Golf van Biskaye

Om 19.00 uur lopen we samen met de Poolse driemaster Kapitan Brogchart Brest binnen. Brest ligt diep in een baai, drie uur varen naar binnen. Ik heb zeven uur staan sturen, op de motor, lastige rotsachtige kust. Rommy stuurt liever niet als de motor loopt, ik stuur liever niet als de zeilen naar twee kanten staan. Zo hebben we allebei onze principes. In Brest gaan we ons voorbereiden op de oversteek van de Golf van Biskaye, alles nalopen, eten kopen en het weerbericht bestuderen. Rommy komt terug van het aanmelden met de mededeling: we gaan vannacht weg, het is nog drie dagen rustig, daarna duurt het weer een hele tijd voordat er een rustige periode is.  Oh, hoe weet je dat? Dinsdag was er toch een storm bij La Coruna? Ik verzet me tegen het onvermijdelijke. Maar het kan zelfs wel de laatste keer zijn dit jaar, dat er drie goede dagen aaneen zich voordoen. Anders moeten we Lynn afbellen.

et

Ik doe wat smeerolie bij de motor, zet een nieuwe lijn op de vishengel (cadeautje van John) en loop de verstaging na. Rommy maakt de grabbag in orde. Diep in de nacht varen we hetzelfde stuk weer terug.  De maan is onder gegaan. Betonning: elke ton heeft zijn eigen lichtkarakter, bijvoorbeeld 3 flitsen elke zes seconden. Het is een heel getel, maar we vinden de weg terug. Om 6 uur komt de zon op, om 7 uur is het licht, om 10 uur is het warm. Zwakke noordenwind, de motor moet het doen.

Bij Jersey zagen we al twee grote grijze dolfijnen. Buitengaats komt nu een grote groep zwarte dolfijnen met een witte buik (er zijn wel 30 soorten dolfijnen, maar daar zal ik u niet mee lastig vallen) om de boot zwemmen. Ze gaan tegen de boeg aanliggen of maken grote sprongen. Rommy heeft het gefilmd. Het is een stuk met veel vis, er zijn tien vissersboten en de zeevogels duiken recht naar beneden (er zijn wel 30 soorten zeevogels). Daarna wordt het leeg en warm.

Als er wat meer wind komt zetten we de motor uit en gaan zeilen. Gestuurd door de windvaan stuurinrichting. Voor het eerst deze reis. Het ding werkt weer perfect. Hulde aan Peter aus Hamburg (Windpilot). De hele nacht varern we lekker door. Wachten: Rommy 21 to 24 uur, 03 tot 06 uur; Gerard: 24 tot 03 uur, 06 tot 09 uur. Mooi verdeeld toch?

Om 05 uur wakkert de wind aan tot Bft 6. Ik wil wat voorzeil wegnemen, maar de losse schoot heeft zich om een paal gewikkeld. We hebben de regel om niet alleen naar voen te gaan als de ander slaapt. Daarom probeer uit het luik boven de tafel bij die schoot te komen. Net te ver. Ik maak Rommy wakker. Wat moet ik doen? Ik kruip uit het luik , maar ik hou mijn voeten binnen. Let op mijn voeten, als die verdwijnen moet je wat doen (wat eigenlijk?). Even later kan ik het voor zeil minderen en gaan we als een trein. Tot de stroom tegen gaat lopen en de golven hoog en stijl worden. Als we van een golftop naar beneden racen loeft de boot op en de Windpilot krijgt hem niet op tijd op een ruimere koers voordat de volgende golf komt. Dan varen we halve wind. Keihard, maar de verkeerde kant op. Dus de laatste uren van mijn wacht met de hand sturen. Op den duur kijk je niet meer naar het kompas of de windmeter, je pakt automatisch elke golf op. Later wordt het rustiger.

De tweede dag de hele dag gezeild. Om de wind goed in de zeilen te houden varen we niet de koers naar La Coruna maar 30 grtaden oostelijker. Misschien ruimt de wind. Volgens Rommy’s Secret Weather Files zou dat moeten gebeuren. En inderdaad: de boot draait naar het Westen.

Wauw! Ik schreeuw onwillekeurig. Drie streken aan bakboord komt een walvis 3 meter recht omhoog uit het water. Witte buik, zwarte rug. Type Dolfinarium. Daarna laat hij nog een keer de volle lengte zien en verdwijnt. Ik ben de enige die dit gezien heeft  (dus kan het net zo goed niet waar zijn, zou Wim zeggen). Er zijn wel dertig soorten walvissen.

Om La Coruna te halen zou 6 uur verder zijn. Dus nemen we als bestemming Ribadeo, dat is rechtdoor. We moeten maandag aankomen, want dinsdag breekt de hel los.

Heel rustige 2^e nacht. Mensen zijn als schepen die elkaar in de nacht passeren. Dat wou maar even gezegd hebben. Een zeilboot komt achterlangs, een tegenliggende vrachtboot, veel vissers, nog wat vrachtboten en tegen de ochtend een hele vloot vissersboten 1 mijl voorlangs.

We gaan gestaag naar Ribadeo. Een klein Hoog ligt dichtbij, dus de wind komt van alle kanten. Dan ineens in de dichte mist. Een uur lang hebben we weinig zicht. Maar je ziet meer dan je denkt en een zeilboot gaat niet hard. Dus Koers en Vaart behouden. Pas op het laatst zien we Spanje liggen. Om 17 uur leggen we in Rabadeo aan. We hebben de Golf overgestoken. Piece of Cake.

Als je voor bioloog wilt doorgaan moet je één ding goed onthouden: er zijn overal dertig soorten van. Ik weet ook niet hoe dat komt. Behalve van mossen, daar zijn driehonderd soorten van. Niet over mossen beginnen.