Exumas

De Exumas is de langgerekte eilandengroep, die we met Lynn gaan varen. Vanaf Long Island steken we over naar Georgetown op Great Exuma. Georgetown is de grootste plaats hier, maar in een kwartier heb je alles gezien. Maar we scoren.... twee gevulde propanetanks (dus hoeven we pas in Amerika nieuwe Amerikaanse tanks te kopen), de Explorergids van de Near Bahamas en twee haircuts. Eigenlijk drie haircuts, want Rommy ging eerst naar een Barbershop en die kon er helemaal niks van. Plukken eruit links en rechts, geen gezicht. Ik vroeg in de hardwarestore naar een kapper: Carlene tegenover het Shellstation. Ze deed het prima bij mij en herstelde daarna Rommy’s kapsel. Tussendoor verkocht ze vis uit een met bloemetjes versierde vrieskist.

In de nacht een zware onweersbui. Wind tot 30 knopen. We hielden wacht tot het afnam. Het was beangstigend. De volgende ochtend bij het uitvaren van de baai weer een zware bui. We zagen niks meer en moesten tussen de riffen door. Omgedraaid tot het rustiger werd. Daarna buitenom (de oceaankant) naar Lee Stocking Island. Op Lee Stocking floreerde jarenlang een biologen onderzoekscentrum gefinancierd door Perry, een mediatycoon. Toen het fonds stopte heeft men het nog even geprobeerd met cocaïnesmokkel, maar nu staat het centrum er als een gost town. Aanlegsteiger, gebouwen, reservoirs, airstrip, alles verlaten.

Een bevrijde slavin vestigde zich met 4 zoons en 2 dochters op Little Farmers Cay, de kinderen trouwden met lieden van andere eilanden en nu zijn er 53 bewoners. We zijn er op zondag, de dag dat Feyenoord van Exelsior verliest. In de grote ondiepe baai is een haventje. Amerikaanse toeristen zijn er schildpadden aan het voeren. Ook een hele dikke kogelronde vis en een stingray cirkelen om hun voeten.  

    

JR de woodcarver zit beach-soccer te kijken. Hij heeft mooie beelden, maar geen klein maskertje. Kom over een uur terug, dan maak ik er nu één. We drinken in een krakkemikkig barretje een Kalik en wandelen naar de jachtclub. Als we terug komen staat JR op het kerkplein en roept ons. Het masker is klaar. Het is een fraaie Bahamapapa geworden. Hij laat ons alle vruchtbomen in zijn tuin zien en we nemen, zoals gebruikelijk de familie door.

Wij gaan door naar Big Major Spot, dé atractie van de Exumas. Op het strand kan je varkens voeren. Daar kunnen we niet aan voorbij varen. Het is ook wel leuk, de varkens zijn wel leuk, opdringerig en eigenwijs. We hebben een zakje wortels. Een andere boot met een stuk of tien fotomodellen hebben een ton met voer. Toch weten we enkele varkens voor onze wortels te interesseren. Ik maak mooie fotos van ons voeren en van de fotomodellen. We gaan nog even het water in, want rond de boot cirkelen grote nurse sharks. Die vallen doorgaans geen mensen aan, maar ze zijn zo groot.

We vangen vandaag alweer een baracuda. Een baracuda kan besmet zijn met een dodelijke bacterie ciguatera. Behalve als hij klein is en niet bij een rif gevangen. We discusieren lang over hoe groot onze baracuda is (groot voor de kleine soort, klein voor de grote soort) en hoe ver van het rif we hem vingen. Ik bak om vijf uur een stuk vis en eet  die op. Als voorproever. Natuurlijk kom  ik daarna kreunend de kuip in. Hetgeen slechts een flauwe glimlach bij Lynn en Rommy teweeg brengt. Alsof ze dachten: kwamen we maar zo gemakkelijk van hem af. In ieder geval: de baracuda was heerlijk. En ook de tweede van 60 cm.

Een rijk man gaf zijn tuinman altijd één van de vissen die hij had gekocht. Als de tuinman de volgende ochtend fris en vrolijk aan het werk ging, at de rijke man de rest van de vis voor het avondmaal.. Maar op een dag  werd de rijke man toch doodziek. Hij vroeg de tuinman: hoe kan dat, jij was vanmorgen fris en vrolijk. Tja, zegt de tuinman, ik kijk altijd eerst hoe het met jou gaat en dan pas eet ik de vis.

Met deze anekdote heb ik wel succes hier op het strandje waar de geankerden bijeenkomen om te eten en te drinken. We praten over vissen die je volgens de locals nooit moet eten. Zeer tegenstrijdige informatie. Voor onze tocht naar Maine krijg ik tips en uitnodigingen. Heike en Herwig uit Hamburg zijn heel sympatiek, ze gaan ook naar New York. Ze komen morgen even buurten.

De Thunderball Grotto is bekend geworden door de gelijknamige James Bond film. Twee km met de dingy vanaf hier bij het varkensstrand. Met laag water kan je naar binnen zwemmen, bij hoog water moet je even onder water. Nou hou ik niet van James Bond en niet van zwemmen, zeker niet in grotten. Het was niet groot, maar wel mooi zeiden de vrouwen. Buiten lag ik te wachten naast de fotomodellenboot, wel groot en ook wel mooi.