Eleuthera

Wij vinden de Bahama’s geweldig. En wel hierom: Het is echt zeilen, navigeren, waterhoogtes uitrekenen, weerkaarten lezen, geulen zoeken. Er zijn oneindig veel eilanden waar je kunt ankeren. Ongelooflijk veel soorten vissen. Ook veel haaien. Weinig charterschepen. De bewoners zijn heel relaxed en vriendelijk. Het is er veilig, iedereen kent iedereen. Maar de prijzen zijn hoog. Er is weinig landbouw, dus weinig groentes. Op het land is meestal weinig te zien, geen bergen, geen rivieren, watervallen en er zijn geen steden. Maar voor het zeilen is het een heel goed gebied .

 

 Eleuthera heeft een U-vorm. Over land van punt naar punt is 100 mijl. En het is overal maar een paar mijl breed, soms minder. Tussen de punten ligt een ondiep gebied. Bos Kalis zou dit met gemak kunnen opspuiten en dan had je een cirkel-eiland. Kan je éénrichtings verkeer op de hoofdweg instellen. Minder ongelukken én je hebt er een rijstrook bij. Dat ze daar zelf niet opkomen..

We komen aan in de baai van Rock Sound. Wat een naam. Er staan veel huizen, die zijn bezweken bij een hurricane. Afbreken en opruimen doen ze hier niet. Daardoor ziet het geheel er wat rommelig uit. De winkels liggen 2 km van het stadje aan een grote parkeerplaats. Twee van de drie aanlegsteigers zijn  gedeeltelijk ingestort. De benzinepomphouder heeft wifi-antennes rond de baai aangelegd. We halen gribfiles binnen en zien voor de komende 4 dagen westelijke winden bij de Amerikaanse kust. Dat kan een probleem gaan opleveren. We halen voor de zekerheid 60 liter diesel bij die benzinepomp.

De tweede dag varen we voor de zuidelijke wind naar Governor’s Harbour. Een mooi koloniaal stadje. Een bibliotheek uit 1896 en een roze regeringsgebouw, dat nu postkantoor is. Rijke lui hebben hier prachtige huizen. Over de heuvel aan de oceaankant is het roze strand van Club Med.   Onderweg weer een gebroken vislijn. Maar ik heb er nu 6 mm lijn op gezet met een knal-oranje inktvis. De man van het Gibson 2 restaurant op Crooked Island viste alleen maar met oranje aas. En die liet ons foto’s zien met vissen van 2 meter in zijn armen.

Aan de wind varen we 18 mijl verder naar Alice Town. Dat noemt zich de meest veilige haven van de Bahama’s. In de rotsen voor de kust is een opening van 35 m gemaakt. Daarachter ligt een grote baai. Er liggen al 6 boten, Amerikanen en Canadezen. Het stadje is ingeslapen en staat vol met kerken en autowrakken. Bij een strandje is een prachtige vrouw aan het zwemmen, ik mag een foto maken. In de schaduw van een grote boom is een vrouw vlechtjes aan het zetten bij een andere vrouw. Duurt 8 uur vertelt ze, ik mag een foto maken. De man die er bij zit vraagt of ik geen hash wil hebben. Ik zeg, dat ik bang ben gearresteerd te worden en de boot kwijt te raken. “They never arrest a tourist”. Toch maar niet. Bij het internetcafé drie dikke vrouwen. We halen het weerbericht op. Het wordt eerder oosten wind. Mooi. De bar in het dorp zit vol, men kijkt naar de Kentucky Derby, de grote paardenwedstrijd van het jaar. We blijven een dag om de schakelaar van de ankerlier te vervangen en de verbindingen van de accu na te kijken. Vandaag gaf het log “Error Batt” aan, als het schip heftig schommelde. Dat moeten we niet hebben.

Een winstille dag liggen we in de baai bij Alice Town. Dan is het bij 30 ⁰C geen pretje om alle bedrading te controleren. Ik vervang een gebarsten accuklem. Het probleem lijkt uiteindelijk een vochtige stekker bij de display van het log. Gedroogd en goed met vulcaniserende tape omwikkeld. We maken later op de dag een wandeling door het dorp. Er staan mooie huizen. De bar is vol, we nemen een flesje Kalik. Men drinkt hier bier altijd uit het flesje. Op de terugweg  gaan we langs bij een Canadese boot. Het is 5 mei en we praten over de bevrijding door de Canadezen en koningin Juliana, die naar Canada was gevlucht. De man is zeebodem-onderzoeker en is op werkbezoek in Delft en den Helder geweest. Als kind heeft hij gezwaaid naar onze koningin, toen die in 1954 een bedankbezoek bracht aan Canada.

De laatste stop is Royal Island. Een onbewoond eiland, met een mooie ankerbaai. We gaan door een kleine opening in Eleuthera, Current Cut, zeg maar Stroomgat. Het verval is hier niet groot. Maar een kleine opening in een eiland van 100 mijl, dat wil wel stromen. We komen er rond eb en we raken verdwaald  in de riffen naast de doorgang. De kaart van C-map laat ons aardig in de steek, maar we vinden dieper water en komen voor de doorgang. We hebben nog wat stroom mee, niet teveel gelukkig want de wind is tegen. Volgens C-map ploegen we door het land naast de doorgang.

De meter geeft later toch nog een “Error Batt” melding. En de Batterij Monitor van Batterij 1 geeft een leeg scherm. Na enig systematisch zoeken blijkt dat een gecorrodeerd contact in een zekeringhouder te zijn. Uiteindelijk vind ik ook de oorzaak van “Error Batt”. Het is een verbinding naast de stekker die ik gister verdacht. Het komt vaak voor, dat 2 storingen gelijk optreden en dat ze niets met elkaar van doen hebben. Gewoon om je in de war te brengen. We ontdekken, dat we geen detailkaarten hebben van het stuk naar Florida. De Amerikanen naast ons (hij is geboren in Durban en spreekt Zuid-Afrikaans) lenen ons hun kaarten en daar maken we foto’s van.

Er is een oud damhoofd en de overwoekerde ruïnes van een dorpje. Met zaagmachines en bulldozers heeft men een weg gemaakt en er staan een paar borden, die aangeven welke beaches er ooit zullen komen. Voorlopig lijkt dit project stil te staan, zoals overal. We wandelen naar de Noordpunt van Royal Island. Dat wil zeggen, na een half uur lopen bij 32 ⁰C en de wind in de rug hebben we de punt nog niet bereikt en draaien om. In het midden staan wat loodsen met een GSM-zendmast. Alleen op de Zuidpunt is een nieuw huis met een strand.

 

We besluiten om de volgende dag vroeg te vertrekken. 45 nM naar het Westen ligt Great Abaco de wind zal naar het Oosten draaien.

Er wordt weer vis gegeten! Meerdere dagen. Onderweg naar Great Abaco vangen we een grote gouddorade, de lekkerste vis die er is. Hij ging aardig tekeer, maar met de haak haalde ik hem binnen.

Van de zuidpunt van Great Abaco naar Florida is 150 zeemijl, ongeveer 30 uur. Dus als je ’s morgens om 8 uur weg gaat, ben je om 14 uur aan de overkant. Ons plan is, om morgen eerst even diesel en water te tanken aan de steiger en meteen wat boodschappen te doen en een weerbericht op te halen. Als we om 11 uur vertrekken zouden we dan rond 17 uur aankomen.