Grand Anse

Zojuist 3 minuten naar de stand van de eredivisie gekeken. Het stemde me gelukkig, zo hoort de wereld er uit te zien. Van alle vergankelijke dingen maakten ons de complete Ring des Nibelungen vanaf een logeplaats en een reggaeband in een strandtent in deze baai voor anker met een verfrissend windje, misschien wel het meest gelukkig. En dan ook wel Clapton in de Ahoy en Janis in de Albert Hall. Maar goed, we zijn weer happy.

Gelukkig hebben we mijn wandelsandalen kunnen opsporen en redden (search and rescue) na het omslaan van de bananaboot. De wandeltocht van Grand Anse naar Pti Anse over de klif was steil en rotsig. Wat we wel kwijt zijn, is onze loopconditie. Drie weken oversteek, één week Barbados en een week Le Marin. Vijf weken geen wandelingen. Alle conditie weg. Ik ging kapot steigend bij 32 graden.

Bij de ondergaande zon kijk ik richting strand, het stel van de Italiaanse boot naast ons heeft gezwommen en douchen in de kuip. Ze doen badjassen aan en zij beweegt op de maat van de muziek van het strand tegen hem aan, de badjassen vallen op de grond en ze gaan naar binnen. Waarom hebben wij geen badjassen, vraag ik Rommy, die ondertussen de zon heeft zien ondergaan. We zijn overgeleverd aan elke natuurkracht in de omgeving.

Bijna boven op de heuvel hoor ik Italiaans. Met uiterste krachten haal ik de groep in en begin een praatje met de vrouw. Ik laat geen gelegenheid voorbij gaan mijn Italiaans te oefenen.  La barca alcanta alla vostra. Als de Italianen doorlopen moet ik afhaken, conditie. Had je die mensen al eerder gezien, vraagt Rommy. Badjassen, zeg ik.

Deze baai zit vol met schildpadden, die af en toe boven komen, even rondkijken met hun ronde koppies en dan weer onderduiken. Een paar keer per dag zet een boot een groep toeristen af om naar de schildpadden te kijken. Die gaan dan te water met flappers en snorkels en als ze een schilpad zien, roepen ze naar de anderen: Ici! Ici! Tegen de tijd dat de anderen zijn gearriveerd is de schilpad al weer verdwenen, maar de eerste waarnemer had nog gezien in welke richting. Daar flapperen ze dan naar toe, tot een achtergebleven dikke man verderop roept: Ici! Ici! Om vijf uur zijn de toeristen weg en zwemmen de schildpadden gemoedelijk tussen de zeilboten. Maar als je keihard Ici! roept, duiken ze allemaal weg.

Vandaag de reling-grill gemonteerd, die Rommy bij haar afscheid van de Hogeschool had gekregen. Althans, ze kreeg het halve bedrag, de rest moesten we bijleggen. Zoiets vergeet je dus nooit. Dachten zeker, dat we alleen maar halve kippen wilden grillen. De vlaggestok houder dient als bevestiging. De vlag hangt tegenwoordig in de achterstag. Strijken bij zonsondergang doen we ook niet meer. ‘T is maar een gekleurd lapje.

Morgen maken we ruimte in de achtercabine voor Jori en Wijnand. Rond een uur of 10 in de avond zullen ze hier zijn.