Naar Tenerife

We varen langs Lanzarote naar het zuiden. We zien de rood-bruine berghellingen, de badplaatsen aan de zuidkust, Fuertaventura aan de overkant en zetten koers naar Tenerife. Tegen de avond begint het harder te waaien. Harder dan de voorspelde 20 knopen (5 Bft). De meter geeft 28 knopen, dat is net 7 Bft. Over de hoge golven scheuren we boven de 7 knopen. Eén keer staat er 7,8 Kts op het log, dat is nog nooit eerder vertoond. Toch voelt het schip goed aan. In het donker zie je niet goed hoe hoog de golven zijn en als je onder de buiskap gaat zitten ziet het er wat rustiger uit. Slapen gaat niet goed door het geslinger. Het is een goede test voor de nieuwe verstaging en het nieuwe grootzeil. En voor de mast! Geen geklapper van draden in de mast. Je hoort alleen het gebruis van de golven. En het gekreun van het schip. Of was ik dat zelf?

De eerste uren stuur ik met de hand. De windvaanautomaat loeft telkens op, teveel grootzeil en ik twijfel of de electrische automaat het wel kan trekken. Na twee uur ben ik moe van het sturen en mezelf overeind houden in het geslinger. Rommy neemt het over. Ze zet de electrische automaat aan en gaat er bij zitten. Ja, dat gaat toch niet! Zij moet ook twee uur sturen! De automaat kan het met gemak aan, dus mijn enige argument is, dat zij net zo moet afzien als ik. Met dat argument kom ik dus niet ver.

Als het licht wordt zijn we Gran Canaria al voorbij en ligt Tenerife voor ons. De wind is dan gezakt tot 18 knopen. De golven staan nog even hoog. Langs het eiland versnelt de wind. In de haven waait het loeihard. Vol in zijn achteruit leggen we aan in een box. We raken de boot ernaast. Gelukkig een boot met al veel krassen.

Santa Cruz is onze favouriete plek op de Canaries. Je vaart de stadshaven binnen langs de concertzaal van Calatrava. Dit keer gaan we die ook van binnen bekijken. We blijven een week. Elke dag een klus en elke dag iets bekijken op het eiland. Eerste klus: de controlkabel voor de tuner, die klaar ligt bij de Spinakker tienda ophalen. En een wifi vodafoon apparaat kopen. We hebben dan onze eigen wifi verbinding. Wat een gemak. Onder een afdak bij het havenkantoor zitten ze met hun laptop, wat een armoedzaaiers.

De jongen in de vodafoon winkel is super, na een half uur verlaten we de winkel met een geactiveerd apparaat. Nu kunnen we razendsnel internetten en naar uitzending gemist kijken. Als we dat zouden willen. Nou, de samenvatting van Feyenoord wel. Het gaat nu even wat minder, niks aan de hand.

De korte golf radio doet nog niet wat ik wil, maar ik produceerde al een weerkaart uit Hamburg. Nog niet goed leesbaar, maar midden op de oceaan zouden we er blij mee zijn. Het is vreselijk ingewikkeld de ontvanger en de fax/mail programma’s in te stellen. Ik ga stug door en het zal goed komen.

Ik controleer de aansluiting van de aardleiding en zie ineens, dat het motorruim vol water staat. Als het is weggepomt zoek ik de oorzaak. Het druppelt altijd wel iets uit de watergesmeerde as, maar dit? Dan zie ik dat de motoras los van de motor is geraakt. Nu begrijp ik ook waarom het aanleggen fout ging. Ik gaf wel vol gas achteruit, maar de schroef deed niks.

Het lukt niet de as zover terug in de koppeling te schuiven, dat de borgschroef in het gat in de as gaat. De oorzaak ligt buiten: de zinkanode komt tegen de romp aan als ik de as naar binnen trek. Dat constateer ik in zwembroek onder de boot. De borgschroef heeft dus niet in het gat gezeten, maar tegen de as aan. Als de schroef een scherpe punt heeft, zou dat voldoende zijn. Maar beter als de schroef in een gaatje valt. Anode moet er af. Gelukkig hebben we een reserve anode. Kan ik zien hoe die vast zit en welke maat sleutel ik moet hebben. Er is hier een duiker, dus als het niet lukt haal ik die er bij. We missen Bas nu wel heel erg.

We hebben de concertzaal van Calatrava van binnen gezien. Twee mooie zalen en een grote hal die aan twee kanten open kan. Alleen dan waait alles weg, dus doen ze alleen de wand die uitzicht geeft over de zee open. De mevrouw van de rondleiding was bouwkundig zwak. Maar dan vertelde ze wel weer, dat er twee valken bij het gebouw horen. Twee keer per dag verjagen die de vogels die het gebouw ondere willen poepen. Scheelt een boel schoonmaakwerk. Niet zo bouwkundig, maar toch wel weer interessant.

Verderop staat nog een congreszaal van Calatrava en dan is er het museum van Herzog en de  Meuron. Ook mooie gebouwen van lokale architecten.

We lopen de stad van alle kanten door. Op zoek naar een nieuw beugeltje voor de naaimachine, op zoek naar plastificeer vellen voor de documenten, op zoek naar dubbelwandige koffieglazen. Het is de beste manier om een stad te leren kennen, met een doel.

In het centrum zijn veel winkels. Ook hele mooie modewinkels. Dat komt, omdat er altijd wel een paar cruiseschepen liggen. Per jaar komt er 1 miljoen toeristen van de schepen de stad in. De straten lopen allemaal omhoog en boven is een prachtig park met beelden. Er moest een Rodin staan, maar we konden hem niet vinden. Pleinen met palmen, neoklassieke overheidsgebouwen. En verder natuurlijk een gewone Spaanse stad met autoverkeer, flats, cafetarias, bakkers, slagers en veel kappers. Cortes Ingles is een hele grote Bijenkorf en de Spar is gewoon een goedkopere Spar.

Morgen weer in de zwembroek. Is eigenlijk geen zwembroek, maar gewoon de zwarte Hemaonderbroek die al aan heb. Maar als de as weer goed zit, gaan we met de sneltram naar San Christobal.