vrijdag 17 mei 2013

Miami Beach



 


Een dag naar Miami Beach. Met drie opeenvolgende bussen, die overal stoppen geraken we na 2 uur bij 12th Street in Miami Beach. Geeft de gelegenheid Amerika te zien. Het landschap en de minder welgestelden. Miami is ontzettend groot, we bezoeken een klein stuk van Miami Beach en dat is al 2 uur lopen. Hotels en bars in Art Deco stijl. Fietsers en wandelaars in het park. Zwemmers en surfers, die van het strand komen. Men ligt op witte kussens met een drankje of gewoon op het gras met niks.


 
We vragen in het Art Deco Information Center naar een betere verbinding met Fort Lauderdale. We zijn onderhand niet meer verbaasd, dat de mevrouw aan het bellen en internetten gaat, totdat ze alles heeft uitgezocht. De conclusie luidt, dat de stopbus langs de kust toch de beste optie is. We moeten instappen bij het New World Center, het nieuwe concertgebouw van Frank Gehry. We reageren enthousiast op die naam. Zij belt meteen naar het Center om te vragen of er vandaag rondleidingen zijn. We kunnen met de rondleiding van vandaag mee. Deze dag hebben we ook wel genoeg Art Deco slagroomtaarten gezien. We bekijken eerst de buitenkant van het gebouw en het park ervoor. Het park heeft ook de slingeringen van Gehry.  Zou van Adriaan Geuze kunnen zijn. Een heel mooi park dus.

 
Het New World Center is de basis van een opleidingsorkest van Michael Tilson Thomas. Jonge musici doen hier drie jaar ervaring op als lid van het New World Symphony Orchester. De schelpachtige structuren binnen in het doosvormige gebouw zijn allemaal oefenruimtes. Er is een kleine concertzaal met een prachtige akoestiek. Vanaf de daktuin zien we over Miami Beach de oceaan.

 
We hebben de bus genomen vanaf de jachthaven waar Bas en Marieke  liggen. We hadden al afscheid genomen, maar ze hebben twee kapotte stagen en zijn bezig met de opdracht voor een rigger. De rigger maakt nieuwe stagen op basis van de gegevens van Rassy en Selden. Bas gaat de kapotte vervangen en de rest komt later. Ik maak een snoerschakelaar voor de ankerlier. De voetschakelaars gaan steeds kapot door het overkomenede zeewater.

 
Ik ga alle elektrische contacten schoonmaken en een nieuwe slang op de hand-bilgepomp zetten. Indien nodig helpen we elkaar. We gaan samen ook proberen onze gasflessen te vullen bij een vulstation buiten de stad. Verder de dieseltanks vullen met jerrycans.
Er is in Fort Lauderdale een grote West Marine chandler en een grote maritieme boekhandel. Het mooiste is echter Sailorman, een zaak met tweedehands bootspullen. Daar kun je uren rondneuzen. We kochten er twee extra jerrycans. Nou nog een plank om ze stevig aan de reling te zetten. Marieke vraagt vandaag in de jachthaven naar een “wooden plank”?
Het is trouwens 15 mei. Rommy is jarig. Er hangen vlaggetjes en we gaan taart eten. We kijken op internet of er felicitaties zijn. We zitten op het net van het Hyatt Hotel en dat valt geregeld weg. Morgen gaan we ook bij de jachthaven liggen, dan zal het beter lukken.
Nadat ik alle contacten had schoongemaakt, met contactspray bespoten en goed vastgezet, deed een aantal apparaten het niet meer. Daar word ik altijd erg vrolijk van.



Ik ga met Bas diesel halen en naar het gasstation. Onze Europese gasflessen voldoen niet aan de Amerikaanse regels, ook mijn nieuwe adapter willen ze niet aanraken. De man van het vulststion is heel strikt. Hij is ons constant de les aan het lezen.  De mevrouw achter het loket is heel aardig. Ze vraagt honderd uit: En als er storm is, gaan jullie dan in een hotel? Is er een kapitein, die het schip stuurt? Leuk gesprek, maar geen gas. We halen nog spullen in een hardware store en lunchen in Lester, een diner met veel chroom en skai-leer. De meatloaf is erg lekker. De laatste tocht is voor boodschappen, cd-speler, toetsenbord en hoesje voor de e-reader. Dan zijn we uitgeput. Ik ga even liggen. De anderen gaan naar het strand om turtles te zien lopen.
 

Het kunstmuseum in Fort Lauderdale heeft een tentoonstelling over Cobra. We waren er zondag. Ik genoot vooral van Lucebert en Rommy vooral van Appel. We hadden een gesprek met een docente, die rondleidingen deed. Over Cobra konden we haar nog wel het één en ander vertellen. We leken wel kunstkenners.

 
Nog één dag klussen, alles nalopen en tot rust komen. Dan gaat de terugtocht beginnen. Vanaf nu gaan we oostwaarts. De oversteek naar Bermuda gaat een dag of zes duren. Het weer ziet er gunstig uit. Ik ben een beetje zenuwachtig. Rommy heeft er wel zin in.
 
 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten