De eerste vis die ik aan de haak kreeg moet een hele grote geweest zijn, want halverwege het inhalen, knapte de lijn. Was ik mijn mooiste plastic inktvis kwijt. Ik had eerst even gewacht omdat we langs wat beroepsvissers voeren (je wilt ze het brood niet uit de mond stoten) en daarna was het binnen 5 minuten raak. De groene plastic vis met grote ogen deed daarna niks. Vandaag in Gran Canaria weer inktvissen gekocht, nu met dubbele haken. De man van de winkel sprak geen Engels, dus ik noemde de vissen (tuna, bonito,dorade) en hij kwam met het aas.
We spreken doorgaans een mengsel van Italiaans, Spaans en Frans (Hai place por un barco di ondieci metre? Siamo Ollandese, gracia mille). Alleen tegen Duitsers spreken we Engels (je moet ze geen voorsprong geven). Maar het is niet raadzaam Duits tegen Engelsen te spreken..
De sailorsbar wordt steeds luider, ik zit alleen aan een tafeltje. De Amerikanen zijn bezig zich onder de tafel te drinken. Bij hen is aangeschoven de Noor van de store (van het toilet, de SSB-ontvanger en de draden). Morgenvroeg om 9 uur zijn we beiden weer een man.
De ANNALENA verlaat Marocco, geen wave-monitor gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten