Suriname

Laat niemand er tussen! Dat is regel 1 in het Surinaamse verkeer. Alle kruispunten zijn verstopt, bredere wegen worden 3 baans wegen: één richting gaat twee baans rijden. Laat je een gat vallen, dan gaat de andere richting twee baans rijden. Op kruispunten zonder verkeerslichten of verkeersagent is het kwestie van de rij gesloten houden, anders gaat het kruisende verkeer rijden. Laat jij een gaatje vallen, dan moet jij je fout goed maken door in een gaatje te duiken en jouw rij weer aan het rijden krijgen. Omdat ik steeds de verkeerde kant opkijk, lukt dat wonderwel. Als ik de goede kant opkijk zie ik ze boven op de rem staan.

We rijden de kantoren af voor de stempels en visa. Eerst naar de Douane, dan naar de Immigratie, dan naar Consulaire Zaken en dan weer terug naar Immigratie. We waren eerst naar Consulaire Zaken gegaan, dat kon dus niet. Het afhandelen van de scheepspapieren bij de Maritieme Dienst hebben we maar achterwege gelaten, anders ben je drie dagen bezig. Alle kantoren liggen op een half uur rijden van elkaar. In de drukte dus ongeveer een uur.

Maar Paramaribo is prachtig, de oude houten huizen, de markten, de terrassen. Overal aardige mensen, die graag een praatje met je maken. We bezochten Fort Zeelandia. Een gedenksteen staat op de plek van de december moorden. We vroegen een oude man, wat Bouterse van het monument vond. “Hij laat zich er niet over uit”, was het antwoord.

 We liggen een eind de Surinamerivier op bij het resort Waterland. Een erg mooi aangelegd oord met mooie huizen om te logeren. We bevelen Waterland bij iedereen aan. Aan de steigers in de rivier liggen een stuk of tien Nederlandse boten. We hadden een Kerstdiner op het terras aan de waterkant. Voor de kinderen heb ik de Kerstman gespeeld. Een pak met laarzen, een pruik, een baard met snor. Bloedheet in de tropische warmte. Ik wist helemaal niet wat de Kerstman zoal doet. Ik moest gewoon steeds ho ho ho zeggen, dan was het goed. Nou het was een geloofwaardige Kerstman zei Rommy, daar houden we het op.

Vandaag, zaterdag gingen we Wijdenbosch brug over naar Nieuw Amsterdam. Dat is een verdedigingswerk, dat nu een openluchtmuseum is. Meer open lucht dan museum, maar toch wel aardig. We wandelden over een verlaten plantage en aten hele lekkere saté bij een Javaans eethuisje. De mevrouw van het eethuisje vroeg of ik nog niet iemand wist voor haar in Nederland. Bij deze is dat gemeld, ze was heel aardig en best knap. Maar het belangrijkste is natuurlijk, dat ze heel goed kan koken. Ik zou het wel weten, als ik Rommy niet had…

 

 

 

We kochten voor 100 SRD vuurwerk bij een Chinees. Vuurwerk kost hier een kwart van wat het in Nederland kost. En wat voor vuurwerk: alles wat God heeft verboden, kan je kopen. Enorme bommen en vuurpijlen van 1 ½ meter. We hebben nu ook van die rollen met rotjes, zoals de Chinezen die afsteken.  Ik verheug me er op. Overdags gaan we met een busje naar Paramaribo, daar is het groot feest. Ook daar verheugen we ons op. De Chinees van het vuurwerk vroeg of we een kalender wilden meenemen. Ja prima. Met een grijns legde hij een kalender met een mooie blote vrouw en één met de lelijke Wijdenbosch brug voor ons neer. “De meeste mensen nemen die”, hij wees op de blote vrouw. Ik heb toch maar die met de brug genomen.

Elk jaar springen er een paar mensen van het hoogste punt van de brug om een einde aan hun ellendig leven te maken. Een zwerver overleefde de val. “Zelfs de Dood wil me niet”, riep hij daarna.

Als we met de kleine Toyota het zandpad naar de weg hebben overleeft, rijden we altijd eerst langs Domburg. Daar is een soort uitspanning aan de waterkant, met eethuisjes, winkel, bars en een prima internet café. Daar komen deze berichten dus vandaan. Ook de asfaltwegen zijn hier lastig, de kuilen zijn gevaarlijk diep. Als je tussen de kuilen door slalomt, moet je er wel aan denken om weer naar de linkerkant van de weg terug te gaan. De Surinamers scheuren je ondertussen hard voorbij. Steeds zie je ze met lekke banden of narigheid aan de as langs de kant staan. Maar regel 2 van het Surinaamse verkeer is: Rij zo hard mogelijk!