Terug liggen we wat te slapen in de kuip en worden af en toe
gewekt door boat boys. Albert heeft de was voor ons laten doen, Christian verkoopt
fruit en Cobra nodigt ons uit voor de barbecue van de boat boys. Een ander
bootje brengt een flyer van Big Papa’s
Reggae Night Happy Hour.
We waren toch al van plan bij Big Papa (een
strandtent met een dinghy steiger) te gaan internetten. Dan gaan we wat later
en vanaf 6 uur brengen ze vier rum punch als je er twee besteld. Als we maar in
de rubberboot kunnen stappen na afloop.
Big Papa zelf heet ons welkom en vraagt of we er met Happy
Hour zijn. Nee, die 2 rum punch voor $1.00 is zijn typefout, dat hadden we toch
wel begrepen. Nee hoezo? De Happy Hour
heeft hij zo bedacht, omdat de bootmensen om 10 uur gaan slapen. Op
maandagavond gaat zijn kokkin les geven in Creools koken aan de vrouwen van de
boten. Een man met een plan. Hij wil niet alleen op de foto, wel samen met
Rommy.
We lezen een mail van
de ANWB: ze willigen ons verzoek om de bootverzekering 5 maanden langer door te
laten lopen in. Ze stoppen namelijk met verzekeringen voor oceaanzeilers. Er
zijn teveel schadeclaims. Ondertussen praten we met twee mannen uit Hamburg, dat
wil zeggen: wij praten en zij antwoorden beleefd.
De twee Britten waarmee we de tocht met Octavius maakten
schuiven later aan, met zijn vieren drinken we rum punch en praten over
rockmuziek en sport. Hij houdt van Black Sabbat en ik van Clapton. We vinden
elkaar uiteraard in de Cream. Op zee gaat de zon onder. Als het donker is zie
je alle ankerlichten van de jachten.
De Britten gaan naar de barbecue, wij gaan terug aan boord.
Ons ankerlicht is nog niet aan, het is even zoeken in het donker naar de Annalena. Na het eten zit ik buiten naar de reggae uit
Big Papa te luisteren. Er komt een krachtige regenbui over. Met de kleren uit
geniet ik van de frisse regen en de muziek. Dit is een paradijs.
Na de regen eet ik de grapefruit die Christian de fruitman ons
schonk, nadat we hem een pilsje gaven. Als rasta-man rookt hij zijn dagelijkse
joint, maar een pilsje gaat er ook wel in. De muziek gaat nog lang door en
wordt beter als ze Bob Marley nummers gaan spelen. Big Papa is vergeten, dat de
bootmensen om 10 uren gaan slapen.
De volgende ochtend komt Providence ons goede reis wensen.
Hij vraagt of we hem willen aanbevelen bij andere Nederlandse boten. Dus: Call Providence on channel 16. He will help
you with everything.
Maar we zien er vanaf: er zijn golven van meer dan 3 meter
voorspeld. Op dit moment hebben we alle tijd, waarom zouden we moeilijk doen. We gaan een wandeling langs de swamp maken
naar de volgende baai. We raken het pad kwijt en worstelen ons een uur lang
door het struikgewas. We kunnen elkaar niet meer zien. Rommy roept: ‘waar ben
je?’ Ik roep: ‘hier’, duidelijker kan je toch niet zijn, toch? Dan komen we uit bij de baai. We zwemmen even
bij een verlaten strandje en lopen over de weg terug naar Portmouth.
Straks komt de koning hier jet-skiën (zie de blog uit
Rabat). Gelijk heeft hij, Marokko is een mooi land, maar de kust is saai en
gevaarlijk
Geen opmerkingen:
Een reactie posten