Guernsey en Jersey

       

                                                                                                                        

De tweede dag in Cherbourg is er geen regen, maar een lekker zonnetje. We wandelen in de stad en vinden een prachtig parkje. Een botanische tuin mocht je het wel noemen. Aangelegd door een loco-burgemeester. Naam vergeten. In de haven een Nederlander gesproken, die een boek geschreven had over zijn zeilreis naar Nieuw Zeeland. Hij was nu met een andere boot en een andere vrouw. Van een advertentie, beviel hem goed. Het boek was te koop voor €18,50. Niet gekocht.

Dan van Cherbourg naar Guernsey. Dat is een kwestie van op het juiste moment vertrekken, anders kom je in stroomsterktes van 6 knopen terecht. We hadden 2 tot 3 knopen stroom mee, maar wind tegen. Dat was een paar uur zwaar stampen en hakken. Voorbij de bocht werd het rustiger. In de haven konden we meteen doorvaren de Marina in. Vanwege onze geringe diepgang. We lagen in een hoek met catamarans en monohulls met ophaalbare kielen of zwaarden. Een Engelsman herkende onze boot. Zijn boot was een later ontwerp van de ontwerper Pierre Brouns. We hebben de boten vergeleken. Ze hadden 14 jaar gevaren, ondermeer via de Grote Meren en over de weg met een vrachtwagen naar Alaska geweest. Het mooiste dat ze ooit gezien hadden. Het is een idee...

Het Guernsey Occupation Museum bezocht. Ze hadden alles: wapens, uniformen, auto’s, Bekantmachungen en cones met jam uit de oorlog. Het mooiste vonden we een Enigma-apparaat. Over gelezen, het Betchley Park verhaal, maar nooit een echte gezien. Als klapstuk hadden ze een hele straat uit de oorlog nagebouwd. Bij het bombardement waren er 21 mensen omgekomen. Daar sta als Rotterdammer toch even van te kijken. De drie enige joden waren verpleegster in het hospitaal. Vakkundig verraden en hup naar Auschwitz. Eén van de drie was waarschijnlijk niet eens Joods, maar dat maakte niet uit. Verder waren er mannen, die V-tekens op de muren schilderden. Daar was een aparte zaal aan gewijd.

Negens op Guernsey een kompaslampje. Er vier in Nederland besteld en naar Lynn laten opsturen. Guernsey is mooi, oud en erg Engels. Dus ook erg truttig. Mooie tuintjes, mooie gordijnen, mooie serviezen.

Dan voltanken met rode diesel (bonnetje bewaren) en een oversteekje naar Jersey. In de baai bij St Hellier gaan liggen. Was niet het plan, maar je wilt wel eens wat anders en alles is toch voorbeschikt. Beschermd tegen de westenwind. Maar het waait niet erg. Geankerd in 2,5 meter diep water, vier uur later is het 10,80 meter, uiteindelijk 11,20 meter. Kwestie van genoeg ankerketting steken.

De zuid-westenwind gaat verdwijnen. Er komt een bak van een hogedrukgebied (1033)  te liggen ten Zuiden van Ierland. Dat is dus noordenwind en als het Hoog wat doortrekt hebben we oostenwind. Dus zittten we nog één dag westenwind uit hier in de baai en schuivelen dan richting Brest. Of we gaan voorbij Brest verder langs de kust, zolang dat Hoog maar blijft liggen. Van andere schippers gehoord over mooie eilandjes daar (Ile de Houat). Het is onze gewoonte locale mensen te vragen naar mooie plekken. Ze vertellen het graag.              

Het schommelt erg bij het binnenstromen van de vloed. De tweede dag raken we er aan gewend. (Alles went, zelfs een vrouw). We hadden al een 12 V kabel getrokken voor de actieve luidspreker, vandaag alles al schommelend aangesloten. Maar niks, silence. Verkeerde impedantie? Kapotte speaker? Iets is niet goed. We sluiten de oude luidspreker weer aan. Nadeel is, dat je die niet buiten zachter kan zetten. Nu varen we soms met veel lawaai een haven binnen, druk met aanleggen. Moedeloos staar ik naar de electrische onderdelendoos en zie een zakje met een kompaslichtje. Mid Atlantic Marine Service staat erop. Gekocht op Horta, midden in de Oceaan. Een overvol winkeltje met mannen in stofjassen. Ze weten altijd de goede bruine kartonnen doos te vinden met je onderdeel.  En dan is er nog een vrouw, die meer weet dan alle mannen bij elkaar. Bij Kok hadden ze er ook zo één, die is met pensioen. En bij Jos Boone is dat mevrouw Boone. Bij Ina is dat Ina.

Toch weer een meevaller. Morgen draait de wind.Nog één nachtje schommelen.

Dan in de ochtend St Hellier binnengelopen. Gewandeld. Een mevrouw stuurt ons naar een parkje (PRIVATE staat op het hek), vanwaar je over de stad kan kijken. De stad is een echte stad, geen getrut, grote winkels. We liggen weer in een ondiepe hoek, helemaal ingebouwd door grote motrorjachten. We komen er wel uit, morgen.

 's Avonds een vuilniszak buiten gezet, de meeuwen gingen lekker los. St Hellier is een echte stad, zo moet het, geen getrut.