New Smyrna Beach.
Het is een gratis steiger van de gemeente. In een bocht van de rivier, bij een
parkje. Ik zit in de kuip met het kopje thee, dat Rommy altijd maakt na het
afwassen en praat met voorbijgangers. Oude mensen, die hun hond uitlaten. Een
oude man van 87 vertelt, dat ze na de oorlog toeslag kregen voor het gevaar van
zeemijnen als ze op Rotterdam voeren. We praten over zuid Frankrijk, waar zijn
dochter woont en over euthenasie. Mensen vragen van welk land onze vlag is. We
hebben het over de lange treinen, die achter de stad langs naar het zuiden
gaan. ’s Nachts hoor je het fluiten van de locomotieven. Dat brengt ons dan op John
Steinbeck, Travels with Charlie. Er komt nog een boot aan de steiger liggen. Een
Australier met een Japanse, de boot heet Blind Faith. Ik help met het aanleggen
en dan moeten we het hebben we het over Eric, Stevie en Ginger. Over de Cream en Jimi. Toen
de muziek nog exciting was. En Jack Bruce...
De hoofdstraat
van New Smyrna Beach is historisch. Mooie winkelpanden en grote cafés. De
supermarkt ligt buiten de stad. Lopen langs de autowegen, dat is in de
broeierige hitte niet plezierig. Nu ik dit schrijf is het 7 uur in de ochtend
en het is al 28.8 graden. Windstil. Ik ging op de computer om te kijken of er
felicitaties voor mijn 70 ste verjaardag waren. Niks. Nou Rommy heeft de boot
wel mooi versierd met vlaggetjes en Happy Birthday. En ik heb een hengel en een
knuppeltje om vissen dood te slaan (fish wacker) gekregen. Ik was er bij in de
visserswinkel. En een tank, geen olietank, maar en hemd met dwarsstreepjes. Uit
de hardware store, daar was ik ook bij.
Amerika is een
land van veel. Je passeert honderden villa’s met bootsteigers en je denkt, ze
verpesten de natuur. En dan om de hoek 10 mijl wildernis met albatrossen, dolfijnen en
zeekoeien. Er is van alles veel. The Land of Plenty. Ook plenty armen, die voedselbonnen krijgen.
Rond het
middaguur arriveren we in Daytona Beach. Voor één nacht nemen we een berth in
de gemeentelijke jachthaven. Omdat ik jarig ben. Een taxi naar het vliegveld,
langs de Indy500 baan, naar de douane. De ingang van het douanegebouw wordt geschilderd, we moeten
kloppen aan een zijdeur. Na 10 minuten komt officer Valez naar buiten. Hij
vraagt naar onze Cruising License. Buiten in de zon schrijft hij het nummer van
de license op en dat was het. Geen paspoorten? Geen bootdocumenten? No,
you are cleared now. Taxi terug. Weer 20 dollar.
Vanavond eten in
het historic district. Hopelijk treffen we een goed restaurant.
En dan staan er 4 lui op de steiger met cocktails. Ze herkennen ons van Marsh Harbour. Ze geven ons ijs voor onze Gin Tonics, later brengen ze nog een fles gin en een zak ijs. Blaire heeft 3 weken in Wijk aan Zee gezeten voor een junior basketball toernooi. Bill inspecteert onze kunstvissen: weggooien en feathers kopen, later brengt hij er 1 als verjaardagscadeau. En ze bevelen ons het Irish restaurant McK aan. We eten daar heerlijke Mahoe en een Sheppards Pie.
Een onverwacht einde van mijn verjaardag.
En dan staan er 4 lui op de steiger met cocktails. Ze herkennen ons van Marsh Harbour. Ze geven ons ijs voor onze Gin Tonics, later brengen ze nog een fles gin en een zak ijs. Blaire heeft 3 weken in Wijk aan Zee gezeten voor een junior basketball toernooi. Bill inspecteert onze kunstvissen: weggooien en feathers kopen, later brengt hij er 1 als verjaardagscadeau. En ze bevelen ons het Irish restaurant McK aan. We eten daar heerlijke Mahoe en een Sheppards Pie.
Een onverwacht einde van mijn verjaardag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten