Póvoa de Varzim

Póvoa de Varzim. Niet de naam van de zoveelste waardeloze spits van Feyenoord, maar een soort Zandvoort aan Zee. In de jachthaven liggen wat Engelsen, vier Nederlanders, twee Noren, een Duitser. Na vier dagen is alleen de Duitser vertrokken, de rest ligt hier vast of is nog aan het nadenken waar ze de winter gaan doorbrengen.

Wij liggen hier voorlopig ook even vast: er stond 10 cm diesel onder de brandstoftank. Beter gezegd: de tank stond in 10 cm diesel. Na het wegpompen en droogmaken lag er de volgende dag weer 2 cm. De tank zou dus wel eens kunnen lekken. In overleg met Isaac de scheepsmonteur alhier de tank eruit gehaald, terwijl Rommy en Lynn een dagje naar Porto zijn. Iemand moet toch het leuke werk doen. Aan de onderkant op meerdere plaatsen doorgeroest. Roestvrij staal. Bouwjaar 2007. Italiaans fabrikaat. Er komt een nieuwe tank uit Nederland, tot dan rest ons niets anders dan uitstapjes naar Porto. Heb maar geen medelijden. Dat is so wie so een waardeloze emotie.

Ik loop hier wat rond en praat met iedereen. Ik heb ook foto’s gemaakt boten. De boot van Frans uit Herkingen, een klein bootje uit Rotterdam, een houten boot waar het gat voor het kompas al in zit, wat gevalletjes van schade (nee, onze verzekering is nog niet geregeld). Eén bootje stond er knap bij, maar de trailer is doormidden gegaan.

Ik zie ook een Trismus 37, dat is onze boot. Ligt er verwaarloosd bij. Dan zie ik in de romp een rij gaatjes geboord. Dit is cocaïnesmokkel geweest. De hele boot is van binnen afgebroken. Zo te zien zat de coke onder de watertanks. Een plaats waar wij ook wel aan gedacht hebben (je moet zo’n reis bekostigen), maar dat is blijkbaar geen goed idee.  Boot is te koop, eigenaar zit nog vast.

In veel havens ligt in een hoek zo’n boot. De bemanning zit in de gevangenis en niemand doet iets aan de boot.  Ze vervallen langzaam. Als ze dreigen te zinken, worden ze gesloopt. Erg zonde van zo’n boot.