La Palma en La Gomera

Om onduidelijke reden blijven we nog twee dagen op La Palma. Ik begin ‘s morgens met het bolle bankje, Rommy brengt splitpennen aan en maakt een lijn om als bulletalie en als schoot voor het kotterzeil te dienen. Als de lijm moet drogen lopen we de stad in. We lopen bovenlangs en belanden per ongeluk bij het Museo Insulare. Beneden een grote schelpen verzameling, opgezette dieren en oude telefoons. Maar dan boven: een schitterende schilderijen verzameling en de winnaars van de jaarlijkse grafiekprijs van 1973 tot heden. De winnaars van 1978 tot 1998 spraken ons het meest aan. Daar zijn we dus blijven steken.

Het lukt niet het bankje de volgende dag af te krijgen. Eerst is er geen walstroom. Blijkt een verrotte stekker te zijn. Ik monteer een nieuwe en Rommy gaat naar de ferreteria om er één bij te kopen. Hebben ze niet. Wel bij de groothandel op het industrieterrein voorbij de haven. Dat is dus de bestemming van onze dagelijkse wandeling. Uurtje heen en een uurtje terug. Met drie nieuwe stekkers, twee hombres en één senorita. Ze begrepen wat ik bedoelde. Een senorita noemen ze hier een contra. Zit wat in.

Ondertussen drapeer ik de letters, die we in verschillende bazaars kochten op het terras van de marina en maak de foto voor Jori’s verjaardag. Nergens een grote twee gevonden.

Het bankje moet in La Gomera verder afgemaakt worden. We vertrekken zaterdag bij zonsopgang en zijn dan 10 uur later daar. Het wordt een mooi bankje. Er komt geen spijker of schroef aan te pas. De Japanse zaag, die we van Door en Bert kregen is hierbij onmisbaar.

Van La Palma naar La Gomera. Hetzelfde stuk terug, het begint saai te worden. Twee pilot whales kruisen achter ons langs. Imposante beesten. Tenerife is er om bekend. Weer harde wind, in de versnellingszone tot windkracht 8 met tegenstroom. We varen er schuin voor weg met 7 tot 8 knopen. Dus we zijn er in 9 uur. In de marina liggen we nu naast de box, waar we vorige week lagen. Saai of niet?

De Amsterdammers van Santa Cruz liggen er ook. We drinken een pilsje en maken nader kennis. Ze gaan maandag op de kant omdat een worm gangetjes maakt op het onderwaterschip. Een koperbestendig wormpje. Tijd voor wat zwaarder gif van Hempel. Wij hebben er gif op, dat je als particulier eigenlijk niet eens kunt kopen. Eigenlijk.

Op zondag voeren we het oude brood aan de vissen. Het zijn verschillende scholen. Van hele kleine visjes, wat grotere met een witte buik en later komen er dikke donkere. Zondagsscholen.

Vandaag, maandag is het bankje af. We maken er een foto van en gaan met de bus de bergen in. Over een rotsachtig pad lopen we terug naar San Sebastian. Drie en half uur van steen naar steen stappen. We komen alleen drie geiten tegen. Op weg naar boven. Klimgeiten.

Deze oudjes geven geen krimp. Rommy met haar kunstknie en ik met van alles. Om vier uur nemen we een cerveza met diverse tapas op het terras onder de grote bomen. Als we daarna naar de boot lopen voelen we de benen. Morgen doen we rustig aan.