Zes maanden hier zeilen. Dan de boot in het orkaanseizoen in
Curaçao op de wal. Zes maanden in Nederland. Dat lijkt ons ook wel wat. We zijn overgestoken naar Tortola. Buiten de haven van Road Town gaan we
voor anker. Daar ligt een grote Nederlandse Rassy, de Waterman. Ze zijn in 2008 overgestoken en varen de winter hier en
zijn zomers in Nederland.
De twee cruiseschepen achter ons zijn torenhoog, aan de andere kant is een containerhaven. Road Town doet zijn naam eer aan: veel brede volle autowegen met kantoorgebouwen en loodsen. Er is een kade met souvenirwinkeltjes voor de cruisgasten. Steeds dezelfde souvenirs voor dezelfde prijzen. Achter de autoweg is een winkelstraat met historische gebouwen. We kopen een masker van kalebas.
De twee cruiseschepen achter ons zijn torenhoog, aan de andere kant is een containerhaven. Road Town doet zijn naam eer aan: veel brede volle autowegen met kantoorgebouwen en loodsen. Er is een kade met souvenirwinkeltjes voor de cruisgasten. Steeds dezelfde souvenirs voor dezelfde prijzen. Achter de autoweg is een winkelstraat met historische gebouwen. We kopen een masker van kalebas.
Voor een gebouw staat een tent midden op straat met drie rijen klapstoelen en
een podium met vier pluche stoelen. Een mooi geklede mevrouw vertelt ons, dat
hier zo dadelijk een plaquette wordt onthuld. In het gebouw werd 70 jaar
geleden de eerste secundary school
van Tortola geopend. Kinderen die wilden doorleren moesten tot dan naar
Anguilla of St Kitts (85 nMijl). Een belangrijk historisch feit. De premier zal
ook aanwezig zijn. De zoon van de eerste directeur komt over uit de US. We
wensen hen een mooie onthulling.
We verzonden de vorige blog vanuit Foxy, een grote
strandtent. Als we terug op de boot komen, zijn ze op een Amerikaanse charterboot
met harde muziek een feestje aan het bouwen. Je kunt elkaar buiten niet meer
verstaan. Op ons verzoek gaan ze naar de wal. Een aantal Amerikanen ligt met
meerdere boten aan één mooring. De jongen van de moorings zegt, dat ze dat niet
moeten doen. Sommige Amerikanen gaan uit elkaar, maar naast ons blijven ze aan
elkaar liggen, met knipperende disco-verlichting. Vanaf het voordek volg ik de
pogingen van de jongen om de twee uit elkaar te krijgen. Hij dreigt met de politie,
de Amerikanen geven niet toe. Ik hoop, dat de politie komt en ze opsluit. Maar
de jongen komt nog een keer met een collega en daarna gebeurt er niks. Jammer. De
muziek gaat weer op hard en ze roepen af
en toe: ”jee hee” of ” joe hoe”. Ook als ze in een rubberboot varen roepen ze
“joehoe”.
Bas en Marieke ankeren met de Mare Liberum bij Road Town naast ons. Zij willen ook inkopen doen
en dan verder naar Cooper Island. Ze zijn enthousiast over een baai vlak om de
hoek: Brandewyn Bay. Dat wordt dus onze bestemming voor vandaag. Brandewyn komt
van het Nederlandse woord brandewijn, dat moet ik de lezers toch even melden.
De baai heeft een wit strand en we liggen er alleen. Een verschil met gisteren.
Achter het strand loopt een autoweg, maar je hoort het nauwelijks. Alleen de
trucks, die de heuvel opgaan. Ze hebben hier van die Amerikaanse trucks met
zware motoren. ’s Avonds hoor ik vanaf het strand nog een keer “jee hee”
roepen.
We varen rond de oostpunt van Tortola. Doel is Cam Bay aan
de oostkant van Great Camanoe, die is voor charterboten “off limits”. De
opening in het rif is 20 m breed en 2 m diep, achter het rif is amper plaats
voor vier boten. Er ligt een klein bootje, zonder giek en roer. We liggen weer alleen. Alleen een schildpad
duikt regelmatig op. Ik probeer hem te fotograferen, maar hij blijft tien
minuten onder en is steeds zo weer weg.
En dan komt de laatste stop voor Lynn: Trellis Bay. De baai
ligt aan het einde van het vliegveld, van waar ze vertrekt. Het is er vol, maar
heel stil. Af en toe een klein vliegtuigje. Rondom wat restaurants en
winkeltjes. De vertrekhal is vijf minuten van de steiger. Beroemd is de Full Moon Party, maar die is pas weer over
twee weken.
vuurkorven voor de Full Moon Party
De wekker gaat om 05.15 uur. In het donker brengen we Lynn naar de steiger. Op het vliegveld gaat alles vlot. Om 07.30 uur stijgt ze op met bestemming Puerto Rico. Via New York naar Parijs, waar de sneeuw hopelijk is gesmolten.
Jerk roasted duck ten afscheid aan gele tafel
Lynn stijgt op, Rommy zwaait
Geen opmerkingen:
Een reactie posten