Antigua

Dit keer geen geklaag over de overtocht. Integendeel, met twee riffen en een half voorzeil gingen we bij halve wind van 5 tot 6 Bft steeds 6,5 kts. Over de grond een knoop meer. Na 7 uur varen gooiden we het anker uit in Falmouth Bay. Falmouth Bay en Englisman Bay zijn de naast elkaar gelegen baaien waar Nelson zijn jonge jaren sleet. De boatyard en alle gebouwen zijn gerestaureerd. Het is het centrum van de superjachten. Grote protserige glimmende bakken van zes verdiepingen, maar ook zeer fraaie scherpe klassieke zeiljachten. Aan de wal de vele servicebedrijven voor die jachten en gewone winkels en cafés. Bij Jane’s Yacht Service kunnen we onze gasflessen laten vullen. De laatste vulling was op Barbados. Op Franse eilanden kan het niet. Bij Sam en Dave kunnen we onze was laten doen. Alles kost twee keer zoveel.

In één van de oude gebouwen van Nelson Dockyard gaan we inklaren. En dat is op Engelse eilanden geen kleinigheid. Eerst zelf alles invullen op de computer, dan heen en weer tussen vier loketten. Na 1 ½ uur stonden we weer buiten met een formulier met veel stempels en parafen. Dat hebben de Fransen beter gedaan: hetzelfde formulier op de computer invullen in een winkel of een restaurant, even laten zien aan de winkelier, stempelen, een paar Euro betalen en klaar. Al dat werk van de Engelsen kost     us$ 48,00. In de wachtrij voor de loketten veel gelegenheid om met andere zeilers ervaringen uit te wisselen. Over de Customs Officer in Barbados, die trots achter  drie stapels formulieren van 1 meter zat van de drie cruiseschepen aan de kade. Over Tunesië en Senegal waar je moet bijbetalen. Over Suriname, waar we niet in één dag langs alle kantoren verspreid over Paramaribo konden. Sterk punt van Nelsons Dock: alles is in één ruimte. Een bloedhete ruimte, maar als je aan de beurt bent, hou je je hoofd dichtbij bij de opening in het glas. De koude airco lucht van de ruimte erachter komt erdoor naar buiten.

We zien de roeiboten terug, die zich op La Gomera klaar maakten voor een Atlantisch oversteek. De laatste soloroeier is een dag geleden aan gekomen. Past alleen maar grote bewondering.

De verlichte masten van de superjachten lijken ’s nachts wel een stad. De volgende dag komen maten van de SKAT een grote hoekige grijze motorboot ons uitnodugen voor een party. Je moet wel verkleed komen, alsof je op je zeilboot een kast met verkleedkleren heb. Ik kan gewoon als Donald Trump gaan.

Zoals in alle baaien is het vol met pelikanen. Ze vliegen wat rondjes en duiken dan als een rakket naar beneden. Een doffe plons en even later duikt de pelikaan weer op. Blijft even drijven en kijkt onnozel voor zich uit. Is de teleurstelling aan het verwerken van dat hij er net weer naast zat. Vliegt dan weer traag op en gaat weer rondcirkelen. Als dan ook af en toe een schilpad langs komt zwemmen, even naar de boot kijkt en dan onderduikt, dan is het goed om een de baai te liggen.

We lopen over de heuvels tussen de twee baaien. Aan het eind van de klim moet je met handen en voeten langs de rotsblokken omhoog. Ik kijk angstvallig niet naar beneden. Als de afdaling aan de andere kant ook zo gaat krijg ik het moeilijk. Naar beneden durf ik niet en terug ook niet. Gelukkig is de afdaling geleidelijk.

Nederlandse trekkers nemen altijd wel even contact met elkaar op. We treffen hier drie boten en we drinken een pilsje met Gerard en Karina van de K’DANS. Ik sprak Gerad kort op La Gomera. Later zien we op de K’DANS ook Bob en Anja. Zij doen het ook voor de tweede keer. Ze verkochten hun Breehorn 37 voor een Hanse. Nou zeg..  Verhalen over schade en pech bij de Suriname-gangers, gebroken mast, gebroken giek, motorpech en twee aanvaringen met walvissen. De CDI boxjes van Volvo gingen op drie verschillende boten op tilt, twee tegelijk op een catamaran. Volvo ontkent het probleem. Bob en Anja gaan straks ook naar Amerika, maar genieten nu nog van de vele baaien van Antigua.

Wij hadden het wel een beetje gehad met Antigua, de hoge prijzen en de onvriendelijke mensen, bedorven door de miljonairs van de superjachten. We gaan oversteken naar het westelijk gelegen Montserrat. In 1997 is het zuidelijk deel verwoest door een vulkaanuitbarsting. Alles weg. In 2008 en 2010 weer uitbarstingen. We gaan het bekijken en ons alles laten vertellen. De baai van Little Bay, waar je veilig voor de vulkaan kan liggen is alleen comfortabel met zuid-oosten wind. En dat is het de komende dagen.