zondag 26 mei 2013

Oversteek naar Bermuda

Houston, we have a problem. De nieuwe verstaging van de Mare Liberum blijkt niet te passen. Elke stag is 10 cm te lang. Bas gaat met de taxi naar de rigger op het industrieterrein met de watersportbedrijven. Een taxi nemen gaat hier net als in de film. Je gaat bij de straat staan, je steekt je hand op en er stopt een taxi. De rigger haalt de terminals er af en zet er nieuwe op. Dan zijn ze goed. Ik fungeer met Marieke als hulpje van Bas, bij het vervangen van de stagen. Hij is echt goed in technische dingen. Bas gaat daarna nog even in onze mast om alle verbindingen te controleren. Wij hebben ook een onderstag met twee gebroken draden. De rigger is nog op de zaak, nu neem ik een taxi. Ik vraag de taxichauffeur waar de arme mensen wonen. Het gesprek gaat over belastingen en onderwijs en gezondheidszorg. De man blijkt socialistische opvattingen te hebben, hij mag wel oppassen. Een rigger zet een nieuwe lange terminal op mijn stag. Ik praat met Houston de eigenaar van de zaak over zijn kat. “She cost me 76.000 dollar”. Het is een gewone kat..? Hij laat een kromme vinger zien. De kat had een pees doorgebeten en dat moest geopereerd worden. De taxichauffeur heeft gelijk.

Als ik terug ben en de stag heb teruggezet, gaan we douchen, afmelden bij de haven en voor de cruising permit, dan kunnen we vertrekken. Uitklaren hoeft niet.

 


Dag 1                             

Het is hoog water, dus nu moet de brug wel voor ons open. Om 15.00 uur krijgen we een opening. Buiten staat een enorme stroom (Golfstroom plus ebstroom). Over de grond gaan we meer dan 9 knopen. Als we bij zonsopgang ten Noorden van de Bahama’s zijn, wordt de stroom minder. Als de wind wegvalt zetten we de motor bij, ook om de accu bij te laden. We varen nu voor het eerst naar het Oosten. De wolkenkrabbers aan de kust worden grijs en dan is er alleen maar zee. In de nacht zien we drie verlichte cruiseschepen. We varen 20 ⁰ noordelijker dan de ideale koers naar Bermuda, maar het is nog ver. ’s Avonds komt er meer wind. Voor een rustige nacht zetten we een rif in het grootzeil. De koers is nu parallel aan de ideale lijn en we maken 6 knopen over de grond. Deze oversteek hebben we het voordeel van veel maanlicht. De laatste twee nachten staat de hele nacht een volle maan.

Dag 2

Het rif kan blijven zitten. We gaan 5,5 knoop met een knik in de schoot op de goede koers. De boot ligt onder een helling van 40⁰. Lastig bij  het lopen, slapen en koken. Maar het begint te wennen. Evenals het ritme van de 3 uurs wachten.  Een mooie grote dorade aan de haak, maar als hij bijna binnen is komt hij toch los. Morgen beter.

Dag 3

De zeilen zijn mooi in balans. We  vergeten de stuurautomaat aan te zetten en dat merken we pas na een kwartier. De boot stuurt zichzelf. Weer wat gedaan aan de elektrische contacten, omdat de motor niet wilde starten. Op het laatste overal nog een tik met de steeksleutel op geven. Dat doet de truc. Maar daarna brak de trekkabel voor het stoppen van de motor. Dat is een klein probleem. Even bij de motor zelf tegen de pal aan de hogedrukpomp drukken. Om 20.00 uur gaat een groot containerschip op 1,1 zeemijl voor ons langs. Zijn we het niet mee eens, maar wat kan je doen. Niets gevangen.



Dag 4

Een zonnige dag. De wind gaat overeenkomstig de weerkaarten, die ik gister met de satelliet telefoon heb binnengehaald, meer uit het zuiden staan. Precies wat we moeten hebben. Het rolt ook meer. Altijd van je af drinken… Als je een slok neemt, terwijl je achterover gaat, krijg je een scheut koffie over je heen. Ongeschoren zie ik er dan uit als een alcoholistische zwerver. Maakt bij mij niet zo’n verschil.

 Dag 5

Waar ligt nu eigenlijk de Bermuda driehoek? Of zitten we er al in? Rommy heeft het antwoord op haar Galaxy: Het is de driehoek Florida – Puerto Rico – Bermuda. We varen dus langs de noordelijke zijde. Niets om je zorgen over te maken. De nacht was rustig, weinig wind, weinig golven. Goed voor de nachtrust, maar we maakten ook maar 3,5 knopen. In de ochtend ruimt de wind en krijgen we stroom tegen. We kunnen de zeilen wat losser zetten en we  varen weer 5,5 knoop. Het kost altijd enige tijd om de wind pilot in te stellen. Met een knal breekt de vislijn. Daar gaat het oranje aas, waarmee ik de grootste vis heb gevangen.

Dag 6

In de nacht waait het harder, maar vooral de golven zijn steil. Er is veel gebonk en het water gaat over het voordek. Ik vind het niet leuk meer. De gebroken stagen spoken door mijn hoofd. Tenslotte verkleinen we de genua en gaan met de hand sturen. 1 uur geslapen in de nacht en in de morgen nog 2 uur. Bij zonsopgang worden de golven minder en kan de automaat er weer op. De hele dag  6 knopen gevaren. Nieuwe gribfiles geven aan, dat de wind in de nacht 6 Bft gaat worden. Voor het donker is, zetten we het tweede rif. Dat blijkt een goede beslissing. In de nacht gaat het hard waaien en komen er buien over.




Dag 7

In de loop van de ochtend wordt het rustiger. Bermuda is nog 60 zeemijl weg. Het regent af en toe en we hebben het koud. Als we flap aan de buiskap zetten om de regen buiten te houden, zie ik dat de hengel krom staat. De genua staat te klapperen achter het grootzeil. Ik haal de genua binnen. Te gehaast. Door de achterlijke wind rollen de schoten mee op en komt de boel vast te zitten. Het is een uur ploeteren en minder harmonisch samenwerken om de boel weer goed te krijgen. Op het voordek ga je op en neer als op een schommel en komen er bakken water over. Dan zien we, dat de vislijn ondertussen in de schroef is gekomen. Een grote dorade is door de schroef tot bij de boot getrokken. Ik kan er net niet bij. Dan breekt de lijn. Weer een aas verloren. De gebeurtenissen ronden we af met evaluerend gesprek. Radio Bermuda neemt om 02.00 uur contact met ons op. Hij vraagt onze gegevens. Na 20 minuten is hij klaar met vragen en we krijgen aanwijzingen voor het binnenvaren. Het is half vijf en inmiddels licht geworden.


We zien veel boten liggen bij St George, ook een aantal ons bekende Nederlanders. Als we zijn geankerd, komt Bas langs en nodigt ons uit voor koffie en boterhammen met gebakken ei en spek. Ze zijn hier al een dag. Coen van de Mero komt er bij en zo wordt het gezellig. We verheugen ons op een weekje Bermuda.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten