Werken, eten, werken.

Rawle is met een paar andere mannen een dekzeil rond een boot aan het hangen. So, you are hanging around, zeg ik. Ze kijken me onbegrijpend aan. Around – the boat -- the tarp  - it’s a joke.... Trinidad  heeft nog een hele weg te gaan voor ze mijn humor snappen. En Wim zou nog wel een paar landen weten...

Het verven is gedaan en het ziet er schitterend uit. Kosten: $us 1500 en 16 dagen werk met z’n tweeen. Ook nog veel andere dingen gedaan: verse olie, funderingsbout motor, plaat met spuigaten voor opening spiegel, scepterpaal lassen, ketting stripper, palletje in de schootlier, codec-pack voor de series van Lex, stuurwiel-bekleding en andere kleine dingen.

Alsof we voor een gastroscopie gingen, mochten we van te voren niks eten. Maar het eerste food stalletje, dat we aandeden was naast de ingang van PowerBoats: brood met kip en paksoi. Met 1 Engelse, 5 Amerikanen (Texas, Florida, California) en 2 Zwitsers doen we de Tast Trinidad Tour met Jesse James. Even buiten Chaguarama, in Point Cumana stoppen we alweer voor doubles: 2 pannenkoekjes met een bonensaus ertussen. 

Point Cumana is trouwens bekend van de song van de Andrew Sisters: Rum and Coca Cola. Chaguarama was vroeger een grote Amerikaanse marine basis. De vrouwen van Cumana Point werkten voor the yankee dollar. Als ik zeg Rum and Coca Cola zegt niemand dat iets, maar working for the yankee dollar kent iedereen. Hoop ik. Google Andrew Sisters en luister naar de Trinidad calypso.

En daarna stopt Jesse elke 10 minuten bij een food stalletje: gebakken kip, zoute vis, BBQ-kip, roti’s, gefrituurde kip, viskoekjes, fritters, cow-heel soup, minibananen, grapefruit, kokosfingers, kokostaart, kaastaart, meloen, mangosaus, gebakken pie, gefrituurde pie, tomatensaus, rijst, bonen, zure plums, Braziliaanse noten, gebakken rijst, tamarindeballen, kokosballen, dumplings, soursap, sorelsap, pindamelk, varkenspootjes, gebakken pork, BBQ-pork.......

We eten bijna alles wat typisch is voor Trinidad. De Indiase keuken proef je in alles. Een geweldige ervaring. Ondertussen vertelt Jesse over de geschiedenis, de economie, de gewoonten van Trinidad. En over het eten. Moe en oververzadigd kwamen we thuis.

We zetten het onderwaterschip in de antifouling, vervangen de plastic strips aan het plafond door teakhouten strips. Teak is hier zo goedkoop. Kan je niet laten liggen. We gaan later ook nog de ramen vernieuwen en het halletje schilderen. De motor heeft gedraaid, de apparatuur is in orde. Morgen, maandag gaat de tent er af en dinsdag gaan we te water. 

Afgezien van 2 tochtjes door de Amsterdamse grachten zijn we al 4 maanden niet op het water geweest.

De tropische stormen Kir en Lesly met veel golven komen voorbij. Eerst maar even wennen aan het water aan een mooring en dan de oversteek naar Grenada plannen.

Aardbeving 2

Nog even over bordjes. De man van de grocery hangt bij de deur 2 bordjes op: NO LIMING AND NO SITTING ON THE STEPS. Doordat de bar door de aardbeving is ontwricht, haalt iedereen een blikje in de winkel en drinkt het buiten op. Maar ik vraag hem wat liming is. Nou, dan ben je nog niet lang in Trinidad! Het is zoiets als loitering of hanging out. NO LOITERING staat 2 keer op het muurtje naast de winkel. Zoals de Eskimo’s 20 woorden voor sneeuw hebben, hebben ze op Trinidad heel veel woorden voor rondhangen. 

Allen Dowd heeft naast onze boot zijn zaak: Boat Maintenance and Service. Een aardige vent, die ik af en toe om raad vraag. In zijn kantoortje zonder ramen zitten 3 vrouwen met enorme borsten. Alle drie. En strakke jurken. Ik denk dus: You can teach them how to type, but you can’t teach them how to grow tits. Uit welke film met Tom Hanks komt deze zin? Een echte Cubaanse sigaar voor de 1e goede inzending.

Lezen: een paar van Hermans en Mystiek Lichaam van Kellendonk. Er is me indertijd door Vrij Nederland aangepraat, dat het een verwerpelijk boek was. Nou het is schitterend, wat een stijl. Alleen heeft één van de hoofdpersonen nogal rechtse opvattingen, Dat moest verboden worden. Volgens Aad Nuis waren het opvattingen van Kellendonk zelf. Hoe Nuis dat wist kunnen we hem niet meer vragen, want hij is dood. En het boek is springlevend.

We staan nog elke dag om 6 uur op en beginnen om 6.30 uur te schilderen. Het dek: Chevy White over 2 lagen Awl-Grip primer. En waarover moet je dan in dit blog vertellen? Over bordjes bij de winkel en de secretaresses van Allen. Ik bang, dat er lezers gaan afhaken. 

Er komt een zware onweersbui over. Ondanks de krimpfolie-tent wordt het dek hier en daar nat. Wat te doen binnen? Ik installeeer de nieuwe VHF radio. De ICOM IC-506 met GPS, AIS en buitenbediening. Horen we ’s nachts op de oceaan dat er een schip op 20 minuten afstand vaart. Zonder dat de computer aan moet, voor de True Heading AIS. Het is een Amerikaans model met kanaal 22A voor de weerberichten van de kustwacht.

Rommy naait ondertussen een zakje voor een andere aankoop, een JBL bluetooth speaker. Omdat het maar blijft regenen, knippen we de 3 letters om op het zakje te naaien. Rommy naait overal zakjes voor en deze is de mooiste. 

We  lopen na gedane arbeid een rondje  langs de boatyards. Veronica is aan het opruimen. Ze is van ons favouriete  lunchstalletje.  Ze heeft  20 dingen, vis, vlees, groente, pies, salades. Ze doet het  allemaal alleen, koken, inkopen en verkopen. Een maaltijd kost $TT  40, dat is 7 Euros. Ze  wil wel op de foto.  De 20 bakken met eten zitten onder de oranje en gele dekens.

Gisteren nog een kleine aardbeving (4.7), niets gemerkt. Maar vlakbij de boot  loopt nu een scheur door het beton en het muurtje aan het water is gebarsten. Bij de grocery  hangt een briefje, dat ze over  2 weken tijdelijk naar een andere boatyard gaan. Het gebouw  moet gerenoveerd worden. Groningse toestanden. Erger. Hier is het café  dicht. Beter: iedereen neemt het zoals het gaat.

Ik spreek een man met een plastic tas waar een staart van een vis uitsteekt. Gevangen aan de Noordkust. Hij is een echte Trinidad man. Zijn lieftste bezigheid is liming. Of ik weet, wat dat is. Ja zoiets als loitering. Nee, loitering is hanging out with the intention to do something  bad. Liming is gewoon hanging out. Chillen zou ik het noemen. Als ik niet 71 was.

Plan: volgende week een tochtje met Jesse James over het eiland: Taste of Trinidad. Vruchten,  gerechten, lekkernijen, drankjes van Trinidad. Dan de tent eraf, de airco eraf en launching!

Kellendonk is trouwens ook dood.

No limers, no slackers, no timewasters.

Met mijn laptop onder de arm ga ik naar het internet-lokaal. Ik wou daar eerst wat anders doen, maar gezien het grote bord aan de wand verstuur ik maar dit blog.

Er zijn veel borde hier. Op het muurtje naast de grocery store waar ik sinds de bar is gesloten altijd zit om een pakje melk te drinken staat NO SITTING ON THE WALL. Op het terrein van Peak, de andere grote boatyard staat een groot bord over limers, slackers en time wasters. OK, zullen we dan maar niet meer doen. 

Ik loop bij het douanekantoor naar binnen om het plakkaat over camouflage kleding te fotograferen. Het is verboden te fotograferen in het kantoor (zegt een bordje). Ik vraag of het aanplakbord mag fotograferen. Nee het is verboden hiet binnen te fotograferen, zegt de dikke man in een indrukwekkend uniform. Maar het een publicatiebord.... Hebt u mischien een kopie? Ik ben namelijk politieman en professioneel geinteresseerd in het verbieden van camouflage kleding. Hij loopt naar achteren en haalt hetzelfde plakkaat uit een kast. Zal ik het buiten fotograferen? Nee, dat hoeft dan weer niet. Misschien is hij bang, dat ik er met het plakkaat vandoor ga.

We zijn al een week het dek aan het verven. Onder de tent hebben we geen last van de zware stortbuien. We kopen de verf bij Mel in de Corall Cove Marina. Zou Powerboats niet blij mee zijn, als ze het wisten. Maar het gaat allemaal confidentieel, goedkoop en met deskundig advies. Onder de tent hebben we wel last van de hitte. Als het niet waait loopt de temp buiten op naar 35 graden en onder de tent is het nog veel warmer. Elke 2 uur moeten we even naar binnen, afkoelen, kleren laten drogen en koude cola drinken. We beginnen on 6.30 uur en stoppen rond 14 uur. 

Mel heeft 2 potten antifouling klaar staan. 3 dagen voor de te waterlating komt hij die geschud brengen. Het is erg goed spul. Zeer giftig dus. Verboden in de USA. Zal een regel van Obama zijn, die ze vergeten zijn terug te schroeven. Dus  goed spul. 

Noordelijk van hier, ver noordelijk van hier passeert al de 10^e hurricane/tropical storm. De NOAA gaf giseren een satalietfoto van 3 orkanen achter elkaar. Twee zijn van plan naar het Noorden af te buigen, maar de orkaan Florence organiseert zich steeds meer en gaat op Noord en Zuid Carolina af. De straten in Beaufort zullen onderlopen. Beter nog maar wat te verven hier op de wal.

 Eén van de leukste dingen van onze vakantie in Nederland was de bierproeverij van Lois ten huize van onze vriendin Miep. We zijn inmiddels helemaal op het bierpad. Alleen hier in Trinidad is het overal pils. Gelukkig is er Guinness en Makkeras milky stout.

We zijn weer terug

We zijn weer terug. Hier in Trinidad is de aarbeving van Venuzuela voelbaar geweest. Mijn auto ging alle kanten over de weg, vertelt de dame van het kantoor. Het terras van de sportbar is gescheurd en een stukje in zee gezakt. De bar is “till further notice” gesloten. Tegenvaller. De boot is een beetje vuil na 10 weken, maar verder in goede staat. Meevaller. 

De hitte is dik en zwaar, anders dan in Nederland. We lopen met veel moeite (de moeite zit bij mij, niet bij Rommy) een paar kilometer langs de weg naar de kantoren van Immigratie en Douane. Op het vliegveld hebben we al in lange rijen gestaan voor stempels en formulieren. Koffer doorzoeken, fouilleren, interview. Toch moeten we hier in Chaguaramas weer naar Customs and Immigration. De vrouw van Immigration verdwijnt met onze paspoorten naar de kamer ernaast. We horen 10 minuten metalen lades open en dicht gaan. Ze is op zoek naar documenten over onze aankomst. Ze vindt ze en we krijgen een stempel. Ik vraag heel beleefd wat dit nou betekent, we waren toch al toegelaten? To be informed, zegt ze heel ambtelijk. Het zal wel... wij zijn al lang blij, dat ze niet begint over $40 dollar toeslag, omdat het zaterdag is.

Twee maanden Nederland was een grote onderhoudsbeurt. Met de meeste familie en vrienden zijn we weer bijgepraat. En verder lichamelijk onderhoud: ik kreeg een wortelkanaal-behandeling, een bril, knippen en scheren bij Schorum en ze hebben in mijn maag gekeken. Kan ik iedereen aanraden. Rommy heeft dit keer alleen een nieuwe bril.

We hebben met de BEB van Sergio door de grachten gevaren. Sergio is de schoonzoon van Door en Bert. Op de ochtend van ons vertrek overleed Anneke, de zus van Door. Wij wensen hun sterkte.

Nu wijden ons weer aan de onderhoudsbeurt van de Annalena. Maar eerst wennen aan de hitte en alles uit de plastic dozen en zakken halen. Toch jammer, dat de bar is gesloten. We kunnen bier (STAG: for real man) in de winkel kopen en op een bankje aan het water opdrinken. Voor het eten zijn er nog de 6 stalletjes aan de weg en is er de roti-bar, waar de werkmannen lunchen. De curries daar zijn onvergetelijk. 

Zo zittten we alweer midden in de Caribische zorgen, till further notice….

Ik doe een rondje over het terrein. Er staat een boot uit Rotterdam, de eigenaren zijn waarschijnlijk naar Nederland. Er zijn nog weinig eigenaren op de boten, 4 Amerikanen spelen tric-trac op het terras van de roti-bar, er is een Duitser uit Hamburg, 3 Franse stellen lullen honderd uit met elkaar en de Zwitser is het zeil op zijn catamaran aan het hijsen. Ik maak links en rechts een praatje en kom te weten dat de aadbeving een scheur over het hele terrein heeft veroorzaakt.  De man van de brandstofsteiger vertelt, dat een auto bijna van de steiger stuiterde. Hij was niet bang, want de steiger is gebouwd om de stoten van zware vissersboten op te vangen. 

Een man last een nieuwe achterkant aan een boot, die nog wel heel wat lasbeurten kan gebruiken. Hij komt van Columbia, heeft daar 2 zonen, zat in een bende, 6 leden van de bende werden vermoord, hij was de enige overlevende, doet nu klussen bij Powerboats.We hebben het over vuurwapens: te gevaarlijk, beter een mes of een machette, zegt hij.

De zwarte vrouw, die de toilettenschoonmaakt krijgt onze grote reistas. Niet meer nodig. Misschien gaan we over een jaar nog even naar Nederland, maar dan kopen we wel een nieuwe tas.

Een BEB is een Bridge Erection Boat (WO2), voor mij kan je de eerste B weglaten. 

Wat kan ik iedereen aanraden? Al het genoemde. Vooral de gastroscopie. Blijft je altijd bij...