La Graciosa

Dit is het dus, dacht ik de eerste avond op La Graciosa. We hadden gebarbecued op het strand. Het was eb geworden en de ankerlichten van de boten weerkaatsten in het water. Mooi dus ...

Overigens was het vlees niet geschikt voor de barbecue en daar had het hondje al op gerekend. Pieter zegt, dat het hondje van de slager is. Pieter heeft in de handel gezeten, hij weet dat soort dingen. Het hondje kreeg niet alle vlees, Frank nam de rest mee. Als je bij zonsopgang aan de andere kant van het eiland gaat surfen, dan tien keer op en neer roeit, dan op de mountainbike naar het dorp gaat en later nog wat snorkelt. Dan kan je wel wat vlees gebruiken. En wat een lichaam.

La Graciosa bestaat uit vier vulkanisch bergen, vlaktes met vulkanisch steen, een baai waar de zeilers liggen, een baai om te snorkelen en een klein havenstadje. Het stadje heeft brede straten van hard zand en overal staan landrovers. Het eiland heeft geen wegen, alleen zandpaden.

We roeiden de volgende dag naar het strand om de berg boven de ankerbaai te gaan beklimmen. Een motorboot met sportvissers is in de nacht aangekomen, de mannen vragen of we vis willen. We gaan eerst de berg beklimmen, maar dan graag.

Ik wil er niet teveel over uitwijden, maar als een berg een beetje rond loopt, zodat je de grond beneden niet meer helemaal kan zien, dan slaat de hoogtevrees toe. Ik kruip op handen en voeten het spoor van losse stenen terug en zie Rommy en Sabine naar boven verdwijnen. De foto bewijst, dat zij de top bereikt hebben.
Als we terugroeien, krijgen we een grote moot tonijn. Dat wordt paella met veel vis.

De wind is toegenomen en opeens liggen we vlak voor de boot achter ons. Het anker krabt! We starten de motor en halen het anker op. Dan slaat de motor af en we drijven snel naar achteren. Ik zie de overal gebruinde mevrouw van de Franse boot achter ons nu van dichtbij. Ze vraagt of er iets met de propelleur is. Dat is inderdaad het geval. Iemand aan boord heeft het touw van de rubberboot in het water laten hangen. (Rommy wenst in dit verslag opgenomen te hebben, dat zij niet die iemand is). Terwijl we verder drijven gaat Rommy te water en ik reik haar het grote mes. Ze weet het touw echter ongeschonden uit de schroef te krijgen. Uiteindelijk ankeren we goed.
 Frank en Nina (aus Hamburg) komen later met hun twee kleine kinderen het brood brengen dat ze voor ons gekocht hebben en we drinken wat. Frank heeft het rondje Atlantic al een keer solo gedaan met een zelfgebouwde catamaran, hij geeft tips over het ankeren en vertelt over de mooiste eilanden en baaien in de Cariben. We spreken af, dat ik de volgende dag bij hun langs kom om alles op te schrijven.
Als ze weg gaan is het te laat om paella te maken. Ik bak vier moten tonijn en maak een sausje van ketchup met whisky. En dat is dus lekker...