Long Island

Door de lastige uitgang verlaten we Abrahams Bay, het moet een beetje avontuurlijk blijven. Nog een foto van het gestrande jacht en dan langs de westkust van Mayaguana. Een walvis passeert rustg blazend. Je ziet er niet veel van op de foto, maar hij is wel 12 meter.

Het lukt niet om op tijd bij Atwood Bay te komen. Het schijnt een mooie baai te zijn, maar je moet tussen de riffen door naar binnen varen. Daarvoor is er om 19 uur niet meer genoeg licht. Gaan we de nacht doorzeilen naar Long Island. Nou, dat viel weer eens tegen. Windkracht tot 25 knopen met harde regen en hevig onweer. Met alleen een halve fok en later met helemaal niks. Zelf sturen. Voor het eerst mijn zeilbroek aan, de prijskaartjes zaten er nog aan. Rommy had van 03 tot 06 het zwaarste weer, van 06 tot 10 uur was het rustiger, maar wel nat. Met het ochtendlicht ankeren we voor Clarencetown.

Je legt met een nacht erbij wel 240 nMijl af, maar de dag erna doe je niet veel. Bijslapen, wat klussen, wat lezen en internetten. Goede berichten over Feyenoord. Toch een onwennige situatie, Feyenoord kampioen. Het feestgedoe is erg voorspelbaar. Helicopter, badjassen, confettikanonnen, housemuziek en rellen.

In Clarencetown zijn twee witte kerken van father Jerome. Eerst bouwde hij als dominee de Anglicaanse kerk, later werd hij katholiek priester en bouwde de katholieke kerk. De katholieke kerk is groter en ligt mooi op een heuvel. Verder geen architectuur om over naar huis te schrijven.

We willen naar de westkant van Long Island, naar Indian Hole Point, 8,5 mijl van Clarencetown. Maar Long Island is ..... lang. Honderdtwintig kilometer lang en 5 km breed. We moeten 100 km afleggen rond de noordkaap en dat doen we zonder problemen.

De hengel is afgebroken! Moet een kanjer geweest zijn. Het essenhouten onderstuk brak dwars doormidden, gelukkig hadden we de hengel geborgd met een lijntje. 

Er wordt hier geklaagd over de wind, die steeds wekenlang met 20 tot 22 knopen waait. Omdat we meestal voor de wind of met halve wind varen hebben wij er weinig problemen mee. Alleen aan de achterkant van Long Island moesten we er tegenin, dan krijg je af en toe een plens zout water over je heen. Wel twee knopen vloedstroom mee. Met de dinghy naar de wal is tegen de wind in ook een natte boel. Rommy houdt er de stormparaplu voor, maar het beste is je T-shirt uit te doen. Krijg je zout op je huid en daar kan je dan een pornografisch boek over schrijven.

We ankeren op zand. Hier en daar zie je een grote zwarte steen op de bodem. Ik kijk naar een steen en zie, dat de boot achteruit vaart. Nee, we liggen stil en steen vaart. De steen zwemt. De steen is een haai van 2 meter. Ik heb daarna maar kort gezwommen.  Het moet avontuurlijk blijven, maar je moet ook niet overdrijven.

Op de dinghydock ontmoeten we de New Yorker Max. We lopen samen op naar de Sou’Bar and Grill. Een visser en zijn vrouw maken daar de beste conch. Max vaart hier al jaren en kent elke hoek van de Bahamas. Met de kaart op de bar geeft hij ons dringende adviezen. Als een eiland “americanized” is gaat er een streep door. Lyrisch is hij over French Welles, Labour Island en de Bimini’s. Nassau moeten we mijden als de pest. Dan overlegt hij met Vanessa, de uitbaatster, welke conch gerechten we moeten eten. En morgen, als we een auto hebben, moeten we naar Max’Conch Bar bij het vliegveld. Voor de conch salade. Goed Max we zullen het doen. Hij is vermoeiend als alle solozeilers, maar ook zeer informatief. Hij gaat boodschappen doen en wij eten de eerste conch van ons leven. Smaakt ongeveer als kikkerbillen.

Het stratenpatroon op Long Island is merkwaardig. Een heuvelachtige bochtige weg loopt 120 km van punt tot punt en af en toe is er een zijweg. Als je afremt om een settlement te bekijken ben je al weer doorheen. Tien huizen en een kerk. Dan weer om de kilometer een kerk van een of ander protestants geloof. Af en toe een hardware store, een licor store en een foodstore. En weer 10 km laag struikgewas. Soms loopt de weg langs een lichtblauwe baai, dat is prachtig. Het Long Island Museum blijkt sinds de vorige huricane gesloten. Een huricane is hier aanleiding om maar eens een paar jaar niets te doen.

Lynn arriveert woensdagmiddag om drie uur op Deadmans Cay. Ze heeft op Nassau overnacht en moet 5 uur tijdverschil overwinnen. Morgen steken we over naar Georgetown op Great Exuma. Een druk stadje, dat Max ons nadrukkelijk heeft afgeraden.