“According
to recent GPS readings, Ilha de Santa Luzia may be incorrectly positioned even
on current charts”. Aldus de pilot. Maar we konden het 12 km lange
eiland gemakkelijk vinden. Ook de grote rots midden in de baai lag aardig op
zijn plek, misschien een paar meter verkeerd. Zal nog een heel karwei zijn om
die ooit op de goede plek te leggen.
Achter een berg kan het heel hard waaien. Zoals hier aan de
zuidkant van Santa Luzia. Soms valt de wind van de berg af, soms komt de wind er
links omheen en soms rechts. Hier is dat geen probleem. De baai is groot, dus
je kunt veel ketting steken en dan lig je als een huis. Voordeel is, dat de
windgenerator toeren maakt en de koelkast goed werkt. De deining doet de boot
wat schommelen, maar je wordt niet in je bed heen en weer gesmeten. Lekker
zonnetje, het geruis van de branding, straks een koud pilsje, wat wil je nog
meer. De dinghy kun je onbezorgd op het strand achterlaten, want er zijn hier
geen dieven. Het is een onbewoond eiland. Wel lopen er geiten, honden en ezels,
overgebleven uit de tijd dat het nog wel bewoond was.
Het uitklaren in St Vincente heeft gisteren de hele ochtend
gekost. Eerst stuurde de politie me naar de douane voor mijn zeebrief en de
douane me naar de politie voor mijn exit stempels, en zo voort. Telkens weer
aansluiten achter een rij Fransen. Totdat de politieman inzag, dat het zo op
Kafka ging lijken en hij van zijn bureau opstapte om met de douane (in het
zelfde gebouw, maar je moet wel omlopen door een bewaakt hek) te spreken. Wat
mij boze blikken van de Fransen opleverde. Toen ik bezweet terugkwam op de
boot, zag Rommy, dat ik wel de kopie, maar niet het origineel van de zeebrief
had gekregen. Dus weer een kwartier teruglopen, maar toen kwam het goed.
‘s Middags ben ik op zoek geweest naar een nieuwe impeller
(rubberen rotor in de koelwaterpomp). Veel van Mindelo gezien, met de taxi en
lopend met jongens, die wel een werkplaats wisten waar ze deze impeller beslist
hadden. Ook Bana is er nog mee naar een vriend geweest, maar uiteindelijk heb
ik een oude impeller gemonteerd en zal Jori vragen een nieuwe mee te nemen naar
Suriname.
Bana heeft in Rotterdam en Rosmalen gewoond. Omdat hij niet
tegen gebondenheid kon, heeft hij zijn vrouw en kinderen in Rosmalen
achtergelaten en woont nu bij zijn moeder in Mindelo. Zij heeft maar een klein
pensioen, dus probeert hij wat bij te verdienen door jobs te doen voor de
zeilers. Zo ook voor ons.
In Mindelo zou ik kunnen wonen. Een ontspannen sfeer, genoeg
voorzieningen, geen mosquitos, geen hotelcomplexen en het prachtige Antao op
een uur varen. Je moet een beetje op je spullen letten en er loeren haaien voor
de kust. Maar dat heb je in Rotterdam ook. Toch?
Zoek eens naar een opname van Lura. Ze is van Mindelo en swingt als de pest.
Na twee nachten in de baai van Santa Luzia steken we over
naar Sao Nicolau. Bana heeft ons gezegd te vragen naar zijn vriend Toi d'Armanda. Hij heeft een busje en kan ons het eiland laten zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten