Heel handig maken we
gebruik van de stroom in de Virgin Passage tussen Culebra en St Thomas en
daarna gaan we in de luwte van St Thomas naar Charlotte Amalie. Door een nauwe
ondiepe doorgang glippen we van opzij de baai binnen. Aan bakboord ligt een ongeduldig
watervliegtuig met veel lawaai. Als we een stukje verder zijn komt hij achter
ons langs en stijgt op.
Charlotte Amalie is de
top van het taxfree winkelen. Alle dure juwelen, horloges en mode zijn hier te
vinden in oude Deense pakhuizen. Op het plein aan de haven is er een
carnavalsmarkt. Honderd eetstalletjes met voedsel, sappen, cocktails en gebak.
Als ik later naar de
pharmacy ga om de voorraad Omeprazol aan te vullen, zie ik dat daar bij de pier
van de cruiseschepen nog een groot winkelgebied is met chique merken. Er liggen
hier soms 3 cruiseschepen, dan stroomt er 6 duizend man de kant op. Vandaag
ligt er niks.
’s Morgens om 6 uur horen
we muziek en lawaai op de kade. De bevolking verzamelt zich voor de
carnavalsoptocht. We varen naar de kant om te kijken. Harde muziek (gebonk met
3 herhalende tonen) en heel veel dansende jongeren. Geen prachtige kostuums of
mooie wagens. De hurricane zal wel de oorzaak zijn, dat ze het simpel houden.
Overal langs de kant stalletjes waar ze cocktails mixen, de dansende mensen
worden vanuit de wagens voorzien van drank. Ze hebben veel plezier. We vinden 8
uur nog te vroeg voor een mix, maar misschien is het voor die mensen laat.
Tussen de regenbuien
vertrekken we naar Jost van Dijke. Dat eilandje is heel zwaar getroffen, de
hellingen zijn kaal, de huizen zijn beschadigd. De Foxy Tamarind Bar had de
enige werkende generator, alle vooraden werden daar in de koelkasten gelegd.
Met de enige kettingzaag ging men op pad om de afgelegen dorpjes te bereiken. Er
staat nog een tiental tenten, waar de daklozen in wonen. Het begrip dakloos is
hier wel anders dan in Nederland. Zelfs niet in het zwaar getroffen
aardbevingsgebied Groningen. De Soggy Dollar Bar weer open is. Daar is de
Painkiller uitgevonden! Ze hebben geen steiger, dus veel boaters gaan zwemmend
naar de kant en betalen met natte dollars, vandaar de naam.
Painkiller: 1 deel
annanassap, 1 deel sinasappelsap, zoete cocoscreme en dark rum. Try it at
home..
We klaren in op het
politiebureau, de bovenverdieping ligt in puin. Het andere stenen gebouw is de
kerk. Hopelijk hebben daar geen mensen geschuild voor de hurricane, alleen de
muren staan nog. Ze zijn bezig het schooltje te repareren. De Foxy Bar is weer
helemaal tip-top. Foxy vertelt ons hoe hij een vrouw zocht in Europa. Hij was
zelfs in Leiden. Hij vond haar in Portugal en ze zijn nog steeds gelukkig
getrouwd. We willen ergens wat eten om de economie wat te steunen, maar de
prijzen zijn zo hoog, dat we toch maar aan boord eten. Later hebben we daar
spijt van.
In de Gorda Sound, de
baai in het Noorden van Tortola ankeren we bij het hotel waar we met de Mare
Libre en de Flying Circus painkillers dronken aan de rand van het zwembad. We
liggen wat ongelukkig voor het omgewaaide resort en als ik in de gigds lees dat
oostelijker een “nautical village”is lichten we het anker en gaan naar die
andere plek. Het hele village is dakloos en we willen niet ankeren omdat de
bodem waarschijnlijk nog bezaaid is met resten van huizen. We kiezen toevlucht
achter het Prickly Pear Island. Daar slapen we heerlijk.
De oversteek naar Anegada
is 7 knopen met halve wind. We nemen een mooring, vooral om morgen relaxed te
kunnen afvaren. Er komt een bootje van het hotel met een menukaart en later
komt de Lobster Trap met hun menukaart. Anegada ziet er anders uit als de
andere BVI’s. Het zijn voor de rest vulkanische bergachtige eilanden. Op de
hellingen heeft de orkaan erger toegeslagen. Anagada is als een Bahama eiland,
vlak en omgeven met koraalriffen. Er is geen telefoonverbinding, dus gaan we
aanstonds naar de wal met de laptop om deze blog te posten. Ergens bij een schuurtje halen we brandstof voor de BB-motor.
