Dominica, drowning in a cave

 Octavius, onze gids, haalt een oude reddingsboei met een stuk touw achter uit zijn busje, nadat ik had gezegd niet zo goed te kunnen zwemmen. De reddingsboei leek me overdreven. We staan bij de Titou Gorge. Naast een betonnen zwembadje, waar water instroomt uit een spleet in de rots. Maar eenmaal in het badje (koud), zwemmen we de spleet in en komen in een nauwe hoge doorgang, die ons steeds verder de grot in voert. Als ik bijna niet meer kan (ik kan inderdaad nauwelijks zwemmen) komen we  in een open ruimte. In de hoek kan je staan. Tien meter hoger zie je het oerwoud. Octavius vertelt, dat hier een scene van de Pirates is opgenomen, ze vallen dan in deze grot in het water en de inboorlingen gooien speren naar beneden. Heel interessant, maar het volgende stuk is er zware stroom tegen: je moet je langs de rotswand worstelen. Hier maak ik dankbaar gebruik van de toegeworpen reddingsboei. We belanden met veel moeite in een ruimte, waar een waterval twee meter naar beneden dendert. We moeten over die waterval heen klimmen. Octavia is beresterk en trekt me er over. In de laatste ruimte is een stevige waterval, die met hels kabaal de ruimte van 10 m/rond in valt. Even onder de waterval voor een massage en dan  gaat het terug (gelukkig). Vanaf de kleine waterval naar beneden springen, daarna drijf ik lekker op de reddingsboei terug naar buiten. De sprong van de Pirates staat niet op het programma.

 

Terug lopen we weer over de smalle plank hoog  over de rivier. En dan heb ik drie van mijn angsten gehad: water, kleine ruimtes en hoogtes. Gelukkig moesten we niet door een menigte en waren er geen enge beesten...

 

Rommy heeft er trouwens erg van genoten en vond het allemaal goed te doen.

Vanuit de bus zie ik een man aan het werk aan de kant van de weg in de hete zon. Hij legt zijn schop neer en loopt naar een straal water, die een paar meter verder van de helling klatert. Hij steekt zijn hoofd in de straal en drinkt een paar teugen. Ik stel me voor, dat hij later naar de overkant van de weg loopt om een banaan te plukken.

Bij de Midldeham Falls, die we daarvoor bezochten hoefden we alleen maar een uur omhoog te klimmen in de regen. Oerwoudregen dus. Een pad met boomstammen, rotsen en boomwortels. Het oerwoud is spectaculair: hoge bomen, gigantische wortels, kleurige bloemen en vreemde  geluiden…..

 

 

Onderweg in het busje stopt Octavius een aantal keren om ruzie te maken met iemand, die bv niet snel genoeg opzij gaat. De discussie met de parkwachter, die ons eerst een toegangskaart wil laten halen 3 km verderop, eindigt die man met de uitspraak: “I am a consistant man”.                               Eén keer stonden wij aan de verkeerde kant (rechts) omdat Octavius een kamillebloem plukte (what is this? smell it! today is school!). Daar hadden twee andere rastafiguren wat op aan te merken. De raampjes gaan dan tegenover elkaar open en er wordt 5 minuten naar elkaar gescholden. Het Engels dat ze spreken is voor ons niet te verstaan. Maar je ziet, dat ze er veel plezier aan hebben.

De derde waterval is een beloning voor alles wat we hebben doorstaan. Water op lichaamstemperatuur, waar je heerlijk in kan zitten tussen de stenen. Daarna een creoolse maaltijd. Nog even wat stomende zwavelbronnen bekijken en weer in het busje met de octopus met zonnebril op de voorkant. Bij het passeren van het cricketstadion beginnen onze twee Britse tourgenoten met Octavius gepassioneerd over cricket te praten. Rommy en ik zitten er uitgeput bij en laten het over ons heengaan.

 

We zijn er inmiddels aan gewend, dat Octavius onverwachts op de rem gaat staan, de bosjes in loopt en dan terug komt met iets dat we moeten ruiken of proeven. We hebben o.a. gehad: banaan, cacao, koffie, passievrucht, citroengras, laurier, kaneel, eucalyptus. We drinken water uit een banaanblad en smeren blaadjes op jeukende plekken.

Dominica is het meest ongerepte eiland van de Cariben. Daar hebben vandaag iets van gezien.

We bekijken de hoofdstad Roseau en varen dan naar Portmouth 15 mijl noordelijker. Onderweg halen we de Isle de Nord uit Stellendam in. Zij varen rustig op het voorzeil, ik heb met twee zeilen en een veranderlijke wind de handen vol. Dan attenderen zij ons op een groep walvissen, maar we zijn al een stuk verder. Weer niks gezien.

De baai van Portmouth wordt gerund door een groep rasta figuren in felgekleurde bootjes met hun naam erop: Hurricane, Lawrence of Arabia, Ravioli, Cobra, Eddison. We ankeren op de plek waar Columbus ankerde op zijn vierde reis (hier komt wind van de berg af, zodat je zeilend je anker kan lichten), het was op zondag, dus noemde hij het eiland Dominica. Wij hebben een afspraak met Providence: hij roeit ons om 6.30 uur de Indian River op. We roeien het stuk, dat Sparrow deed met een kano in het donker (delen 2 en 3 zijn op Dominica opgenomen). We zien kolibri’s (why are they called hummingbirds? Because they don’t know the words), sandpipers, reigers. Als de boot vastloopt luisteren we een tijdje naar de vogels en Providence maakt een hummingbird voor Rommy uit kokosblad. Dan drijven we langzaam terug, praten over Dominica en de oorlog. Om 8 uur zijn we terug op de Annalena