Geen
touristenplaats, geen bezienswaardigheden. Ribadeo is wel mooi gelegen en er is
toch één bijzonder gebouw: de Torre de los Moreno. De gebroeders Morerno, u
kent ze misschien, lieten het in 1905 bouwen aan het grote plein. In een
eclectische stijl, maar stukjes van de voorgevel zijn modernistisch. Het is dan
per slot de tijd van Wagner en onze beunhaas Berlage.
Stap voor stap
bouw ik de kortegolfinstalatie. Vandaag de tuner in de bakskist. Om de tuner te
beschermen tegen stoten wil ik er kastje omheen bouwen. Nou is mijn Spaans
eigenlijk een soort Italiaans dialect en is het Engels van de havenmeester niet
bestaand, maar hout is madera en de Italiaanse getallen komen nagenoeg overeen
met de Spaanse. Dodicie is doce: alleen drie letters meer.
We eten twee keer
in hetzelfde restaurant. Goedkoop en heel lekker. Lekkere vino de la casa. Het
stuk bonito past haast niet op het bord. Een flan als toetje, het is als toen
we dertig jaar geleden deze kust met de lease-BMW deden. (ja kinderen, toen had
je nog geen bijtelling en ook in buitenland kon je gratis tanken en waren we
nog knap en vol levenslust). De derde dag, we hebben geen haast en er staat nog
wat tegenwind bij de volgende kaap, herkennen we nog iets: regen. Het is hier
niet voor niets zo groen. Ik stop met timmeren en ga dit stukje typen. Rommy is badstof hoezen voor de kussens aan het naaien.
Elke keer openen
we vol verwachting de mail voor berichten over de bootverzekering. Vandaag zelf
weer eens geinformeerd en er is nieuws van een agent: een
Aansprakelijkheidsverzekering is mogelijk, een Schadeverzekering niet. Dat
betekent, dat we daar een geldig bewijs van verzekering kunnen tonen en
binnengelaten worden. Als de boot zinkt zijn we alles kwijt. Geen geld voor een
motorboot. Maar we hebben elkaar nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten