Charleston

Zo moet Holland er uit hebben gezien voor de inpolderingen. Maar dan zonder albatrossen, dolfijnen, krokodillen en palmen. We varen 30 mijl door de Low Country. Rivieren, kreken, riet, bomen en in de verte hoger gelegen stukken met huizen en wegen. Af en toe passeert een motorbootje, dan zijn we weer een uur alleen. De vaargeul is duidelijk aangegeven, rode driehoeken aan stuurboord en groene vierkanten aan bakboord. Tussen de rivierarmen is soms een short cut gegraven, zodat je niet de zeemonding op hoeft te varen. Om 17 uur ankeren we in een kreek. Nergens een boot te zien. Nergens een huis, alleen maar water en riet.

Om 9 uur gingen we door de Lady Island brug. De brug waar Forrest Gump over liep, toen hij Amerika op en neer rende. Zogenaamd over de Mississipi. Het huis waar zijn moeder een pension had staat 10 mijl buiten Beaufort. We varen langs Buba’s huis, maar de oever is te ver weg om het goed te zien. Een mevrouw in Beaufort had een multomap met foto’s uit films, die in de Low Country zijn opgenomen.

De huizen zijn prachtig. Bij Daytona zag je nog wel veel miljonairs-kitch, maar hier is alles in dezelfde koloniale stijl: op palen, grote verranda’s, balkons voorlangs en de schuine daken zijn vrij plat, zodat het dak ver kan uit steken. In pastelgroen, lichtblauw, wit of roze. Voor elk huis een botenlift met een vierkant huisje op palen, honderd meter het water in, bereikbaar over een plankier op palen. Vaak hangt de Amerikaanse vlag uit en staat er een schommelstoel op de verranda. Aan de waterkant gekleurde adirondacks. Ik dacht, dat die in Main thuis hoorden, maar hier staan ze bij elk huis.

Bij het tanken in de haven van Beaufort zijn er kakkerlakken aan boord gekomen. Vliegende Amerikaanse kakkerlakken (er zijn 4690 soorten kakkerlakken). Ze zijn inmiddels allemaal gearresteerd en terechtgesteld....

Charleston is volgens de Huttington Post de mooiste stad van Amerika. En volgens Skipper Bob, onze gids op de ICW, heeft het de allerslechtste ankerplek. Een Amerikaans schip is nu al een uur bezig met ankeren. Onze Kobra pakte meteen. Iemand zei, dat je de eerste 12 uur aan boord moet blijven om zeker te weten, dat het anker diep in de zachte modder ligt. Dat ziet er inmiddels wel naar uit, dus morgen steken we de rivier over naar de stad.

De volgende dag regent het, zijn we niet meer gewend. Voor de hele week zijn scattered thunderstorms voorspeld.

De stad is heel mooi. Grote huizen met verranda's, bloeiende bomen. We gaan naar het kunstmuseum. Een goede collectie met voor ons onbekende schilders. Behalve één Hopper en twee kerkinterieurs van Smets.

Gezien het regenachtige weer en de zuidelijke wind, besluiten we echter de volgende dag door te varen. Op de terugweg zullen we wat langer in Charleston blijven.