Martinique Marin

“You want to smoke?” Nou, nee, we kennen het gedoogbeleid op Bequia niet. Voor je het weet zit je in een bloedhete cel met ongedierte. Maar of ik zijn huis mag fotograferen. Trots poseert hij voor zijn woning. Misschien dat onze lezers nog iets opsteken van de teksten..

Ik fotografeer veel krotwoningen, negentig procent van de woningen zijn echter goede stenen huizen. Meestal roze, maar ook lichtgroen, lichtblauw of oranje met geel. We varen een nacht door naar Martinique, de haven heet Marin, de baai is groot en vol. Het is op de wal gewoon Frankrijk, maar dan iets warmer. Ik vraag de haven of we aan een mooring kunnen liggen, omdat we niet kunnen ankeren.” Call me in two hours”, zegt de havenmeester. Echt Frans dus, maar dat kunnen wij ook. We pakken een vrije mooring en geven door, dat we twee uur wachten aan mooring nummer vier.

Maar de watersportwinkel is magnifique. We kopen een 20 kg Kobra anker en een Lofrans windlass. In de winkel treffen we Aad en Hella (schrijvers van Zoute Dromen, nog steeds te koop!) Aad zegt ook dat Lofrans beter is dan Lewmar. En Aad weet heel heel veel van boten. Aan het bier in de Mango Bar treffen we ook nog Bert en Neelie. Zij hadden een botenbedrijf op St Annaland. Het blijkt, dat zij onze neef Jelle Mensonides goed kennen. Aad kende ik trouwens al van de politie uitjes op zijn klipperaak. De Mango Bar wordt gerund door een Limburger, die voor ons keihard Golden Earing draait. De volgende ochtend breng ik het rode broekje terug naar de Ostrea, die een zeil had repareren.

Op de foto’s ziet u de nieuwe ankerlier en het nieuwe anker. We zijn van het verticale overgestapt op het horizontale. Ook dat werkt beter. Verder valt op hoe complex het gereedschap en de onderdelen zijn geordend. Hier is een slimme HTS-er aan het werk! De tweede dag om drie uur werkt alles perfect en varen we naar een kleine baai aan de West kant van Martinique. Bij het verlaten van de haven (NB groen stuurboord, rood bakboord) zien we een wedstrijd van traditionele boten van Marin. Grote vierkante zeilen en uitstekende palen waar ze op klimmen om de boot overeind te houden. Het is indrukwekkend.

We passeren de Diamant, een steile rots voor de kust. De Engelsen zijn er op gaan zitten met een kanon en gaven de Fransen de volle laag.Napoleon gaf opdracht Nelson te verslaan. Alsaof dat zo maar kon. Toch hebben ze de Engelsen eraf geschopt. Nelson sneuvelde daarna helaas in de slag van Trafalgar.

De oude ankerlier ligt nu op 100 meter diep bij de Diamant, naast het kanon.Als ze gaan opduiken, zullen de historici zeggen, dat men indertijd slechte lieren had.

Op Martinique groeit de bois bandé. De schors van deze boom wordt getrokken in rum, hoe langer hoe beter. Het geeft langdurige erecties. Gevaar is een blijvende stijve. Dan helpt alleen bedrust onder een tentvormig laken. Ik heb het niet nodig, maar ik wil best een flesje meenemen. Lekker is hier de Ti-punch: giet 1 eetlepel rietsuikersiroop over een part citroen, giet er witte rum (agricol) over en laat het even rusten. Ti is Martinique creools, komt van petit.