zaterdag 28 april 2018

Anegada


Heel handig maken we gebruik van de stroom in de Virgin Passage tussen Culebra en St Thomas en daarna gaan we in de luwte van St Thomas naar Charlotte Amalie. Door een nauwe ondiepe doorgang glippen we van opzij de baai binnen. Aan bakboord ligt een ongeduldig watervliegtuig met veel lawaai. Als we een stukje verder zijn komt hij achter ons langs en stijgt op.

Charlotte Amalie is de top van het taxfree winkelen. Alle dure juwelen, horloges en mode zijn hier te vinden in oude Deense pakhuizen. Op het plein aan de haven is er een carnavalsmarkt. Honderd eetstalletjes met voedsel, sappen, cocktails en gebak.

Als ik later naar de pharmacy ga om de voorraad Omeprazol aan te vullen, zie ik dat daar bij de pier van de cruiseschepen nog een groot winkelgebied is met chique merken. Er liggen hier soms 3 cruiseschepen, dan stroomt er 6 duizend man de kant op. Vandaag ligt er niks.

’s Morgens om 6 uur horen we muziek en lawaai op de kade. De bevolking verzamelt zich voor de carnavalsoptocht. We varen naar de kant om te kijken. Harde muziek (gebonk met 3 herhalende tonen) en heel veel dansende jongeren. Geen prachtige kostuums of mooie wagens. De hurricane zal wel de oorzaak zijn, dat ze het simpel houden. Overal langs de kant stalletjes waar ze cocktails mixen, de dansende mensen worden vanuit de wagens voorzien van drank. Ze hebben veel plezier. We vinden 8 uur nog te vroeg voor een mix, maar misschien is het voor die mensen laat.

Tussen de regenbuien vertrekken we naar Jost van Dijke. Dat eilandje is heel zwaar getroffen, de hellingen zijn kaal, de huizen zijn beschadigd. De Foxy Tamarind Bar had de enige werkende generator, alle vooraden werden daar in de koelkasten gelegd. Met de enige kettingzaag ging men op pad om de afgelegen dorpjes te bereiken. Er staat nog een tiental tenten, waar de daklozen in wonen. Het begrip dakloos is hier wel anders dan in Nederland. Zelfs niet in het zwaar getroffen aardbevingsgebied Groningen. De Soggy Dollar Bar weer open is. Daar is de Painkiller uitgevonden! Ze hebben geen steiger, dus veel boaters gaan zwemmend naar de kant en betalen met natte dollars, vandaar de naam.


Painkiller: 1 deel annanassap, 1 deel sinasappelsap, zoete cocoscreme en dark rum. Try it at home..

We klaren in op het politiebureau, de bovenverdieping ligt in puin. Het andere stenen gebouw is de kerk. Hopelijk hebben daar geen mensen geschuild voor de hurricane, alleen de muren staan nog. Ze zijn bezig het schooltje te repareren. De Foxy Bar is weer helemaal tip-top. Foxy vertelt ons hoe hij een vrouw zocht in Europa. Hij was zelfs in Leiden. Hij vond haar in Portugal en ze zijn nog steeds gelukkig getrouwd. We willen ergens wat eten om de economie wat te steunen, maar de prijzen zijn zo hoog, dat we toch maar aan boord eten. Later hebben we daar spijt van.


In de Gorda Sound, de baai in het Noorden van Tortola ankeren we bij het hotel waar we met de Mare Libre en de Flying Circus painkillers dronken aan de rand van het zwembad. We liggen wat ongelukkig voor het omgewaaide resort en als ik in de gigds lees dat oostelijker een “nautical village”is lichten we het anker en gaan naar die andere plek. Het hele village is dakloos en we willen niet ankeren omdat de bodem waarschijnlijk nog bezaaid is met resten van huizen. We kiezen toevlucht achter het Prickly Pear Island. Daar slapen we heerlijk.


De oversteek naar Anegada is 7 knopen met halve wind. We nemen een mooring, vooral om morgen relaxed te kunnen afvaren. Er komt een bootje van het hotel met een menukaart en later komt de Lobster Trap met hun menukaart. Anegada ziet er anders uit als de andere BVI’s. Het zijn voor de rest vulkanische bergachtige eilanden. Op de hellingen heeft de orkaan erger toegeslagen. Anagada is als een Bahama eiland, vlak en omgeven met koraalriffen. Er is geen telefoonverbinding, dus gaan we aanstonds naar de wal met de laptop om deze blog te posten. Ergens bij een schuurtje halen we brandstof  voor de BB-motor.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten