Als de zon opkomt zien we
een hoge berg met een wolk op de top. Dat is Saba, altijd in de wolken. Onze
koers ligt voor Saba langs naar St Eustatius (Statia), aan bakboord zien we de
reeks heuvels van St
Maarten. We zijn in tropisch Nederland. Dan krijgen we een zware stortbui, de
regen valt bijna horizontaal. Als de bui voorbij is getrokken, is de wind
geruimd (zoals we dat op de zeevaartschool hebben geleerd) en Eustatius ligt nu
recht in de wind. De tocht gaat 3 uur langer duren en de wind is 22 knopen. 15
nMijl voor ons ligt St Maarten. We varen dus naar St Maarten en ankeren buiten
voor de brug in de Simson Baai. Veel herinneringen aan de Heineken Regatta
komen weer boven.
Onderweg naar de wal
slepen we een dikke Engelsman met motorpech naar de jachtclub. De meeste huizen
aan de kant van de Simson Baai zijn hersteld. Vandaag en morgen is er de carnavalsoptocht,
dus Budget Marine is dicht. Geen waterseal voor de waterpomp. We doen
boodschappen (Verkade spritsen, Frico oude kaas en smeerleverworst) en slaan
wat belastingvrije drank in. Een 7 jaar oude Havanna Club voor $18 kan je niet
laten staan, zegt Rommy. Er zijn hier veel Nederlanders en veel Heineken
reclames. Nieuwe reclameborden, want de oude zijn allemaal omgewaaid. Verderop is
de startbaan die bij het strand eindigt. Soms zie je filmpjes van lui, die zich
aan het het hek vasthouden en dan weggeblazen worden als er een vliegtuig
start. Ze gaan over onze mast. De vliegtuigen.
Het is warm op straat en
de getapte Heineken in de jachtclub smaakt heerlijk. De barman komt uit de
Hoekse Waard, Strijen. We zijn het met hem eens, dat Rotterdam heel mooi is
geworden.
De tocht naar St Kitts
verloopt volgens plan. Tussen Eustatius en Kitts nog zware buien. We ankeren in
het donker in een baai in het zuiden van Kitts. Er liggen verlichte boeien van
de ingang van een superjachten haven. Dus navigeren is gemakkelijk. In de baai
ten Noorden van de jachthaven liggen meerdere zeilboten, wij liggen alleen.
Even hebben we de neiging te doen wat die anderen doen, maar we trekken toch
ons eigen plan. Bernt, de docent zeevaartkunde zei altijd, dat je zelf je
beslissingen moet nemen.
De tocht naar Montserat
verloopt niet volgens plan. Als we Nevis voorbij zijn zitten we in een harde
ZO-wind. Op de ankerplaats kon ik geen kortegolf verbinding maken (Tinidad of
Panama), maar buiten op zee haal ik een weerkaart op en die belooft niet veel
goeds. We draaien om. We gaan naar de haven van Basseterre op St Kitts. Als we
een paar dagen vast zitten kun je beter in een stad zijn. Supermarkt,
Yanmar-dealer, diesel en water. En het verassend goedkoop allemaal, vergeleken
met de Bahamas. $12 voor de ligplaats en $ 26 voor de authoriteiten. De winkes
zijn taxfree, St Kitts is een soort dependance van St Maarten. De mensen, die
we spreken zijn allemaal vrolijk, open en belangstellend. We hebben veel lol op
het kantoor van de pilots (waar je voor de immigration moet betalen).
Het stadje is druk, heet,
rommelig en kleurrijk. De grote kerk is nog steeds in restauratie. Tegenover de
kerk is een voetbalveld en een cricketveld (de grote sport hier in de West
Indies). We hebben een filosofisch gesprek met veel handshakes met de
terreinknecht. Is er misschien een wedstrijd? Ja, vanavond. Dus zitten we ’s
avonds als enige blanken naar de semifinale van de beker van de Nevis/St Kitts
te kijken. Ik spreek tijdens de opwarming een man met een microfoon aan en
vraag over de teams. Hij vertelt over de teams en de beste spelers. Gerry
blijkt zelf in het nationale team te hebben gespeeld en nog kort voor FC
Twente. We zijn het er over eens dat Bergkamp de mooiste voetballer was.
De Fransman naast ons in
de haven is gister net als ons omgedraaid op zijn tocht naar Gouadeloupe.
Aardige mensen, beroerd Engels. Zij zullen zeggen: aardige mensen, beroerd
Frans.
Het is een mooie
wandeling langs de baai naar de Indigo Boatyard, die Yanmar parts verkoopt. In
een loods met kapotgewaaid dak zijn 3 mannen een boot aan het opknappen, we
maken een praatje en gaan dan naar het kantoor boven. De eigenaresse van Indigo
Boatyard komt uit Eemnes en woont al 19 jaar op St Kitts. Toen ze op 29 jarige
leeftijd een burn-out had koos ze voor het leven hier. Ze heeft geen waterseal.
Er zijn hier bijna geen boten met inboard motoren. Ik krijg een stuk perspex
voor mijn onderwater-kijk emmer.
Het is Independence Day.
In de hoofdstraat zijn wedstrijden van brandweerteams. De haven ligt tegen de
stad aan, we horen de hele nacht muziek uit verschillende kanten. De harde wind
verwaait het geluid. Op het terras van de Cuban Lounch Bar doen we WIFI
weerbericht met een Stag, het krachtige Caribische bier. Pas midden volgende
week mindert de wind. Midden op de oceaan ligt een anticycloon zo vast als een
huis. De vrouw, die ons bedient is blank. We vragen of ze uit Amerika komt.
Nee, uit Cuba, uit Matanzas. Tussen het bedienen van de andere klanten door
praat ze met ons over Cuba en Matanzas.
Een duiker zal om 6 uur
in de morgen komen om ons midzwaard weer gangbaar te maken. Het is door weinig
gebruik vastgegroeid. Er komt niemand, ik doe mijn Tai Chi op de kade en praat
met de man van de duikschool over de Koemans. Kan je over de wereld zeilen
zonder iets van Nederlands voetbal te weten? Het is trouwens Labour Day,
misschien werkt de duiker daarom niet. Ik sta bij de pilots, die zich klaar maken
om het volgende cruiseschip binnen te brengen, als een security guard een zeer
dronken vrouw stijf gearmd terug brengt naar de duikersboot, die aan de andere
kant van de havendam ligt. Er zijn 3 mensen nodig om haar aan boord te hijsen. Philip,
de Fransman naast ons komt met de weerkaart van deze morgen. Dinsdag lijkt
voorlopig een goede vertrekdag.
Boven de barbershop hangt
een bord met “specialized in all kinds of hair”. Mensen die in alles zijn
gespecialiseerd vind ik taalkundig en anderzijds interessant. Binnen staan 7
jonge mannen te knippen, ze spreken luid Spaans met elkaar om het geluid van
een sportzender te overstemmen. Ik laat mijn haar heel kort knippen.
Om de 2 dagen ligt er een
ander cruiseschip. Ik aas op een tochtje met de pilotboot, maar ze geven geen
asem. De duiker kwam later, hij deed het zonder luchtfles. Het zwaard is nu
half naar beneden. Hij blijft ergens achter steken, een klus voor in Trinidad.
Het is vandaag zondag. We
gaan weer wandelen en vanavond naar een voetbalwedstrijd. Morgen provianderen,
afmelden en dinsdag vertrekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten