La Palma

Als we de hoek van La Gomera om zijn zien we La Palma liggen. We moeten er dan nog tien uur op af varen. Het gaat lekker met halve wind en een tijd lang zwemt een groep dolfijnen met ons mee. De laatste 13 mijl zetten we de motor bij, anders komen we in donker aan. La Palma heeft een nieuwe chique marina van dezelfde club als die in Arrecife. Die was overvol, hier liggen vijf bezoekende zeilboten en nog drie vaste. Het gebouw langs de haven zou restaurants en winkels moeten huisvesten, maar het staat helemaal leeg. Weer zo’n groot project, dat het niet trekt.

De volgende ochtend kijken we eerst naar de samenvatting van Feyenoord. Daarna lopen we zeer tevreden het haventerrein af, dat de marina deelt met de cruiseschepen terminal. Langs de Mc Donald, de weg oversteken en we zijn in een heel mooi stadje. Veel toeristische winkels en terassen, maar schilderachtig. Mooie oude gebouwen, kerken met schitterende altaren en schilderijen, pleinen met fonteinen. That are my favourite things. Daar zit in mijn toneelstuk Katshoek een mooie vertaling van.  

Aan het eind van de hoofdstraat een groot bootbeeld. Als ik een bootbeeld zie is mijn dag goed. Maar het is eigenlijk geen beeld, het is een namaakboot van Columbus, die het nautisch museum huisvest. Een aardig museum met oude kaarten van de Cariben en de gebruikelijke sextanten en dingen. We leren, dat men vroeger zijn testament in orde maakte alvorens men aan de Atlantische oversteek begon. Elk jaar wordt het Mariabeeld uit de kerk voor de boot langs gedragen en dat beschermt het eiland dan ergens tegen. Geloof is per definitie primitief.

La Palma is groen. Nat en vruchtbaar. Grote bananenplantages, wijnbouw, laurierbomen en in het midden een enorme vulkaan. We wandelen een uurtje aan de voet van de vulkaan, boven zit alles in de wolken en zie je amper 20 meter. De Panda van vandaag is een Volvo XC90. Zegt ons niks, maar we schieten de berg omhoog. En nu willen we geen Panda meer. Er is besloten om de volgende keer een paar tientjes meer uit te trekken voor een grote bak. En als we weer in Nederland zijn willen we ook een grote bak. Ik zie Wim bedenkelijk kijken, maar die heeft het niet gevoeld, de kracht.

We lopen door de haven van Tazacorte. Eén van de weinige havens aan de oceaankant. Een groot complex met mooie kademuren. Maar nog nooit in bedrijf geweest. Ook voor het recreatieve deel is goed in de Europese buidel getast. Brede boulevards en stranden. En dan te bedenken, dat tussen nu en 2515 de vulkanen zullen uitbarsten en de westelijke helft van La Palma in zee zal storten. Daar gaat dan ons geld.

Een bejaard paar zit op campingstoeltjes in de zon en uit de wind tegen de kademuur. Het duurste windscherm dat er bestaat.

Als we ver lopen, zien we twee bootbeelden naast elkaar. Geweldig plaatsje.

Hoog in de bergen vinden we een prehistorisch park. Daar hebben 200 jaar voor Christus mensen in holen gewoond. We bekijken in de regen een paar holen. Maar het hoogtepunt zijn de tekeningen die ze in de rotsen hebben gekerfd. Spiralen, cirkels en rechthoeken. Petroglyphen, fascinerend. Nou ja, we hadden de entree al betaald voordat het ging regenen. En dan ga je door. Eerst zagen we helemaal niks, maar je leert ze herkennen, de spiralen, cirkels en rechthoeken. Net als in de Carieb hebben de Spanjaarden de oorspronkelijke bewoners volledig uitgemoord. Geen schadevergoeding voor nabestaanden. Je hoort er niemand meer over.

Toch maar besloten een paar dagen langer op La Palma te blijven. Er zijn nu nog twee bezoekende boten. Eén met dikke Duitsers, die de hele dag drinken en slapen. En naast ons ligt een jong Frans paar. Hij is de hele dag water uit zijn boot aan het pompen, die durf ik niet te storen. Zij groet heel enthousiast in het voorbijgaan. Dus de haven is mooi maar saai. De stad is mooi maar toeristisch. Morgen ga ik aan de slag met het bolle zitbankje. En een praatje met de Francaise maken. We hadden al betaald, maar ze zullen blij zijn dat we blijven.