Adriaen de Block
noemde het Hellegat, vanwege het heldere licht. De Engelsen maakten er Hell
Gate van en zo heet het nu nog. Voordat
deze plek, waar de East River en de Hudson River bijeenkomen, in 1885 met
explosieven groter werd gemaakt stroomde het hier tot 10 knopen. Nu is 4 tot 5
knopen het maximum, maar toch is het zaak Hell Gate bij minder stroom te
passeren, vanwege de draaikolken en de drukke scheepvaart. Zaterdag is het om
06.00 uur ‘s morgens slack tide, daarna begint het naar zee te stromen. Dus dat
wordt met licht vertrekken, want het is 2 uur varen van Port Washington.
Het concert van
Mike Massé was verbluffend, wat een stem, wat een gitarist, wat een power. Drie
uur zeventiger jaren nummers: Beatles, Niel Young, Pink Floyd, Led Zeppelin,
James Taylor, Simon & Garfunkel, Radio Head, Toto, Boston, Kinks, Stones. Al
die nummers, die het waard zijn om behouden te blijven. Hij speelde in een piza
restaurant, maakte you-tube filmpjes van de optredens en is nu beroemd. Check
it out on you tube: Mike Massé.
We vertrekken om 0.700 uur. Mahattan ligt in de verte in het zonlicht, met de stroom mee gaan we 8
knopen. De Coast Guard roept ons op als we de City binnen varen. Ze vragen onze
gegevens, mijn naam spellen (hotel, oscar, echo, november, delta, echo, romeo,
victor, alfa, november, golf, echo, romeo) kost enige tijd. Later belt Customs
ook nog en vraagt weer de gegevens. Ondertussen staat Rommy buiten tussen de
boeien door te sturen.
Bij Hell Gate zijn we weer met zijn tweeën voor de eyeball-navigatie. De draaikolken vallen mee en scheepvaart is er nauwelijks: ferry-boten en een paar jachten. Het is adembenemend om langs Manhattan te varen, langs Roosevelt Island, langs de UN, onder Brooklyn Bridge door, voor Battery Park langs en dan Ellis Island en het Vrijheidsbeeld. Sirenes van ambulances bij het grote ziekenhuis. Joggers langs de waterkant.
Als we voorbij het Vrijheidsbeeld zijn komt een bootje van de Coast Guard langszij: Safety Inspection. Twee agenten komen aan boord en nemen al onze gegevens op, kijken naar de brandblussers, vuilwatertank en reddingsmiddelen. Alleen de stickers om passagiers te waarschuwen geen olie en afval te lozen ontbreken. We hebben daar in watersportzaken naar gevraagd, maar niemand heeft ze. We hebben ze wel op de computer en beloven ze uit te printen en zichtbaar op te hangen.
Na de Verrezano
Narrows Bridge gaan we stuurboord uit langs Staten Island en ankeren om 13.00 uur in
Great Kill Harbour, een rondom beschutte baai. Vannacht gaat het nog behoorlijk
waaien. Bij Sandy Point en Coney Island liggen ook boten te wachten om naar het
Zuiden te varen, maar daar is het minder beschut.
Bij Hell Gate zijn we weer met zijn tweeën voor de eyeball-navigatie. De draaikolken vallen mee en scheepvaart is er nauwelijks: ferry-boten en een paar jachten. Het is adembenemend om langs Manhattan te varen, langs Roosevelt Island, langs de UN, onder Brooklyn Bridge door, voor Battery Park langs en dan Ellis Island en het Vrijheidsbeeld. Sirenes van ambulances bij het grote ziekenhuis. Joggers langs de waterkant.
Als we voorbij het Vrijheidsbeeld zijn komt een bootje van de Coast Guard langszij: Safety Inspection. Twee agenten komen aan boord en nemen al onze gegevens op, kijken naar de brandblussers, vuilwatertank en reddingsmiddelen. Alleen de stickers om passagiers te waarschuwen geen olie en afval te lozen ontbreken. We hebben daar in watersportzaken naar gevraagd, maar niemand heeft ze. We hebben ze wel op de computer en beloven ze uit te printen en zichtbaar op te hangen.
De volgende ochtend staat bij de inlet voor New York de wind tegen de stroom, dat is even hobbelen. Daarna koers 180 en om 11 uur passeren we een badplaats met een hoge GSM-mast. Daar verzend ik dit blog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten