Verzekerd en een nieuwe tank

Het verheugt ons te kunnen berichten, dat we een verzekering hebben voor de hele reis. SAA verzekerd ons voor € 1450 per jaar en met een eigen risico van € 2500. Dat betekent, dat we alleen grote schades kunnen claimen. Maar goed, je hoort ons er vanaf nu niet meer over. Probleem is opgelost. Ook het dieseltankprobleem is opgelost. De tank arriveerde maandag om 11.57 uur. Leve de DHL.

We waren maandag druk met het installeren van een kabel van de tuner naar de achterstag-antenne voor de kortegolf, Yugo uit Enkhuizen heeft ons de kabels gestuurd.  We zagen pas de volgende ochtend het track-and-trace bericht. De receptie zou ons waarschuwen als het pakket was aangekomen, dat hadden ze al een keer gedaan, maar toen was het pakket niet voor ons. Ach. Vanochtend dus meteen aan de slag met de tank, alles 6 cm hoger vanwege het teakhouten onderstel. Met de föhn werden de slangen weer zacht en lieten zich de goede kant op buigen. Rommy maakt ondertussen een nieuw zonnescherm voor boven het stuurwiel. Morgen gooien we wat diesel in de tank en dan gaan we 20 mijl zuidwaarts naar Porto.

Ik had Migues, de havenman met de vier honden gevraagd naar het beste restaurant van Póvoa da Varzim. Dat was volgens hem Café Ritz. Daar hadden we met Lynn heen gewild, maar toen waren ze met vakantie. We zaten te wachten op onze steak en francescina toen ze ons een bord met brood en kaas brachten. Nee, dat hadden we niet besteld. De ober gaf een uitleg in het Frans, ik verstond alleen het woord marina. Even later legde de andere ober in het Engels uit, dat Migues had gebeld en de kaas voor ons had besteld. Leuk toch. Het was een soort Amsterdams café, een beetje homo en beetje links. Met hele mooie schilderijen van café-taferelen en getekende portretten van vissermannen.

Póvoa da Varzim is een prima plek. Veel strandtenten, leuke winkelstraatjes. De kerk heeft een vuurtoren en overal voor het strand liggen rotsen. Niet veel toeristen, wat Engelsen deed rest bis Portugees. Je kunt naar Porto met de metro. In de jachthaven ligt een groep Fransen en een groep Engelsen. Sommigen liggen hier al jaren. Men klust aan de boten. Op de wal wordt ook aan veel boten gewerk. Het is mooi om te zien, hoe de Fransen en de Engelsen elkaar helpen. De Fransen de Fransen en de Engelsen de Engelsen. Ook een paar Nederlandse boten, waarvan de eigenaren een paar weken naar huis zijn. Na een week ken je de weg in het stadje, weet je wat een broodje kost en heb je alle verhalen in de haven gehoord. En krijg je dus een gratis voorgerecht. Het is ons bevallen. Póvoa da Varzim, het doet me toch aan zo’n spits van Feyenoord denken.

Ze zijn begonnen de kardinaalton op te knappen. De ton is nu in de gele en zwarte verf gezet. Zwar-geel-zwart. Een oost-kardinaal. Moet nog een wiebertje op, maar die is er nog niet. De honden rusten uit van een zware nacht.