Abaco III

Samen met James heb ik de oude koelwaterpomp uit elkaar gehaald. De boatyard had er een nieuwe water seal in gedaan, maar de kogellagers waren verroest en zaten muurvast. Er is hier een werkplaats die nieuwe lagers  kan monteren. Dat moet dan tot dinsdag wachten, door de feestdagen. Om 7 uur in de morgen maak ik de lagers met WD40 weer gangbaar, zet de pomp weer in elkaar en op de motor. Om 11 uur draait de motor weer, hij lekt niet en de accu’s worden geladen. En mochten we in een onweersbui van het anker gaan, dan kunnen gewoon met behulp van de motor opnieuw ankeren.

Vaak is er ‘s avonds een onweersbui. De meeste trekken langs ons heen, één keer was het raak: winstoten van 30 knopen en zware regen. De ramen lieten toen wat water door, vandaar dat we die opnieuw gekit hebben. Als het in de radio druppelt, is die naar de kloten. Sorry, dames van de bridge...

Het is bewolkt, tijd voor een fikse wandeling. We gaan langs de goederenhaven en komen in een buurt met negotie: liquorstores, groceries, restaurants, gokhallen en beautyparlors. Aan de grote weg terug naar de haven zien we het andere Marsh Harbour. In de struiken staan houten huisjes omgeven met autowrakken en huisvuil. Hier wonen de arme mensen. Wat we tot nu toe zagen waren de plekken waar geld verdiend wordt aan de Amerikanen (en 2 Nederlanders) en waar de villa’s staan. Een oude man wenst ons in deftig Engels a pleasant stay on Abaco. De passerende auto’s rijden de vouwen uit de broek als we langs de kant van de weg teruglopen.

Dan begint het te regenen op een Nederlandse manier, gestaag en af en toe heftig. Het regent de hele dag door. Wat kan je doen? Lezen, een potje scrabbelen, een film kijken en een crytogram doen. Of achter de pc gaan zitten en schrijven dat het de hele dag regent.

We hadden zakken ijs in de koelbox gezet om op stroom te besparen. Daarna deed de koelbox het niet meer. Spring ik naar de conclusie, dat het daardoor komt, door het ijs. Maar nee, het is de draad van het schakelbord naar de koelbox. Je meet 12 V bij de aansluiting aan de koelbox, maar als je de koelbox verbindt zakt de spanning naar 3 V. Moet een hele grote weerstand in de draad, de schakelaar, de klemmen of de zekering zitten. Het is de draad. Hij was bijna gebroken, een paar koperdraadjes gaven nog net de spanning door, maar niet de stroom. Dikkere draad getrokken: achter de zijwand, achter het plafond, door de luidsprekerkast, door de boekenkast. Alles doet het weer.

Vandaag, dinsdag gebeld of de waterpomp al was aangekomen. No, I expect this week. We liggen hier al 2 ½ week op dezelfde plek. Het duurt erg lang. Af en toe kijken we we naar het weer voor de komende dagen en maken plannen. Maar we moeten op die pomp wachten. Het had erger gekund, de baai is super beschermd, de supermarkt is groot, je kunt alles krijgen, je kunt zwemmen en snorkelen bij de Mermaid Reef, we hebben films en boeken. Maar we willen varen, we willen oversteken, we willen wat nieuws. Maar we hebben niks te willen, we moeten ons er bij neerleggen, dat niet wij de reis maken, maar dat de reis ons maakt.

Als er weer wat gaat gebeuren, schrijf ik het volgende blog.

Anna Kerinina verscheen eerst als feuilleton in de krant. Tolstoi komt op een dag opgewonden de herensocieteit binnen gerend: Wat er nu is gebeurd, ze heeft zich voor de trein geworpen! Het boek schrijft zichzelf. Daar moest ik aan denken bij de reis maakt ons.