dinsdag 12 september 2017

Goudkust


Zijn voorouders kwamen uit Oud Vossemeer. Ik heb het over Theodore Roosevelt, in 1902 na de moord op McKinsley president van Amerika geworden. We zijn in Oyster Bay en bezoeken het zomerhuis van de Roosevelts. Iedereen weet wat Roosevelt heeft gepresteerd: Panama Kanaal, Food and Drugs wetgeving, controle op grote bedrijven, regels voor de banken, Nationale Parken, vrede tussen Japan en Rusland, de Great White Fleet en zijn mislukte poging de Engelse spelling te vereenvoudigen. Nu zien we meer het persoonlijke: de sportman, de jager, de schrijver, de natuurliefhebber en de vader, die zijn kinderen mee liet praten aan het diner als er regeringsleiders op bezoek kwamen.


Het is een relatief klein Victoriaans huis, veel donker hout, vol met jachttrofeen en boeken. Bijna alles is in oorspronkelijke staat. We maken een wandeling door de prachtige bossen naar de kust en stellen ons voor hoe Teddy hier heeft gelopen.

De enige president uit New York, zeg ik tegen de taxi-chaufeur terug. Nee, Trump komt ook uit New York. Maar die zal toch nooit een museum krijgen. Die zal hij zelf wel oprichten, zegt de chaufeur.....     Als ze een speelfilm wilden opnemen in een van de vele Tump-towers, stelde hij als voorwaarde dat hij zelf in die film moest optreden. Zo is hij te zien in 12 films zoals Home Alone 2 en ook in series als The Nanny.

Allebei Republikein, Trump en Roosevelt. Hoewel TR later met de National Progressive Party geprobeerd heeft nog een keer president te worden.


Oyster Bay is een mooi Amerikaans stadje en herbergt nog een verrassing. Want Long Island heeft nog een beroemde inwoner: Billy Joël. En in een groot winkelpand aan de straat naar de haven staat zijn motoren-verzameling, gewoon voor niks te bekijken. Een hele serie BMW-boxers, Triumph’s, Motor Guzzi’s, Ducati’s, Nortons, het kan niet op. De 1-cylinder 500cc Norton, die ik ooit bezat staat er niet tussen, daar zal ik Billy nog eens op aanspreken. Zijn eerste album heet Cold Spring Harbour, dat ligt hier aan de andere kant van de baai.

In elke stad zijn breweries. Naast de glimmende ketels is dan een eenvoudige bar, waar je de brouwsels kunt drinken. We proberen 6 bieren in Oyster Bay Brewery en gaan dan voor de Barn Rocker, een verfrissend en toch stevig biertje. We beginnen Oyster Bay steeds leuker te vinden.

Rommy volgt de orkaan Irma op de voet en krijgt berichten van mensen ter plekke. Er zijn beelden van jachthavens waar we geweest zijn: alle boten met steiger en al aan de overkant op een hoop. Alle gebouwen rond de baai van Jost van Dijcke zijn omgewaaid. Nederland is er nu alarm voor windkracht 8, dat is 65 km/uur, het is niet voor te stellen wat 185 km/uur is.


Het is 11 september, 9-11. We zijn in Huntington. Op een bord bij de brandweerkazerne wordt herinnerd aan de 315 collega’s die zijn omgekomen. In het park is een 9-11 monument: een pad met aan weerszijden afgescheurde ijzeren balken en aan het eind een waterval. Bij de waterval staat een vrouw te huilen. Ik lees op de rug van haar zwarte T-shirt:  Hells Kitchen-FDNY- ladder 31. Hells Kitchen is een buurt in Manhatten. Als we terug langs de brandweerkazerne lopen, begint de sirene te loeien. Op het tijdstip, dat de eerste toren instortte.


Het is hier de goudkust, alleen maar grote estates. We varen langs de Lloyd Estate, in bezit van respectievelijk Lindbergh, Billy Joel en Jerry Seinfeld. Net gelezen, Roth: Plot against America. Wat er zou zijn gebeurd als de nazi Lindbergh president was geworden. Als je nooit iets van Philip Roth hebt gelezen: Portnoys Complaint. Meer zeg ik niet. Om in de stemming te komen wat betreft deze goudkust las ik nog snel even The Great Gatsby, ook een aanrader. Verderop staat het huis waar Gatsby woonde, volgens de roman.


Verder is er in Huntington niet veel te beleven, dus we gaan 3 nMijl (in windstil weer) verder naar Northport. In Northport is ook niet zo veel te beleven. Er staat een oud theater waar Broadway producties worden gespeeld. De hoofdstraat is breed en met leuke winkeltjes. Bij het politiebureau staat een Ford uit 1960. Een tweedehandszaak heeft buiten mooie shirtjes hangen, maar niet mijn maat (S). We besluiten naar binnen te gaan. Binnen worden we begroet met: Goedemiddag. De eigenaresse had ons buiten al Nederlands horen praten. Ze woont hier al 16 jaar en komt uit Oss. Aan het eind van het gesprek zegt ze: jullie zijn al een jaar op een boot, willen jullie niet douchen in een echt huis? Nee, dank voor het aanbod, maar we houden er van in de zee te springen. Met een kleine lunch in de Copenhagen Bakery besluiten we ons bezoek aan Northport.   


                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              

Geen opmerkingen:

Een reactie posten