje met de veerboot overgestoken naar het buur eiandPico, waar we een rondrit in een taxi hebben gemaakt waarbij we alle bizondere plekken van Pico hebben gezien. De tocht eindigde bij de vulkaan. Op 1200 meter hoogte is er een kantoor waar je je moet melden als je verder naar boven wilt lopen. Ca 3 uur lopennaar de top en dan 4 uur terug naar beneden. Dat hebben we niet gedaan, maar we hadden wel het geluk dat de top net even zichtbaar werd tssen de wolken door.. Verder is de wijnbouw op Pico heel opvallend: om een of twee druivenstokken maken ze een muurtje van lavastenen. Dat biedt bescherming tegen de wind. zo ntstaan er doolhoven van muurtjes waartussen de wijn groeit. Een zeer arbeidstensieve manier van wijnbouw, want ook het plukkenmoet met de hand tussen al die muurtjes gebeuren.
Een andere beeld dat me bij geleven i is het landschap met een stuk of 7 kratertjes .Kleine kratertjes op de flanken van de grote vulkaan Pico. Nooit gewten dat een vulkaan van die pukkeltjes heeft.
Ge grote grot de vulkaan in had een maximum aantal bezoekers. Zonder reservering kon je er dus niet terecht. Gelukkig wist Maria onze taxi chaufeuze en gids, wel een andere grot. Kleiener , gratis en niet bezocht door andren (op dat moment). Toch welindrukwekkend om door zo'n grot door de berg te lopen en er 100 m verder weer uit te komen. Echt zo'n gat waardoor de vulkaan aan het blazen is geweest.
Bij elkdorp hebbenzewel ee plek gemaakt om vaaf de rotsen goed te kunnen zwemmen. de meeste van die plekken met grtis buitendouche.
Een bezoek aan een walvismuseumbehoordeook tot de attracties die we bezocht hebben. Met de bij behorende film gaf het een goede indruk hoe op de Azoren vroeger de walvisindustrieeruit zag. Het vangen , doden,en villen van de walvissen was puur handwerk, zonder exploderende harpoens enz. Gewoon vanuit een grote (zeil-)kano. Niet helemaal in overeenstemming met de huidige dekwijze, maar toch. In t museum stonden ook enkele van de (zeil-)kano's. Erg kunstig gemaakt. In Horta lagen er een stukof 6 op de helling en werden gebrikt voor roeitrainingen. Dus de historie leeft nog voort.
Martin en Hillary van de Chardony of Solant en Dan van de Hazel James hadden op Horta ee auo gehuurd voor enkele dagen. Ze hadden nog een 4e plek over of er iemand van ons interresse had. Nou dat had ik wel. Dus ben ik een dag met hen o stap heweest.
Eerst naar boven gereden over een lange weg met veel gaten en kuilen naar boven. Naar de top van de vulkaan die Faial gevormd heeft. Daarboven kan je prachtig waandelenop de top van de kraterrand. Helaas, helaas, het was erg mistig zowel aan de buitenzijde van de vukaar als in de kratermond. Heel eve trok de mist op maar dat duurde nauwelijks lang genoeg omeen foto te maken. Dus die wandeling hebben we maar gauw afgebroken.
We zijn toen naar de west (?) punt van het eiland gereden. (het eiland meet ca 50 bij 10 km).
Daar is net buiten het eiland dus in zee , in 1957 een uitbraak geweest.Er is toen een heel stuk land tegen het eiland aangeplakt. De vuurtoren die daar stond heeft daarbij zijn functie verloren, wanr er ligt nu een berg VOOR de vuurtoren. Die hoek van het bestaande eiland is daarbij onder eem meters dikke (tot 5 meter) laag as terecht gekomen, waarop nu de eerste vegetatie probeert te groeien. Indrukwekkend om daarop te wandelen. Ook is daar nu een museum gevestig over vulkanisme en de uitbraak van 1957 in het bijzonder. Daarbij vertonen ze dan ook een 3D film over het ontstaan va de aarden en de uitbraak daar. Het is net zo levensecht als de film in de Efteling!! Al met al een heel mooi museum. En een goede plek om rond te wandelen op de dikke laag as.
De weersituatie was niet geweldig. In plaats van de gebruikeleke ZW wind was hij steeds Noord en later ook met buien. Dat heeft te maken met het mooie weer in Nederland. De hoge ruk gebieden daar zorgen voor de verkeerde wind hier.
Na 7 dagenlijkt het even betr te worden en zijn we dus op weg gegaan naar Pornt Del Prada (of zoiets) op het meest oostelijk gelegen eiland, ca 150 nM varen. Daar schijnt de hoofstad van de Azoren te zijn en zeer geschikt voor de inkopen voor de thuisreis.
Tot zover vanuit de Annalena varend onderlangs Pico.
Sent from Iridium Mail & Web.
Na de aankost na20dagen zee in Horta hebben we de deerste dag niets gedaan. Beetje aanrommelen en een beetje benenstrekken. 's Avond Pizza gegeten bij PapaPizzaa. Een eenvoudige zaaltje met tafeltjes en stoeltjes maar waar ook een hoop inwoners van het eiland Faial hun pizza koen halen.
De tweede dag bestond uit dwat klussen en de hoogstnoodzakelijke was doen.
Daarna zijn we een dagje met de veerboot overgestoken naar het buur eiandPico, waar we een rondrit in een taxi hebben gemaakt waarbij we alle bizondere plekken van Pico hebben gezien. De tocht eindigde bij de vulkaan. Op 1200 meter hoogte is er een kantoor waar je je moet melden als je verder naar boven wilt lopen. Ca 3 uur lopennaar de top en dan 4 uur terug naar beneden. Dat hebben we niet gedaan, maar we hadden wel het geluk dat de top net even zichtbaar werd tssen de wolken door.. Verder is de wijnbouw op Pico heel opvallend: om een of twee druivenstokken maken ze een muurtje van lavastenen. Dat biedt bescherming tegen de wind. zo ntstaan er doolhoven van muurtjes waartussen de wijn groeit. Een zeer arbeidstensieve manier van wijnbouw, want ook het plukkenmoet met de hand tussen al die muurtjes gebeuren.
Een andere beeld dat me bij geleven i is het landschap met een stuk of 7 kratertjes .Kleine kratertjes op de flanken van de grote vulkaan Pico. Nooit gewten dat een vulkaan van die pukkeltjes heeft.
Ge grote grot de vulkaan in had een maximum aantal bezoekers. Zonder reservering kon je er dus niet terecht. Gelukkig wist Maria onze taxi chaufeuze en gids, wel een andere grot. Kleiener , gratis en niet bezocht door andren (op dat moment). Toch welindrukwekkend om door zo'n grot door de berg te lopen en er 100 m verder weer uit te komen. Echt zo'n gat waardoor de vulkaan aan het blazen is geweest.
Bij elkdorp hebbenzewel ee plek gemaakt om vaaf de rotsen goed te kunnen zwemmen. de meeste van die plekken met grtis buitendouche.
Een bezoek aan een walvismuseumbehoordeook tot de attracties die we bezocht hebben. Met de bij behorende film gaf het een goede indruk hoe op de Azoren vroeger de walvisindustrieeruit zag. Het vangen , doden,en villen van de walvissen was puur handwerk, zonder exploderende harpoens enz. Gewoon vanuit een grote (zeil-)kano. Niet helemaal in overeenstemming met de huidige dekwijze, maar toch. In t museum stonden ook enkele van de (zeil-)kano's. Erg kunstig gemaakt. In Horta lagen er een stukof 6 op de helling en werden gebrikt voor roeitrainingen. Dus de historie leeft nog voort.
Martin en Hillary van de Chardony of Solant en Dan van de Hazel James hadden op Horta ee auo gehuurd voor enkele dagen. Ze hadden nog een 4e plek over of er iemand van ons interresse had. Nou dat had ik wel. Dus ben ik een dag met hen o stap heweest.
Eerst naar boven gereden over een lange weg met veel gaten en kuilen naar boven. Naar de top van de vulkaan die Faial gevormd heeft. Daarboven kan je prachtig waandelenop de top van de kraterrand. Helaas, helaas, het was erg mistig zowel aan de buitenzijde van de vukaar als in de kratermond. Heel eve trok de mist op maar dat duurde nauwelijks lang genoeg omeen foto te maken. Dus die wandeling hebben we maar gauw afgebroken.
We zijn toen naar de west (?) punt van het eiland gereden. (het eiland meet ca 50 bij 10 km).
Daar is net buiten het eiland dus in zee , in 1957 een uitbraak geweest.Er is toen een heel stuk land tegen het eiland aangeplakt. De vuurtoren die daar stond heeft daarbij zijn functie verloren, wanr er ligt nu een berg VOOR de vuurtoren. Die hoek van het bestaande eiland is daarbij onder eem meters dikke (tot 5 meter) laag as terecht gekomen, waarop nu de eerste vegetatie probeert te groeien. Indrukwekkend om daarop te wandelen. Ook is daar nu een museum gevestig over vulkanisme en de uitbraak van 1957 in het bijzonder. Daarbij vertonen ze dan ook een 3D film over het ontstaan va de aarden en de uitbraak daar. Het is net zo levensecht als de film in de Efteling!! Al met al een heel mooi museum. En een goede plek om rond te wandelen op de dikke laag as.
De weersituatie was niet geweldig. In plaats van de gebruikeleke ZW wind was hij steeds Noord en later ook met buien. Dat heeft te maken met het mooie weer in Nederland. De hoge ruk gebieden daar zorgen voor de verkeerde wind hier.
Na 7 dagenlijkt het even betr te worden en zijn we dus op weg gegaan naar Pornt Del Prada (of zoiets) op het meest oostelijk gelegen eiland, ca 150 nM varen. Daar schijnt de hoofstad van de Azoren te zijn en zeer geschikt voor de inkopen voor de thuisreis.
Tot zover vanuit de Annalena varend onderlangs Pico.
Sent from Iridium Mail & Web.
Ponta Delgada (Sao Miguel)
Ponta Delgada (Sao Miquel)
Van Horta naar Ponta Delgada is ca 150 nM dus 1,5 dag varen.
Aangekomen om 13:00 lokale tijddus sloot het havenkantoor en de immigratie voor 1 uur. Daarna heeft Rommy snel de papierwinkel geregeld en zijn we verhuisd naar de jachthaven.
Donderdagmiddag niet veel meer gedaan. Het plan was on op zondag te vertrekken richting Nederland.
Met twwe dagen te besteden hebben we besloten 1 boot-voorbereidingsdag te houden en 1 dag vooreen leuke aktiviteit.
Alle autoverhuuren eilandtours leken volgeboekt dus zijn Geert Jan en ik vrijdags morgens naar de scooterverhuur gegaan. We hebben voor zaterdag 1 kleine en 1 grote scooter kunnen huren. De vrijdag werd daarmee dus klus en inkopen dag.
Porta Delgada is een grote stad met ca 100.000 inwoners, flat gebouwen en zelfs een toren flat. Het oude centrum is leuk om doorhen te wandelen met veel kleine winkeltjes, veel restaurants en kerken. De grote supermarkt ligt net achter het centrum en was dus iets verder lopen, maar wel te doen.
Zaterdag hebben we de scooters (1x50cc 1x 125 cc) opgehaald en zijn Jos op de kleien en Geert Jan met Rommy achterop op de grote scooter gaan rijden. Aan de oostkant van het eiland ligt een grote vulkaanmet meerdere kratermeren. Volgens de touristenfolders zou het enemeer glauw moeten zijn en het naast gelegen meer groen. Helaas was in het blauwe meer de algengroei dusdanig uitgebroken dat nu beide meren groen zijn. Inhet 'blauwe" meer lag wel een of ander werktuig om wier te maaien of zo, dus er wordt aan gewerkt om de situatie te herstellen. Naast de meren, dus in de kratermond ligt ook nog een heel dorp.
Hel hele landschap zowel binnen als buiten de kratermond is geweldig mooi. Niet te beschrijven zo mooi dus dat ga ik ook niet doen. Maar dat we er van genoten hebbe mag duidelijk zijn.
Daarna zijn we aan de oostzijde naar beneden gereden en de kustweg langs denoordkant van het eilend gevolgd. Het eiland is ca 60 km lang dus we hebben niet de gehele weg gevolgd. Dat was gelukkig ook niet nodig want van zo lang op een scootertje rijden wordt je wel wat stijf.
Halverwege de noordkust zijn we afgeslagen het binneland weer in naar de vulkaan Barrosa
Daar zijn warm water bronnen, waarmee ze baden vullen en waar je dus in mag "zwemmen". Rommy en ik hadden badkledij bij ons en zijn nu dus door de werking van de mineralen in het water jaren jonger! Ook kon je daar onder de waterval gaan staan (was wel"koud" water) dus dat kan ook weer van mijn bucket list. Zo'n kloof met warmwater is natuurlijk ideaal voor de plantengroei. Ze noemn het bos daar dus ook regenwoud.. Opvallend waren de reuzen varens van 2 tot 3 meter hoog die we al eerder gezien hadden op Pico. Het deed mij erg denken aan Burgers bush in de dierntuin in Arnhem. Maar dan echt!!!
Er wordt ook op industriele schaal geothermisch water opgepompt en gebruikt voor elektriciteitsopwekking. Met het warme water wordt eerst een stof met een laag kookpunt , aan het koken gebracht waana de damphiervan gebruikt wordt op een turbine aan te drijven. Zo wordt het eiland voorzien van elektriciteit in plaats van een olie gestookte centrale zoals op Pico.
Daarna zijn we terug gereden naar de boot. Dus eerst de berg af met hellingen van 10% en vele bochten en, zeker bovenaan de berg, flinke wind die plotseling om de hoek kwam waaien. Het stuur dus goed vasthouden!!!
Ook op dit eilendgroeien naast de wegen zeer veel Hortensia's. Het is duidelijk dat dit de nationale plant is van de Azoren (en de naam heeft verwantschap met Horta). Alleen waren meeste de Hortensia's op Horta nog niet in bloei en hier wel!
Terug op de boot waren we allen zeer vermoeid door de vele geweldig mooie indrukken, het rijden en vooral van het zitten op een scooter.
's Avonds uit eten gegaan als afscheid van e Azoren. Het was in lijn met de hele dag: Geweldig goed.
Zondag morgen bij het opstaan was er geen wind. De weerkaarten gaven ook aan dat er niet veel te verwachten zou zijn. Dus hebben we moeten besluiten het vertrek uit te stellen (tot waarschijnlijk dinsdag). Het is niet anders; bij zeilen bepaalt de wind de reis.
Dus zondag een wandeling gemaakt die Geert Jan op internet gevonden had. Als je bij het centrum van de stad vertrekt (wan daar liggen we) dat gaat zo'n rondwandeling vooral door bewoont gebied en niet door de natuur. Maar het geeft wel een goedeindruk hoe men hier leeft. Ook zijn we daarbij langs de kassen gekomen waar ze ananassen kweken. Helaas zijn die in tegenstelling tot de meeste ander roducten wel erg duur (ca 10 Euro per stuk!!)
En zover zijn we nu. Voor morgen nog wat leuks bedenken en hopelijk dinsdag toch vertrekken. Gelukkig is alles hier op de Azoren goed betaalbaar en niet zo duur als in Bermuda ;-)
Sent from Iridium Mail & Web.
Van Horta naar Ponta Delgada is ca 150 nM dus 1,5 dag varen.
Aangekomen om 13:00 lokale tijddus sloot het havenkantoor en de immigratie voor 1 uur. Daarna heeft Rommy snel de papierwinkel geregeld en zijn we verhuisd naar de jachthaven.
Donderdagmiddag niet veel meer gedaan. Het plan was on op zondag te vertrekken richting Nederland.
Met twwe dagen te besteden hebben we besloten 1 boot-voorbereidingsdag te houden en 1 dag vooreen leuke aktiviteit.
Alle autoverhuuren eilandtours leken volgeboekt dus zijn Geert Jan en ik vrijdags morgens naar de scooterverhuur gegaan. We hebben voor zaterdag 1 kleine en 1 grote scooter kunnen huren. De vrijdag werd daarmee dus klus en inkopen dag.
Porta Delgada is een grote stad met ca 100.000 inwoners, flat gebouwen en zelfs een toren flat. Het oude centrum is leuk om doorhen te wandelen met veel kleine winkeltjes, veel restaurants en kerken. De grote supermarkt ligt net achter het centrum en was dus iets verder lopen, maar wel te doen.
Zaterdag hebben we de scooters (1x50cc 1x 125 cc) opgehaald en zijn Jos op de kleien en Geert Jan met Rommy achterop op de grote scooter gaan rijden. Aan de oostkant van het eiland ligt een grote vulkaanmet meerdere kratermeren. Volgens de touristenfolders zou het enemeer glauw moeten zijn en het naast gelegen meer groen. Helaas was in het blauwe meer de algengroei dusdanig uitgebroken dat nu beide meren groen zijn. Inhet 'blauwe" meer lag wel een of ander werktuig om wier te maaien of zo, dus er wordt aan gewerkt om de situatie te herstellen. Naast de meren, dus in de kratermond ligt ook nog een heel dorp.
Hel hele landschap zowel binnen als buiten de kratermond is geweldig mooi. Niet te beschrijven zo mooi dus dat ga ik ook niet doen. Maar dat we er van genoten hebbe mag duidelijk zijn.
Daarna zijn we aan de oostzijde naar beneden gereden en de kustweg langs denoordkant van het eilend gevolgd. Het eiland is ca 60 km lang dus we hebben niet de gehele weg gevolgd. Dat was gelukkig ook niet nodig want van zo lang op een scootertje rijden wordt je wel wat stijf.
Halverwege de noordkust zijn we afgeslagen het binneland weer in naar de vulkaan Barrosa
Daar zijn warm water bronnen, waarmee ze baden vullen en waar je dus in mag "zwemmen". Rommy en ik hadden badkledij bij ons en zijn nu dus door de werking van de mineralen in het water jaren jonger! Ook kon je daar onder de waterval gaan staan (was wel"koud" water) dus dat kan ook weer van mijn bucket list. Zo'n kloof met warmwater is natuurlijk ideaal voor de plantengroei. Ze noemn het bos daar dus ook regenwoud.. Opvallend waren de reuzen varens van 2 tot 3 meter hoog die we al eerder gezien hadden op Pico. Het deed mij erg denken aan Burgers bush in de dierntuin in Arnhem. Maar dan echt!!!
Er wordt ook op industriele schaal geothermisch water opgepompt en gebruikt voor elektriciteitsopwekking. Met het warme water wordt eerst een stof met een laag kookpunt , aan het koken gebracht waana de damphiervan gebruikt wordt op een turbine aan te drijven. Zo wordt het eiland voorzien van elektriciteit in plaats van een olie gestookte centrale zoals op Pico.
Daarna zijn we terug gereden naar de boot. Dus eerst de berg af met hellingen van 10% en vele bochten en, zeker bovenaan de berg, flinke wind die plotseling om de hoek kwam waaien. Het stuur dus goed vasthouden!!!
Ook op dit eilendgroeien naast de wegen zeer veel Hortensia's. Het is duidelijk dat dit de nationale plant is van de Azoren (en de naam heeft verwantschap met Horta). Alleen waren meeste de Hortensia's op Horta nog niet in bloei en hier wel!
Terug op de boot waren we allen zeer vermoeid door de vele geweldig mooie indrukken, het rijden en vooral van het zitten op een scooter.
's Avonds uit eten gegaan als afscheid van e Azoren. Het was in lijn met de hele dag: Geweldig goed.
Zondag morgen bij het opstaan was er geen wind. De weerkaarten gaven ook aan dat er niet veel te verwachten zou zijn. Dus hebben we moeten besluiten het vertrek uit te stellen (tot waarschijnlijk dinsdag). Het is niet anders; bij zeilen bepaalt de wind de reis.
Dus zondag een wandeling gemaakt die Geert Jan op internet gevonden had. Als je bij het centrum van de stad vertrekt (wan daar liggen we) dat gaat zo'n rondwandeling vooral door bewoont gebied en niet door de natuur. Maar het geeft wel een goedeindruk hoe men hier leeft. Ook zijn we daarbij langs de kassen gekomen waar ze ananassen kweken. Helaas zijn die in tegenstelling tot de meeste ander roducten wel erg duur (ca 10 Euro per stuk!!)
En zover zijn we nu. Voor morgen nog wat leuks bedenken en hopelijk dinsdag toch vertrekken. Gelukkig is alles hier op de Azoren goed betaalbaar en niet zo duur als in Bermuda ;-)
Sent from Iridium Mail & Web.
woensdag 15 juni 2022
De grote oversteek (finale)
De grote oversteek (finale)
Inmiddels aangekomen in Horta. Maar daarover later meer.
Zoals te verwachten zouden we nog windstilte en tegenwindtegenkomen. En die hebben we gehad: we hebben ca 34 uur achtereen moeten motorenom door de windstilte te komen. Dwz er was wel iets wind maar minder dan 5 knopen en dan kun je eigenlijk niet meer zeilen, zeker als er ook nog golfslag (die angzaam uitdoofde) en deinng (die veel langer stand houdt) staat. Halverwegen was wel de verwachtte winddraaing merkbaar, maar dat leverder helaas geen zeilbaar resultaat..
Na 34 uur kun eindelijk de motor uit en konden we weer voorzichtig gaan zeilen. Helaas alleen niet de meest ideale koers.
Die laatste zeildag hadden we besloten om te bouwen tot culinair hoogtepunt. Ik had 's nachts een krentebrood gekneed zodat we bij de lunch vergebakken krentenbrood hadden.
's Avonds hadden we diner met gebakken aardappeltjes, verse gebakken tonijn en groente uit een blikje. Jaja de dag ervoor terwijl Geert Jan bijna klaar was met het koken hadden we eindelijk beet en is het gelukt een kleine (40cm) tonijn te vangen. Deze meteen schoongemaakt en bewaard in de koelkast. En de volgende dag dus gegeten bij het diner. Een ware traktatie..
Tijdens die laastse zeildag hebben we overigens ook nog een "meeuw" gevangen. Het domme beest was door de vislijnen gevlogen er erin verward geraakt. We hebben hem binnen gehaald en met het schepnet uit het water gevist. Ik heb hem toen beetgepakt waarna GeertJan en Rommy de lijn uit de knoop gehaald. Daarna was de (on-)geluksvogel weer vrij om te gaan.
Op gegeven moment zag ik iets in het water bewegen; Dolfijnen of zoiets. We konden ze goed zien. Geert Jan riep onmiddellijk"Beluga's" want ze waren vooral wit van kleur. Door hun stompe neus hield ik het meer op Grienden. Maar misschien zijn we allebei wat bevooroordeeld......
De laatste nacht hebben we besloten rustig aan te doende zodoende bij de dageraad bij Horta aan te komen. Daarbij werdern we ingehaald door een typisch warmte front. De temperatuur was hoog; ik had alleen een tshirt aan onder mn regenpak, maar de luchtvochtigheidsteeg wel tot een lekkere motregen. Dus terwijl we Horta op Faial en de vulkaan Pico al uren in zicht hadden verdwenen die in het gemiezer en werd de wereld kleiener om ons heen.
Op de AIS was goed te zien dat we niet de enige waren onderweg naar Horta. Vlak achter ons zat de HazelJames, de boot van solozeiler Dan, die een dag eerder uit Bermuda vertrokken was, maar veelminder gemotord heeft.
Ook kwam er nog een Engelslman en een Duitser aan. Allemaal naar Horta.
De aankomst bijHorta verliep zonder problemen (natuurlijk wel een uurtje later dan geplant, maar wat maakt dat uit op een tcht van 20 dagen). Helaas werden we sommeerd om te ankeren in de voorhaven totdat de kantoren van de douane ,immigratie, havenmeester etc. open waren. Plotseling het anker gereed maken en ankeren in 15m diep water met slechte ankergrond vergt toch wel veel van een uitgeputte bemanning.
Nadat Rommy en GeertJan met de dingy naar de verschillende kantoren waren geweest konden een plaats innemen in de jachthaven gevolgd door een dagje "rommel maar wat aan".
Concluderend kunnen we constateren dat we over het algemeen prachtig zeilweer hebben gehad. In iedergevalgeen stormen,maar max windkracht 6. Dat we bij de Azoren met het Azorenhoog te maken zouden krijgen was te verwachten en is normaal. Met ander woorden: "Rommy, je weather routing was geweldig!!!"
Tot zover de de grote overtocht. Nu enkele dagen Azoren, waarschijnlijk ook nog een of meer ander eilanden, en dan de volgende etappe.
en straks de langverwachtte pizza!! Alleen lijkt het er op dat de pizzerialvandaaag geloten is....
Sent from Iridium Mail & Web.
Inmiddels aangekomen in Horta. Maar daarover later meer.
Zoals te verwachten zouden we nog windstilte en tegenwindtegenkomen. En die hebben we gehad: we hebben ca 34 uur achtereen moeten motorenom door de windstilte te komen. Dwz er was wel iets wind maar minder dan 5 knopen en dan kun je eigenlijk niet meer zeilen, zeker als er ook nog golfslag (die angzaam uitdoofde) en deinng (die veel langer stand houdt) staat. Halverwegen was wel de verwachtte winddraaing merkbaar, maar dat leverder helaas geen zeilbaar resultaat..
Na 34 uur kun eindelijk de motor uit en konden we weer voorzichtig gaan zeilen. Helaas alleen niet de meest ideale koers.
Die laatste zeildag hadden we besloten om te bouwen tot culinair hoogtepunt. Ik had 's nachts een krentebrood gekneed zodat we bij de lunch vergebakken krentenbrood hadden.
's Avonds hadden we diner met gebakken aardappeltjes, verse gebakken tonijn en groente uit een blikje. Jaja de dag ervoor terwijl Geert Jan bijna klaar was met het koken hadden we eindelijk beet en is het gelukt een kleine (40cm) tonijn te vangen. Deze meteen schoongemaakt en bewaard in de koelkast. En de volgende dag dus gegeten bij het diner. Een ware traktatie..
Tijdens die laastse zeildag hebben we overigens ook nog een "meeuw" gevangen. Het domme beest was door de vislijnen gevlogen er erin verward geraakt. We hebben hem binnen gehaald en met het schepnet uit het water gevist. Ik heb hem toen beetgepakt waarna GeertJan en Rommy de lijn uit de knoop gehaald. Daarna was de (on-)geluksvogel weer vrij om te gaan.
Op gegeven moment zag ik iets in het water bewegen; Dolfijnen of zoiets. We konden ze goed zien. Geert Jan riep onmiddellijk"Beluga's" want ze waren vooral wit van kleur. Door hun stompe neus hield ik het meer op Grienden. Maar misschien zijn we allebei wat bevooroordeeld......
De laatste nacht hebben we besloten rustig aan te doende zodoende bij de dageraad bij Horta aan te komen. Daarbij werdern we ingehaald door een typisch warmte front. De temperatuur was hoog; ik had alleen een tshirt aan onder mn regenpak, maar de luchtvochtigheidsteeg wel tot een lekkere motregen. Dus terwijl we Horta op Faial en de vulkaan Pico al uren in zicht hadden verdwenen die in het gemiezer en werd de wereld kleiener om ons heen.
Op de AIS was goed te zien dat we niet de enige waren onderweg naar Horta. Vlak achter ons zat de HazelJames, de boot van solozeiler Dan, die een dag eerder uit Bermuda vertrokken was, maar veelminder gemotord heeft.
Ook kwam er nog een Engelslman en een Duitser aan. Allemaal naar Horta.
De aankomst bijHorta verliep zonder problemen (natuurlijk wel een uurtje later dan geplant, maar wat maakt dat uit op een tcht van 20 dagen). Helaas werden we sommeerd om te ankeren in de voorhaven totdat de kantoren van de douane ,immigratie, havenmeester etc. open waren. Plotseling het anker gereed maken en ankeren in 15m diep water met slechte ankergrond vergt toch wel veel van een uitgeputte bemanning.
Nadat Rommy en GeertJan met de dingy naar de verschillende kantoren waren geweest konden een plaats innemen in de jachthaven gevolgd door een dagje "rommel maar wat aan".
Concluderend kunnen we constateren dat we over het algemeen prachtig zeilweer hebben gehad. In iedergevalgeen stormen,maar max windkracht 6. Dat we bij de Azoren met het Azorenhoog te maken zouden krijgen was te verwachten en is normaal. Met ander woorden: "Rommy, je weather routing was geweldig!!!"
Tot zover de de grote overtocht. Nu enkele dagen Azoren, waarschijnlijk ook nog een of meer ander eilanden, en dan de volgende etappe.
en straks de langverwachtte pizza!! Alleen lijkt het er op dat de pizzerialvandaaag geloten is....
Sent from Iridium Mail & Web.
zondag 12 juni 2022
De grote oversteek (Azoren hoog?)
De grote oversteek (Azorenhoog?)
De verse etenwaren zijn op, we doen het al een tijdje metblikvoer; soms hele goede smakelijke combinaties, soms smakeloze prak. Maar in ieder geval warm en het vult de maag. Het broodbeleg raakt ookop, rst nog slechts 1 pakje italiaanse plakjes wordt. Daarna pindakaas, jam en chokopasta. Brood is is voldoende ikbak elke dag een nieuw brood. Ook de kledingkasten raken leeg, we beginnen een beetje te stinken, maar omdat we dat alledriedoen merken we dat niet zo erg :-)
Dagelijks krijgen we een bezoekje van wat dolfijnen; meestal kleine gestippeldeexemplaren, maar gisteren wateren het dolfijnen met witte flanken.
Vis vangen wilnog steeds niet lukken; gistereen een keer beet gehad. Wat gespartel gezien aan de andere kant van de vislijn, maar toen was het al weer over. Jammer.
Vandaagook een keer beet gehad,maar deze keer kwam de vis zonder gespartel weer vrij. Straks de hakenmaar eens proberen teslijpen. Wellicht dat dat helpt.
Dan het weer:
Bij de Azoren hoort een Azoren hoge druk gebied te liggen. Dus dat we met windstilte te maken zouden krijgen wisten we van te voren. Maar nu is er iets anders aan de hand: het draai de verkeere kant om!! Het is dus een Azoren laag. het gebied met de gunstigewindrihting ligt echter erg ver weg en is dus geen optie om daarlangs te vren en zo de goede wind op te pakken.
Het minst ongunstige is dan om de windstiltes wel te voorkomen, maar in de gebieden waar he dan wel een beetje waait staat de wind dan tegen.
Dat de lucht uit noordelijke regionen komt wasonmiddellijk te merken: het werd kouder (een T-shirt is niet meer genoeg buiten) en de lucht werd droger (zelfs 's nachts blijft de kuip droog.) Ook kwamen we in een gebied met regen, niet veel maar welgenoeg om echt onder de buiskap te gaan zittem. Helaas geen flinke stortbui om zoet water op te vangen om de hoogst noodzakelijke wasje te doen. enn ontzilte lakenzak lijkt me erg aangenaam..... Maar behalve diekorte periode met regen hebben we steds zonnig weer met meer of minder wolkjes aan de hemel. Op zich dus prima. Wel waait de wind wel erg zachtjes. Meestal net negoeg om te zeilen, maarsoms...
Tegen de wind in opkruisen schiet niet erg hard op: windhoek aan de wind: 55-60graden. Hoek tussen twee slagen dus 120 graden plus 2 maal ca 10 graden verlijeren dus 140 graden. Dat schiet niet erg op. En als er dan ook nog een stroom blijkt te staan die het verlijeren versterkt.....
Toch blijven we proberen zoveel mogelijk te blijven zeilen. We hebben domweg niet genoeg diesel om de gehele resternde route motorend af te leggen. Alleen als de wind te veel indut starten we de motor.
"Geduld is een schone zaak" en dat zullen we weten ook............
Voor de komende dagen rest er ons nog een windstilte die we dus motorend door moete zien te komen, maar waarbij we dan wel vrij zijn om zelfonze koers te bepalenen daarna een westelijke wind die ons dan over 2 of 3 dagen naar Horta zal brngen.
Geert Jan heeft ons al helemaal lekker gemaakt om dan pizza's te bestellen. Niet dat we zulke grote pizzaliefhebbers zijn, maar het idee dat je die zo maar zou kunnen laten komen en dat die niet uit een blikje komen lijkt ons geweldig. Dit soort ideeen houd ons opde been of liever gezegt op onze beurse billen.
Kortom: Horta, we komen eraan!!!
Sent from Iridium Mail & Web.
De verse etenwaren zijn op, we doen het al een tijdje metblikvoer; soms hele goede smakelijke combinaties, soms smakeloze prak. Maar in ieder geval warm en het vult de maag. Het broodbeleg raakt ookop, rst nog slechts 1 pakje italiaanse plakjes wordt. Daarna pindakaas, jam en chokopasta. Brood is is voldoende ikbak elke dag een nieuw brood. Ook de kledingkasten raken leeg, we beginnen een beetje te stinken, maar omdat we dat alledriedoen merken we dat niet zo erg :-)
Dagelijks krijgen we een bezoekje van wat dolfijnen; meestal kleine gestippeldeexemplaren, maar gisteren wateren het dolfijnen met witte flanken.
Vis vangen wilnog steeds niet lukken; gistereen een keer beet gehad. Wat gespartel gezien aan de andere kant van de vislijn, maar toen was het al weer over. Jammer.
Vandaagook een keer beet gehad,maar deze keer kwam de vis zonder gespartel weer vrij. Straks de hakenmaar eens proberen teslijpen. Wellicht dat dat helpt.
Dan het weer:
Bij de Azoren hoort een Azoren hoge druk gebied te liggen. Dus dat we met windstilte te maken zouden krijgen wisten we van te voren. Maar nu is er iets anders aan de hand: het draai de verkeere kant om!! Het is dus een Azoren laag. het gebied met de gunstigewindrihting ligt echter erg ver weg en is dus geen optie om daarlangs te vren en zo de goede wind op te pakken.
Het minst ongunstige is dan om de windstiltes wel te voorkomen, maar in de gebieden waar he dan wel een beetje waait staat de wind dan tegen.
Dat de lucht uit noordelijke regionen komt wasonmiddellijk te merken: het werd kouder (een T-shirt is niet meer genoeg buiten) en de lucht werd droger (zelfs 's nachts blijft de kuip droog.) Ook kwamen we in een gebied met regen, niet veel maar welgenoeg om echt onder de buiskap te gaan zittem. Helaas geen flinke stortbui om zoet water op te vangen om de hoogst noodzakelijke wasje te doen. enn ontzilte lakenzak lijkt me erg aangenaam..... Maar behalve diekorte periode met regen hebben we steds zonnig weer met meer of minder wolkjes aan de hemel. Op zich dus prima. Wel waait de wind wel erg zachtjes. Meestal net negoeg om te zeilen, maarsoms...
Tegen de wind in opkruisen schiet niet erg hard op: windhoek aan de wind: 55-60graden. Hoek tussen twee slagen dus 120 graden plus 2 maal ca 10 graden verlijeren dus 140 graden. Dat schiet niet erg op. En als er dan ook nog een stroom blijkt te staan die het verlijeren versterkt.....
Toch blijven we proberen zoveel mogelijk te blijven zeilen. We hebben domweg niet genoeg diesel om de gehele resternde route motorend af te leggen. Alleen als de wind te veel indut starten we de motor.
"Geduld is een schone zaak" en dat zullen we weten ook............
Voor de komende dagen rest er ons nog een windstilte die we dus motorend door moete zien te komen, maar waarbij we dan wel vrij zijn om zelfonze koers te bepalenen daarna een westelijke wind die ons dan over 2 of 3 dagen naar Horta zal brngen.
Geert Jan heeft ons al helemaal lekker gemaakt om dan pizza's te bestellen. Niet dat we zulke grote pizzaliefhebbers zijn, maar het idee dat je die zo maar zou kunnen laten komen en dat die niet uit een blikje komen lijkt ons geweldig. Dit soort ideeen houd ons opde been of liever gezegt op onze beurse billen.
Kortom: Horta, we komen eraan!!!
Sent from Iridium Mail & Web.
donderdag 9 juni 2022
De grote oversteek (de laatste ? 700 mijl)
De grote oversteek (de laatste ? 700 mijl)
De dagen rijgen zich aan een. Iedereen doet zo zijn ding en 's nacts is het wachtlopen. Overdag shillen in de kuip.
Toch komen we dichter bij onze bestemming!
In een auto gebruik je een wegenkaart om te bepalen hoe je moet rijden ( ten minste de ouderen onder ons, jongeren gebruiken een app) In iedergeval bealen de wegen hoe je van A naar B komt.
Op het water (zee) gebruik je water- (zee-) kaarten. Daarop staat ook wat er waar is waar je rekening mee moet houden (ondieptes, booreilanden, scheevaartroutes, etc)
Hiet op de oceaan heb je geen wegenkaarten enop de zeekaart staat ook niets waaruit je af kunt leiden hoe je moet varen (alleen dat het er enkel kilometers diep is). Daarom is hiervoor het varen op weerkaarten uitgevonden. In de van iternet gedownloadde grib files staat de weerssituatie nu en in de komende (tot 10 dagen vooruit) dagen. Op basis kan je een route uitstippelen met de voor jou ideale weerscondities. Veel wind voor degenedie snelheidsrecords willen vestigen en gematigde winden voor degenen die van comfort houden.
Er zijn alleen een paar maren aan het gebruik van weerkaarten:
1 Het zijn voorspellingen volgens computermodellen en die modellen zijn het niet altijd eens
2 De voorspelnauwkeurigheid van de modellen neemt af naarmate het weer op een moment in de verder toekomst bepaaldmoet worden. 1-2 dagen gaat redelijk goed, maar verder vooruit voorspellen blijft moeilijk
3 Het weer houd zich nie aan voorspellingen en verandert willekeurig.
Dat betekend dat het vaarplan dat je maat op basis van de meest recente modellen steeds weer moet herzien al de situatie veranderd.
Via de sattelliet (IridiumGo) is het redelijk eenvoudig om de grib-files te downloaden. je kunt kiezen voor een 6 tal modellen.
Bij stabiel weer zullen de modellen niet veell verschillen vertonen en kun je dus redelijk betrouwbaar een vaarplan maken op de weersverwachting.
Via PredictWind kunje ook aangeven waar je bent en waar je naar toe wilt en dan rekent hun server op basis van de verschillende modellen uit hoe je vaarplan erer het beste uit kunt zien. Je krijgt dan dus 6 routes voorgeschoteld (ieder model 1 optimale route). Lopen die routes vrijwel gelijk, dan weet je dat je in betrouwbaar weer zit en dat alle voorgestelde routes een goed resultaat op zullen leveren.
Rommy heeft dit afgelopen tijd steeds uitstekend gedaan!!!! Steeds goede wind (nooit TE hard of TE zacht) en altijd uit een zeilbare richting. We hebben zelfs nog geen regen gehad.
Om dit te bereiken zit Rommy heel vaak met haar telefoon , tablet of boordcomputer te "spelen". Ook zit ze regelmatig op president Biden te te moperen, dat hij weer teveel high priority telefoontjes aan het plegen is waardoor Rommy haar grib files maar langzaam doorkomen.
Ook heeft ze enkel malen per dag contact met mede zeilers die ook van Bermuda naar de Azoren onderweg zijn en die we in Bermuda hebben ontmoet. Over en weer worden er mailtjes (via de IrridiumGO) verzonden en enkel malen per dag hebben ze contact over de SSB kortegolf radio (althans degene die er een aan boord hebben).
Sommige van die medezeilers hebben hulp van een professionele weerman ergens op de kant die regelmatig adviezen geven aan hun klanten over hoe te varen. Deze info wordt gretig gedeeld. Zodoende kan iedereen op basis van de beste actuele info zijn eign beslissingen nemen.
De komende dagen wordt het moeilijker: HetAzoren hoog gedraagt zich niet als normaal. Windstiltes zullen onvoorkoombaar worden en zullen dus motorend doorkruisd moeten worden (maar dat kost diesel en die voorraad is niet onbeperkt, ondanks de 4 extra jerrycans van 20 l elk aan dek).
Tussen die windstiltes in zitten stroken met lichte wind. Helaas uit NO-telijke richting. Dus daar hebben we ook niet zo heel veel aan, want daar noeten we naar toe.
In dit geval is het dus gelukkig dat de weerkaart zo veranderlijk is; waarschijnlijk wordt het beter.........
Kortom nog een dag of 4 (of 5 ..... of 6 .....) en dan zullen we de (uitgedoofde) vulkanen van de Azoren zien.
Sent from Iridium Mail & Web.
De dagen rijgen zich aan een. Iedereen doet zo zijn ding en 's nacts is het wachtlopen. Overdag shillen in de kuip.
Toch komen we dichter bij onze bestemming!
In een auto gebruik je een wegenkaart om te bepalen hoe je moet rijden ( ten minste de ouderen onder ons, jongeren gebruiken een app) In iedergeval bealen de wegen hoe je van A naar B komt.
Op het water (zee) gebruik je water- (zee-) kaarten. Daarop staat ook wat er waar is waar je rekening mee moet houden (ondieptes, booreilanden, scheevaartroutes, etc)
Hiet op de oceaan heb je geen wegenkaarten enop de zeekaart staat ook niets waaruit je af kunt leiden hoe je moet varen (alleen dat het er enkel kilometers diep is). Daarom is hiervoor het varen op weerkaarten uitgevonden. In de van iternet gedownloadde grib files staat de weerssituatie nu en in de komende (tot 10 dagen vooruit) dagen. Op basis kan je een route uitstippelen met de voor jou ideale weerscondities. Veel wind voor degenedie snelheidsrecords willen vestigen en gematigde winden voor degenen die van comfort houden.
Er zijn alleen een paar maren aan het gebruik van weerkaarten:
1 Het zijn voorspellingen volgens computermodellen en die modellen zijn het niet altijd eens
2 De voorspelnauwkeurigheid van de modellen neemt af naarmate het weer op een moment in de verder toekomst bepaaldmoet worden. 1-2 dagen gaat redelijk goed, maar verder vooruit voorspellen blijft moeilijk
3 Het weer houd zich nie aan voorspellingen en verandert willekeurig.
Dat betekend dat het vaarplan dat je maat op basis van de meest recente modellen steeds weer moet herzien al de situatie veranderd.
Via de sattelliet (IridiumGo) is het redelijk eenvoudig om de grib-files te downloaden. je kunt kiezen voor een 6 tal modellen.
Bij stabiel weer zullen de modellen niet veell verschillen vertonen en kun je dus redelijk betrouwbaar een vaarplan maken op de weersverwachting.
Via PredictWind kunje ook aangeven waar je bent en waar je naar toe wilt en dan rekent hun server op basis van de verschillende modellen uit hoe je vaarplan erer het beste uit kunt zien. Je krijgt dan dus 6 routes voorgeschoteld (ieder model 1 optimale route). Lopen die routes vrijwel gelijk, dan weet je dat je in betrouwbaar weer zit en dat alle voorgestelde routes een goed resultaat op zullen leveren.
Rommy heeft dit afgelopen tijd steeds uitstekend gedaan!!!! Steeds goede wind (nooit TE hard of TE zacht) en altijd uit een zeilbare richting. We hebben zelfs nog geen regen gehad.
Om dit te bereiken zit Rommy heel vaak met haar telefoon , tablet of boordcomputer te "spelen". Ook zit ze regelmatig op president Biden te te moperen, dat hij weer teveel high priority telefoontjes aan het plegen is waardoor Rommy haar grib files maar langzaam doorkomen.
Ook heeft ze enkel malen per dag contact met mede zeilers die ook van Bermuda naar de Azoren onderweg zijn en die we in Bermuda hebben ontmoet. Over en weer worden er mailtjes (via de IrridiumGO) verzonden en enkel malen per dag hebben ze contact over de SSB kortegolf radio (althans degene die er een aan boord hebben).
Sommige van die medezeilers hebben hulp van een professionele weerman ergens op de kant die regelmatig adviezen geven aan hun klanten over hoe te varen. Deze info wordt gretig gedeeld. Zodoende kan iedereen op basis van de beste actuele info zijn eign beslissingen nemen.
De komende dagen wordt het moeilijker: HetAzoren hoog gedraagt zich niet als normaal. Windstiltes zullen onvoorkoombaar worden en zullen dus motorend doorkruisd moeten worden (maar dat kost diesel en die voorraad is niet onbeperkt, ondanks de 4 extra jerrycans van 20 l elk aan dek).
Tussen die windstiltes in zitten stroken met lichte wind. Helaas uit NO-telijke richting. Dus daar hebben we ook niet zo heel veel aan, want daar noeten we naar toe.
In dit geval is het dus gelukkig dat de weerkaart zo veranderlijk is; waarschijnlijk wordt het beter.........
Kortom nog een dag of 4 (of 5 ..... of 6 .....) en dan zullen we de (uitgedoofde) vulkanen van de Azoren zien.
Sent from Iridium Mail & Web.
dinsdag 7 juni 2022
Undeliverable
Undeliverable
We kregen een een mailtje dat er een bericht undeliverable was verzonden. Er zat een tyefout in de adressering. En dat tewijl ik NOOIT typefouten maak.......
Een probleem is nu dat we hier zonder internet niet kunnen zien wat er op de weblog gebeurt. Sterker nog Rommy en Geert Jan weten niet eens wat er op de weblog staat!!! Met IrridiumMail kan je ook niet even kijken inde "SENT" map om te kijken wat er gebeurt is. Nee, je verzend het naar de satteliet en weg is alles. Gelukkig maak ik de teksten eerst ineoa tekstverwerker app, waarna in de inhoud kopieer in een mailtje. Dus deoriginele tekst heb ik nog wel.
Om jullie de post van ca 25 mei vanut Brmuda te onthouden is ook wat en daarom nogmaals en poging om hem (foutloos) te verzenden. Het is dus oude info en wellicht staat deze post al in t weblog, maar "better safe than sorry"
Nu ik toch bezig ben: even wat actuele gegevens.
Gisteren wat meer wind gekregen, maar alles was goed te behappen. wel regelmatig een golfje dat in de kuip kwam kijken. Dus alsalles net weer droog was splatch en alles en iedreen weer nat.
Nu wijken we weer wat zuidelijk van onze directe koers naar Horta af: Er komt de eerste tropische strom aan van dit seizoen. Deze zal zich samenvoegen met het lage drukgebied te noorden van ons waar we gisteren een staartje van mee gekregen hebben. Komende nacht zullen we merken hoe goed de gribfiles de weersituatie voorspellen.....
Daarna onder weg naar de Azoren komen we in t Azoren hoogdat erg vernipperd is dit jaar. Horizontale winstille gebieden met daartussen gebiedjes met wel wat (tegen-)wind. Tegen die tijd maar eens zien hoe we ons daardoorheen weten t navigeren.
Nog 660 nM te gaan!!!
Bermuda 2
Maandag zijn we inderdaad naar Hammilton geweest. Een busrit van ca 40 minuten heen en dus ook weer terug. Hammilton is een plaatsje met ca 30.000 inwoners maar heeft de allures van een wereldstad.Het is dan ook de hoofdstad van Bermuda. Grote glazen kantoorgebouwen, 5-6verdiepingen hoog en alle grote wereld winkelketens zijn aanwezig: Guzzi, United colors of Beneton, Harrods, JFK, noem maar op. Gesitueerd in rechthoekige stratenblokken. Na een tijdje de sfeer geproefd te hebben zijn we bij een "Franse Artisan Bakker" gaan zitten voor een lunch. Echte Bermuda prijzen: Acht dollar voor een pistoletje met kaas.
's Middags zijn we nog gewandeld in de richting van de Cathedraal. Deze was welafgebouwd ten kosten van het kerkje in St George dat nooit afgebouwd is omdat het geld naar de cathedraal moest... Het is overigens wel opvallend hoeveel kerken er op Bermuda zijn. Elke variant in geloofsrichting heeft ijn eigen kerk.
Daarna zagen we de Bermuda vlag wapperen op wat waarschijnlijk het fort van Hammilton is. Dat bleek inderdaad het geval. Ook op dit fort weer oude kannonnen (zonder onderstel dus zuiver voor de show) en een net onderhouden park omgeving. Rondhet fort loopt een soort slotgracht van ca 10 meter diep maar dan niet gevuld met water. In dit geval was de gehele gracht vol geplant met prachtige planten en bomen. Je waande je echt in het regenwoud.
Bij de uitgang zag ik iemand die mij de tuinman leek te zijn. Hem eens gevraagd hoe we de beroende Bermuda kikkers konden vinden. Nou hij wist er wel eentje. De deur vn een onderhoudshok werd van slot gehaald en er was inderdaad een kikker te ien die snel weg kroop, zodat we hem nog niet konden bekijken. De tuinman heeft hem toen gevangen en middan op het grasveld gezet zodat we hem goed konden bekijken. Hij was bruin en zo groot als een hand van een volwassenne. Ik denk eigenlijk dat het eerder een pad was dan een kikker.
Daarna dus met de bus terug.
Eigenlijk is geheel Bermuda bebouwd. De dorpen met een normale dichtheid van vrijstaande huizen, daartussen zijn de afstanden tussen de huizen wat groter. We hebben geen bossen oid gezien. Wel stroken bossages langs de wegen en zo voort. Heel af en toe een akkertje van max ca 10 x 20 meter met wat tomatenplanten of pompoenen. Heel af en toe een moestuintje. Maar eigenlijk hebben we nergens iets van akkerbouw of landbouw gezien. Alles wordt ingevlogen of met de vrachtboot aangevoerd. Vanaf de boot kunnen we het tegenover ons liggende eiland zien. Dat hele eiland is vrijwel uitsluitend in gebruik als vliegveld. Ik schat dat er zo'n 10 vliegtuigen per dag arriveren/vertrekken. En dat is best veel voor 60.000 eilanders....
's Avonds was er een pot luck [heet het zo??] op het grasveld bij het douanekantoor waarbij diverse bemanningen van voor anker liggende schepen bijeen kwamen. (Er liggen voor St George zo'n 20 schepen zoals wij voor anker) Een groot deel ervan wil net als wij naar de Azoren. Enkelen naar Canada of zelfs Nove Scotia. Een heel gezellige bijeenkomst!!
Dinsdag was er een lunch afgesproken met de bemanningen van diverse schepen dielid zijn van de OCC (Ocean Cruising Club). Dus 'smorgens in de buurt gebleven en een wandeling gemaakt. Aan de buitenzijde van het eiland (aan de zijde van het rif dat als een grote cirkel tegen de hoofdeilenden aan ligt) zijn prachtige baaitjes te vinden waar bewoners hun motorbootje aan een moorring hebben liggen en waar volop gezwommen wordt. Natuurlijk staat er dan soms een knots van een hotel naast en liggen er golfvelden omheen. Er zijn in iede geval meer dan 6 golfvelden op Bermuda (voor die 60.000 inwoners?) De lunch was minder gezellig dan de pot luck van de avond ervoor, maar het eten in de uitgekozen uitspatting was goed en (relatief) goed betaalbaar.
Woensdag stond in het teken van voorbereidingen voor vertrek: diesel en water halen, 's middags met de bus naar het buur-dorp naar de supermarkt en diverse ander klusjes.
D verwachting is dat we morgen gaan vertrekken naar de Azoren: 1800 nM in rechtelijn. Dat gaat dus zeker meer worden want we moeten laveren tussen de depressien in het noorden en de hoge druk gebiedn zonder wind in het zuiden. En die gebieden verplaatsen zich voortdurend. Dus als je straks op detracker ziet dat we een wiskey koers varen weet je nu waarom.
1800 nM met een gemiddelde (hopelijk!!) van 100 nM per dag betekend dat we ongeveer 18 dagen onderweg zullen zijn. Bestemming is Horta, omdat op Flores de marine weg gewaaid is en er nog gewerkt wordt aan een nieuwe en dus is daar de haven gesloten.
Onderweg zal ik ook oponregelmatige tijden wat schrijven, als er tenminste iets te schrijven valt.....???
Ik zal dan (nog) minder gaan letten op type fouten want op een bewgendschip maak ik er nog meer dan wanneer het rustig is. Vooral de spatie blijkt nogal eens te mislukken, dus die moeten jullie er zelfmaar tussen denken.
Groetn van ons drieen en tot later.
Groetjos
Sent from Iridium Mail & Web.
We kregen een een mailtje dat er een bericht undeliverable was verzonden. Er zat een tyefout in de adressering. En dat tewijl ik NOOIT typefouten maak.......
Een probleem is nu dat we hier zonder internet niet kunnen zien wat er op de weblog gebeurt. Sterker nog Rommy en Geert Jan weten niet eens wat er op de weblog staat!!! Met IrridiumMail kan je ook niet even kijken inde "SENT" map om te kijken wat er gebeurt is. Nee, je verzend het naar de satteliet en weg is alles. Gelukkig maak ik de teksten eerst ineoa tekstverwerker app, waarna in de inhoud kopieer in een mailtje. Dus deoriginele tekst heb ik nog wel.
Om jullie de post van ca 25 mei vanut Brmuda te onthouden is ook wat en daarom nogmaals en poging om hem (foutloos) te verzenden. Het is dus oude info en wellicht staat deze post al in t weblog, maar "better safe than sorry"
Nu ik toch bezig ben: even wat actuele gegevens.
Gisteren wat meer wind gekregen, maar alles was goed te behappen. wel regelmatig een golfje dat in de kuip kwam kijken. Dus alsalles net weer droog was splatch en alles en iedreen weer nat.
Nu wijken we weer wat zuidelijk van onze directe koers naar Horta af: Er komt de eerste tropische strom aan van dit seizoen. Deze zal zich samenvoegen met het lage drukgebied te noorden van ons waar we gisteren een staartje van mee gekregen hebben. Komende nacht zullen we merken hoe goed de gribfiles de weersituatie voorspellen.....
Daarna onder weg naar de Azoren komen we in t Azoren hoogdat erg vernipperd is dit jaar. Horizontale winstille gebieden met daartussen gebiedjes met wel wat (tegen-)wind. Tegen die tijd maar eens zien hoe we ons daardoorheen weten t navigeren.
Nog 660 nM te gaan!!!
Bermuda 2
Maandag zijn we inderdaad naar Hammilton geweest. Een busrit van ca 40 minuten heen en dus ook weer terug. Hammilton is een plaatsje met ca 30.000 inwoners maar heeft de allures van een wereldstad.Het is dan ook de hoofdstad van Bermuda. Grote glazen kantoorgebouwen, 5-6verdiepingen hoog en alle grote wereld winkelketens zijn aanwezig: Guzzi, United colors of Beneton, Harrods, JFK, noem maar op. Gesitueerd in rechthoekige stratenblokken. Na een tijdje de sfeer geproefd te hebben zijn we bij een "Franse Artisan Bakker" gaan zitten voor een lunch. Echte Bermuda prijzen: Acht dollar voor een pistoletje met kaas.
's Middags zijn we nog gewandeld in de richting van de Cathedraal. Deze was welafgebouwd ten kosten van het kerkje in St George dat nooit afgebouwd is omdat het geld naar de cathedraal moest... Het is overigens wel opvallend hoeveel kerken er op Bermuda zijn. Elke variant in geloofsrichting heeft ijn eigen kerk.
Daarna zagen we de Bermuda vlag wapperen op wat waarschijnlijk het fort van Hammilton is. Dat bleek inderdaad het geval. Ook op dit fort weer oude kannonnen (zonder onderstel dus zuiver voor de show) en een net onderhouden park omgeving. Rondhet fort loopt een soort slotgracht van ca 10 meter diep maar dan niet gevuld met water. In dit geval was de gehele gracht vol geplant met prachtige planten en bomen. Je waande je echt in het regenwoud.
Bij de uitgang zag ik iemand die mij de tuinman leek te zijn. Hem eens gevraagd hoe we de beroende Bermuda kikkers konden vinden. Nou hij wist er wel eentje. De deur vn een onderhoudshok werd van slot gehaald en er was inderdaad een kikker te ien die snel weg kroop, zodat we hem nog niet konden bekijken. De tuinman heeft hem toen gevangen en middan op het grasveld gezet zodat we hem goed konden bekijken. Hij was bruin en zo groot als een hand van een volwassenne. Ik denk eigenlijk dat het eerder een pad was dan een kikker.
Daarna dus met de bus terug.
Eigenlijk is geheel Bermuda bebouwd. De dorpen met een normale dichtheid van vrijstaande huizen, daartussen zijn de afstanden tussen de huizen wat groter. We hebben geen bossen oid gezien. Wel stroken bossages langs de wegen en zo voort. Heel af en toe een akkertje van max ca 10 x 20 meter met wat tomatenplanten of pompoenen. Heel af en toe een moestuintje. Maar eigenlijk hebben we nergens iets van akkerbouw of landbouw gezien. Alles wordt ingevlogen of met de vrachtboot aangevoerd. Vanaf de boot kunnen we het tegenover ons liggende eiland zien. Dat hele eiland is vrijwel uitsluitend in gebruik als vliegveld. Ik schat dat er zo'n 10 vliegtuigen per dag arriveren/vertrekken. En dat is best veel voor 60.000 eilanders....
's Avonds was er een pot luck [heet het zo??] op het grasveld bij het douanekantoor waarbij diverse bemanningen van voor anker liggende schepen bijeen kwamen. (Er liggen voor St George zo'n 20 schepen zoals wij voor anker) Een groot deel ervan wil net als wij naar de Azoren. Enkelen naar Canada of zelfs Nove Scotia. Een heel gezellige bijeenkomst!!
Dinsdag was er een lunch afgesproken met de bemanningen van diverse schepen dielid zijn van de OCC (Ocean Cruising Club). Dus 'smorgens in de buurt gebleven en een wandeling gemaakt. Aan de buitenzijde van het eiland (aan de zijde van het rif dat als een grote cirkel tegen de hoofdeilenden aan ligt) zijn prachtige baaitjes te vinden waar bewoners hun motorbootje aan een moorring hebben liggen en waar volop gezwommen wordt. Natuurlijk staat er dan soms een knots van een hotel naast en liggen er golfvelden omheen. Er zijn in iede geval meer dan 6 golfvelden op Bermuda (voor die 60.000 inwoners?) De lunch was minder gezellig dan de pot luck van de avond ervoor, maar het eten in de uitgekozen uitspatting was goed en (relatief) goed betaalbaar.
Woensdag stond in het teken van voorbereidingen voor vertrek: diesel en water halen, 's middags met de bus naar het buur-dorp naar de supermarkt en diverse ander klusjes.
D verwachting is dat we morgen gaan vertrekken naar de Azoren: 1800 nM in rechtelijn. Dat gaat dus zeker meer worden want we moeten laveren tussen de depressien in het noorden en de hoge druk gebiedn zonder wind in het zuiden. En die gebieden verplaatsen zich voortdurend. Dus als je straks op detracker ziet dat we een wiskey koers varen weet je nu waarom.
1800 nM met een gemiddelde (hopelijk!!) van 100 nM per dag betekend dat we ongeveer 18 dagen onderweg zullen zijn. Bestemming is Horta, omdat op Flores de marine weg gewaaid is en er nog gewerkt wordt aan een nieuwe en dus is daar de haven gesloten.
Onderweg zal ik ook oponregelmatige tijden wat schrijven, als er tenminste iets te schrijven valt.....???
Ik zal dan (nog) minder gaan letten op type fouten want op een bewgendschip maak ik er nog meer dan wanneer het rustig is. Vooral de spatie blijkt nogal eens te mislukken, dus die moeten jullie er zelfmaar tussen denken.
Groetn van ons drieen en tot later.
Groetjos
Sent from Iridium Mail & Web.
zondag 5 juni 2022
De groet oversteek (vervolg 2 Halverwege)
De grote oversteek (vervolg 2 Halverwege)
We ijn halverwege Bermuda Azoren. Afgeloen dagen uitsluitend oed weer gehad, veel zon altijd wind (varierend van 3 tot 6 bf ussen iets hoger dan halve wind en voor de wind, een enkel bui maar e weinig om zoet water te vrzamelen om een keer de was te doen ofzo. Het navigeren op de weerkaarten inplaats van opand- of zee kaarten loont dus we. De afgelegde weg wordt wel wat langer dan recht toe recht aa, maar of echte deprressies en windstilte nou zo leuk ijn.
Vandaag dus halverwegen vna Bermuda naar de Azoren (Horta0. Dat gaan we straks nog even vieren: een feestmaal (zonder verse groenten en vers vlees (want diezijn op) en met een glaasje champagne uit de fles die Rommy voor haar verjaardg gekregen heeft. Overeigens zal de alcoholcomsumptie beperkt blijven tot deze ene keer, want we hebbe afgesproken om tijdens de oversteken geen alcohol te gebruiken.
Het boordritme is al aardig gevormd: 's morgens een ontbijtje door twee bemanningsleden, gevolgd door een ontbijt van GeertJan enkele urenlater wanneer die zn slaap heeft gehad. Dan eventuele reparaties (gescheurde genaker, SSB antenne, stuurautomaat, etc en meestel zeilwissels. dan wat deeg knefen voor het verse brood en gezamelijke lunch.Daarna dut iedereen in voor een power nap of een paar ur bijslapen. Om 16;00 gaat GJ voor t avondeten zorgen ,daarna afwas en zeilwissell voor de nacht.
De nachten zijn mooi; eindelijk kan je de sterrenhemel een bekijken. Ook de melkweg isgoed te zien. Soms zijn de nahtwachten ook wle saai.de hele tijd alleen aan dek en niets te doen en geen ander leven opzee teontdekken. het aantl andere schepen dat we zienzit in de buurt van 1 per dag (waarschijnlijk minder0. Met moi weeris even badderen vanuit een emmer zeewater naaast de mast heel vervrissend. Niet alleen voor mezelf maa ook voor de rest, denk ik....
Laatst hadden we tijdens het avondmaal een langdurig bezoek van een groet dolfijnen rond deboot.. Toch we bijzonder diner met dolfijnen show.
Af ten toe nog een "zeemeeuw" (eigenlijk bestaan er geen zeemeeuwen, maar ik weet niet wat voor zeevogels het dan wel zijn, daarom maar de aanduiding zeemeeuw).
Soms ziee je vliegende vissen uit de golven springen en een stukje vliegen, om 1 of 2 golvenlater weer het water in te duiken. Ik had altijd gedacht dat ze een beetje zweefden op hun vinnen, maar ze vliegen echt door met hun vinnen te fladderen. het haalt natuurlijk niet bij het vliegen vanzeemeeuwen, maar voor vissen vind ik het heel behoorlijk.
Elke dag hebben we twee hengels uit staaan, maar behalve zeewier hebben we nog steeeds niet gevangen. Hrt wordt wel eens tjdvoor vrse vis nu al het verse vleees op is........
Veel meer valt er niet te melden, de zee is nog steeds ontzettend blauw en we gaan de goede knt op. Dus tot een volgendepost maar weer....
Sent from Iridium Mail & Web.
We ijn halverwege Bermuda Azoren. Afgeloen dagen uitsluitend oed weer gehad, veel zon altijd wind (varierend van 3 tot 6 bf ussen iets hoger dan halve wind en voor de wind, een enkel bui maar e weinig om zoet water te vrzamelen om een keer de was te doen ofzo. Het navigeren op de weerkaarten inplaats van opand- of zee kaarten loont dus we. De afgelegde weg wordt wel wat langer dan recht toe recht aa, maar of echte deprressies en windstilte nou zo leuk ijn.
Vandaag dus halverwegen vna Bermuda naar de Azoren (Horta0. Dat gaan we straks nog even vieren: een feestmaal (zonder verse groenten en vers vlees (want diezijn op) en met een glaasje champagne uit de fles die Rommy voor haar verjaardg gekregen heeft. Overeigens zal de alcoholcomsumptie beperkt blijven tot deze ene keer, want we hebbe afgesproken om tijdens de oversteken geen alcohol te gebruiken.
Het boordritme is al aardig gevormd: 's morgens een ontbijtje door twee bemanningsleden, gevolgd door een ontbijt van GeertJan enkele urenlater wanneer die zn slaap heeft gehad. Dan eventuele reparaties (gescheurde genaker, SSB antenne, stuurautomaat, etc en meestel zeilwissels. dan wat deeg knefen voor het verse brood en gezamelijke lunch.Daarna dut iedereen in voor een power nap of een paar ur bijslapen. Om 16;00 gaat GJ voor t avondeten zorgen ,daarna afwas en zeilwissell voor de nacht.
De nachten zijn mooi; eindelijk kan je de sterrenhemel een bekijken. Ook de melkweg isgoed te zien. Soms zijn de nahtwachten ook wle saai.de hele tijd alleen aan dek en niets te doen en geen ander leven opzee teontdekken. het aantl andere schepen dat we zienzit in de buurt van 1 per dag (waarschijnlijk minder0. Met moi weeris even badderen vanuit een emmer zeewater naaast de mast heel vervrissend. Niet alleen voor mezelf maa ook voor de rest, denk ik....
Laatst hadden we tijdens het avondmaal een langdurig bezoek van een groet dolfijnen rond deboot.. Toch we bijzonder diner met dolfijnen show.
Af ten toe nog een "zeemeeuw" (eigenlijk bestaan er geen zeemeeuwen, maar ik weet niet wat voor zeevogels het dan wel zijn, daarom maar de aanduiding zeemeeuw).
Soms ziee je vliegende vissen uit de golven springen en een stukje vliegen, om 1 of 2 golvenlater weer het water in te duiken. Ik had altijd gedacht dat ze een beetje zweefden op hun vinnen, maar ze vliegen echt door met hun vinnen te fladderen. het haalt natuurlijk niet bij het vliegen vanzeemeeuwen, maar voor vissen vind ik het heel behoorlijk.
Elke dag hebben we twee hengels uit staaan, maar behalve zeewier hebben we nog steeeds niet gevangen. Hrt wordt wel eens tjdvoor vrse vis nu al het verse vleees op is........
Veel meer valt er niet te melden, de zee is nog steeds ontzettend blauw en we gaan de goede knt op. Dus tot een volgendepost maar weer....
Sent from Iridium Mail & Web.
donderdag 2 juni 2022
De grote oversteek (vervolg 1)
De grote oversteek (vervolg 1)
Vandaag, donderdag, precies 1 week inderweg. Afgelegd in de juiste richting: ca 600 nM van de ca 1800 totaal. Dus nog 2 weken te gaan.....
Dat komt omdat we om windstiltes en gebieden met veel wind te ontlopen nogal wat aan het zigzaggen zijn geweest. Bij voorbeeld de eerste dag zin we 100 mijl naar het noorden gegaan, nu zijn we weer onderweg in een ZO stelijke richting, omdat er harde wind aan komt ten noorden van ons. Klinkt niet geweldig allemaal, maar dat is schijn. Tot nu toe hebben we continue kunnen zeilen (hoewel we soms minder dan 3 knopen gingen, maa da was voor de slapers dan weer lekker rustig). Ook hebben we geen harde wind gehad. Dus ons hoor je niet klagen. Enkele andere zeilers waarmee we in Bermuda contact hadden en die we nu dagelijks via de ssb radio spreken hebben wel windstiltes gehad, met alle frustraties van dien.
Volgens de verwachtingen kunnen we morgen als de depressie ver boven ons langs getrokken is in een rechte lijnnaar deAzoren sturen. Dus "Horta, here we come!!"
Zoals ik al schreef, hebben we op gezette tijden contact met medezeilers die ook de bestemming Azoren hebben. Sommige van hen hebben een professionele weather router man ergens op de vaste wal die ze adviezen geeft over de te varen richtingen. Deze gegevens worden grif verdeelt onder alle overstekers. En ieder baseert zijn eigen beslissingen op alle terbeschikkingstaande gegevens,die naast de genoemde adviezen bestaat uit de grib files die mbv de IrridiumGo binnen gehaald worden. Ook email cocntact me medezeilers via de satelliet is er regelmatig met namevoor hen die GEEN SSB radio hebben.
Verder gebeurt er aan boord niet zo veel. we zijn in eenbepaald ritme gekoemn:
om ca 16:00 avondmaaltijd gevolgd door de afwas en koffie en thee. Dan ga ik naar bed en GeertJan 3 uur later. Ommiddernacht los ik Rommy af van de wacht. Meestalis er dan niet zoveel wind meer mar net genoeg om toch te kunnen zeilen. Het is dan vooral zaak om de zeilen onder controle te houden zodat ze niet te veel gaan flapperren en onderdeks veel lawaai gaan veroorzaken. Een truck die ik al enkele keren heb toegepast is beide zwaarden te laten zakken (ja Annalena heeft twee zwaarden achter elkaar in de lange doorlopende kiel). Dit is niet de normale gang van zaken, maar het helpt wel tegen het rollen van de boot en dus tegen ht klapperen van de zeilen. En zo lossen we elkaar nog een tijdje af totdat iedereen genoeg slaap hefft gehd. Dan is het tijd voor ontbijt. Tegen die tijd hebben we de hengels ook aleer uitgezet, maar tot noch toe hebben we geen vis gezien. zelfs geen vliegende vissen hier. Eventuele klusjes worden uitgevoerd (aansluiting SSB antenne gerepareerd) waarn
a de
leeszaal inde kuip geopend wordt. Tussen de middag een lunch en aan het eind van de middag gaat Geert Jan zichop de avondmaaltijd storten waarna Rommy de afwas doet en voor de koffie en de thee zorgt. Zo ongeveer verloopt een dag aan boord.
Vandaag hebben we de boordtijd 1 uur verzet om t voorkomen dat we met een jetleg op de Azoren aankomen. Vandaag dus een dag van 23 uur. Ikdenkniet dat we er iets van merken, want het idee van tijd en zekervan datum is toch al weg.
Gisteren was het overwegend bewolkt en hebben we aan het eind van de middag een buitje gehad, maar verder alleen mar zonnige dagen. Weinig leven om ons heen te zien: af en toe een of twee "meeuwen" waarvan is de soort niet ken: ze ziener een beetje uit alspenguins Althans hun tekening , mar vliegen als echte meeuwen, zonder veugelslagen rakelingsover de golven en door de golfdalen. Nog wat Portugese Oorlogsschepen en veredr eigenlijk geen leven te bekennnen.
's Nachts zijn erprachtige sterrenluchten te zien, zeker nu er nog geen maan is. Als je daar een tijd naar an het staren bent val je vanzelf in slaap aan dek. Gelukkig heb ik mn tablet zo ingesteld dat als er een schip in de buurt komt er een alarm afgegeven wordt. Maar meer dan 1 of 2 schepen zien(inde verte) per dag is ons nog niet overkomen.
En zo varen we rustig aan steeds meer nar onzebestemming.
Groeten van ons drieen.
Sent from Iridium Mail & Web.
Vandaag, donderdag, precies 1 week inderweg. Afgelegd in de juiste richting: ca 600 nM van de ca 1800 totaal. Dus nog 2 weken te gaan.....
Dat komt omdat we om windstiltes en gebieden met veel wind te ontlopen nogal wat aan het zigzaggen zijn geweest. Bij voorbeeld de eerste dag zin we 100 mijl naar het noorden gegaan, nu zijn we weer onderweg in een ZO stelijke richting, omdat er harde wind aan komt ten noorden van ons. Klinkt niet geweldig allemaal, maar dat is schijn. Tot nu toe hebben we continue kunnen zeilen (hoewel we soms minder dan 3 knopen gingen, maa da was voor de slapers dan weer lekker rustig). Ook hebben we geen harde wind gehad. Dus ons hoor je niet klagen. Enkele andere zeilers waarmee we in Bermuda contact hadden en die we nu dagelijks via de ssb radio spreken hebben wel windstiltes gehad, met alle frustraties van dien.
Volgens de verwachtingen kunnen we morgen als de depressie ver boven ons langs getrokken is in een rechte lijnnaar deAzoren sturen. Dus "Horta, here we come!!"
Zoals ik al schreef, hebben we op gezette tijden contact met medezeilers die ook de bestemming Azoren hebben. Sommige van hen hebben een professionele weather router man ergens op de vaste wal die ze adviezen geeft over de te varen richtingen. Deze gegevens worden grif verdeelt onder alle overstekers. En ieder baseert zijn eigen beslissingen op alle terbeschikkingstaande gegevens,die naast de genoemde adviezen bestaat uit de grib files die mbv de IrridiumGo binnen gehaald worden. Ook email cocntact me medezeilers via de satelliet is er regelmatig met namevoor hen die GEEN SSB radio hebben.
Verder gebeurt er aan boord niet zo veel. we zijn in eenbepaald ritme gekoemn:
om ca 16:00 avondmaaltijd gevolgd door de afwas en koffie en thee. Dan ga ik naar bed en GeertJan 3 uur later. Ommiddernacht los ik Rommy af van de wacht. Meestalis er dan niet zoveel wind meer mar net genoeg om toch te kunnen zeilen. Het is dan vooral zaak om de zeilen onder controle te houden zodat ze niet te veel gaan flapperren en onderdeks veel lawaai gaan veroorzaken. Een truck die ik al enkele keren heb toegepast is beide zwaarden te laten zakken (ja Annalena heeft twee zwaarden achter elkaar in de lange doorlopende kiel). Dit is niet de normale gang van zaken, maar het helpt wel tegen het rollen van de boot en dus tegen ht klapperen van de zeilen. En zo lossen we elkaar nog een tijdje af totdat iedereen genoeg slaap hefft gehd. Dan is het tijd voor ontbijt. Tegen die tijd hebben we de hengels ook aleer uitgezet, maar tot noch toe hebben we geen vis gezien. zelfs geen vliegende vissen hier. Eventuele klusjes worden uitgevoerd (aansluiting SSB antenne gerepareerd) waarn
a de
leeszaal inde kuip geopend wordt. Tussen de middag een lunch en aan het eind van de middag gaat Geert Jan zichop de avondmaaltijd storten waarna Rommy de afwas doet en voor de koffie en de thee zorgt. Zo ongeveer verloopt een dag aan boord.
Vandaag hebben we de boordtijd 1 uur verzet om t voorkomen dat we met een jetleg op de Azoren aankomen. Vandaag dus een dag van 23 uur. Ikdenkniet dat we er iets van merken, want het idee van tijd en zekervan datum is toch al weg.
Gisteren was het overwegend bewolkt en hebben we aan het eind van de middag een buitje gehad, maar verder alleen mar zonnige dagen. Weinig leven om ons heen te zien: af en toe een of twee "meeuwen" waarvan is de soort niet ken: ze ziener een beetje uit alspenguins Althans hun tekening , mar vliegen als echte meeuwen, zonder veugelslagen rakelingsover de golven en door de golfdalen. Nog wat Portugese Oorlogsschepen en veredr eigenlijk geen leven te bekennnen.
's Nachts zijn erprachtige sterrenluchten te zien, zeker nu er nog geen maan is. Als je daar een tijd naar an het staren bent val je vanzelf in slaap aan dek. Gelukkig heb ik mn tablet zo ingesteld dat als er een schip in de buurt komt er een alarm afgegeven wordt. Maar meer dan 1 of 2 schepen zien(inde verte) per dag is ons nog niet overkomen.
En zo varen we rustig aan steeds meer nar onzebestemming.
Groeten van ons drieen.
Sent from Iridium Mail & Web.
dinsdag 31 mei 2022
De grote oversteek
De grote oversteek (begin)
Het is Hemelvaartsdag, tenminste in Nederland want in anglesaksische landn kennen ze dat niet. De dg van vetrek uit Bermuda. We hebben de tijdaan ons zelf, want we hoevengeen rekening te houdn met het getij of aankomsttijden aan het eind van de tocht. Dus na het ontbijt eerst met zn drieen in de dingy naar de wal . Laatste computerbestanden ophalen, laatste telefoontjes naar huis via de wifi en uitklaren bij de douane. Rommy moest weer hele lijsten invullen met allerlei vargen. Terug aanboord de dingy opgeruimd en gereed gemaakt voor vertrek om va 11:00 uur lokale tijd (NZT -5). Op de motor met gereefd grootzeil op tegen de wind in uitgevaren door het toegngskanaaal langs de riffen totdat we konden gaan zeilen.
Kunnen jullie het nog lezen, met al de typefouten? Het gaat wel wennen!!! :-)
Gewoon lekker zeilen en onderweg nog wat dolfijnen in een groet zien jagen. Ze waren druk en hadden geen tijd om even bij de boot tekomen kijken.
De eerste nacht op zee heeft iedereen weer slacht geslapen, wat te merken was aan de sfeer de volgende dag. Het hoort bij het proces om voldoende rekening met elkaar te houden. Na een tweede nacht met wel slaap gaat het wel weer geod.
Wegens en windstilte varen we de eerste 24uur in noordelijke richting. De wind is NO dus het alternatief zou zijn om direct oost te gaan varen maa dan zouden we in de windstilte terecht komen en datis heel vervelend.En zo bekijken we dagelijks aan de hand van de GRIB files (weerkaarten) hoe we nu weer gaan varen. Tegenwoordig is dat niet zo moeilijk meer;via de satelliet kun je overal de grib files downloaden. Via diezelfde satelliet kun je ook sms-en, mailen, bellen, noodoproepen doen etc. Vroeger was dat wel anders....
Via dezelfde satelliet hebben we mailccontact met enkele ander zeilers die ook van Bermuda naar de Azoren onderweg zijn. Sommige van hen hebben een weerman ingeschakeld die ze dagelijks van informatievoorziet hoe het beste te kunnen varen. Ook deze info wordt via de satelliet onderling gedeeld.
Onderweg zie je soms een vogel (zeekoet??) soms een Bermuda Longtail meeuw, heel veel Portugese Oorlogsschepen (Poetin mag weloppassen) inmiddals 2 maal een dolfijnenshow bij de boot gehad (klene gespikkelde dolfijnensoort) maar vooral GEENvis!!! We varen al dagen met vistuig uit maar nog steeds zonder enkel resultaat. ja soms een plukje zeewier....
Overigens heb ik geen idee of het grapje over Poetin wel gepast is; we hebben geen idee meer wat er in de wereld gebeurt. Geheel alleen oponszelf aangewezen en verstoken van al het nieuws. Op de Azorenmaar een inhaalslag maken.
Vandaag dinsdag 31 mei beginnen de verse etenswaren op te raken. Brood hebben we elke dag vers, nu de tonijnen nog voor de suschi!!!
Vanaacht was een helemooie; Helder, nieuwe maan en dus zijn alle sterren heel goed te zien. en vannacht waren er heel veelvallende sterren, dus ons geluk kn niet meer op.
Tot noch toe hadden we steeds mooi zonnig weer met een windje 3 a 4. De komende tijd is er zwaarder weer te verwachten. Azoren, here we come want de snelheid zal welwat toe gaan nemen.
Tot zover maar weer, broeten vanaf de Annalena van ons drieen.
PS wie organiseert de prijsvraag: Hoeveel typefouten zitten er in???
Sent from Iridium Mail & Web.
Het is Hemelvaartsdag, tenminste in Nederland want in anglesaksische landn kennen ze dat niet. De dg van vetrek uit Bermuda. We hebben de tijdaan ons zelf, want we hoevengeen rekening te houdn met het getij of aankomsttijden aan het eind van de tocht. Dus na het ontbijt eerst met zn drieen in de dingy naar de wal . Laatste computerbestanden ophalen, laatste telefoontjes naar huis via de wifi en uitklaren bij de douane. Rommy moest weer hele lijsten invullen met allerlei vargen. Terug aanboord de dingy opgeruimd en gereed gemaakt voor vertrek om va 11:00 uur lokale tijd (NZT -5). Op de motor met gereefd grootzeil op tegen de wind in uitgevaren door het toegngskanaaal langs de riffen totdat we konden gaan zeilen.
Kunnen jullie het nog lezen, met al de typefouten? Het gaat wel wennen!!! :-)
Gewoon lekker zeilen en onderweg nog wat dolfijnen in een groet zien jagen. Ze waren druk en hadden geen tijd om even bij de boot tekomen kijken.
De eerste nacht op zee heeft iedereen weer slacht geslapen, wat te merken was aan de sfeer de volgende dag. Het hoort bij het proces om voldoende rekening met elkaar te houden. Na een tweede nacht met wel slaap gaat het wel weer geod.
Wegens en windstilte varen we de eerste 24uur in noordelijke richting. De wind is NO dus het alternatief zou zijn om direct oost te gaan varen maa dan zouden we in de windstilte terecht komen en datis heel vervelend.En zo bekijken we dagelijks aan de hand van de GRIB files (weerkaarten) hoe we nu weer gaan varen. Tegenwoordig is dat niet zo moeilijk meer;via de satelliet kun je overal de grib files downloaden. Via diezelfde satelliet kun je ook sms-en, mailen, bellen, noodoproepen doen etc. Vroeger was dat wel anders....
Via dezelfde satelliet hebben we mailccontact met enkele ander zeilers die ook van Bermuda naar de Azoren onderweg zijn. Sommige van hen hebben een weerman ingeschakeld die ze dagelijks van informatievoorziet hoe het beste te kunnen varen. Ook deze info wordt via de satelliet onderling gedeeld.
Onderweg zie je soms een vogel (zeekoet??) soms een Bermuda Longtail meeuw, heel veel Portugese Oorlogsschepen (Poetin mag weloppassen) inmiddals 2 maal een dolfijnenshow bij de boot gehad (klene gespikkelde dolfijnensoort) maar vooral GEENvis!!! We varen al dagen met vistuig uit maar nog steeds zonder enkel resultaat. ja soms een plukje zeewier....
Overigens heb ik geen idee of het grapje over Poetin wel gepast is; we hebben geen idee meer wat er in de wereld gebeurt. Geheel alleen oponszelf aangewezen en verstoken van al het nieuws. Op de Azorenmaar een inhaalslag maken.
Vandaag dinsdag 31 mei beginnen de verse etenswaren op te raken. Brood hebben we elke dag vers, nu de tonijnen nog voor de suschi!!!
Vanaacht was een helemooie; Helder, nieuwe maan en dus zijn alle sterren heel goed te zien. en vannacht waren er heel veelvallende sterren, dus ons geluk kn niet meer op.
Tot noch toe hadden we steeds mooi zonnig weer met een windje 3 a 4. De komende tijd is er zwaarder weer te verwachten. Azoren, here we come want de snelheid zal welwat toe gaan nemen.
Tot zover maar weer, broeten vanaf de Annalena van ons drieen.
PS wie organiseert de prijsvraag: Hoeveel typefouten zitten er in???
Sent from Iridium Mail & Web.
donderdag 26 mei 2022
Bermuda 2
Bermuda 2
Maandag zijn we inderdaad naar Hammilton geweest. Een busrit van ca 40 minuten heen en dus ook weer terug. Hammilton is een plaatsje met ca 30.000 inwoners maar heeft de allures van een wereldstad.Het is dan ook de hoofdstad van Bermuda. Grote glazen kantoorgebouwen, 5-6verdiepingen hoog en alle grote wereld winkelketens zijn aanwezig: Guzzi, United colors of Beneton, Harrods, JFK, noem maar op. Gesitueerd in rechthoekige stratenblokken. Na een tijdje de sfeer geproefd te hebben zijn we bij een "Franse Artisan Bakker" gaan zitten voor een lunch. Echte Bermuda prijzen: Acht dollar voor een pistoletje met kaas.
's Middags zijn we nog gewandeld in de richting van de Cathedraal. Deze was welafgebouwd ten kosten van het kerkje in St George dat nooit afgebouwd is omdat het geld naar de cathedraal moest... Het is overigens wel opvallend hoeveel kerken er op Bermuda zijn. Elke variant in geloofsrichting heeft ijn eigen kerk.
Daarna zagen we de Bermuda vlag wapperen op wat waarschijnlijk het fort van Hammilton is. Dat bleek inderdaad het geval. Ook op dit fort weer oude kannonnen (zonder onderstel dus zuiver voor de show) en een net onderhouden park omgeving. Rondhet fort loopt een soort slotgracht van ca 10 meter diep maar dan niet gevuld met water. In dit geval was de gehele gracht vol geplant met prachtige planten en bomen. Je waande je echt in het regenwoud.
Bij de uitgang zag ik iemand die mij de tuinman leek te zijn. Hem eens gevraagd hoe we de beroende Bermuda kikkers konden vinden. Nou hij wist er wel eentje. De deur vn een onderhoudshok werd van slot gehaald en er was inderdaad een kikker te ien die snel weg kroop, zodat we hem nog niet konden bekijken. De tuinman heeft hem toen gevangen en middan op het grasveld gezet zodat we hem goed konden bekijken. Hij was bruin en zo groot als een hand van een volwassenne. Ik denk eigenlijk dat het eerder een pad was dan een kikker.
Daarna dus met de bus terug.
Eigenlijk is geheel Bermuda bebouwd. De dorpen met een normale dichtheid van vrijstaande huizen, daartussen zijn de afstanden tussen de huizen wat groter. We hebben geen bossen oid gezien. Wel stroken bossages langs de wegen en zo voort. Heel af en toe een akkertje van max ca 10 x 20 meter met wat tomatenplanten of pompoenen. Heel af en toe een moestuintje. Maar eigenlijk hebben we nergens iets van akkerbouw of landbouw gezien. Alles wordt ingevlogen of met de vrachtboot aangevoerd. Vanaf de boot kunnen we het tegenover ons liggende eiland zien. Dat hele eiland is vrijwel uitsluitend in gebruik als vliegveld. Ik schat dat er zo'n 10 vliegtuigen per dag arriveren/vertrekken. En dat is best veel voor 60.000 eilanders....
's Avonds was er een pot luck [heet het zo??] op het grasveld bij het douanekantoor waarbij diverse bemanningen van voor anker liggende schepen bijeen kwamen. (Er liggen voor St George zo'n 20 schepen zoals wij voor anker) Een groot deel ervan wil net als wij naar de Azoren. Enkelen naar Canada of zelfs Nove Scotia. Een heel gezellige bijeenkomst!!
Dinsdag was er een lunch afgesproken met de bemanningen van diverse schepen dielid zijn van de OCC (Ocean Cruising Club). Dus 'smorgens in de buurt gebleven en een wandeling gemaakt. Aan de buitenzijde van het eiland (aan de zijde van het rif dat als een grote cirkel tegen de hoofdeilenden aan ligt) zijn prachtige baaitjes te vinden waar bewoners hun motorbootje aan een moorring hebben liggen en waar volop gezwommen wordt. Natuurlijk staat er dan soms een knots van een hotel naast en liggen er golfvelden omheen. Er zijn in iede geval meer dan 6 golfvelden op Bermuda (voor die 60.000 inwoners?) De lunch was minder gezellig dan de pot luck van de avond ervoor, maar het eten in de uitgekozen uitspatting was goed en (relatief) goed betaalbaar.
Woensdag stond in het teken van voorbereidingen voor vertrek: diesel en water halen, 's middags met de bus naar het buur-dorp naar de supermarkt en diverse ander klusjes.
D verwachting is dat we morgen gaan vertrekken naar de Azoren: 1800 nM in rechtelijn. Dat gaat dus zeker meer worden want we moeten laveren tussen de depressien in het noorden en de hoge druk gebiedn zonder wind in het zuiden. En die gebieden verplaatsen zich voortdurend. Dus als je straks op detracker ziet dat we een wiskey koers varen weet je nu waarom.
1800 nM met een gemiddelde (hopelijk!!) van 100 nM per dag betekend dat we ongeveer 18 dagen onderweg zullen zijn. Bestemming is Horta, omdat op Flores de marine weg gewaaid is en er nog gewerkt wordt aan een nieuwe en dus is daar de haven gesloten.
Onderweg zal ik ook oponregelmatige tijden wat schrijven, als er tenminste iets te schrijven valt.....???
Ik zal dan (nog) minder gaan letten op type fouten want op een bewgendschip maak ik er nog meer dan wanneer het rustig is. Vooral de spatie blijkt nogal eens te mislukken, dus die moeten jullie er zelfmaar tussen denken.
Groetn van ons drieen en tot later.
Groetjos
Sent from Iridium Mail & Web.
Maandag zijn we inderdaad naar Hammilton geweest. Een busrit van ca 40 minuten heen en dus ook weer terug. Hammilton is een plaatsje met ca 30.000 inwoners maar heeft de allures van een wereldstad.Het is dan ook de hoofdstad van Bermuda. Grote glazen kantoorgebouwen, 5-6verdiepingen hoog en alle grote wereld winkelketens zijn aanwezig: Guzzi, United colors of Beneton, Harrods, JFK, noem maar op. Gesitueerd in rechthoekige stratenblokken. Na een tijdje de sfeer geproefd te hebben zijn we bij een "Franse Artisan Bakker" gaan zitten voor een lunch. Echte Bermuda prijzen: Acht dollar voor een pistoletje met kaas.
's Middags zijn we nog gewandeld in de richting van de Cathedraal. Deze was welafgebouwd ten kosten van het kerkje in St George dat nooit afgebouwd is omdat het geld naar de cathedraal moest... Het is overigens wel opvallend hoeveel kerken er op Bermuda zijn. Elke variant in geloofsrichting heeft ijn eigen kerk.
Daarna zagen we de Bermuda vlag wapperen op wat waarschijnlijk het fort van Hammilton is. Dat bleek inderdaad het geval. Ook op dit fort weer oude kannonnen (zonder onderstel dus zuiver voor de show) en een net onderhouden park omgeving. Rondhet fort loopt een soort slotgracht van ca 10 meter diep maar dan niet gevuld met water. In dit geval was de gehele gracht vol geplant met prachtige planten en bomen. Je waande je echt in het regenwoud.
Bij de uitgang zag ik iemand die mij de tuinman leek te zijn. Hem eens gevraagd hoe we de beroende Bermuda kikkers konden vinden. Nou hij wist er wel eentje. De deur vn een onderhoudshok werd van slot gehaald en er was inderdaad een kikker te ien die snel weg kroop, zodat we hem nog niet konden bekijken. De tuinman heeft hem toen gevangen en middan op het grasveld gezet zodat we hem goed konden bekijken. Hij was bruin en zo groot als een hand van een volwassenne. Ik denk eigenlijk dat het eerder een pad was dan een kikker.
Daarna dus met de bus terug.
Eigenlijk is geheel Bermuda bebouwd. De dorpen met een normale dichtheid van vrijstaande huizen, daartussen zijn de afstanden tussen de huizen wat groter. We hebben geen bossen oid gezien. Wel stroken bossages langs de wegen en zo voort. Heel af en toe een akkertje van max ca 10 x 20 meter met wat tomatenplanten of pompoenen. Heel af en toe een moestuintje. Maar eigenlijk hebben we nergens iets van akkerbouw of landbouw gezien. Alles wordt ingevlogen of met de vrachtboot aangevoerd. Vanaf de boot kunnen we het tegenover ons liggende eiland zien. Dat hele eiland is vrijwel uitsluitend in gebruik als vliegveld. Ik schat dat er zo'n 10 vliegtuigen per dag arriveren/vertrekken. En dat is best veel voor 60.000 eilanders....
's Avonds was er een pot luck [heet het zo??] op het grasveld bij het douanekantoor waarbij diverse bemanningen van voor anker liggende schepen bijeen kwamen. (Er liggen voor St George zo'n 20 schepen zoals wij voor anker) Een groot deel ervan wil net als wij naar de Azoren. Enkelen naar Canada of zelfs Nove Scotia. Een heel gezellige bijeenkomst!!
Dinsdag was er een lunch afgesproken met de bemanningen van diverse schepen dielid zijn van de OCC (Ocean Cruising Club). Dus 'smorgens in de buurt gebleven en een wandeling gemaakt. Aan de buitenzijde van het eiland (aan de zijde van het rif dat als een grote cirkel tegen de hoofdeilenden aan ligt) zijn prachtige baaitjes te vinden waar bewoners hun motorbootje aan een moorring hebben liggen en waar volop gezwommen wordt. Natuurlijk staat er dan soms een knots van een hotel naast en liggen er golfvelden omheen. Er zijn in iede geval meer dan 6 golfvelden op Bermuda (voor die 60.000 inwoners?) De lunch was minder gezellig dan de pot luck van de avond ervoor, maar het eten in de uitgekozen uitspatting was goed en (relatief) goed betaalbaar.
Woensdag stond in het teken van voorbereidingen voor vertrek: diesel en water halen, 's middags met de bus naar het buur-dorp naar de supermarkt en diverse ander klusjes.
D verwachting is dat we morgen gaan vertrekken naar de Azoren: 1800 nM in rechtelijn. Dat gaat dus zeker meer worden want we moeten laveren tussen de depressien in het noorden en de hoge druk gebiedn zonder wind in het zuiden. En die gebieden verplaatsen zich voortdurend. Dus als je straks op detracker ziet dat we een wiskey koers varen weet je nu waarom.
1800 nM met een gemiddelde (hopelijk!!) van 100 nM per dag betekend dat we ongeveer 18 dagen onderweg zullen zijn. Bestemming is Horta, omdat op Flores de marine weg gewaaid is en er nog gewerkt wordt aan een nieuwe en dus is daar de haven gesloten.
Onderweg zal ik ook oponregelmatige tijden wat schrijven, als er tenminste iets te schrijven valt.....???
Ik zal dan (nog) minder gaan letten op type fouten want op een bewgendschip maak ik er nog meer dan wanneer het rustig is. Vooral de spatie blijkt nogal eens te mislukken, dus die moeten jullie er zelfmaar tussen denken.
Groetn van ons drieen en tot later.
Groetjos
Sent from Iridium Mail & Web.
zondag 22 mei 2022
Bermuda
Bermuda
De laatste dag op zee verliep alles gladjes. Genoeg wind om Bermuda met daglicht aan te lopen. En ook niet teveel. Een heerlijke bakstagswind.
In de loop van de dag Bermuda Harbour Radio opgeroepen dat we er aan komen. Krijg je meeteen een hele waslijst met vragen die je moet beantwoorden:
aantal opvarenden, expected time of arrival, merk en serie nummer vanhet reddingsvlot, of we wpens of munitie aan boord hebben, enz, enz. terwijl we van te voren via internet al veel van die gegeven doorgegeven hebben. Het nuttigest was dat er gemeld werddat get Mills baken verwijderd was. Een baken dat we bij de aanloop zeker zouden gaan zoeken. ETA ca 15:00
Tegen 15:00 werden we opgeropen: of we bij de voormalige Mills boei maar wilden wachten totdat een cruise schip ons gepasseerd zou zijn, want die was aan het vertrekken. Ben je er eindelijk mag je dat haven niet in........
Nadat het cruise schip gepasseerd was verliep het verder probleemloos, mede omdat het volgende vertrekkende cruise schip dat uit een zijgeul kwam op ons wachtte.
Direct afgemeerd aan de douanesteiger. Daar nog meer formaliteiten verricht, terwijl ik het idee had dat m'n evenwicht tijdens het lopen op de steiger niet mankeerde. Echter toen ik in een klein kantoortje een formulier in moest vullen begon toch alles om me heen te draaien. 5 dagen golven hadden dus toch hun effect.
We werden overigens allervriendelijkst ontvangen en de administratiev handelingen weden snel uitgevoerd. Vervolgens varen naar de baai om een geschikte ankerplek te vinden. De boot opruimen en vervolgens de nieuwe omgeving op ons in laten werken. De bijboot hebben niet meer opgeblazen dat komt morgen wel als we naar de kant gaan. Wel zijn wemeteen gaan zwemmenom alle vuil en zweet van onze lichamen te verwijderen. De watertemperatuur ljkt wel zwembadwater; en hier hoeven ze niet de temperatuur een graadje lager te zetten.
Een bijzondere omgeving. De oceaan was azuurblauw. Bij binnenkomst veranderde de kleur van het water in helder licht blauw. Huizen op de kant hebben allemaal witte daken (tegen de zonnewarmte en om regenwater op te kunnen vangen). Daartussen staan bomen met bladeren maar ook palmbomen. Een tropische indruk.
Na het avondeten trad de duisternis in. Uit de groene begroeiing kwam een kolossaal geluid van allerlei fluittonen. Later zou blijken dat de Bermuda boomkikkers zijn.
Deze ,zo blijkt, makende hele nacht fluitende lokroepen(nou ja de mannetjeskikkers dus). Het moeten wel enorm veel kikkertje zijn want de geluidsproductie was aanzienlijk en individuele fluit-tonen warenbijna niet meer te onderschijden maar waren verzwolgen in een kakafonie van klanken. En dan te bedenken dat de kikkertjes de grootte hebben van een vingernagel (naar het schijnt want we hebben zenog niet gezien).
's Nachts hebben we alle 3 als een blok geslapen; we waren dus kennelijk toch wat vermoeid geraakt......
De volgende dag Saint George bekeken en de sfeer geproefd. Op een terrasje neer geploft waar ze gelukkig betere wifi hadden dan het gratis wifi dat in het gehele stadje aanwezig is want dat is maar dun en kunnen we aan boord ook niet ontvangen.
Bermuda is een rare mix van typische Engels gewoonten (telefooncel, public restroom, links rijden, en nog veel meer van die typisch Engelse gewoonten) en een Caraibisch omgeving (tenminste dat denk ik want ik ben nooit in de Caraiben geweest).Veel vreemde planten en bomen en veel hybiscussen, met rode witte, rood/witte, gele en blauwe bloemen.
Aan de warme , vochtige omgeving ben ik nog niet gewend en het kost me duidelijk moeite. We hebben dan ook niet veel uitgespookt en heel rustig aan gedaan. 's Avonds heeft Geert Jan ons nog getrakteerd op een etentje op de wal. Het was beter dan de Engelse keuken, maar ondanks de prijs was het geen top kwaliteit helaas, maar wel gezellig.
Vandaag is het zondag en hebben we schoonschip gemaakt, de was gedaan en een wandeling gemaakt. Behalve natuurlijk het regelmatig zwemmen naast de boot. Het lijkt hier wel een 5 sterren hotel met prive zwembad!!!!!!
De weerssituatie op de oceaan lijkt nog niet erg gunstig voor een oversteek. Diverse jachten hier blijken naar de Azoren te willen. Wellicht dat er donderdag geschikte omstandigheden aan komen. We houden intenstief contact met de overige overstekers en de weersverwachtingen.
Maar het lijkt er dus wel op dat er nog een volgende blog vanuit Bermuda gaat komen. Iig zijn we van plan om morgen met de bus naar Hammilton te gaan aan de andere zijde van de eilanden groep.
De groeten uit Bermuda namens ons drieen, Groetjos
Sent from Iridium Mail & Web.
De laatste dag op zee verliep alles gladjes. Genoeg wind om Bermuda met daglicht aan te lopen. En ook niet teveel. Een heerlijke bakstagswind.
In de loop van de dag Bermuda Harbour Radio opgeroepen dat we er aan komen. Krijg je meeteen een hele waslijst met vragen die je moet beantwoorden:
aantal opvarenden, expected time of arrival, merk en serie nummer vanhet reddingsvlot, of we wpens of munitie aan boord hebben, enz, enz. terwijl we van te voren via internet al veel van die gegeven doorgegeven hebben. Het nuttigest was dat er gemeld werddat get Mills baken verwijderd was. Een baken dat we bij de aanloop zeker zouden gaan zoeken. ETA ca 15:00
Tegen 15:00 werden we opgeropen: of we bij de voormalige Mills boei maar wilden wachten totdat een cruise schip ons gepasseerd zou zijn, want die was aan het vertrekken. Ben je er eindelijk mag je dat haven niet in........
Nadat het cruise schip gepasseerd was verliep het verder probleemloos, mede omdat het volgende vertrekkende cruise schip dat uit een zijgeul kwam op ons wachtte.
Direct afgemeerd aan de douanesteiger. Daar nog meer formaliteiten verricht, terwijl ik het idee had dat m'n evenwicht tijdens het lopen op de steiger niet mankeerde. Echter toen ik in een klein kantoortje een formulier in moest vullen begon toch alles om me heen te draaien. 5 dagen golven hadden dus toch hun effect.
We werden overigens allervriendelijkst ontvangen en de administratiev handelingen weden snel uitgevoerd. Vervolgens varen naar de baai om een geschikte ankerplek te vinden. De boot opruimen en vervolgens de nieuwe omgeving op ons in laten werken. De bijboot hebben niet meer opgeblazen dat komt morgen wel als we naar de kant gaan. Wel zijn wemeteen gaan zwemmenom alle vuil en zweet van onze lichamen te verwijderen. De watertemperatuur ljkt wel zwembadwater; en hier hoeven ze niet de temperatuur een graadje lager te zetten.
Een bijzondere omgeving. De oceaan was azuurblauw. Bij binnenkomst veranderde de kleur van het water in helder licht blauw. Huizen op de kant hebben allemaal witte daken (tegen de zonnewarmte en om regenwater op te kunnen vangen). Daartussen staan bomen met bladeren maar ook palmbomen. Een tropische indruk.
Na het avondeten trad de duisternis in. Uit de groene begroeiing kwam een kolossaal geluid van allerlei fluittonen. Later zou blijken dat de Bermuda boomkikkers zijn.
Deze ,zo blijkt, makende hele nacht fluitende lokroepen(nou ja de mannetjeskikkers dus). Het moeten wel enorm veel kikkertje zijn want de geluidsproductie was aanzienlijk en individuele fluit-tonen warenbijna niet meer te onderschijden maar waren verzwolgen in een kakafonie van klanken. En dan te bedenken dat de kikkertjes de grootte hebben van een vingernagel (naar het schijnt want we hebben zenog niet gezien).
's Nachts hebben we alle 3 als een blok geslapen; we waren dus kennelijk toch wat vermoeid geraakt......
De volgende dag Saint George bekeken en de sfeer geproefd. Op een terrasje neer geploft waar ze gelukkig betere wifi hadden dan het gratis wifi dat in het gehele stadje aanwezig is want dat is maar dun en kunnen we aan boord ook niet ontvangen.
Bermuda is een rare mix van typische Engels gewoonten (telefooncel, public restroom, links rijden, en nog veel meer van die typisch Engelse gewoonten) en een Caraibisch omgeving (tenminste dat denk ik want ik ben nooit in de Caraiben geweest).Veel vreemde planten en bomen en veel hybiscussen, met rode witte, rood/witte, gele en blauwe bloemen.
Aan de warme , vochtige omgeving ben ik nog niet gewend en het kost me duidelijk moeite. We hebben dan ook niet veel uitgespookt en heel rustig aan gedaan. 's Avonds heeft Geert Jan ons nog getrakteerd op een etentje op de wal. Het was beter dan de Engelse keuken, maar ondanks de prijs was het geen top kwaliteit helaas, maar wel gezellig.
Vandaag is het zondag en hebben we schoonschip gemaakt, de was gedaan en een wandeling gemaakt. Behalve natuurlijk het regelmatig zwemmen naast de boot. Het lijkt hier wel een 5 sterren hotel met prive zwembad!!!!!!
De weerssituatie op de oceaan lijkt nog niet erg gunstig voor een oversteek. Diverse jachten hier blijken naar de Azoren te willen. Wellicht dat er donderdag geschikte omstandigheden aan komen. We houden intenstief contact met de overige overstekers en de weersverwachtingen.
Maar het lijkt er dus wel op dat er nog een volgende blog vanuit Bermuda gaat komen. Iig zijn we van plan om morgen met de bus naar Hammilton te gaan aan de andere zijde van de eilanden groep.
De groeten uit Bermuda namens ons drieen, Groetjos
Sent from Iridium Mail & Web.
vrijdag 20 mei 2022
Tweede helft van de tocht naar Bermuda
Tweede helft van de tocht naar Bermuda
We hebben kennelijk allemaal nog niet genoeg bijgeslapen; er is geen opgewekte stemming aan boord. Komt nog bij dat er niet veel wind stond en dus hebben we ongeveer de gehele dag op de motor gevaren. Mede daardoor ontdekken we weer veel water in de bilge onder de motor. Nadat we dit weer opgeruimd hadden op onderzoek uit:de schroefas-afdichting lekt bij draaiende motor. Tzt als de omstandigheden wat beter zijn: nader onderzoek en hopelijk een remedie....
Op zee is weinig leven te zien: Portugese Oorlogsschepen zijn er in wisselende hoeveelheden. Het is een kwallen soort met hele lange tentakels en die voor de mens ook heel vervelend zijn bij aanraking. Het grappige aan die beesten is dat ze zich soms opblazen met lucht en dus aan de oppervlakte aan drijven en daarbi een soort rugvin opzetten als zeil! Slimme beesten dus die zeilen als transport manier gebruiken.
Verder zie je soms vliegende vissen. Ze zweven niet alleen een beetje boven water maar vliegen echt met hun borstvinnen. Soms zie je ze twee golven overbruggen. De ene keer zijn het eenlingen de andere keer zijn het hele groepen die samenvliegen. Dat doen ze waarschijnlijk als ze achterna gezeten worden door jachtvissen.
Die vissen proberen wij te vangen met een hengel met kunstaas. Maar of de vliegende vissen de jachtvissen hebben weggelokt?? We hebben er nog geen kunnen vangen. Allen maar wier en dat lusten we niet.
Na de eerste dag ook geen dolfijnen meer gezien.
Af en toe een vogel: een enkele Longtail; een soort meeuw met 4 zwarte vlekken op zn rug en vleugels, maar meest opvallend een hele lange sliert aan zn staart. Ik heb ergens gelezendat als je Longtails ziet je Bermuda nadert....
Ook heb ik een zwarte meeuw achtige gezien die wel wat leek op een kraai. En af en toe komt er een klein vogeltje langs vliegen dat lijkt op een zwaluw; in iedergeval met een gevorkte zwaluwstaart.
Verder is de zee vooral leeg: ongeveer 1x per dag een vrachtschip en dat was het wel. Door het mooie weer is de zee wel mooi blauw met afhankelijk van de windsnelheid af en toe een witte kruinen. Daar worden we wel weer vrolijk van.... :-)
Toen de wind weer afgenomen was en het er naar uitzag dat we Bermuda dan 's nachts tussen zeterdag en zondag aan zouden moeten lopen hebben we in plaats van de motor de kotterok bijgezet. Gaf net dat zetje meer dat we nodig hadden. Tot nu toe hebben we uitsluitend over BB gevaren met windrichtingen tussen aan de wind en voor de wind. Het is (zeker overdag) lekker warm , maar niet te warm en zeker 's nachts erg vochtig en benauwd.
Nu is het zaterdag 07:30 nog ca 40 nautische mijl te gaan tot de aanloop van Bermuda. Naar verwachting komen we daar dus vanmiddag aan. Rommy is er eerder geweest maar Geert Jan en ik zijn erg benieuwd wat we daar aantreffen en hoe het er uit zal zien.
Groeten vanaf de Annalena en tot volgende post...
Sent from Iridium Mail & Web.
We hebben kennelijk allemaal nog niet genoeg bijgeslapen; er is geen opgewekte stemming aan boord. Komt nog bij dat er niet veel wind stond en dus hebben we ongeveer de gehele dag op de motor gevaren. Mede daardoor ontdekken we weer veel water in de bilge onder de motor. Nadat we dit weer opgeruimd hadden op onderzoek uit:de schroefas-afdichting lekt bij draaiende motor. Tzt als de omstandigheden wat beter zijn: nader onderzoek en hopelijk een remedie....
Op zee is weinig leven te zien: Portugese Oorlogsschepen zijn er in wisselende hoeveelheden. Het is een kwallen soort met hele lange tentakels en die voor de mens ook heel vervelend zijn bij aanraking. Het grappige aan die beesten is dat ze zich soms opblazen met lucht en dus aan de oppervlakte aan drijven en daarbi een soort rugvin opzetten als zeil! Slimme beesten dus die zeilen als transport manier gebruiken.
Verder zie je soms vliegende vissen. Ze zweven niet alleen een beetje boven water maar vliegen echt met hun borstvinnen. Soms zie je ze twee golven overbruggen. De ene keer zijn het eenlingen de andere keer zijn het hele groepen die samenvliegen. Dat doen ze waarschijnlijk als ze achterna gezeten worden door jachtvissen.
Die vissen proberen wij te vangen met een hengel met kunstaas. Maar of de vliegende vissen de jachtvissen hebben weggelokt?? We hebben er nog geen kunnen vangen. Allen maar wier en dat lusten we niet.
Na de eerste dag ook geen dolfijnen meer gezien.
Af en toe een vogel: een enkele Longtail; een soort meeuw met 4 zwarte vlekken op zn rug en vleugels, maar meest opvallend een hele lange sliert aan zn staart. Ik heb ergens gelezendat als je Longtails ziet je Bermuda nadert....
Ook heb ik een zwarte meeuw achtige gezien die wel wat leek op een kraai. En af en toe komt er een klein vogeltje langs vliegen dat lijkt op een zwaluw; in iedergeval met een gevorkte zwaluwstaart.
Verder is de zee vooral leeg: ongeveer 1x per dag een vrachtschip en dat was het wel. Door het mooie weer is de zee wel mooi blauw met afhankelijk van de windsnelheid af en toe een witte kruinen. Daar worden we wel weer vrolijk van.... :-)
Toen de wind weer afgenomen was en het er naar uitzag dat we Bermuda dan 's nachts tussen zeterdag en zondag aan zouden moeten lopen hebben we in plaats van de motor de kotterok bijgezet. Gaf net dat zetje meer dat we nodig hadden. Tot nu toe hebben we uitsluitend over BB gevaren met windrichtingen tussen aan de wind en voor de wind. Het is (zeker overdag) lekker warm , maar niet te warm en zeker 's nachts erg vochtig en benauwd.
Nu is het zaterdag 07:30 nog ca 40 nautische mijl te gaan tot de aanloop van Bermuda. Naar verwachting komen we daar dus vanmiddag aan. Rommy is er eerder geweest maar Geert Jan en ik zijn erg benieuwd wat we daar aantreffen en hoe het er uit zal zien.
Groeten vanaf de Annalena en tot volgende post...
Sent from Iridium Mail & Web.
dinsdag 17 mei 2022
De eerste twee etmalen op zee
De eerste twee etmalen op zee
Zondag 15 mei, de verjaardag van Rommy, aan het eind van de ochtend weggevaren. Eerst de verkeerde kant op om diesel te tanken. Daarna op de motor de rivier af; stroompje mee, windje tegen. De rivier uit en het eerste stuk de zee al motorend op omdat het daar nog vrij smal is door diverse ondieptes en de wind nog steeds tegen is.
Zeilen omhoog en de eerste slag naar BB. Over deze boeg zouden we bijna twee etmlen blijven varen.
Later een rifje erin en de genua een stukje weggerold. Onderweg nog een familie dolfijnen zien jagen; ze kwamen helaas niet met de boot spelen.
's Middags zijn we van het continent afgevaren; de dieptemeter kon het niet meer aan. ca 2000 m diep. In combinatie met een fel blauwe lucht kleurde de zee azuur blauw met prachtige golven en deining. Inmiddels is de wind wat gedraaid waardoor we halve tot ruime wind konden varen.
's Middags is het wachtsysteem ingegaan: 's nachts tussen 21:00 en 06:00 drie shifts van 3 uur. De resterende 15 uur hebben we opgesplitst in wachten van 2,5 uur, maar zijn alleen formeel. Overdag doet iedereen waar ie zin in heeft en zullen er alleen in bijzondere gevallen echte overdrachten zijn. Om 16:00 wordt er voor de warme maaltijd gezorgd zodat degene met de nachtwacht (Jos) al geruime tijd kan slapen voor dat de nachtwacht begint.
De eerste nacht was voor iedereen weer wennen en dus is er niet echt geslapen. Maar "slaapje niet dan rust je toch" zei mijn moeder altijd. Toch is de niet hetzelfde dus de volgende dag was iedereen een beetje katterig en moest nog duidelijk meer inslingeren.
De nachtwacht was wel een hele mooie, unieke. Het is volle maan, dus je kunt er bijna een boek bij lezen. Maar er was ook een totale maansverduistering. Dus eigenlijk in 1 nachtwacht een volle maan en nieuwe maan ervaring in 1 wacht! Schitterend.
De tweede dag zat iedereen eigenlijk de tijd uit te zitten en vooral veel te dutten.
Voor de oostkust van Amerika loopt de warme golfstroom. het water dat opgewarmd is in de Golf van Mexico stroomt dan in een ca 50 mijl brede rivier naar het noord oosten. De stroomsnelheid kan oplopen tot ca 5 knoop. Dus door zelf 6 knoop te varen gingen we toch 9 knoop over de grond. Aan de temperatur is ook goed te merken dat je in de golfstroom zit. Een zeilpak is nog nodig voor buis water, maar niet echt voor de warmte. Soms een beetje benauwd dat wel maar wel prachtig varen.
Na de eerste 100 mijl vanaf de kust is er geen boot meer te bekennen en kun je eindeloos rechtdoor blijven varen. Navigeren om schepen, scheepvaartroutes, windmolenparken etc zoals op de Noordzee is geen sprake van. Gewoon dagen rechtdoor.
Aan de andere kant moet je op deze route van Atlantic crossing wel rekening houden met de weerssystemen. Depressies draaien hun rondjes en door ze aan de goede zijde te passeren heb je gunstige wind.
De oude zeevaarders van weleer hadden geen idee waar er depressies lagen en waren dus gedwongen om passages aan de verkeerde kant te accepteren. Hun overtochten duurden dan ook wel iets langer....
Daarna kwam er een periode waarbij de korte golf radio communicatie bood om weersinformatie te verkrijgen.
Nu is er satelliet communicatie. Via predictwind kunnen we gribfiles van verschillende modellen binnen halen. Ook kan Predictwind op hun server berekenen wat de beste route is om vanuit onze positie een bepaald doel te bereiken. Ook die berekende routes kunnen we mbv satellietcommunicatie binnen halen. Het verwarrende daarbij is echter dat de instelparameters van hoe hard je boot vaart bij welke wind en dergelijke, zo'n grote invloed hebben op de uitkomst dat elke keer als we route info binnenhalen met een andere computer, telefoon of tablet er behoorlijk verschillende antwoorden komen, terwijl we de parameters toch naar onze ideeen overeenkomstig de boot ingevuld hebben.
Tijdens de tweede nacht waren de onweerswolken die gisteren nog erg ver weg waren veel dichterbij. De donder en bliksem waren nog voldoende ver weg om er geen last van te hebben, maar de wind veranderde toch wel. Tijdens de nachtwacht woei het opgegeven moment zo hard dat de boot varend onder uitsluitend tweede rif uit het roer liep. Gelukkig duurde het niet erg lang voordat de wind weer rustig werd.
Helaas was er veel bewolking vannacht en dus geen maan.
Aan het eind van de nacht leek de invloed van de golfstroom wel wat afgelopen te zijn, maar een zonnige dag licht in het verschiet.
Sent from Iridium Mail & Web.
Zondag 15 mei, de verjaardag van Rommy, aan het eind van de ochtend weggevaren. Eerst de verkeerde kant op om diesel te tanken. Daarna op de motor de rivier af; stroompje mee, windje tegen. De rivier uit en het eerste stuk de zee al motorend op omdat het daar nog vrij smal is door diverse ondieptes en de wind nog steeds tegen is.
Zeilen omhoog en de eerste slag naar BB. Over deze boeg zouden we bijna twee etmlen blijven varen.
Later een rifje erin en de genua een stukje weggerold. Onderweg nog een familie dolfijnen zien jagen; ze kwamen helaas niet met de boot spelen.
's Middags zijn we van het continent afgevaren; de dieptemeter kon het niet meer aan. ca 2000 m diep. In combinatie met een fel blauwe lucht kleurde de zee azuur blauw met prachtige golven en deining. Inmiddels is de wind wat gedraaid waardoor we halve tot ruime wind konden varen.
's Middags is het wachtsysteem ingegaan: 's nachts tussen 21:00 en 06:00 drie shifts van 3 uur. De resterende 15 uur hebben we opgesplitst in wachten van 2,5 uur, maar zijn alleen formeel. Overdag doet iedereen waar ie zin in heeft en zullen er alleen in bijzondere gevallen echte overdrachten zijn. Om 16:00 wordt er voor de warme maaltijd gezorgd zodat degene met de nachtwacht (Jos) al geruime tijd kan slapen voor dat de nachtwacht begint.
De eerste nacht was voor iedereen weer wennen en dus is er niet echt geslapen. Maar "slaapje niet dan rust je toch" zei mijn moeder altijd. Toch is de niet hetzelfde dus de volgende dag was iedereen een beetje katterig en moest nog duidelijk meer inslingeren.
De nachtwacht was wel een hele mooie, unieke. Het is volle maan, dus je kunt er bijna een boek bij lezen. Maar er was ook een totale maansverduistering. Dus eigenlijk in 1 nachtwacht een volle maan en nieuwe maan ervaring in 1 wacht! Schitterend.
De tweede dag zat iedereen eigenlijk de tijd uit te zitten en vooral veel te dutten.
Voor de oostkust van Amerika loopt de warme golfstroom. het water dat opgewarmd is in de Golf van Mexico stroomt dan in een ca 50 mijl brede rivier naar het noord oosten. De stroomsnelheid kan oplopen tot ca 5 knoop. Dus door zelf 6 knoop te varen gingen we toch 9 knoop over de grond. Aan de temperatur is ook goed te merken dat je in de golfstroom zit. Een zeilpak is nog nodig voor buis water, maar niet echt voor de warmte. Soms een beetje benauwd dat wel maar wel prachtig varen.
Na de eerste 100 mijl vanaf de kust is er geen boot meer te bekennen en kun je eindeloos rechtdoor blijven varen. Navigeren om schepen, scheepvaartroutes, windmolenparken etc zoals op de Noordzee is geen sprake van. Gewoon dagen rechtdoor.
Aan de andere kant moet je op deze route van Atlantic crossing wel rekening houden met de weerssystemen. Depressies draaien hun rondjes en door ze aan de goede zijde te passeren heb je gunstige wind.
De oude zeevaarders van weleer hadden geen idee waar er depressies lagen en waren dus gedwongen om passages aan de verkeerde kant te accepteren. Hun overtochten duurden dan ook wel iets langer....
Daarna kwam er een periode waarbij de korte golf radio communicatie bood om weersinformatie te verkrijgen.
Nu is er satelliet communicatie. Via predictwind kunnen we gribfiles van verschillende modellen binnen halen. Ook kan Predictwind op hun server berekenen wat de beste route is om vanuit onze positie een bepaald doel te bereiken. Ook die berekende routes kunnen we mbv satellietcommunicatie binnen halen. Het verwarrende daarbij is echter dat de instelparameters van hoe hard je boot vaart bij welke wind en dergelijke, zo'n grote invloed hebben op de uitkomst dat elke keer als we route info binnenhalen met een andere computer, telefoon of tablet er behoorlijk verschillende antwoorden komen, terwijl we de parameters toch naar onze ideeen overeenkomstig de boot ingevuld hebben.
Tijdens de tweede nacht waren de onweerswolken die gisteren nog erg ver weg waren veel dichterbij. De donder en bliksem waren nog voldoende ver weg om er geen last van te hebben, maar de wind veranderde toch wel. Tijdens de nachtwacht woei het opgegeven moment zo hard dat de boot varend onder uitsluitend tweede rif uit het roer liep. Gelukkig duurde het niet erg lang voordat de wind weer rustig werd.
Helaas was er veel bewolking vannacht en dus geen maan.
Aan het eind van de nacht leek de invloed van de golfstroom wel wat afgelopen te zijn, maar een zonnige dag licht in het verschiet.
Sent from Iridium Mail & Web.
zondag 15 mei 2022
Feest
FEEST
Dit is het tweede weblog geschreven op 15 mei eind van de ochtend vlak voor vertrek.
Enkele dagen terug lagen we dus in Delta ville. Na de eerste nacht daar werden we wakker aan lagerwal in de tuin van de achterbuurman.
Nadat we daar weer los waren gekomen zijn we weer in het midden van de kreek voor anker gegaan. Met de dingy naar de kant en lopend naar de winkel om boodschappen tedoen.
Het weer was nog steeds winters: in dit geval veel wind met veel windstoten..Pas in het weekend dus na enkele dagen zou het weer gaan veranderen.Na de boodschappen lag de boot gelukkig nog steeds op haar plaats, ondanks dat de verwachte hardere wind al begon aan te trekken. Toen we de boot klaar maakten voor de nacht werden we geroepen door de achterbuurman bij wie we aan lager wal terecht gekomen waren. Of we niet aan hun steiger wilden komen liggen.
Dit was het begin van een interessant contact. We mochten komen douchen en voor de volgende uitgenodigd om te komen eten. Tevens heeft zijn vrouw ons met de auto weer naar de super gebracht om veel in te slaan voor de oversteek nar Bermuda en daarna.
Het bleek het zomerhuis van Peter en zijn vrouw te zijn. Peter was admiraal bij de US Navy geweest en had in 2007 na zijn pensionering met zijn dochter de wereld rondgezeild. Zijn Zuid Afrikaanse schoonzoon was ook wereld zeiler en heeft ons geholpen met de inklaringsadministratie voor Bermuda; iets waar hij zijn beroep van had gemaakt. Kortom heerlijke gebarbequed vlees gegeten een aangename gesprekken gevoerd.
De dag erna vertrokken naar Norfolk. Een mooie bakstagswind (hopelijk de laatste noordelijke wind, want dan wordt het zomer) maar bewolkt en koud.
Aan t eind van de dag aangekomen bij de kennissen van Rommy en aan hun prive steiger aangelegd.
Ook daar met de auto naar de super en de Covid teststraat gebracht voor toegangstest voor Bermude en nog meer boodschappen. De boot komt steeds dieper te liggen.....
's Avonds was er een feestje op de steiger van alle appartementbewoners. Hiervoor waren we ook uitgenodigd. Alle bewoners van de appartementen met eigen ligplaats aan de prive steiger bleken wel zeilervaringen te hebben, dus genoeg gespreksstof.
Na nog een dag klussen op de boot terwijl het inmiddels 27 graden was, hebben we gegeten bij de kennissen van Rommy. Ook daar weer een goed kijkje gekregen in het Amerikaanse leven.
Zondag 15 mei eerst de verjaardag van Rommy gevierd met een gepavoiseerde boot en champagne (voor later). De laatste klusjes, Diesel halen en op de motor naar de oceaan gevaren.
En zover zijn we nu (zo 15 mei 14:45 lt)
Een goede sfeer en een gezonde spanning aan boord........
Sent from Iridium Mail & Web.
Dit is het tweede weblog geschreven op 15 mei eind van de ochtend vlak voor vertrek.
Enkele dagen terug lagen we dus in Delta ville. Na de eerste nacht daar werden we wakker aan lagerwal in de tuin van de achterbuurman.
Nadat we daar weer los waren gekomen zijn we weer in het midden van de kreek voor anker gegaan. Met de dingy naar de kant en lopend naar de winkel om boodschappen tedoen.
Het weer was nog steeds winters: in dit geval veel wind met veel windstoten..Pas in het weekend dus na enkele dagen zou het weer gaan veranderen.Na de boodschappen lag de boot gelukkig nog steeds op haar plaats, ondanks dat de verwachte hardere wind al begon aan te trekken. Toen we de boot klaar maakten voor de nacht werden we geroepen door de achterbuurman bij wie we aan lager wal terecht gekomen waren. Of we niet aan hun steiger wilden komen liggen.
Dit was het begin van een interessant contact. We mochten komen douchen en voor de volgende uitgenodigd om te komen eten. Tevens heeft zijn vrouw ons met de auto weer naar de super gebracht om veel in te slaan voor de oversteek nar Bermuda en daarna.
Het bleek het zomerhuis van Peter en zijn vrouw te zijn. Peter was admiraal bij de US Navy geweest en had in 2007 na zijn pensionering met zijn dochter de wereld rondgezeild. Zijn Zuid Afrikaanse schoonzoon was ook wereld zeiler en heeft ons geholpen met de inklaringsadministratie voor Bermuda; iets waar hij zijn beroep van had gemaakt. Kortom heerlijke gebarbequed vlees gegeten een aangename gesprekken gevoerd.
De dag erna vertrokken naar Norfolk. Een mooie bakstagswind (hopelijk de laatste noordelijke wind, want dan wordt het zomer) maar bewolkt en koud.
Aan t eind van de dag aangekomen bij de kennissen van Rommy en aan hun prive steiger aangelegd.
Ook daar met de auto naar de super en de Covid teststraat gebracht voor toegangstest voor Bermude en nog meer boodschappen. De boot komt steeds dieper te liggen.....
's Avonds was er een feestje op de steiger van alle appartementbewoners. Hiervoor waren we ook uitgenodigd. Alle bewoners van de appartementen met eigen ligplaats aan de prive steiger bleken wel zeilervaringen te hebben, dus genoeg gespreksstof.
Na nog een dag klussen op de boot terwijl het inmiddels 27 graden was, hebben we gegeten bij de kennissen van Rommy. Ook daar weer een goed kijkje gekregen in het Amerikaanse leven.
Zondag 15 mei eerst de verjaardag van Rommy gevierd met een gepavoiseerde boot en champagne (voor later). De laatste klusjes, Diesel halen en op de motor naar de oceaan gevaren.
En zover zijn we nu (zo 15 mei 14:45 lt)
Een goede sfeer en een gezonde spanning aan boord........
Sent from Iridium Mail & Web.
vrijdag 13 mei 2022
Bemanningswissel
Bemanningswissel
Woe 4 mei 05:00 de wekker loopt af in Rotterdam, een uur later in Goes. Want Miriam brengt Geert Jan vanuit R'dam en Jos vanuit Goes naar Brussel om daar om 12:00 een directe vlucht naar Washington te nemen. De vlucht verloopt voorspoedig zodat we om 14:00 (20 minuten eerder dan geplant ) aankomen in Washington Dulles IAD. Daarvandaan met de bus naar het dichtsbijzijnde metro station (ze zijn de metro nog door aan het trekken naar het vliegveld,maar zover is het nog niet) en vervolgens met de Metro naar DC.In Washington was t nog 10 minuten lopen naar het waterfront waar de Annalena aan een mooring lag te wachten. Die 10 minuten lopen was te veel voor de wieltjes onder onze zware tassen, dus die begaven het waardoor het lopen wel was zwaarder werd dan gedacht. Na enig misverstand over de exacte plek waar we opgepikt zouden worden zijn we door Rommy met de dingy opgehaald en aan boord gebracht.
Donderdag 5 mei zijn Geert Jan en ik gaan sightseeing Washington.Alle grote beroemde memorials, Capitool en het Witte Huis bekeken. Geluncht in een lange straat waar een hele lange rij food trucks stond om hun waren te verkopen. Goed om eens met eigen ogen gezien te hebben, vooral de grootte en de uitgestrektheid zijn imposant. Anderzijds is het niet zo dat ik iedereen zal adviseren op vakantie naar Washington te gaan. 's Middags heeft Rommy Gerard naar het vliegveld gebracht.
Vrijdag 6 mei eerst boodschappen gedaan en daarna op de motor de Potomac rivier afgezakt. Mooi weer maar nauwelijks wind. 's Avonds in een zij-kreek (port Tabaco river) geankerd. De kop is eraf, de terugtocht is begonnen.
Zaterdag 7 mei zeilend verder de Potomac af. Inmiddels beginnen we allemaal aan elkaar te wennen en ontstaat er samenhorige sfeer aan boord. Aan het eind van de dag geankerd bij St Mary's City, waar we ook de volgende dag zijn gebleven want toen was het koud en miezerig en nat en winderig. Voor mijn rug kwam dat goed uit wan de dag ervoor was ik door m'n rug gegaan bij het ankeren. 's Nachts met krabbend anker de baai over gedobberd waardoor we 's morgens aan lagerwal wakker werden.
Maandag 9 mei met krachtige ruime wind naar Delta Ville gezeild. Het liep als een speer. Mooi zonnig weer. Op bijna elk baken of boei zit een visarend op zn nest te broeden. Ook zie je hier veel Bruine Pelikanen vliegen. Een mooi gezicht zoals die beesten zich in het water storten en dan met een volle keelzakhun kop niet boven water kunnen krijgen totdat er voldoende water uitgelopen is maar de gevangen vissen er nog in zitten.
Dinsdag 10 mei waren er voor de Chesapeake Bay en buitengaats weer stormwaarschuwingen en zijn we blijven liggen achter ons anker. Te meer daar we 's morgen weer aan lagerwal wakker werden omdat het anker weer gekrabt had. Verder diverse klusjes en karweitjes aan boord verricht. 's Avonds werden door de bewoner van het pand waar we 's morgens aan lagerwal geraakten uitgenodigd om aan zijn steiger te komen liggen en om te komen douchen, waar we dus gretig gebruik van hebben gemaakt.
Woensdag 11 mei. De depressie net ten noorden van ons blijft maar aanhouden, maar begin volgende week ziet het er goed uit om de oversteek naar Bermuda te beginnen. Dus de komende dagen willen we nog naar Hampton en Norfolk om vandaaruit te vertrekken. We zullen zien hoe de weergoden ons gaan helpen. Vooropg amuseren we ons wel en hebben we nog iets om ons op te verheugen.
Groetjos geschreven woe 11 mei 2022 om ca 09:00 uur. Straks kijken of en hoe we dit blog op het weblog krijgen mbv de IridiumGo want de vorige post is verloren gegaan.........
Nu gaat t was lukken want die domme Jos had een - IPV een . getypt........
Sent from Iridium Mail & Web.
Woe 4 mei 05:00 de wekker loopt af in Rotterdam, een uur later in Goes. Want Miriam brengt Geert Jan vanuit R'dam en Jos vanuit Goes naar Brussel om daar om 12:00 een directe vlucht naar Washington te nemen. De vlucht verloopt voorspoedig zodat we om 14:00 (20 minuten eerder dan geplant ) aankomen in Washington Dulles IAD. Daarvandaan met de bus naar het dichtsbijzijnde metro station (ze zijn de metro nog door aan het trekken naar het vliegveld,maar zover is het nog niet) en vervolgens met de Metro naar DC.In Washington was t nog 10 minuten lopen naar het waterfront waar de Annalena aan een mooring lag te wachten. Die 10 minuten lopen was te veel voor de wieltjes onder onze zware tassen, dus die begaven het waardoor het lopen wel was zwaarder werd dan gedacht. Na enig misverstand over de exacte plek waar we opgepikt zouden worden zijn we door Rommy met de dingy opgehaald en aan boord gebracht.
Donderdag 5 mei zijn Geert Jan en ik gaan sightseeing Washington.Alle grote beroemde memorials, Capitool en het Witte Huis bekeken. Geluncht in een lange straat waar een hele lange rij food trucks stond om hun waren te verkopen. Goed om eens met eigen ogen gezien te hebben, vooral de grootte en de uitgestrektheid zijn imposant. Anderzijds is het niet zo dat ik iedereen zal adviseren op vakantie naar Washington te gaan. 's Middags heeft Rommy Gerard naar het vliegveld gebracht.
Vrijdag 6 mei eerst boodschappen gedaan en daarna op de motor de Potomac rivier afgezakt. Mooi weer maar nauwelijks wind. 's Avonds in een zij-kreek (port Tabaco river) geankerd. De kop is eraf, de terugtocht is begonnen.
Zaterdag 7 mei zeilend verder de Potomac af. Inmiddels beginnen we allemaal aan elkaar te wennen en ontstaat er samenhorige sfeer aan boord. Aan het eind van de dag geankerd bij St Mary's City, waar we ook de volgende dag zijn gebleven want toen was het koud en miezerig en nat en winderig. Voor mijn rug kwam dat goed uit wan de dag ervoor was ik door m'n rug gegaan bij het ankeren. 's Nachts met krabbend anker de baai over gedobberd waardoor we 's morgens aan lagerwal wakker werden.
Maandag 9 mei met krachtige ruime wind naar Delta Ville gezeild. Het liep als een speer. Mooi zonnig weer. Op bijna elk baken of boei zit een visarend op zn nest te broeden. Ook zie je hier veel Bruine Pelikanen vliegen. Een mooi gezicht zoals die beesten zich in het water storten en dan met een volle keelzakhun kop niet boven water kunnen krijgen totdat er voldoende water uitgelopen is maar de gevangen vissen er nog in zitten.
Dinsdag 10 mei waren er voor de Chesapeake Bay en buitengaats weer stormwaarschuwingen en zijn we blijven liggen achter ons anker. Te meer daar we 's morgen weer aan lagerwal wakker werden omdat het anker weer gekrabt had. Verder diverse klusjes en karweitjes aan boord verricht. 's Avonds werden door de bewoner van het pand waar we 's morgens aan lagerwal geraakten uitgenodigd om aan zijn steiger te komen liggen en om te komen douchen, waar we dus gretig gebruik van hebben gemaakt.
Woensdag 11 mei. De depressie net ten noorden van ons blijft maar aanhouden, maar begin volgende week ziet het er goed uit om de oversteek naar Bermuda te beginnen. Dus de komende dagen willen we nog naar Hampton en Norfolk om vandaaruit te vertrekken. We zullen zien hoe de weergoden ons gaan helpen. Vooropg amuseren we ons wel en hebben we nog iets om ons op te verheugen.
Groetjos geschreven woe 11 mei 2022 om ca 09:00 uur. Straks kijken of en hoe we dit blog op het weblog krijgen mbv de IridiumGo want de vorige post is verloren gegaan.........
Nu gaat t was lukken want die domme Jos had een - IPV een . getypt........
Sent from Iridium Mail & Web.
Mail2blog
We gaan!!
Zondag vertrekken GeertJan, Jos en ik uit Norfolk, richting Bermuda. Weer ziet er goed uit.
donderdag 12 mei 2022
Einde van mijn reis.
De electronische toegangspoort in de hal van het National Art Museum begint de piepen. Ik ben er ongemerkt doorheen gelopen en schrik me rot. Ik moet me melden bij een mevrouw van de security, mijn fototoestel en portemonnee in een bakje leggen en nogmaals door het poortje gaan. No, I wont do that. Because of my pacemaker. You have to frisk me. Maar daar doen ze niet aan, ik moet weer door het poortje. Rommy haalt de federale wet erbij, maar de security is onverwurmbaar. Ze geleiden ons met zachte hand naar de uitgang. Wat kan je doen? Nou Rommy is inmiddels naar de leiding gestapt en vraagt waar ze klacht kan indienen. Dat lijkt de chef geen goed idee. Hij besluit, dat twee keer door het poortje niet hoeft. Hij stapt met ons naar de uitvoerende beambten en wijst hen terecht. We kunnen naar binnen.
.JPG)
.JPG)
.JPG)
In de eerste zaal, die we binnenlopen hangen zes Rembrandts en niet de geringste. Wow. En Hals en Cuyp en Steen en Rubens en Mesdag, het is als in de hemel. Er zijn ook zalen met fransen, italianen en duitsers, maar die halen het niet bij onze jongens. Helaas was de Eastwing van het museum ( een enorm gebouw met moderne kunst) al jaren tijdelijk gesloten. Waar kennen we dat van?
It takes two men to replace me, zeg ik tegen de vrouw van het havenkantoor. Ze kijkt me nadenkend aan. Oh, is that a joke? Zegt ze na enige tijd. Ook mijn laatste grap in Amerika valt in het water. Het land van Seinfeld, Louis CK en South Park.
.JPG)
Washington is geen aanrader. De monumenten zijn nogal pompeus. Voor het Witte Huis heb je een telelens nodig. De rest van de binnenstad staat vol met grote lompe departementen en federale gebouwen. De musea zijn wel de moeite waard en er staat verspreid wel goede moderne architectuur.
In de beeldentuin bewonderen we voor de derde keer de Burgers van Calais. Eerder in Calais en Parijs.
Het openbaar vervoer in Amerika is slecht. Het kost ons 2 uur om op vliegveld Dulles te komen. Afscheid van Rommy en dan nog een onbemande trein, die rondjes rijdt langs de vertrekhallen. Hier willen ze me wel handmatig onderzoeken. En grondig, de man is een kwartier bezig en ik mijn broek zonder riem maar handmatig ophouden.
De eerst zes uur naar Reykjavik heb ik drie stoelen voor mezelf. Met enige schroom ga ik er languit op liggen. De twee en half uur naar Amsterdam zit ik krap midden in de midden rij tussen Friesen met kinderen en christelijke meisjes, die in IJsland wild hebben gekampeerd. Kan het erger? Christelijken met kinderen en Friesen, die wild hebben gekampeerd?
Ze moesten zelf hout zoeken en dat ligt er niet zoveel in IJsland. Met Gods hulp. ia het ze toch gelukt. En de kinderen mogen straks weer maximaal 1 1/2 uur spelletjes doen. Spieljen is goed mar net te folle, zegt een oud Fries spreekwoord.
Nu zit ik thuis 8 hoog dit te typen en Rommy vaart nu met Jos en Geert Jan naar St Mary dichtbij de Chessapeake Bay.
Dit laatste blog is opgedragen aan Rommy.
maandag 2 mei 2022
Het huis van Washington varen we voorbij. We willen Alexandria bezoeken. Daar ankeren we op een prachtig plekje, maar de havenmeester van de nabijgelegen marina komt aanvaren om te vertellen, dat we in zijn vaargeul liggen. Dus ankeren we verderop. De wind op de stroom slingert de Annalena alle kanten op. We durven de boot niet achter te laten en besluiten om door te varen naar Washington. Daar eerst te tanken, we hebben nog steeds weinig diesel. Gezien de ervaring bij Cobb Island bel ik de marina in Washington die volgens de gids diesel zou hebben. Mooi niet. De dichtbijzijnde diesel is tegenover Alexandria. We keren om en tanken later aan de voet van een reuzenrad. Er zijn twee wachtenden voor ons, dus we hebben tijd voor een lang gesprek met de mensen van de motorboot Dutch Girl. Vanwaar die naam? Een jaar in Wassenaar gewoond, goedenmiddag en tot ziens.
Rommy gaat uiteindelijk aan de slag met het Snapaslip reserveringssysteem. Maar die meldt dat alle moorings bezet zijn, terwijl we er alleen liggen. In het kantoor is Jennifer een uur bezig de boel in het systeem te krijgen. Ze belt haar manager om te vertellen dat Snapaslip foute informatie geeft. De manager stuurt een mail met de vraag om Jennifer te bellen. Dat doe je hier als manager. De mooring kost $50 per nacht.
En dan zijn we klaar voor Washington.
Langs de waterkant naar de monumenten van de presidenten en de oorlogen, de lange vijver voor het Lincoln monument, het MLK monument, een muur met namen van alle gevallenen, het Witte Huis. en het Capitool. Je hebt het in films en op tv al duizend keer gezien en toch is het anders dan je je had voorgesteld. Blij het gezien te hebben, maar nu zijn we er wel klaar mee.
We hebben 4 uur gelopen, fantastisch toch.
Over het kanaal waar we tegenover de Gangplank Marina aan een mooring liggen vliegen steeds helikopters laag over. Verderop buigen ze linksaf naar Arlington en soms rechtsaf naar het Witte Huis. Dan komen er drie grote en iedereen maakt foto's. In één van de drie zit de president... Even later komen er twee terug, daar zat Biden dus niet in.
In de avond is het gezellig druk in het kanaal. Dragon boats zijn aan het trainen, mannen surfen op zo'n vleugel boven het water, motorbootjes en rondvaartboten. In het park zitten mensen in het gras. Erachter ligt Reagan Airport, waar de vliegtuigen af en aan vliegen. Ik zou er niet willen landen.
Op de terugweg van het Witte Huis komen we langs vier collosale Smithsonian musea. De laatste is voor moderne kunst. In de plantsoenen rond dat museum staan Moore, Hepworth, Rodin en vele anderen. Daar gaan we morgen heen.
Langs de straat bij de musea staan wel vijftig foodtrucks. Rommy neemt een shoarma en ik een burritto. Daar gaan we morgen ook weer heen.
vrijdag 29 april 2022
Ik kijk in het rond. De Chesapeake Bay in de zon,
aan bakboord een streep land. Verder geen schepen of bakens. Dertig seconden
later varen we in dichte mist. Het zicht is 30 meter. Goed dat ik net gekeken heb.
We houden uitkijk, gereed om het stuurwiel een hengst te geven als er een schip
op ons af komt. Wat, als dat schip ook een hengst geeft in dezelfde richting?
Beter vol achteruit slaan? Beter de scheepstoeter erbij halen voor een
waarschuwingssignaal? En dan heb je hier nog een aantal fishhavens, daar
helpt een toeter niks.
Na een uur is de mist weg en varen we verder naar de Patomac River. Op de hoek is een ingang naar de Little Wicomico River. Voorzichtig gaan we over een zandbank van 1 ½ meter. Bij de ingang van toegangskanaal gaat het water stevig te keer, we stampen er doorheen. In het kanaal is het op plekken 1,2 meter. Dan zijn we binnen en liggen we beschut voor de stormachtige wind van de komende dagen.
Uitgezwaaid door Greta en Garry vertrokken we drie dagen
eerder uit Norfolk. Het was een leuke tijd, mooie dingen gezien, de rodkicker
en de computer gerepareerd. En een nieuwe Lofrans windlass geinstalleerd,
uiteindelijk met een passende schijf
We varen weer langs de lange rij oorlogsschepen. Als je hier mensen spreekt oer een mogelijke atoomoorlog met Rusland, dan is men gelaten: They hit us first, we will be gone in a second.
Twee avonden ouderwets bier gedronken, zoals je dat als
cruiser hoort te doen. Met 2 Engelsen
dronken we diverse Caribische bieren en omdat we geen decaf voor ze
hadden, maakten we de Johnny Walker op. Met 2 Noren dronken we öl uit St
Maarten, dat was dus Heineken. Heel gezellig beide keren. En
cruisers moeten het hebben van de informatie die ze aan elkaar doorgeven.
We ankerden in Deltaville, een overzomeringsplaats
voor cruisers. Met veel boatyards en faciliteiten. We hoopten onze problemen met
de VHF remote microfoon en de Pactor modem op te lossen, maar helaas had
niemand er verstand van. Het SSB gebeuren is hier compleet verdrongen door de Irridium.
De WestMarine had de microfoon niet op voorraad. We gaan nog een nieuwe
versie van Airmail installeren, misschien dat dat helpt.
Als je bij de voorgaande alinea dacht: waar gaat dit over?
Is niet erg. Even goede vrienden. Maar stel je plan om met een bootje de oceaan
over te steken nog even uit.
De wind is bij vlagen 25 knopen. Eén keer gaat het anker
krabben en belanden aan de overkant van de Wimico. Er zit wat gras aan het
opgehaalde anker. Het anker heeft zich door het gras niet opnieuw ingegraven.
Daarna liggen we als een huis, als je dat van een boot kan zeggen.
Nog zo’n interessant technisch verhaal: de zoutwater
voetpomp werkte niet. En een zoutwater kraan is nodig om zoet water te sparen.
De afwas eerst afspoelen met zout en op het laatst zoet gebruiken. Enfin, een nieuwe
pomp gemonteerd en nog steeds geen water. Dan haal ik de zeefjes uit de uitgang
van de kraan en het water spuit er uit. Het is een gewone drinkwaterkraan voor schoon
water. Het zeewater neemt echter van alles mee en dat verstopte de zeefjes.
Voor niks een nieuwe pomp gekocht. Maar het is een fout die iedereen zou maken.
Zelfs mensen die slimmer
zijn dan ik, maar dat zijn er niet veel.
Het weer is
hier heel simpel. Bij noordenwind is het steenkoud en bij zuidenwind is het
lekker warm. Als weerman kun je hier de hele middag je gras maaien. Nu blijft de
harde noordenwind met vlagen blijft aanhouden, dus moeten we 2 dagen op de
Wimico blijven. We doen de laatste niet echt noodzakelijke klussen en ik
begin met koken uit blik te improviseren. Het voelt alsof ik op de hospice
kook. Kijken wat je hebt en daar is moois van maken.
De ankerplek
heeft nauwelijks GSM bereik, de huizen langs de kant hebben allemaal een
wachtwoord op hun wifi, dus maken we volop gebruik van de Irridium. We
halen prachtige gekleurde weerkaarten op. Alleen kloppen die niet erg. Morgen
zou het beter zijn, voor de stroom op de Potamac moeten we vroeg weg,
maar dan is het wel laagwater. Misschien lopen we vast in de doorgang en
wachten dan tot het water rijst.
Om kwart
voor zes in de morgen zegt Rommy: als we snel gaan hebben we nog halftij in de
geul. Kleren aan, motor starten, anker lichten en om zes uur varen we. De geul
is nog goed bevaarbaar. Buiten stampen we recht tegen de wind in. Later wordt
het rustiger.
We steken de
rivier over en lopen binnen bij Cobb Island. Volgens onze twee
gidsboeken zou hier diesel te tanken zijn. De ene doet het al jaren niet meer
de andere moet gerepareerd worden. De eigenaar van het eerste fueldock biedt
ons een ligplaats voor $ 1,00 per voet als we ook in zijn restaurant komen eten. We bekijken zijn
prijslijst, alles boven de 20 dollar. Dus gaan we midden in de rivier ankeren.
Maar een roept ons van de jachthaven aan de andere oever. Kom hier maar liggen.
Voor niks. Die beslissing is snel genomen. De man blijkt Pierre te zijn,
getogen in Quebec. Zijn frans is nog perfect, het onze niet.
We lopen Cobb
Island rond en eten in de Scuttlebutt een soort dorpscafé met harde hardrock muziek en goede burgers. Alles onder de 10 dollar.
De niveau meter van de dieseltank staat op 1/2, maar ik heb de tankzender in onlangs gerepareerd en we zijn er niet zeker van. Pierre brengt me in zijn pickup naar een tankstation 12 mijl verderop. Onderweg vertelt hij me zijn levensverhaal. Als jongen uit Canada komen liften, Engels geleerd, constructiewerk gedaan, firma opgericht, rijk geworden, alles weer kwijt geraakt, op de noordpool gewerkt. Doet nu klussen. Hij heeft zijn uurtarief verdrievoudigd en nog heeft hij het heel druk. Alles contant natuurlijk.
Ook de eigenaar van de jachthaven ontmoet. Oude hippie, lang haar, grijze baard, Harley Davdson shirt. Bezit ook de 2 restaurants en is net zo royaal als Pierre.
We kunnen nu gerust verder naar Washington vaten. Lekker zonnetje, zwak noordenwindje, te zwak om het zeil er bij te zetten.
Dit blog is
voor Rolf.
Alle foto's zijn van Cobb Island
Het was toch wel een beetje dom om niet aan de zeefjes in de kraan te denken.
Abonneren op:
Posts (Atom)