Steeds met een
zwakke NW wind, dus op de motor, gaan we naar de nieuwe Marina aan de monding
van de Douro. Zeer chique, hier passen we niet. We worden door een heel team
naar de ligplaats begeleid. Dat is tussen twee grote plastic motorboten met
waterscooters op het zwemplateau. Het havenkantoor is rvs en marmer en de nacht
kost € 44,00. Op de kade spreek ik een man met een klein hondje, die 41 jaar
voor een Nederlandse reder heeft gewerkt. Nu met pensioen. Terug in zijn dorp. We
lopen de jachthaven uit en komen in een vissersdorpje, een wasgebouw met buiten
drooglijnen, kleine straatjes, overal cafés, op de stoep worden kippen en vis
gegrilld. We eten een verse tunasteak van 3 cm dik en een biefstuk die twee keer
zo groot is als ons bord. We vertrekken vroeg, de nachtwaker (in uniform met
hond) klopt om 7 uur aan de boot om ons de deposit voor het toegangspasje terug
te geven. Niet eens gedouched.
Om 18 uur leggen
we aan in Figueira da Foz. We konden het ons niet voor de geest halen, maar nu
weten we het weer. Van de vorige reis. Een mooi stadje. Groter dan Póvoa. Mooie bankgebouwen, postkantoren en een schouwburg. Het breedste
strand van Portugal, veel vrachtschepen, die in het voorbijvaren de hele jachthaven op zijn kop zetten. En een hele mooie mercado. We kopen
kip (frango), sla en tomaten. Bij de kaasboer praten we in het Engels met een
klant, die in Nederland in de offshore werkte. Samen met de kaasboer laat hij ons verschillende
kazen en worsten proeven. We kopen de lekkerste, een Spaanse kaas uit Murcia.
Hij nodigt ons uit voor een glaasje wijn, maar we zijn bang dan niet meer op
tijd weg te komen naar Nazaré. Wat nu ook niet zó erg zou zijn. Alleen zondag
en maandag is er harde wind, dan willen we in Lissabon liggen.
Om 12 uur varen
we dus uit naar Nazaré. 35 mijl in de zon met weer weinig wind uit NW. De zee
is glad als een spiegel. Er is alleen deining. We zien geen vogels, geen vissersboeien,
geen vissen. Het is vreemd stil. Dwars
voor de baai van Nazaré is het 110 m diep. Dat heeft het effect, dat de deining
daar achter helemaal weg is. Dan ligt de haven nog achter twee dammen. Dit is
de meest beschermde haven die we ooit gezien hebben. De steigers zijn wat
wankel en volgepoept. Er liggen boten uit Finland, Engeland, Duitsland en
Nederland. De boot van Rainer en Ursula zien we op de kant staan. De havenmeester
is naar huis. We zien morgen wel verder. We eten eerst kip met sla. En heerlijke Vino Verde van de Aldi.
In Noord Spanje
voeren we een dag gelijk op met Rainer en Ursela. Ze maakten foto’s van de
Annalena. Vandaag toegestuurd gekregen. Op de onderste foto zie je alleen het topje van onze mast. Masthoogte:
16,50 meter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten