Tangier

Trump had hem deze zomer gebeld. De burgermeester, een visser in een oud sweatshirt op een scooter met een plastic tas met boodschappen tussen zijn voeten, vertelt het op de steiger naast de boot. Het eiland Tangier wordt elk jaar een stuk afgekalft en ze haalden een stoet aan reporters naar het eiland. Daarop beloofde Trump, dat het eiland niet zal verdwijnen. Vandaar dat er borden langs de weg staan met Vote Trump 2020. Eén van de vissersboten vaart met 2 grote Trump vlaggen.

Er zijn nog 340 inwoners, 91 heten Crocket, 62 heten Pruitt, 44 heten Parks. De havenmeester is Wilton Parks, 86 jaar oud. Hij heeft 12 katten, maar toen zijn vrouw nog leefde hadden ze 32 katten. Hij is goed bij de tijd, heeft humor, vindt Trump een idioot en houdt toch niet van katten. We liggen met 3 zeilboten aan 3 kanten van het huisje (een rommellige werkplaats) van de Parks Marina, 2 boten die van het Eiri Meer zijn gekomen en de Annalena. Na een dag hebben we al een tiental eilanders gesproken en op onze wandeling naar het strand is 3 keer een hondje een stuk met ons meegelopen. Een paar katten zijn even aan boord gekomen en hebben alles goed bekeken. Heel vriendelijk allemaal.

Maar het is Urk. Paul Newman wou zijn film Message in a bottle hier opnemen. De gemeenteraad las het script, een ontroerend verhaal. Ze wilden alle platte woorden geschrapt hebben. Dat ging dus niet. Newman heeft de film op Martha’s Vineyard opgenomen en dit eiland is tienduizenden dollars misgelopen.

Ze zijn Methodisten, maar is een afvallige kerk. Die kerk is tijdens de bouw vernield en 2 mensen zijn daarbij doodgeschoten. Er was een shirt-factory maar die is afgebrand, men wilde niet dat daar vrouwen werkten. Zomers komen hier elke dag boten met toeristen, want dit is uniek in Amerika. Nu zijn wij van de zeilboten de enige bezoekers. De burgemeester opent voor ons het museum. We hebben er al veel gezien, ieder dorp heeft een museum, maar dit is een goed museum. Het eiland heeft een rijke historie en een bijzondere historie. Indianen, Engelsen, gevluchte slaven en nu Methodisten. Overal zijn kleine begraafplaatsen en veel mensen hebben hun naasten in de voortuin begraven.

Met de drie boten hebben we een pizza-party. We hebben het over zeilen, over Amerika, over dit eiland en onze levens.  ’s Morgens maakt Wilton ons los, nadat hij heeft uitgelegd hoe we gezonken wrakken naast het eiland moeten omvaren. De luchtmacht deed er target-practice met bommenwerpers, maar wil de wrakken niet markeren. Daarna zetten we koers naar de Antipoison Creek. De naam alleen al.