Marsh

Eric heeft de nieuwe alternator van het vliegveld opgehaald en brengt hem naar Snappas, de bar waar we voor geankerd liggen. We drinken een pilsje en hij groet zijn zus, die in de keuken werkt. Het is een kleine gemeenschap, iedereen kent iedereen. Nou ja, overal kent men natuurlijk z’n zus.   ’s Avonds bestudeer ik de manual en de achterkant van de nieuwe alternator, ik ben er niet helemaal zeker van hoe de draden worden aangesloten. Na het ontbijt monteer ik de alternator, zoals ik 's nachts bedacht heb en met angst en beven start ik de motor. Geen rook, geen vonken, maar een keurige laadstroom van 60 Ampere. Weer een klus van de lijst af. Maandag of dinsdag heeft een lasser een driehoekige plaat aan de paal van de windgenerator gelast en kan ik ook die weer monteren. Zijn we weer bijna op orde en $1450 armer.

Het kost tijd om de goede man voor een karwei te vinden, je loopt van de ene kant van de stad naar de andere. Maar uiteindelijk heb je hem te pakken. Ik vind het leuk om te doen, je spreekt nog eens iemand en je komt nog eens ergens. Onderdelen bestellen is een graadje moeilijker. De alternator hebben we op Amazon besteld en naar Fort Lauderdale laten sturen. Een vervoerder (Sean) heeft zijn broer daar zitten, die verstuurde het naar Freeport. Sean stuurde het naar Great  Abaco en Eric, een lokaal vervoersmannetje, bracht het naar de Snappas Bar. Nu we Eric kennen hebben we een betere informatiepositie: hij kent alle bedrijfjes en zzp-ers op het eiland.

Buiten op de oceaan waait het als een gek, verder naar het Noorden zijn golven van 12 meter. Zomers zijn er orkanen en ’s winters de stormen uit het Noorden. In North Carolina is een hele jachthaven weggespoeld en een containerschip van Maersk heeft daar 70 containers verloren. Hier in de baai van Marsh Harbour liggen we goed beschut en we hebben extra ketting uitgebracht. De zon schijnt heerlijk en we lopen in zwembroek/bikini. Wat anders dan schaatsen op de grachten.

Wat betreft het plan van een Midden-Amerika rondje: we doen het, ook als we niet met die Engelse groep mee kunnen. Zo vaak worden er nou ook weer niet zeilers beroofd en vermoord. De buitenwijken van Baltimore zijn onveiliger. Dus de destinatie is nu Trinidad. We willen daar eind mei aankomen, de boot op de kant zetten, nog wat klussen en dan voor een paar maanden naar Nederland komen. We zoeken nog een logeeradres….

Scott heeft een mooi stukje laswerk geleverd, de windgenerator staat nu heel stevig op het rek. Daarmee is de klussenlijst afgewerkt, we kunnen vertrekken. Maar morgen is het smerig weer, de laatste winterstorm, we gaan overmorgen. Naar Little Harbour op de oostpunt van Abaco. Dan een lange oversteek naar Eleuthera.

s