Ze zeggen, dat St Augustine het oudste stadje van Amerika
is. Gesticht door de Spanjaarden in 1565. Overal is hier iets het oudste, daar
zijn ze gek op. Het kost overredingskracht om een mooring te krijgen, er is een
tekort aan plaatsen en het kerstfeest is begonnen. In de jachthaven is slechts
één steiger heel gebleven, de rest ligt scheef of gezonken aan de palen. Bij
het tanken spraken we een man die gezonken en gestrande boten bergt, hij had al
zo’n 30 boten geborgen. Boten die je nu nog ziet liggen zijn zonder eigenaar,
dwz de eigenaar is niet verzekerd en kan de berging niet betalen.
We lopen door het parkje met daklozen naar de Bridge of
Lions. Een paar mijl aan de overkant bezoeken we het Alligator Park. Het is erg
mooi, honderden alligators en krokodillen, schildpadden en exotische vogels.
Het voeren van de alligators is indrukwekkend: 200 alligators rammen over
elkaar heen om een dooie rat te bemachtigen.
Het stadje is in kerstsfeer, alle huizen hebben lampjes,
alle palmen hebben lampjes, de brug heeft lampjes, alle toeristen-treintjes
hebben lampjes. De stad is vol met toeristen. Uit de luidsprekers klinkt Let it snow, maar nu lopen we in korte
broek. Op zaterdagmorgen is de kerstparade. De Major, de brandweer,
dansscholen, highschoolbands, Elvis (He is alive), oude auto’s en kerken (Keep
Christ in Christmas). En de Tea Party, ze zwaaien met grote vlaggen en roepen:
America First! If you don’t like this country, leave it! Ik roep: Fuck You, ik
weet zo snel niks beters te bedenken, maar het is geen goede kerstgroet. Later
in het centrum treffen we een man met een petitie Legalize Marajuana. Ik vertel hem over mijn optreden in de Tweede
Kamer, het begin van het tolerantiebeleid tav soft drugs in Nederland. Rommy
zet ons handen schuddend op de foto, ik voel me een belangrijke politicus. Een
andere man heeft een petitie over casino’s en vindt dat de globalisten en de
moslims Amerika ten gronde richten. We worden het er over eens, dat het goed is
dat we hier vrijuit van mening kunnen verschillen.
Een dakloze bedelt met een karton, opschrift: Spaceship Broken, need anything. Dat
vind ik $5 waard, beter dan zielige teksten over zwangerschap, suikerziekte en
verloren banen.
Om 7 uur, de zon is nog niet op, gaan we door de Bridge
of Lions. Southbound. De
motorboten, die ons inhalen vragen steevast: Annalena, can we take a slow pass at your starboard side? We nemen
dan gas terug en de motorboot kan zonder veel deining langs komen. Daarna: Annalena, thank you for your cooperation, have a safe journey, goodbye.
En ik moet dan mijn Drentse tegenzin overwinnen en zeggen: Painkiller2, you are welcome, have a nice
day captain. Kanaal 16 is hier een social medium. De kustwacht roept elke
paar uur, dat CH16 alleen bestemd is voor nood en navigatie, maar dat houdt de
zuiderlingen niet van hun beleefde uitwisselingen af. Nice
talking to you, your wife is such a nice lady, good for you, have a good day
and a safe trip home. Wel een
goed systeem, die slow pass.
Vanaf St Augustine hebben we de instroom mee en later bij
Daytona hebben we de uitstroom mee. Met nog een beetje noordenwind in het
voorzeil maken we een gemiddelde van 7 knopen. Langs de kant is de helft van de
steigers gerepareerd, de rest is kapotgeslagen. En steeds vaker jachten op de
kant.
Je ziet hier borden met: Manatee Area – Slow Speed. Op de Indfian River, dichtbij Cape Canaveral
zien we ze voor het eerst. Grote trage beesten, die in groepen langs zwemmen. Je
ziet de snuit als ze adem happen en een stukje van het enorme lijf als ze weer
onderduiken. Wij noemen ze zeekoeien.
We zien veel
bekenden: Worlddancer, On y va, Duchess, Step by Step, Milot. Op de
aanlegplaatsen en in het voorbij varen wisselen we uit, waar we geweest zijn en
wat de verdere plannen zijn. Als bekenden ons in de vaargeul inhalen zetten we
de radio “one-up”, dat is naar kanaal 17. Een 1 Watt kanaal (één drukje vanaf
16, ook een goed systeem) waar je ongestoord sociaal kan lullen.
De bestemming is Titusville, bij nader inzien een erg
lelijke plaats. Op het eiland aan de overkant is het Kennedy Space Center. In
de tijd van Terlingen en Titulaer was het Cape Canaveral. Daar gaan we een dag
rondkijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten