vrijdag 25 mei 2018

Grenadines


Met Jori aan boord gaan we terug naar Wallilabou Bay, omdat we het zo mooi vonden. Schilderachtig: een hotel met een galerij, een watermolen en een oud pakhuis. We betalen de bootjongen weer EC$ 50 voor de mooring, maar hij komt later terug. Hij bracht het geld naar het hotel en de mooring is maar EC$ 20, de vorige keer zijn we opgelicht. Ze kennen de boosdoener. We krijgen het geld terug.


Aan land blijken de gebouwen enkel gevels met daarachter een schuur van steigerpalen. Het is het decor uit het begin van de Pirates. In de schuur veel foto’s van de opnames, oude filmrollen, doodskisten en andere spullen. Wel leuk, maar het is nep. We lopen de weg omhoog, langs 4 mannen die uit styrofoam bakjes eten, langs het huis van een man, die beelden van auto-onderdelen maakt, langs een vervallen suikerfabriek. Een stukje verder is een waterval, maar dat weten we niet en keren eerder om.


Bequia is nog steeds hetzelfde. Beschutte baai, veel zeilboten, veel souvenirstalletjes en nog meer bars en restaurants. Er ligt een Engelse 4kant getuigde 3master. ’s Avonds halen Jori en ik BBQ-wings met knoflookaardappelen bij een BBQ- stalletje. Als we wachten kijken we naar een Christian Revival bijeenkomst met gezang en hysterische preken. We mogen naar voren komen en onze zonden zullen vergeven worden. Als we horen, dat homo’s niet welkom zijn zien we er maar vanaf.


Mustique slaan we over. Het zou leuk zijn Mick Jagger tegen te komen, maar ze vragen EC$ 200 voor het ankeren. Koop ik liever een plaat van de Beatles voor. We leggen aan in Canouan. Ze houden zeilwedstrijden in traditionele boten en na afloop is er feest. Een diskjockey met boemboem muziek en drank. Drie kleine jongetjes spelen cricket op het strand met een tennisbal en drie takken. We bekijken het allemaal en gaan dan naar het hotel waar we onze dinghy hebben liggen. De kok van het hotel legt me uit hoe ik koekjes van de overgebleven knoflookaardappelen kan maken. We hebben een Mahi Mahi gevangen, dus het menu is in orde.


Tobago Cays: snorkelen tussen de schildpadden en mooie vissen. Druk met charterboten. Naast ons een boot met 7 dikke Trump-aanhangers. Om 16 uur beginnen ze (niet onze buren) te kitesurfen tussen de snorkelaars en de geankerde boten door. Begrijpen we niet helemaal.


In de ochtend een korte trip naar Union Island. We nemen bij Clifton een mooring voor 2 uur om te gaan uitklaren en wat eten te kopen. De man vraagt $EC 20 voor de mooring. Later blijkt dat het een privé-mooring is. Gelukkig kwam de eigenaar niet opdagen. Het wordt steeds onbetrouwbaarder. Clifton heeft een mooie hoofdstraat met winkels, fruitstalletjes en een perfecte koffiebar. Ik koop bij een fruitman een soursop, een heerlijke vrucht met vezels en pitten. Hij heeft ook iets om te roken, maar dat doe ik maar niet. We gaan een stukje verder ankeren bij Ashton het andere stadje op Union Island. Ashton is armoedig, we lopen het op en neer, overal honden en geiten, we voelen ons niet op ons gemak  en gaan weer terug naar de boot.


Carriacou heeft meer dan 100 rumwinkeltjes en 1 benzinestation. Het inklaren langs Immigration, Custums and Harbour Authorities gaat snel. Bij de 3e instantie is niemand aanwezig, de man van Customs komt uit zijn tegenover gelegen kantoor en neemt even waar. Op straat zoals altijd aardige korte gesprekjes. Veel oudere mannen zijn zeeman geweest en kennen Rotterdam. Eén man herinnert zich, dat ze zand voor de kust opzogen en daar een haven mee bouwden. Hij vond het erg byzonder. Bij het aanleggen van de dinghy wil een meisje ons helpen en vraagt geld. Nou maken we altijd zelf onze boot vast, dus niet. Ze moppert, dat ze 5 kinderen heeft. Twee of drie is beter, zegt Rommy. We leggen de dinghy op slot.


In de nacht is het anker gaan krabben. Valwinden van de bergen. We zijn tussen de boten, waar we eerst voor lagen blijven steken aan het anker van een mooring. Bij het eerste licht halen we ons anker los. Het is de tweede keer dat we krabben in 2 jaar.


Om 5.30 vertrekken we voor de oversteek naar Grenada, over de Kick en Jenny, een onderzeese vulkaan. Gelukkig barst hij niet uit, anders hadden we op het droge gestaan. Om 11.30 zijn we al in een baai van Grenada, onze eindbestemming met Jori en onze laatste stop voor Trinidad. Er zijn moorings van het Natuurpark. De eerste mooring heeft geen lus. Die is afgebroken, roepen ze van de boot uit Almere. De Parkrangers geven ons een goede mooring. Rommy en Jori gaan snorkelen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten