Rommy zit onder het bloed. Haar gezicht, heur haren, haar
shirt, haar benen, overal bloedspatten. Ik haalde de tonijn met mijn nieuwe haak aan
de hoge kant binnenboord, alles waaide in haar richting. Ik had niet gedacht,
dat het zo’n bloedige toestand zou zijn. Maar het is een stevige tonijn. We
hebben voor drie dagen te eten.
De in Spaanse
olijfolie gebakken brokken tonijn werden geserveerd op een bedje van aardappel
en bieten puree met tijm. De
Marokkaanse viskruiden pasten uitstekend bij de lichtzoete puree. Als dessert
nuttigden we buiten in de kuip een espresso met Zwitserse chocolade. Het geheel
werd afgerond met een grog, een smaakvolle arguadente uit rietsuiker van het
eiland St Vincente.
Iemand neemt ons mee naar het huis van Toi, maar die is er
vandaag niet. We lopen nog wat rond, kopen broodjes en drinken koffie op een
terras. We komen een Duits echtpaar tegen, dat op zoek is naar het
havenkantoor. Samen zoeken we nog een tijdje. Een man neemt ons mee naar een verzekeringskantoor,
waar men het ook niet weet.
De lunch aan boord
bestond uit een vers broodje met een
tonijnsalade. Tonijn, mayonaise, Italiaanse kruiden en een scheutje whisky
vormden een aangename combinatie.
Later komen de Duitsers langs voor een biertje en vertellen,
dat ze uiteindelijk toch de Delegatao Maritimo hebben gevonden. Daarom ga ik
ook nog maar een keer naar de wal. Ook om te zoeken naar een stekker waar ik mijn
computer op aan kan sluiten om deze blog te verzenden. Die schijnt er niet te
zijn, althans ik heb bij aardig wat mensen navraag gedaan. Dus neem ik deze blog maar mee
naar Mindelo en verstuur ze daar. Ik begin aan de bereiding van mijn 3e
tonijn maaltijd.
De maaltijd bestond
uit a la risotto gebakken rijst met tonijn, ui en groene paprika. Het geheel
werd op smaak gebracht met een Mojo Verde, een groene suavesaus uit Tenerife. Een
lichte Spaanse witte wijn was hier goed bij te drinken.
Na het eten zochten we in het donker de boot van de Duitsers op. We hadden een aangename avond, waarbij het bier rijkelijk vloeide. Toen ik weer in onze bijboot zat probeerde ik een lijn onder de motor weg te trekken. Daarbij leunde ik iets teveel voorover. Ik ging kopje onder en was meteen weer nuchter. Rommy riep: 'Dit moet in het blog", bij deze dan.
In de nacht hadden we valwinden van meer dan 40 knopen. Het raasde door het want. En dan hoor je iets kraken of tikken. Ga je dan naar buiten om te kijken wat het is, dan hoor je alleen maar het geraas en gebrul van de harde wind. Binnen hoor je het tikken dan weer. Geen oog dicht gedaan.
Om 8 uur het anker gelicht en terug naar Mindelo gevaren. Harde wind en op één plek zeer steile golven, die over ons heen sloegen. De Engelse tweemaster van de tweede foto vertrok al om 7 uur, maar we haalden haar gemakkelijk in. Nu zijn we in Mindelo voor de laatste voorbereidingen voor de grote oversteek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten