Een enerverende
busrit naar Pointe-a-Pitre. We merkten bij de eerst klim het dorp uit, dat de
bus moeite had de heuvel op te komen. De chauffeur met rasta-haar ging daarom
steeds zo hard mogelijk naar beneden, bochten of geen bochten, om vaart te
hebben voor de naderende beklimming. Ook de dikke vrouwelijke chauffeur op de
terugweg hanteerde dezelfde techniek, alleen keek ze daarbij steeds over haar
rechterschouder om met een vriendin te praten, die rechtsvoorin zat. Geen STOP
knopjes. De cpasgiers tikten vlak voor de halte op het raam: tik, tikke, tik.
Werkte perfect. Maar je moet wel een ring om je vinger hebben, gewoon tikken
was in de herrie (alle ramen en de voordeur stonden open en ratelden in hun
voegen) niet hoorbaar. Wij (zonder ringen) hebben geroepen: Arrête si vous
plait! Ze stopte en wenste ons nog een bonne soirree.
Het slavernij
museum ACTe is de moeite waard. Veel informatie, mooie vormgeving, bijzonder
gebouw. De informatiezalen werden afgewisseld met grote kunstwerken. Mijn
fototoestel mocht niet naar binnen, dus heb ik alleen foto’s van het gebouw. Geen verwijtende blikken, er waren alleen maar blanke
bezoekers. En klassen schoolkinderen, maar die hadden het te druk met elkaar.
Bij de slavenhandel uit Afrika werd Nederland steeds genoemd, naast Portugal,
Spanje, Frankrijk en Engeland. Als je doorklikte op de informatie monitors kon
je vinden, dat Nederland maar een heel klein aandeel heeft gehad.
In de nacht waait
het weer 6 tot 7 Bft en dat blijft de ochtend aanhouden. We blijven nog een
dag. Gaan nu de rivierwandeling doen. Grote contrôle van alle verstaging. Joon
repareren. Route plannen. Genoeg te
doen.
De
rivierwandeling duurt drie uur. Klimmen van rots naar rots. Ik was kapot, Rommy
ging nog even snorkelen.
Lees op internet
dat er in Amsterdam een demonstratie was tegen racisme. Tegen het wij-zij
denken. Wij, de niet-racisten demonstreren tegen zij, de wij-zij denkers. Er
zijn een boel goede mensen in Nederland. Zo goed, dat ze demonstreren tegen de
slechte mensen.
Morgen de boel
opruimen, anker lichten en koers zetten naar Aguila. Weer in Engelse sfeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten