De grote oversteek (begin)
Het is Hemelvaartsdag, tenminste in Nederland want in anglesaksische landn kennen ze dat niet. De dg van vetrek uit Bermuda. We hebben de tijdaan ons zelf, want we hoevengeen rekening te houdn met het getij of aankomsttijden aan het eind van de tocht. Dus na het ontbijt eerst met zn drieen in de dingy naar de wal . Laatste computerbestanden ophalen, laatste telefoontjes naar huis via de wifi en uitklaren bij de douane. Rommy moest weer hele lijsten invullen met allerlei vargen. Terug aanboord de dingy opgeruimd en gereed gemaakt voor vertrek om va 11:00 uur lokale tijd (NZT -5). Op de motor met gereefd grootzeil op tegen de wind in uitgevaren door het toegngskanaaal langs de riffen totdat we konden gaan zeilen.
Kunnen jullie het nog lezen, met al de typefouten? Het gaat wel wennen!!! :-)
Gewoon lekker zeilen en onderweg nog wat dolfijnen in een groet zien jagen. Ze waren druk en hadden geen tijd om even bij de boot tekomen kijken.
De eerste nacht op zee heeft iedereen weer slacht geslapen, wat te merken was aan de sfeer de volgende dag. Het hoort bij het proces om voldoende rekening met elkaar te houden. Na een tweede nacht met wel slaap gaat het wel weer geod.
Wegens en windstilte varen we de eerste 24uur in noordelijke richting. De wind is NO dus het alternatief zou zijn om direct oost te gaan varen maa dan zouden we in de windstilte terecht komen en datis heel vervelend.En zo bekijken we dagelijks aan de hand van de GRIB files (weerkaarten) hoe we nu weer gaan varen. Tegenwoordig is dat niet zo moeilijk meer;via de satelliet kun je overal de grib files downloaden. Via diezelfde satelliet kun je ook sms-en, mailen, bellen, noodoproepen doen etc. Vroeger was dat wel anders....
Via dezelfde satelliet hebben we mailccontact met enkele ander zeilers die ook van Bermuda naar de Azoren onderweg zijn. Sommige van hen hebben een weerman ingeschakeld die ze dagelijks van informatievoorziet hoe het beste te kunnen varen. Ook deze info wordt via de satelliet onderling gedeeld.
Onderweg zie je soms een vogel (zeekoet??) soms een Bermuda Longtail meeuw, heel veel Portugese Oorlogsschepen (Poetin mag weloppassen) inmiddals 2 maal een dolfijnenshow bij de boot gehad (klene gespikkelde dolfijnensoort) maar vooral GEENvis!!! We varen al dagen met vistuig uit maar nog steeds zonder enkel resultaat. ja soms een plukje zeewier....
Overigens heb ik geen idee of het grapje over Poetin wel gepast is; we hebben geen idee meer wat er in de wereld gebeurt. Geheel alleen oponszelf aangewezen en verstoken van al het nieuws. Op de Azorenmaar een inhaalslag maken.
Vandaag dinsdag 31 mei beginnen de verse etenswaren op te raken. Brood hebben we elke dag vers, nu de tonijnen nog voor de suschi!!!
Vanaacht was een helemooie; Helder, nieuwe maan en dus zijn alle sterren heel goed te zien. en vannacht waren er heel veelvallende sterren, dus ons geluk kn niet meer op.
Tot noch toe hadden we steeds mooi zonnig weer met een windje 3 a 4. De komende tijd is er zwaarder weer te verwachten. Azoren, here we come want de snelheid zal welwat toe gaan nemen.
Tot zover maar weer, broeten vanaf de Annalena van ons drieen.
PS wie organiseert de prijsvraag: Hoeveel typefouten zitten er in???
Sent from Iridium Mail & Web.
dinsdag 31 mei 2022
donderdag 26 mei 2022
Bermuda 2
Bermuda 2
Maandag zijn we inderdaad naar Hammilton geweest. Een busrit van ca 40 minuten heen en dus ook weer terug. Hammilton is een plaatsje met ca 30.000 inwoners maar heeft de allures van een wereldstad.Het is dan ook de hoofdstad van Bermuda. Grote glazen kantoorgebouwen, 5-6verdiepingen hoog en alle grote wereld winkelketens zijn aanwezig: Guzzi, United colors of Beneton, Harrods, JFK, noem maar op. Gesitueerd in rechthoekige stratenblokken. Na een tijdje de sfeer geproefd te hebben zijn we bij een "Franse Artisan Bakker" gaan zitten voor een lunch. Echte Bermuda prijzen: Acht dollar voor een pistoletje met kaas.
's Middags zijn we nog gewandeld in de richting van de Cathedraal. Deze was welafgebouwd ten kosten van het kerkje in St George dat nooit afgebouwd is omdat het geld naar de cathedraal moest... Het is overigens wel opvallend hoeveel kerken er op Bermuda zijn. Elke variant in geloofsrichting heeft ijn eigen kerk.
Daarna zagen we de Bermuda vlag wapperen op wat waarschijnlijk het fort van Hammilton is. Dat bleek inderdaad het geval. Ook op dit fort weer oude kannonnen (zonder onderstel dus zuiver voor de show) en een net onderhouden park omgeving. Rondhet fort loopt een soort slotgracht van ca 10 meter diep maar dan niet gevuld met water. In dit geval was de gehele gracht vol geplant met prachtige planten en bomen. Je waande je echt in het regenwoud.
Bij de uitgang zag ik iemand die mij de tuinman leek te zijn. Hem eens gevraagd hoe we de beroende Bermuda kikkers konden vinden. Nou hij wist er wel eentje. De deur vn een onderhoudshok werd van slot gehaald en er was inderdaad een kikker te ien die snel weg kroop, zodat we hem nog niet konden bekijken. De tuinman heeft hem toen gevangen en middan op het grasveld gezet zodat we hem goed konden bekijken. Hij was bruin en zo groot als een hand van een volwassenne. Ik denk eigenlijk dat het eerder een pad was dan een kikker.
Daarna dus met de bus terug.
Eigenlijk is geheel Bermuda bebouwd. De dorpen met een normale dichtheid van vrijstaande huizen, daartussen zijn de afstanden tussen de huizen wat groter. We hebben geen bossen oid gezien. Wel stroken bossages langs de wegen en zo voort. Heel af en toe een akkertje van max ca 10 x 20 meter met wat tomatenplanten of pompoenen. Heel af en toe een moestuintje. Maar eigenlijk hebben we nergens iets van akkerbouw of landbouw gezien. Alles wordt ingevlogen of met de vrachtboot aangevoerd. Vanaf de boot kunnen we het tegenover ons liggende eiland zien. Dat hele eiland is vrijwel uitsluitend in gebruik als vliegveld. Ik schat dat er zo'n 10 vliegtuigen per dag arriveren/vertrekken. En dat is best veel voor 60.000 eilanders....
's Avonds was er een pot luck [heet het zo??] op het grasveld bij het douanekantoor waarbij diverse bemanningen van voor anker liggende schepen bijeen kwamen. (Er liggen voor St George zo'n 20 schepen zoals wij voor anker) Een groot deel ervan wil net als wij naar de Azoren. Enkelen naar Canada of zelfs Nove Scotia. Een heel gezellige bijeenkomst!!
Dinsdag was er een lunch afgesproken met de bemanningen van diverse schepen dielid zijn van de OCC (Ocean Cruising Club). Dus 'smorgens in de buurt gebleven en een wandeling gemaakt. Aan de buitenzijde van het eiland (aan de zijde van het rif dat als een grote cirkel tegen de hoofdeilenden aan ligt) zijn prachtige baaitjes te vinden waar bewoners hun motorbootje aan een moorring hebben liggen en waar volop gezwommen wordt. Natuurlijk staat er dan soms een knots van een hotel naast en liggen er golfvelden omheen. Er zijn in iede geval meer dan 6 golfvelden op Bermuda (voor die 60.000 inwoners?) De lunch was minder gezellig dan de pot luck van de avond ervoor, maar het eten in de uitgekozen uitspatting was goed en (relatief) goed betaalbaar.
Woensdag stond in het teken van voorbereidingen voor vertrek: diesel en water halen, 's middags met de bus naar het buur-dorp naar de supermarkt en diverse ander klusjes.
D verwachting is dat we morgen gaan vertrekken naar de Azoren: 1800 nM in rechtelijn. Dat gaat dus zeker meer worden want we moeten laveren tussen de depressien in het noorden en de hoge druk gebiedn zonder wind in het zuiden. En die gebieden verplaatsen zich voortdurend. Dus als je straks op detracker ziet dat we een wiskey koers varen weet je nu waarom.
1800 nM met een gemiddelde (hopelijk!!) van 100 nM per dag betekend dat we ongeveer 18 dagen onderweg zullen zijn. Bestemming is Horta, omdat op Flores de marine weg gewaaid is en er nog gewerkt wordt aan een nieuwe en dus is daar de haven gesloten.
Onderweg zal ik ook oponregelmatige tijden wat schrijven, als er tenminste iets te schrijven valt.....???
Ik zal dan (nog) minder gaan letten op type fouten want op een bewgendschip maak ik er nog meer dan wanneer het rustig is. Vooral de spatie blijkt nogal eens te mislukken, dus die moeten jullie er zelfmaar tussen denken.
Groetn van ons drieen en tot later.
Groetjos
Sent from Iridium Mail & Web.
Maandag zijn we inderdaad naar Hammilton geweest. Een busrit van ca 40 minuten heen en dus ook weer terug. Hammilton is een plaatsje met ca 30.000 inwoners maar heeft de allures van een wereldstad.Het is dan ook de hoofdstad van Bermuda. Grote glazen kantoorgebouwen, 5-6verdiepingen hoog en alle grote wereld winkelketens zijn aanwezig: Guzzi, United colors of Beneton, Harrods, JFK, noem maar op. Gesitueerd in rechthoekige stratenblokken. Na een tijdje de sfeer geproefd te hebben zijn we bij een "Franse Artisan Bakker" gaan zitten voor een lunch. Echte Bermuda prijzen: Acht dollar voor een pistoletje met kaas.
's Middags zijn we nog gewandeld in de richting van de Cathedraal. Deze was welafgebouwd ten kosten van het kerkje in St George dat nooit afgebouwd is omdat het geld naar de cathedraal moest... Het is overigens wel opvallend hoeveel kerken er op Bermuda zijn. Elke variant in geloofsrichting heeft ijn eigen kerk.
Daarna zagen we de Bermuda vlag wapperen op wat waarschijnlijk het fort van Hammilton is. Dat bleek inderdaad het geval. Ook op dit fort weer oude kannonnen (zonder onderstel dus zuiver voor de show) en een net onderhouden park omgeving. Rondhet fort loopt een soort slotgracht van ca 10 meter diep maar dan niet gevuld met water. In dit geval was de gehele gracht vol geplant met prachtige planten en bomen. Je waande je echt in het regenwoud.
Bij de uitgang zag ik iemand die mij de tuinman leek te zijn. Hem eens gevraagd hoe we de beroende Bermuda kikkers konden vinden. Nou hij wist er wel eentje. De deur vn een onderhoudshok werd van slot gehaald en er was inderdaad een kikker te ien die snel weg kroop, zodat we hem nog niet konden bekijken. De tuinman heeft hem toen gevangen en middan op het grasveld gezet zodat we hem goed konden bekijken. Hij was bruin en zo groot als een hand van een volwassenne. Ik denk eigenlijk dat het eerder een pad was dan een kikker.
Daarna dus met de bus terug.
Eigenlijk is geheel Bermuda bebouwd. De dorpen met een normale dichtheid van vrijstaande huizen, daartussen zijn de afstanden tussen de huizen wat groter. We hebben geen bossen oid gezien. Wel stroken bossages langs de wegen en zo voort. Heel af en toe een akkertje van max ca 10 x 20 meter met wat tomatenplanten of pompoenen. Heel af en toe een moestuintje. Maar eigenlijk hebben we nergens iets van akkerbouw of landbouw gezien. Alles wordt ingevlogen of met de vrachtboot aangevoerd. Vanaf de boot kunnen we het tegenover ons liggende eiland zien. Dat hele eiland is vrijwel uitsluitend in gebruik als vliegveld. Ik schat dat er zo'n 10 vliegtuigen per dag arriveren/vertrekken. En dat is best veel voor 60.000 eilanders....
's Avonds was er een pot luck [heet het zo??] op het grasveld bij het douanekantoor waarbij diverse bemanningen van voor anker liggende schepen bijeen kwamen. (Er liggen voor St George zo'n 20 schepen zoals wij voor anker) Een groot deel ervan wil net als wij naar de Azoren. Enkelen naar Canada of zelfs Nove Scotia. Een heel gezellige bijeenkomst!!
Dinsdag was er een lunch afgesproken met de bemanningen van diverse schepen dielid zijn van de OCC (Ocean Cruising Club). Dus 'smorgens in de buurt gebleven en een wandeling gemaakt. Aan de buitenzijde van het eiland (aan de zijde van het rif dat als een grote cirkel tegen de hoofdeilenden aan ligt) zijn prachtige baaitjes te vinden waar bewoners hun motorbootje aan een moorring hebben liggen en waar volop gezwommen wordt. Natuurlijk staat er dan soms een knots van een hotel naast en liggen er golfvelden omheen. Er zijn in iede geval meer dan 6 golfvelden op Bermuda (voor die 60.000 inwoners?) De lunch was minder gezellig dan de pot luck van de avond ervoor, maar het eten in de uitgekozen uitspatting was goed en (relatief) goed betaalbaar.
Woensdag stond in het teken van voorbereidingen voor vertrek: diesel en water halen, 's middags met de bus naar het buur-dorp naar de supermarkt en diverse ander klusjes.
D verwachting is dat we morgen gaan vertrekken naar de Azoren: 1800 nM in rechtelijn. Dat gaat dus zeker meer worden want we moeten laveren tussen de depressien in het noorden en de hoge druk gebiedn zonder wind in het zuiden. En die gebieden verplaatsen zich voortdurend. Dus als je straks op detracker ziet dat we een wiskey koers varen weet je nu waarom.
1800 nM met een gemiddelde (hopelijk!!) van 100 nM per dag betekend dat we ongeveer 18 dagen onderweg zullen zijn. Bestemming is Horta, omdat op Flores de marine weg gewaaid is en er nog gewerkt wordt aan een nieuwe en dus is daar de haven gesloten.
Onderweg zal ik ook oponregelmatige tijden wat schrijven, als er tenminste iets te schrijven valt.....???
Ik zal dan (nog) minder gaan letten op type fouten want op een bewgendschip maak ik er nog meer dan wanneer het rustig is. Vooral de spatie blijkt nogal eens te mislukken, dus die moeten jullie er zelfmaar tussen denken.
Groetn van ons drieen en tot later.
Groetjos
Sent from Iridium Mail & Web.
zondag 22 mei 2022
Bermuda
Bermuda
De laatste dag op zee verliep alles gladjes. Genoeg wind om Bermuda met daglicht aan te lopen. En ook niet teveel. Een heerlijke bakstagswind.
In de loop van de dag Bermuda Harbour Radio opgeroepen dat we er aan komen. Krijg je meeteen een hele waslijst met vragen die je moet beantwoorden:
aantal opvarenden, expected time of arrival, merk en serie nummer vanhet reddingsvlot, of we wpens of munitie aan boord hebben, enz, enz. terwijl we van te voren via internet al veel van die gegeven doorgegeven hebben. Het nuttigest was dat er gemeld werddat get Mills baken verwijderd was. Een baken dat we bij de aanloop zeker zouden gaan zoeken. ETA ca 15:00
Tegen 15:00 werden we opgeropen: of we bij de voormalige Mills boei maar wilden wachten totdat een cruise schip ons gepasseerd zou zijn, want die was aan het vertrekken. Ben je er eindelijk mag je dat haven niet in........
Nadat het cruise schip gepasseerd was verliep het verder probleemloos, mede omdat het volgende vertrekkende cruise schip dat uit een zijgeul kwam op ons wachtte.
Direct afgemeerd aan de douanesteiger. Daar nog meer formaliteiten verricht, terwijl ik het idee had dat m'n evenwicht tijdens het lopen op de steiger niet mankeerde. Echter toen ik in een klein kantoortje een formulier in moest vullen begon toch alles om me heen te draaien. 5 dagen golven hadden dus toch hun effect.
We werden overigens allervriendelijkst ontvangen en de administratiev handelingen weden snel uitgevoerd. Vervolgens varen naar de baai om een geschikte ankerplek te vinden. De boot opruimen en vervolgens de nieuwe omgeving op ons in laten werken. De bijboot hebben niet meer opgeblazen dat komt morgen wel als we naar de kant gaan. Wel zijn wemeteen gaan zwemmenom alle vuil en zweet van onze lichamen te verwijderen. De watertemperatuur ljkt wel zwembadwater; en hier hoeven ze niet de temperatuur een graadje lager te zetten.
Een bijzondere omgeving. De oceaan was azuurblauw. Bij binnenkomst veranderde de kleur van het water in helder licht blauw. Huizen op de kant hebben allemaal witte daken (tegen de zonnewarmte en om regenwater op te kunnen vangen). Daartussen staan bomen met bladeren maar ook palmbomen. Een tropische indruk.
Na het avondeten trad de duisternis in. Uit de groene begroeiing kwam een kolossaal geluid van allerlei fluittonen. Later zou blijken dat de Bermuda boomkikkers zijn.
Deze ,zo blijkt, makende hele nacht fluitende lokroepen(nou ja de mannetjeskikkers dus). Het moeten wel enorm veel kikkertje zijn want de geluidsproductie was aanzienlijk en individuele fluit-tonen warenbijna niet meer te onderschijden maar waren verzwolgen in een kakafonie van klanken. En dan te bedenken dat de kikkertjes de grootte hebben van een vingernagel (naar het schijnt want we hebben zenog niet gezien).
's Nachts hebben we alle 3 als een blok geslapen; we waren dus kennelijk toch wat vermoeid geraakt......
De volgende dag Saint George bekeken en de sfeer geproefd. Op een terrasje neer geploft waar ze gelukkig betere wifi hadden dan het gratis wifi dat in het gehele stadje aanwezig is want dat is maar dun en kunnen we aan boord ook niet ontvangen.
Bermuda is een rare mix van typische Engels gewoonten (telefooncel, public restroom, links rijden, en nog veel meer van die typisch Engelse gewoonten) en een Caraibisch omgeving (tenminste dat denk ik want ik ben nooit in de Caraiben geweest).Veel vreemde planten en bomen en veel hybiscussen, met rode witte, rood/witte, gele en blauwe bloemen.
Aan de warme , vochtige omgeving ben ik nog niet gewend en het kost me duidelijk moeite. We hebben dan ook niet veel uitgespookt en heel rustig aan gedaan. 's Avonds heeft Geert Jan ons nog getrakteerd op een etentje op de wal. Het was beter dan de Engelse keuken, maar ondanks de prijs was het geen top kwaliteit helaas, maar wel gezellig.
Vandaag is het zondag en hebben we schoonschip gemaakt, de was gedaan en een wandeling gemaakt. Behalve natuurlijk het regelmatig zwemmen naast de boot. Het lijkt hier wel een 5 sterren hotel met prive zwembad!!!!!!
De weerssituatie op de oceaan lijkt nog niet erg gunstig voor een oversteek. Diverse jachten hier blijken naar de Azoren te willen. Wellicht dat er donderdag geschikte omstandigheden aan komen. We houden intenstief contact met de overige overstekers en de weersverwachtingen.
Maar het lijkt er dus wel op dat er nog een volgende blog vanuit Bermuda gaat komen. Iig zijn we van plan om morgen met de bus naar Hammilton te gaan aan de andere zijde van de eilanden groep.
De groeten uit Bermuda namens ons drieen, Groetjos
Sent from Iridium Mail & Web.
De laatste dag op zee verliep alles gladjes. Genoeg wind om Bermuda met daglicht aan te lopen. En ook niet teveel. Een heerlijke bakstagswind.
In de loop van de dag Bermuda Harbour Radio opgeroepen dat we er aan komen. Krijg je meeteen een hele waslijst met vragen die je moet beantwoorden:
aantal opvarenden, expected time of arrival, merk en serie nummer vanhet reddingsvlot, of we wpens of munitie aan boord hebben, enz, enz. terwijl we van te voren via internet al veel van die gegeven doorgegeven hebben. Het nuttigest was dat er gemeld werddat get Mills baken verwijderd was. Een baken dat we bij de aanloop zeker zouden gaan zoeken. ETA ca 15:00
Tegen 15:00 werden we opgeropen: of we bij de voormalige Mills boei maar wilden wachten totdat een cruise schip ons gepasseerd zou zijn, want die was aan het vertrekken. Ben je er eindelijk mag je dat haven niet in........
Nadat het cruise schip gepasseerd was verliep het verder probleemloos, mede omdat het volgende vertrekkende cruise schip dat uit een zijgeul kwam op ons wachtte.
Direct afgemeerd aan de douanesteiger. Daar nog meer formaliteiten verricht, terwijl ik het idee had dat m'n evenwicht tijdens het lopen op de steiger niet mankeerde. Echter toen ik in een klein kantoortje een formulier in moest vullen begon toch alles om me heen te draaien. 5 dagen golven hadden dus toch hun effect.
We werden overigens allervriendelijkst ontvangen en de administratiev handelingen weden snel uitgevoerd. Vervolgens varen naar de baai om een geschikte ankerplek te vinden. De boot opruimen en vervolgens de nieuwe omgeving op ons in laten werken. De bijboot hebben niet meer opgeblazen dat komt morgen wel als we naar de kant gaan. Wel zijn wemeteen gaan zwemmenom alle vuil en zweet van onze lichamen te verwijderen. De watertemperatuur ljkt wel zwembadwater; en hier hoeven ze niet de temperatuur een graadje lager te zetten.
Een bijzondere omgeving. De oceaan was azuurblauw. Bij binnenkomst veranderde de kleur van het water in helder licht blauw. Huizen op de kant hebben allemaal witte daken (tegen de zonnewarmte en om regenwater op te kunnen vangen). Daartussen staan bomen met bladeren maar ook palmbomen. Een tropische indruk.
Na het avondeten trad de duisternis in. Uit de groene begroeiing kwam een kolossaal geluid van allerlei fluittonen. Later zou blijken dat de Bermuda boomkikkers zijn.
Deze ,zo blijkt, makende hele nacht fluitende lokroepen(nou ja de mannetjeskikkers dus). Het moeten wel enorm veel kikkertje zijn want de geluidsproductie was aanzienlijk en individuele fluit-tonen warenbijna niet meer te onderschijden maar waren verzwolgen in een kakafonie van klanken. En dan te bedenken dat de kikkertjes de grootte hebben van een vingernagel (naar het schijnt want we hebben zenog niet gezien).
's Nachts hebben we alle 3 als een blok geslapen; we waren dus kennelijk toch wat vermoeid geraakt......
De volgende dag Saint George bekeken en de sfeer geproefd. Op een terrasje neer geploft waar ze gelukkig betere wifi hadden dan het gratis wifi dat in het gehele stadje aanwezig is want dat is maar dun en kunnen we aan boord ook niet ontvangen.
Bermuda is een rare mix van typische Engels gewoonten (telefooncel, public restroom, links rijden, en nog veel meer van die typisch Engelse gewoonten) en een Caraibisch omgeving (tenminste dat denk ik want ik ben nooit in de Caraiben geweest).Veel vreemde planten en bomen en veel hybiscussen, met rode witte, rood/witte, gele en blauwe bloemen.
Aan de warme , vochtige omgeving ben ik nog niet gewend en het kost me duidelijk moeite. We hebben dan ook niet veel uitgespookt en heel rustig aan gedaan. 's Avonds heeft Geert Jan ons nog getrakteerd op een etentje op de wal. Het was beter dan de Engelse keuken, maar ondanks de prijs was het geen top kwaliteit helaas, maar wel gezellig.
Vandaag is het zondag en hebben we schoonschip gemaakt, de was gedaan en een wandeling gemaakt. Behalve natuurlijk het regelmatig zwemmen naast de boot. Het lijkt hier wel een 5 sterren hotel met prive zwembad!!!!!!
De weerssituatie op de oceaan lijkt nog niet erg gunstig voor een oversteek. Diverse jachten hier blijken naar de Azoren te willen. Wellicht dat er donderdag geschikte omstandigheden aan komen. We houden intenstief contact met de overige overstekers en de weersverwachtingen.
Maar het lijkt er dus wel op dat er nog een volgende blog vanuit Bermuda gaat komen. Iig zijn we van plan om morgen met de bus naar Hammilton te gaan aan de andere zijde van de eilanden groep.
De groeten uit Bermuda namens ons drieen, Groetjos
Sent from Iridium Mail & Web.
vrijdag 20 mei 2022
Tweede helft van de tocht naar Bermuda
Tweede helft van de tocht naar Bermuda
We hebben kennelijk allemaal nog niet genoeg bijgeslapen; er is geen opgewekte stemming aan boord. Komt nog bij dat er niet veel wind stond en dus hebben we ongeveer de gehele dag op de motor gevaren. Mede daardoor ontdekken we weer veel water in de bilge onder de motor. Nadat we dit weer opgeruimd hadden op onderzoek uit:de schroefas-afdichting lekt bij draaiende motor. Tzt als de omstandigheden wat beter zijn: nader onderzoek en hopelijk een remedie....
Op zee is weinig leven te zien: Portugese Oorlogsschepen zijn er in wisselende hoeveelheden. Het is een kwallen soort met hele lange tentakels en die voor de mens ook heel vervelend zijn bij aanraking. Het grappige aan die beesten is dat ze zich soms opblazen met lucht en dus aan de oppervlakte aan drijven en daarbi een soort rugvin opzetten als zeil! Slimme beesten dus die zeilen als transport manier gebruiken.
Verder zie je soms vliegende vissen. Ze zweven niet alleen een beetje boven water maar vliegen echt met hun borstvinnen. Soms zie je ze twee golven overbruggen. De ene keer zijn het eenlingen de andere keer zijn het hele groepen die samenvliegen. Dat doen ze waarschijnlijk als ze achterna gezeten worden door jachtvissen.
Die vissen proberen wij te vangen met een hengel met kunstaas. Maar of de vliegende vissen de jachtvissen hebben weggelokt?? We hebben er nog geen kunnen vangen. Allen maar wier en dat lusten we niet.
Na de eerste dag ook geen dolfijnen meer gezien.
Af en toe een vogel: een enkele Longtail; een soort meeuw met 4 zwarte vlekken op zn rug en vleugels, maar meest opvallend een hele lange sliert aan zn staart. Ik heb ergens gelezendat als je Longtails ziet je Bermuda nadert....
Ook heb ik een zwarte meeuw achtige gezien die wel wat leek op een kraai. En af en toe komt er een klein vogeltje langs vliegen dat lijkt op een zwaluw; in iedergeval met een gevorkte zwaluwstaart.
Verder is de zee vooral leeg: ongeveer 1x per dag een vrachtschip en dat was het wel. Door het mooie weer is de zee wel mooi blauw met afhankelijk van de windsnelheid af en toe een witte kruinen. Daar worden we wel weer vrolijk van.... :-)
Toen de wind weer afgenomen was en het er naar uitzag dat we Bermuda dan 's nachts tussen zeterdag en zondag aan zouden moeten lopen hebben we in plaats van de motor de kotterok bijgezet. Gaf net dat zetje meer dat we nodig hadden. Tot nu toe hebben we uitsluitend over BB gevaren met windrichtingen tussen aan de wind en voor de wind. Het is (zeker overdag) lekker warm , maar niet te warm en zeker 's nachts erg vochtig en benauwd.
Nu is het zaterdag 07:30 nog ca 40 nautische mijl te gaan tot de aanloop van Bermuda. Naar verwachting komen we daar dus vanmiddag aan. Rommy is er eerder geweest maar Geert Jan en ik zijn erg benieuwd wat we daar aantreffen en hoe het er uit zal zien.
Groeten vanaf de Annalena en tot volgende post...
Sent from Iridium Mail & Web.
We hebben kennelijk allemaal nog niet genoeg bijgeslapen; er is geen opgewekte stemming aan boord. Komt nog bij dat er niet veel wind stond en dus hebben we ongeveer de gehele dag op de motor gevaren. Mede daardoor ontdekken we weer veel water in de bilge onder de motor. Nadat we dit weer opgeruimd hadden op onderzoek uit:de schroefas-afdichting lekt bij draaiende motor. Tzt als de omstandigheden wat beter zijn: nader onderzoek en hopelijk een remedie....
Op zee is weinig leven te zien: Portugese Oorlogsschepen zijn er in wisselende hoeveelheden. Het is een kwallen soort met hele lange tentakels en die voor de mens ook heel vervelend zijn bij aanraking. Het grappige aan die beesten is dat ze zich soms opblazen met lucht en dus aan de oppervlakte aan drijven en daarbi een soort rugvin opzetten als zeil! Slimme beesten dus die zeilen als transport manier gebruiken.
Verder zie je soms vliegende vissen. Ze zweven niet alleen een beetje boven water maar vliegen echt met hun borstvinnen. Soms zie je ze twee golven overbruggen. De ene keer zijn het eenlingen de andere keer zijn het hele groepen die samenvliegen. Dat doen ze waarschijnlijk als ze achterna gezeten worden door jachtvissen.
Die vissen proberen wij te vangen met een hengel met kunstaas. Maar of de vliegende vissen de jachtvissen hebben weggelokt?? We hebben er nog geen kunnen vangen. Allen maar wier en dat lusten we niet.
Na de eerste dag ook geen dolfijnen meer gezien.
Af en toe een vogel: een enkele Longtail; een soort meeuw met 4 zwarte vlekken op zn rug en vleugels, maar meest opvallend een hele lange sliert aan zn staart. Ik heb ergens gelezendat als je Longtails ziet je Bermuda nadert....
Ook heb ik een zwarte meeuw achtige gezien die wel wat leek op een kraai. En af en toe komt er een klein vogeltje langs vliegen dat lijkt op een zwaluw; in iedergeval met een gevorkte zwaluwstaart.
Verder is de zee vooral leeg: ongeveer 1x per dag een vrachtschip en dat was het wel. Door het mooie weer is de zee wel mooi blauw met afhankelijk van de windsnelheid af en toe een witte kruinen. Daar worden we wel weer vrolijk van.... :-)
Toen de wind weer afgenomen was en het er naar uitzag dat we Bermuda dan 's nachts tussen zeterdag en zondag aan zouden moeten lopen hebben we in plaats van de motor de kotterok bijgezet. Gaf net dat zetje meer dat we nodig hadden. Tot nu toe hebben we uitsluitend over BB gevaren met windrichtingen tussen aan de wind en voor de wind. Het is (zeker overdag) lekker warm , maar niet te warm en zeker 's nachts erg vochtig en benauwd.
Nu is het zaterdag 07:30 nog ca 40 nautische mijl te gaan tot de aanloop van Bermuda. Naar verwachting komen we daar dus vanmiddag aan. Rommy is er eerder geweest maar Geert Jan en ik zijn erg benieuwd wat we daar aantreffen en hoe het er uit zal zien.
Groeten vanaf de Annalena en tot volgende post...
Sent from Iridium Mail & Web.
dinsdag 17 mei 2022
De eerste twee etmalen op zee
De eerste twee etmalen op zee
Zondag 15 mei, de verjaardag van Rommy, aan het eind van de ochtend weggevaren. Eerst de verkeerde kant op om diesel te tanken. Daarna op de motor de rivier af; stroompje mee, windje tegen. De rivier uit en het eerste stuk de zee al motorend op omdat het daar nog vrij smal is door diverse ondieptes en de wind nog steeds tegen is.
Zeilen omhoog en de eerste slag naar BB. Over deze boeg zouden we bijna twee etmlen blijven varen.
Later een rifje erin en de genua een stukje weggerold. Onderweg nog een familie dolfijnen zien jagen; ze kwamen helaas niet met de boot spelen.
's Middags zijn we van het continent afgevaren; de dieptemeter kon het niet meer aan. ca 2000 m diep. In combinatie met een fel blauwe lucht kleurde de zee azuur blauw met prachtige golven en deining. Inmiddels is de wind wat gedraaid waardoor we halve tot ruime wind konden varen.
's Middags is het wachtsysteem ingegaan: 's nachts tussen 21:00 en 06:00 drie shifts van 3 uur. De resterende 15 uur hebben we opgesplitst in wachten van 2,5 uur, maar zijn alleen formeel. Overdag doet iedereen waar ie zin in heeft en zullen er alleen in bijzondere gevallen echte overdrachten zijn. Om 16:00 wordt er voor de warme maaltijd gezorgd zodat degene met de nachtwacht (Jos) al geruime tijd kan slapen voor dat de nachtwacht begint.
De eerste nacht was voor iedereen weer wennen en dus is er niet echt geslapen. Maar "slaapje niet dan rust je toch" zei mijn moeder altijd. Toch is de niet hetzelfde dus de volgende dag was iedereen een beetje katterig en moest nog duidelijk meer inslingeren.
De nachtwacht was wel een hele mooie, unieke. Het is volle maan, dus je kunt er bijna een boek bij lezen. Maar er was ook een totale maansverduistering. Dus eigenlijk in 1 nachtwacht een volle maan en nieuwe maan ervaring in 1 wacht! Schitterend.
De tweede dag zat iedereen eigenlijk de tijd uit te zitten en vooral veel te dutten.
Voor de oostkust van Amerika loopt de warme golfstroom. het water dat opgewarmd is in de Golf van Mexico stroomt dan in een ca 50 mijl brede rivier naar het noord oosten. De stroomsnelheid kan oplopen tot ca 5 knoop. Dus door zelf 6 knoop te varen gingen we toch 9 knoop over de grond. Aan de temperatur is ook goed te merken dat je in de golfstroom zit. Een zeilpak is nog nodig voor buis water, maar niet echt voor de warmte. Soms een beetje benauwd dat wel maar wel prachtig varen.
Na de eerste 100 mijl vanaf de kust is er geen boot meer te bekennen en kun je eindeloos rechtdoor blijven varen. Navigeren om schepen, scheepvaartroutes, windmolenparken etc zoals op de Noordzee is geen sprake van. Gewoon dagen rechtdoor.
Aan de andere kant moet je op deze route van Atlantic crossing wel rekening houden met de weerssystemen. Depressies draaien hun rondjes en door ze aan de goede zijde te passeren heb je gunstige wind.
De oude zeevaarders van weleer hadden geen idee waar er depressies lagen en waren dus gedwongen om passages aan de verkeerde kant te accepteren. Hun overtochten duurden dan ook wel iets langer....
Daarna kwam er een periode waarbij de korte golf radio communicatie bood om weersinformatie te verkrijgen.
Nu is er satelliet communicatie. Via predictwind kunnen we gribfiles van verschillende modellen binnen halen. Ook kan Predictwind op hun server berekenen wat de beste route is om vanuit onze positie een bepaald doel te bereiken. Ook die berekende routes kunnen we mbv satellietcommunicatie binnen halen. Het verwarrende daarbij is echter dat de instelparameters van hoe hard je boot vaart bij welke wind en dergelijke, zo'n grote invloed hebben op de uitkomst dat elke keer als we route info binnenhalen met een andere computer, telefoon of tablet er behoorlijk verschillende antwoorden komen, terwijl we de parameters toch naar onze ideeen overeenkomstig de boot ingevuld hebben.
Tijdens de tweede nacht waren de onweerswolken die gisteren nog erg ver weg waren veel dichterbij. De donder en bliksem waren nog voldoende ver weg om er geen last van te hebben, maar de wind veranderde toch wel. Tijdens de nachtwacht woei het opgegeven moment zo hard dat de boot varend onder uitsluitend tweede rif uit het roer liep. Gelukkig duurde het niet erg lang voordat de wind weer rustig werd.
Helaas was er veel bewolking vannacht en dus geen maan.
Aan het eind van de nacht leek de invloed van de golfstroom wel wat afgelopen te zijn, maar een zonnige dag licht in het verschiet.
Sent from Iridium Mail & Web.
Zondag 15 mei, de verjaardag van Rommy, aan het eind van de ochtend weggevaren. Eerst de verkeerde kant op om diesel te tanken. Daarna op de motor de rivier af; stroompje mee, windje tegen. De rivier uit en het eerste stuk de zee al motorend op omdat het daar nog vrij smal is door diverse ondieptes en de wind nog steeds tegen is.
Zeilen omhoog en de eerste slag naar BB. Over deze boeg zouden we bijna twee etmlen blijven varen.
Later een rifje erin en de genua een stukje weggerold. Onderweg nog een familie dolfijnen zien jagen; ze kwamen helaas niet met de boot spelen.
's Middags zijn we van het continent afgevaren; de dieptemeter kon het niet meer aan. ca 2000 m diep. In combinatie met een fel blauwe lucht kleurde de zee azuur blauw met prachtige golven en deining. Inmiddels is de wind wat gedraaid waardoor we halve tot ruime wind konden varen.
's Middags is het wachtsysteem ingegaan: 's nachts tussen 21:00 en 06:00 drie shifts van 3 uur. De resterende 15 uur hebben we opgesplitst in wachten van 2,5 uur, maar zijn alleen formeel. Overdag doet iedereen waar ie zin in heeft en zullen er alleen in bijzondere gevallen echte overdrachten zijn. Om 16:00 wordt er voor de warme maaltijd gezorgd zodat degene met de nachtwacht (Jos) al geruime tijd kan slapen voor dat de nachtwacht begint.
De eerste nacht was voor iedereen weer wennen en dus is er niet echt geslapen. Maar "slaapje niet dan rust je toch" zei mijn moeder altijd. Toch is de niet hetzelfde dus de volgende dag was iedereen een beetje katterig en moest nog duidelijk meer inslingeren.
De nachtwacht was wel een hele mooie, unieke. Het is volle maan, dus je kunt er bijna een boek bij lezen. Maar er was ook een totale maansverduistering. Dus eigenlijk in 1 nachtwacht een volle maan en nieuwe maan ervaring in 1 wacht! Schitterend.
De tweede dag zat iedereen eigenlijk de tijd uit te zitten en vooral veel te dutten.
Voor de oostkust van Amerika loopt de warme golfstroom. het water dat opgewarmd is in de Golf van Mexico stroomt dan in een ca 50 mijl brede rivier naar het noord oosten. De stroomsnelheid kan oplopen tot ca 5 knoop. Dus door zelf 6 knoop te varen gingen we toch 9 knoop over de grond. Aan de temperatur is ook goed te merken dat je in de golfstroom zit. Een zeilpak is nog nodig voor buis water, maar niet echt voor de warmte. Soms een beetje benauwd dat wel maar wel prachtig varen.
Na de eerste 100 mijl vanaf de kust is er geen boot meer te bekennen en kun je eindeloos rechtdoor blijven varen. Navigeren om schepen, scheepvaartroutes, windmolenparken etc zoals op de Noordzee is geen sprake van. Gewoon dagen rechtdoor.
Aan de andere kant moet je op deze route van Atlantic crossing wel rekening houden met de weerssystemen. Depressies draaien hun rondjes en door ze aan de goede zijde te passeren heb je gunstige wind.
De oude zeevaarders van weleer hadden geen idee waar er depressies lagen en waren dus gedwongen om passages aan de verkeerde kant te accepteren. Hun overtochten duurden dan ook wel iets langer....
Daarna kwam er een periode waarbij de korte golf radio communicatie bood om weersinformatie te verkrijgen.
Nu is er satelliet communicatie. Via predictwind kunnen we gribfiles van verschillende modellen binnen halen. Ook kan Predictwind op hun server berekenen wat de beste route is om vanuit onze positie een bepaald doel te bereiken. Ook die berekende routes kunnen we mbv satellietcommunicatie binnen halen. Het verwarrende daarbij is echter dat de instelparameters van hoe hard je boot vaart bij welke wind en dergelijke, zo'n grote invloed hebben op de uitkomst dat elke keer als we route info binnenhalen met een andere computer, telefoon of tablet er behoorlijk verschillende antwoorden komen, terwijl we de parameters toch naar onze ideeen overeenkomstig de boot ingevuld hebben.
Tijdens de tweede nacht waren de onweerswolken die gisteren nog erg ver weg waren veel dichterbij. De donder en bliksem waren nog voldoende ver weg om er geen last van te hebben, maar de wind veranderde toch wel. Tijdens de nachtwacht woei het opgegeven moment zo hard dat de boot varend onder uitsluitend tweede rif uit het roer liep. Gelukkig duurde het niet erg lang voordat de wind weer rustig werd.
Helaas was er veel bewolking vannacht en dus geen maan.
Aan het eind van de nacht leek de invloed van de golfstroom wel wat afgelopen te zijn, maar een zonnige dag licht in het verschiet.
Sent from Iridium Mail & Web.
zondag 15 mei 2022
Feest
FEEST
Dit is het tweede weblog geschreven op 15 mei eind van de ochtend vlak voor vertrek.
Enkele dagen terug lagen we dus in Delta ville. Na de eerste nacht daar werden we wakker aan lagerwal in de tuin van de achterbuurman.
Nadat we daar weer los waren gekomen zijn we weer in het midden van de kreek voor anker gegaan. Met de dingy naar de kant en lopend naar de winkel om boodschappen tedoen.
Het weer was nog steeds winters: in dit geval veel wind met veel windstoten..Pas in het weekend dus na enkele dagen zou het weer gaan veranderen.Na de boodschappen lag de boot gelukkig nog steeds op haar plaats, ondanks dat de verwachte hardere wind al begon aan te trekken. Toen we de boot klaar maakten voor de nacht werden we geroepen door de achterbuurman bij wie we aan lager wal terecht gekomen waren. Of we niet aan hun steiger wilden komen liggen.
Dit was het begin van een interessant contact. We mochten komen douchen en voor de volgende uitgenodigd om te komen eten. Tevens heeft zijn vrouw ons met de auto weer naar de super gebracht om veel in te slaan voor de oversteek nar Bermuda en daarna.
Het bleek het zomerhuis van Peter en zijn vrouw te zijn. Peter was admiraal bij de US Navy geweest en had in 2007 na zijn pensionering met zijn dochter de wereld rondgezeild. Zijn Zuid Afrikaanse schoonzoon was ook wereld zeiler en heeft ons geholpen met de inklaringsadministratie voor Bermuda; iets waar hij zijn beroep van had gemaakt. Kortom heerlijke gebarbequed vlees gegeten een aangename gesprekken gevoerd.
De dag erna vertrokken naar Norfolk. Een mooie bakstagswind (hopelijk de laatste noordelijke wind, want dan wordt het zomer) maar bewolkt en koud.
Aan t eind van de dag aangekomen bij de kennissen van Rommy en aan hun prive steiger aangelegd.
Ook daar met de auto naar de super en de Covid teststraat gebracht voor toegangstest voor Bermude en nog meer boodschappen. De boot komt steeds dieper te liggen.....
's Avonds was er een feestje op de steiger van alle appartementbewoners. Hiervoor waren we ook uitgenodigd. Alle bewoners van de appartementen met eigen ligplaats aan de prive steiger bleken wel zeilervaringen te hebben, dus genoeg gespreksstof.
Na nog een dag klussen op de boot terwijl het inmiddels 27 graden was, hebben we gegeten bij de kennissen van Rommy. Ook daar weer een goed kijkje gekregen in het Amerikaanse leven.
Zondag 15 mei eerst de verjaardag van Rommy gevierd met een gepavoiseerde boot en champagne (voor later). De laatste klusjes, Diesel halen en op de motor naar de oceaan gevaren.
En zover zijn we nu (zo 15 mei 14:45 lt)
Een goede sfeer en een gezonde spanning aan boord........
Sent from Iridium Mail & Web.
Dit is het tweede weblog geschreven op 15 mei eind van de ochtend vlak voor vertrek.
Enkele dagen terug lagen we dus in Delta ville. Na de eerste nacht daar werden we wakker aan lagerwal in de tuin van de achterbuurman.
Nadat we daar weer los waren gekomen zijn we weer in het midden van de kreek voor anker gegaan. Met de dingy naar de kant en lopend naar de winkel om boodschappen tedoen.
Het weer was nog steeds winters: in dit geval veel wind met veel windstoten..Pas in het weekend dus na enkele dagen zou het weer gaan veranderen.Na de boodschappen lag de boot gelukkig nog steeds op haar plaats, ondanks dat de verwachte hardere wind al begon aan te trekken. Toen we de boot klaar maakten voor de nacht werden we geroepen door de achterbuurman bij wie we aan lager wal terecht gekomen waren. Of we niet aan hun steiger wilden komen liggen.
Dit was het begin van een interessant contact. We mochten komen douchen en voor de volgende uitgenodigd om te komen eten. Tevens heeft zijn vrouw ons met de auto weer naar de super gebracht om veel in te slaan voor de oversteek nar Bermuda en daarna.
Het bleek het zomerhuis van Peter en zijn vrouw te zijn. Peter was admiraal bij de US Navy geweest en had in 2007 na zijn pensionering met zijn dochter de wereld rondgezeild. Zijn Zuid Afrikaanse schoonzoon was ook wereld zeiler en heeft ons geholpen met de inklaringsadministratie voor Bermuda; iets waar hij zijn beroep van had gemaakt. Kortom heerlijke gebarbequed vlees gegeten een aangename gesprekken gevoerd.
De dag erna vertrokken naar Norfolk. Een mooie bakstagswind (hopelijk de laatste noordelijke wind, want dan wordt het zomer) maar bewolkt en koud.
Aan t eind van de dag aangekomen bij de kennissen van Rommy en aan hun prive steiger aangelegd.
Ook daar met de auto naar de super en de Covid teststraat gebracht voor toegangstest voor Bermude en nog meer boodschappen. De boot komt steeds dieper te liggen.....
's Avonds was er een feestje op de steiger van alle appartementbewoners. Hiervoor waren we ook uitgenodigd. Alle bewoners van de appartementen met eigen ligplaats aan de prive steiger bleken wel zeilervaringen te hebben, dus genoeg gespreksstof.
Na nog een dag klussen op de boot terwijl het inmiddels 27 graden was, hebben we gegeten bij de kennissen van Rommy. Ook daar weer een goed kijkje gekregen in het Amerikaanse leven.
Zondag 15 mei eerst de verjaardag van Rommy gevierd met een gepavoiseerde boot en champagne (voor later). De laatste klusjes, Diesel halen en op de motor naar de oceaan gevaren.
En zover zijn we nu (zo 15 mei 14:45 lt)
Een goede sfeer en een gezonde spanning aan boord........
Sent from Iridium Mail & Web.
vrijdag 13 mei 2022
Bemanningswissel
Bemanningswissel
Woe 4 mei 05:00 de wekker loopt af in Rotterdam, een uur later in Goes. Want Miriam brengt Geert Jan vanuit R'dam en Jos vanuit Goes naar Brussel om daar om 12:00 een directe vlucht naar Washington te nemen. De vlucht verloopt voorspoedig zodat we om 14:00 (20 minuten eerder dan geplant ) aankomen in Washington Dulles IAD. Daarvandaan met de bus naar het dichtsbijzijnde metro station (ze zijn de metro nog door aan het trekken naar het vliegveld,maar zover is het nog niet) en vervolgens met de Metro naar DC.In Washington was t nog 10 minuten lopen naar het waterfront waar de Annalena aan een mooring lag te wachten. Die 10 minuten lopen was te veel voor de wieltjes onder onze zware tassen, dus die begaven het waardoor het lopen wel was zwaarder werd dan gedacht. Na enig misverstand over de exacte plek waar we opgepikt zouden worden zijn we door Rommy met de dingy opgehaald en aan boord gebracht.
Donderdag 5 mei zijn Geert Jan en ik gaan sightseeing Washington.Alle grote beroemde memorials, Capitool en het Witte Huis bekeken. Geluncht in een lange straat waar een hele lange rij food trucks stond om hun waren te verkopen. Goed om eens met eigen ogen gezien te hebben, vooral de grootte en de uitgestrektheid zijn imposant. Anderzijds is het niet zo dat ik iedereen zal adviseren op vakantie naar Washington te gaan. 's Middags heeft Rommy Gerard naar het vliegveld gebracht.
Vrijdag 6 mei eerst boodschappen gedaan en daarna op de motor de Potomac rivier afgezakt. Mooi weer maar nauwelijks wind. 's Avonds in een zij-kreek (port Tabaco river) geankerd. De kop is eraf, de terugtocht is begonnen.
Zaterdag 7 mei zeilend verder de Potomac af. Inmiddels beginnen we allemaal aan elkaar te wennen en ontstaat er samenhorige sfeer aan boord. Aan het eind van de dag geankerd bij St Mary's City, waar we ook de volgende dag zijn gebleven want toen was het koud en miezerig en nat en winderig. Voor mijn rug kwam dat goed uit wan de dag ervoor was ik door m'n rug gegaan bij het ankeren. 's Nachts met krabbend anker de baai over gedobberd waardoor we 's morgens aan lagerwal wakker werden.
Maandag 9 mei met krachtige ruime wind naar Delta Ville gezeild. Het liep als een speer. Mooi zonnig weer. Op bijna elk baken of boei zit een visarend op zn nest te broeden. Ook zie je hier veel Bruine Pelikanen vliegen. Een mooi gezicht zoals die beesten zich in het water storten en dan met een volle keelzakhun kop niet boven water kunnen krijgen totdat er voldoende water uitgelopen is maar de gevangen vissen er nog in zitten.
Dinsdag 10 mei waren er voor de Chesapeake Bay en buitengaats weer stormwaarschuwingen en zijn we blijven liggen achter ons anker. Te meer daar we 's morgen weer aan lagerwal wakker werden omdat het anker weer gekrabt had. Verder diverse klusjes en karweitjes aan boord verricht. 's Avonds werden door de bewoner van het pand waar we 's morgens aan lagerwal geraakten uitgenodigd om aan zijn steiger te komen liggen en om te komen douchen, waar we dus gretig gebruik van hebben gemaakt.
Woensdag 11 mei. De depressie net ten noorden van ons blijft maar aanhouden, maar begin volgende week ziet het er goed uit om de oversteek naar Bermuda te beginnen. Dus de komende dagen willen we nog naar Hampton en Norfolk om vandaaruit te vertrekken. We zullen zien hoe de weergoden ons gaan helpen. Vooropg amuseren we ons wel en hebben we nog iets om ons op te verheugen.
Groetjos geschreven woe 11 mei 2022 om ca 09:00 uur. Straks kijken of en hoe we dit blog op het weblog krijgen mbv de IridiumGo want de vorige post is verloren gegaan.........
Nu gaat t was lukken want die domme Jos had een - IPV een . getypt........
Sent from Iridium Mail & Web.
Woe 4 mei 05:00 de wekker loopt af in Rotterdam, een uur later in Goes. Want Miriam brengt Geert Jan vanuit R'dam en Jos vanuit Goes naar Brussel om daar om 12:00 een directe vlucht naar Washington te nemen. De vlucht verloopt voorspoedig zodat we om 14:00 (20 minuten eerder dan geplant ) aankomen in Washington Dulles IAD. Daarvandaan met de bus naar het dichtsbijzijnde metro station (ze zijn de metro nog door aan het trekken naar het vliegveld,maar zover is het nog niet) en vervolgens met de Metro naar DC.In Washington was t nog 10 minuten lopen naar het waterfront waar de Annalena aan een mooring lag te wachten. Die 10 minuten lopen was te veel voor de wieltjes onder onze zware tassen, dus die begaven het waardoor het lopen wel was zwaarder werd dan gedacht. Na enig misverstand over de exacte plek waar we opgepikt zouden worden zijn we door Rommy met de dingy opgehaald en aan boord gebracht.
Donderdag 5 mei zijn Geert Jan en ik gaan sightseeing Washington.Alle grote beroemde memorials, Capitool en het Witte Huis bekeken. Geluncht in een lange straat waar een hele lange rij food trucks stond om hun waren te verkopen. Goed om eens met eigen ogen gezien te hebben, vooral de grootte en de uitgestrektheid zijn imposant. Anderzijds is het niet zo dat ik iedereen zal adviseren op vakantie naar Washington te gaan. 's Middags heeft Rommy Gerard naar het vliegveld gebracht.
Vrijdag 6 mei eerst boodschappen gedaan en daarna op de motor de Potomac rivier afgezakt. Mooi weer maar nauwelijks wind. 's Avonds in een zij-kreek (port Tabaco river) geankerd. De kop is eraf, de terugtocht is begonnen.
Zaterdag 7 mei zeilend verder de Potomac af. Inmiddels beginnen we allemaal aan elkaar te wennen en ontstaat er samenhorige sfeer aan boord. Aan het eind van de dag geankerd bij St Mary's City, waar we ook de volgende dag zijn gebleven want toen was het koud en miezerig en nat en winderig. Voor mijn rug kwam dat goed uit wan de dag ervoor was ik door m'n rug gegaan bij het ankeren. 's Nachts met krabbend anker de baai over gedobberd waardoor we 's morgens aan lagerwal wakker werden.
Maandag 9 mei met krachtige ruime wind naar Delta Ville gezeild. Het liep als een speer. Mooi zonnig weer. Op bijna elk baken of boei zit een visarend op zn nest te broeden. Ook zie je hier veel Bruine Pelikanen vliegen. Een mooi gezicht zoals die beesten zich in het water storten en dan met een volle keelzakhun kop niet boven water kunnen krijgen totdat er voldoende water uitgelopen is maar de gevangen vissen er nog in zitten.
Dinsdag 10 mei waren er voor de Chesapeake Bay en buitengaats weer stormwaarschuwingen en zijn we blijven liggen achter ons anker. Te meer daar we 's morgen weer aan lagerwal wakker werden omdat het anker weer gekrabt had. Verder diverse klusjes en karweitjes aan boord verricht. 's Avonds werden door de bewoner van het pand waar we 's morgens aan lagerwal geraakten uitgenodigd om aan zijn steiger te komen liggen en om te komen douchen, waar we dus gretig gebruik van hebben gemaakt.
Woensdag 11 mei. De depressie net ten noorden van ons blijft maar aanhouden, maar begin volgende week ziet het er goed uit om de oversteek naar Bermuda te beginnen. Dus de komende dagen willen we nog naar Hampton en Norfolk om vandaaruit te vertrekken. We zullen zien hoe de weergoden ons gaan helpen. Vooropg amuseren we ons wel en hebben we nog iets om ons op te verheugen.
Groetjos geschreven woe 11 mei 2022 om ca 09:00 uur. Straks kijken of en hoe we dit blog op het weblog krijgen mbv de IridiumGo want de vorige post is verloren gegaan.........
Nu gaat t was lukken want die domme Jos had een - IPV een . getypt........
Sent from Iridium Mail & Web.
Mail2blog
We gaan!!
Zondag vertrekken GeertJan, Jos en ik uit Norfolk, richting Bermuda. Weer ziet er goed uit.
donderdag 12 mei 2022
Einde van mijn reis.
De electronische toegangspoort in de hal van het National Art Museum begint de piepen. Ik ben er ongemerkt doorheen gelopen en schrik me rot. Ik moet me melden bij een mevrouw van de security, mijn fototoestel en portemonnee in een bakje leggen en nogmaals door het poortje gaan. No, I wont do that. Because of my pacemaker. You have to frisk me. Maar daar doen ze niet aan, ik moet weer door het poortje. Rommy haalt de federale wet erbij, maar de security is onverwurmbaar. Ze geleiden ons met zachte hand naar de uitgang. Wat kan je doen? Nou Rommy is inmiddels naar de leiding gestapt en vraagt waar ze klacht kan indienen. Dat lijkt de chef geen goed idee. Hij besluit, dat twee keer door het poortje niet hoeft. Hij stapt met ons naar de uitvoerende beambten en wijst hen terecht. We kunnen naar binnen.
.JPG)
.JPG)
.JPG)
In de eerste zaal, die we binnenlopen hangen zes Rembrandts en niet de geringste. Wow. En Hals en Cuyp en Steen en Rubens en Mesdag, het is als in de hemel. Er zijn ook zalen met fransen, italianen en duitsers, maar die halen het niet bij onze jongens. Helaas was de Eastwing van het museum ( een enorm gebouw met moderne kunst) al jaren tijdelijk gesloten. Waar kennen we dat van?
It takes two men to replace me, zeg ik tegen de vrouw van het havenkantoor. Ze kijkt me nadenkend aan. Oh, is that a joke? Zegt ze na enige tijd. Ook mijn laatste grap in Amerika valt in het water. Het land van Seinfeld, Louis CK en South Park.
.JPG)
Washington is geen aanrader. De monumenten zijn nogal pompeus. Voor het Witte Huis heb je een telelens nodig. De rest van de binnenstad staat vol met grote lompe departementen en federale gebouwen. De musea zijn wel de moeite waard en er staat verspreid wel goede moderne architectuur.
In de beeldentuin bewonderen we voor de derde keer de Burgers van Calais. Eerder in Calais en Parijs.
Het openbaar vervoer in Amerika is slecht. Het kost ons 2 uur om op vliegveld Dulles te komen. Afscheid van Rommy en dan nog een onbemande trein, die rondjes rijdt langs de vertrekhallen. Hier willen ze me wel handmatig onderzoeken. En grondig, de man is een kwartier bezig en ik mijn broek zonder riem maar handmatig ophouden.
De eerst zes uur naar Reykjavik heb ik drie stoelen voor mezelf. Met enige schroom ga ik er languit op liggen. De twee en half uur naar Amsterdam zit ik krap midden in de midden rij tussen Friesen met kinderen en christelijke meisjes, die in IJsland wild hebben gekampeerd. Kan het erger? Christelijken met kinderen en Friesen, die wild hebben gekampeerd?
Ze moesten zelf hout zoeken en dat ligt er niet zoveel in IJsland. Met Gods hulp. ia het ze toch gelukt. En de kinderen mogen straks weer maximaal 1 1/2 uur spelletjes doen. Spieljen is goed mar net te folle, zegt een oud Fries spreekwoord.
Nu zit ik thuis 8 hoog dit te typen en Rommy vaart nu met Jos en Geert Jan naar St Mary dichtbij de Chessapeake Bay.
Dit laatste blog is opgedragen aan Rommy.
maandag 2 mei 2022
Het huis van Washington varen we voorbij. We willen Alexandria bezoeken. Daar ankeren we op een prachtig plekje, maar de havenmeester van de nabijgelegen marina komt aanvaren om te vertellen, dat we in zijn vaargeul liggen. Dus ankeren we verderop. De wind op de stroom slingert de Annalena alle kanten op. We durven de boot niet achter te laten en besluiten om door te varen naar Washington. Daar eerst te tanken, we hebben nog steeds weinig diesel. Gezien de ervaring bij Cobb Island bel ik de marina in Washington die volgens de gids diesel zou hebben. Mooi niet. De dichtbijzijnde diesel is tegenover Alexandria. We keren om en tanken later aan de voet van een reuzenrad. Er zijn twee wachtenden voor ons, dus we hebben tijd voor een lang gesprek met de mensen van de motorboot Dutch Girl. Vanwaar die naam? Een jaar in Wassenaar gewoond, goedenmiddag en tot ziens.
Rommy gaat uiteindelijk aan de slag met het Snapaslip reserveringssysteem. Maar die meldt dat alle moorings bezet zijn, terwijl we er alleen liggen. In het kantoor is Jennifer een uur bezig de boel in het systeem te krijgen. Ze belt haar manager om te vertellen dat Snapaslip foute informatie geeft. De manager stuurt een mail met de vraag om Jennifer te bellen. Dat doe je hier als manager. De mooring kost $50 per nacht.
En dan zijn we klaar voor Washington.
Langs de waterkant naar de monumenten van de presidenten en de oorlogen, de lange vijver voor het Lincoln monument, het MLK monument, een muur met namen van alle gevallenen, het Witte Huis. en het Capitool. Je hebt het in films en op tv al duizend keer gezien en toch is het anders dan je je had voorgesteld. Blij het gezien te hebben, maar nu zijn we er wel klaar mee.
We hebben 4 uur gelopen, fantastisch toch.
Over het kanaal waar we tegenover de Gangplank Marina aan een mooring liggen vliegen steeds helikopters laag over. Verderop buigen ze linksaf naar Arlington en soms rechtsaf naar het Witte Huis. Dan komen er drie grote en iedereen maakt foto's. In één van de drie zit de president... Even later komen er twee terug, daar zat Biden dus niet in.
In de avond is het gezellig druk in het kanaal. Dragon boats zijn aan het trainen, mannen surfen op zo'n vleugel boven het water, motorbootjes en rondvaartboten. In het park zitten mensen in het gras. Erachter ligt Reagan Airport, waar de vliegtuigen af en aan vliegen. Ik zou er niet willen landen.
Op de terugweg van het Witte Huis komen we langs vier collosale Smithsonian musea. De laatste is voor moderne kunst. In de plantsoenen rond dat museum staan Moore, Hepworth, Rodin en vele anderen. Daar gaan we morgen heen.
Langs de straat bij de musea staan wel vijftig foodtrucks. Rommy neemt een shoarma en ik een burritto. Daar gaan we morgen ook weer heen.
Abonneren op:
Posts (Atom)