Statia

Statia oftewel St Eustatius. Een stukje Nederland in de tropen. Engels is de voertaal en je betaalt met US dollars. De mensen, die hier getogen zijn spreken Nederlands. Ze hebben vaak een tijd in Nederland gewoond.

De vorige reis legden we de rubberboten aan de pier van het hotel. Ik ben toen niet verder geweest dan het zwembad van het hotel. Met Pieter en Bas heb ik toen aan de rand van het zwembad veel bier gedronken. Raoul was met de jongens duiken en de vrouwen beklommen de vulkaan. Nu niet de slechte invloed van Bas en Pieter: ik beklim met Rommy de vulkaan. Op de vulkaan komen we de Zweden, Engelsen en Amerikanen tegen die met ons in de baai liggen. Het is allemaal wat serieuzer dit keer.

We zagen Oranjestad. Vorige keer ook gemist. Veel gerestaureerde gebouwen, een fort met kanonnen, een ruïne van de Nederlands Hervormde kerk, grote huizen met veranda’s. Achter het politiebureau staan een stuk of tien in beslag genomen scooters. Veel welzijns instellingen. Beneden aan het strand drie hotels, twee duikscholen en wat restaurants.

Men rijdt in grote auto’s, maar je kunt alleen van het dorp naar beneden en weer omhoog. Nog een weggetje met wat villa’s langs de zee en een weg naar het vliegveld. Er komt weinig op de teller. Men groet elkaar door kort te claxoneren. En iedereen kent iedereen, dus dat is lekker lawaaierig.

Rommy heeft op me gewacht op het terras van het hotel. Als ik na 1 ½ uur terug kom van de douane en haven autoriteiten (diepgang bij aankomst, diepgang bij vertrek), nemen we nog twee Heineken. De mensen naast ons eten appeltaart. En dan BITTERBALLEN. Ik wil ook, maar dan zie ik dat die mensen elk 200 kilo wegen. Toch maar niet. Weet je waar ik heel erg zin in heb? Zoute haring.

Eerder was de afvoer van de wc bij de eerste kraan verstopt, nu is hij bij de benedenkraan verstopt. Twee centimeter ketelsteen. Het zijn T-kranen die het spul om de vuilwatertank heen leiden. Je wil die troep toch niet bewaren? Wat gebeurt er als je die kraan losmaakt. Jawel, het was weer een vrolijke bruine spuitpartij. Uiteindelijk werkt alles weer en blijf ik me maar wassen. De rubberen ring van de kraan is met het vieze water weggegooid. Van een JanWillempie maak ik een ring. Een JanWillempie is een elastiek, die je in het theater gebruikt om kabels te binden (uitgevonden door, ja je raadt het al, Jan Willem). Ik had er per ongeluk nog een paar in de zak. Dank aan Islemunda.

De wind is zwak uit het zuidwesten. Dat betekent, dat de swell de baas is. Het was dus lastig slapen met het geschommel. De lichte charterboot die te dicht naast ons ankert, draait op de zwakke wind andersom. Onze achterkanten liggen nog 5 meter van elkaar. Ik roep: you are too close. De mensen in de kuip kijken me verbaasd aan en roepen de schipper. De schipper ziet de situatie, start de motor en haalt het anker op. Verderop is nog veel ruimte en de swell is overal even erg.

Morgen naar Saba. Bijna geen wind, dus 20 mijl moteren. We zijn erg benieuwd.

Tijdens de oversteek naar Statia een Wahoo gevangen. Zie de foto met de man die niet op Donald Trump lijkt. De wahoo was niet groot maar we hadden er voldoende aan voor het avondeten.

Boven op de vulkaan loopt een haan, die dichtbij komt staan als we op een steen zitten en wat drinken. De meeste mensen eten ook wat en daar is het de haan om te doen. Hoe komt die haan hier? Het is een uur klimmen, maar misschien is dat voor een haan niks.