Bij aankomst in Antigua liet de ankerlier ons weer in de
steek. Pieter kwam langs en samen keken we lang naar onze twee accu’s. Pieter
heeft 4 nieuwe accu’s besteld voor $ 2500. Misschien is die tweede accu van ons
ook wel niet goed….Daarna breekt het peilstokje van de keerkoppeling af...
Daar werd ik dus een beetje depressief van. Dan schrijf je geen
boeiende blog. De hele middag ben ik bezig de draden te verwisselen. Ten slotte
laat ik de motor 2 uur laden en ze zijn allebei weer vol en levendig. Voorlopige
conclusie: de nacht in Port Louis was het windstil, de dag erna was het
bewolkt, we hebben wel 4 keer opnieuw moeten ankeren en de koelbox gebruikt
bijna een volle accu per etmaal. Dus de tweede accu was gewoon leeg. Niks stuk,
niks nieuwe bestellen en niks depressief.
Daarom nog een foto uit Désirade met een onderschrift.
Mooi die grote horloges, maar haal ze nooit uit elkaar.
Ik zal het niet meer doen.
Antigua is een zeilers paradijs. Wel veel zeilers. En grote
zeilers. We komen nu in het gebied van de Amerikaanse superjachten. We waren
bij twee chandlers. Nou Ina in Herkingen
heeft wel 10 keer zoveel. En al die boten, denk je dan. Ja, die laten alles aan
hun boten doen door bedrijven. En die kopen zelf de onderdelen in. Dus naar een
bedrijf om een peilstokje voor de keerkoppeling te verkrijgen.
Het was een eind lopen in de hitte, maar aan het eind van een stoffige weg is een dieselwerkplaats. Een vriendelijke man verdwijnt naar de zolder en komt terug met een nieuwe peilstok. Maar hij vindt $ 32,00 wel duur voor een plastic schroefdop met stokje, dus gaat hij nu naar de werkplaats om te proberen zelf iets te maken. Dat lukt niet en ik ga afrekenen bij twee vrouwen aan de balie. Ze moeten mijn naam en gegevens, omdat ik dutyfree koop. Ik vertel, dat Hoendervanger betekent catcher of fowles. In Nederland onder Napoleon moest iedereen een naam opgeven. Mijn voorouders in Ouden Bosch gaven hun beroep op. Ik vraag hen wanneer en hoe hier de achternamen zijn ingevoerd. Nou gewoon, als de eigenaar van de plantage Jefferson heette, dan heette jij Jefferson. Oh ja. Andere geschiedenis. Ze roepen naar een man, die achterin bezig is of hij meegaat naar Amsterdam “Prostiution and marihuana is free there”. Ze gaan morgen.
Gelukkig met mijn dipstick keer ik terug naar de Annalena.
Ik vaar even langs de Ostrea en zie Pieter net een snapper vangen. Hun nieuwe
accu’s staan bij de douane (ze hebben ze zien staan), maar ze moesten morgen
maar terug komen. Met moeder, broer en Adriaan komen Pieter en Sabine met de
kinderen bij ons langs. Elk glas wordt omgegooid, maar de meiden reinigen alles
met de Gardena spuit. Leuk, dat de Ostrea er vanaf Agadir steeds onverwacht
weer ligt. Net als in Dominica geven ze ons goede tips. En Pieter neemt het
zeilen serieus, dus je leert elke keer weer wat. Én het zijn heel gezellige
mensen.
We liggen bij English Harbour in de Freeman Bay. Helemaal in
de hoek. Freeman Bay is een natuurpark, een schildpad zit onder de boot en komt
af en toe boven om adem te halen. Het is mooi, maar om te ankeren een ramp. De
eerste nacht bleven we tijdens
windstoten keurig op dezelfde plek, maar om 7 uur ’s morgens werden wakker van
het geroep van de Franse catamaran achter ons. We zaten er bijna tegenaan. We
ankeren daarna met twee ankers in tui en dat gaat goed. De catamaran is vertrokken,
dus we hebben wat meer ketting gestoken. Je ziet de boten soms alle kanten op
liggen. De meeste boten hebben uit voorzorg stootwillen hangen. Aan wal kom je op
een terrein met gerestaureerde gebouwen, Nelsons Dock. Heel Engels. Een
houtsnijder maakt heel expressieve dingen. We kopen een klein masker. Verderop
is het dorp met er achter baai met de hele grote schepen. De grootste is een vol dwarsgetuigde driemaster, alles
elektrisch bediend. Lelijk, maar indrukwekkend. Een motorjacht heeft twee kleine schepen en een helikopter op het achgterdek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten