Great Dismal Swamp Canal

Om Bas, Raoul, Rolf, John en anderen jaloers te maken: we liggen gratis aan een steiger voor een brewery. De Bull Island Brewery: een triple Belgium Style, IPA’s en een mooie Pilsener. De brouwer doet het al 17 jaar en heeft een jaar in België doorgebracht. Hij houdt ook erg van de Westmalle Triple en de Dilerium Tremens.

Langley is hier dichtbij. Niet alleen het hoofdkwartier van de CIA, maar ook de plek waar de lucht- en ruimtevaart is begonnen. Er is een groot museum: NASA Air and Space Center, met spaceshuttles, vliegtuigen en uitleg over vliegen en ruimtevaart. Een gepensioneerde vliegtuigbouwer leidt me rond terwijl Rommy een 3D-film bekijkt. Het Fokker-gevoel komt weer boven.

Een korte oversteek naar Portsmouth, langs de aangemeerde oorlogsschepen en de containerschepen. De free citydock is een klein haventje, dat al vol ligt met boten, die naar het Zuiden gaan. Ik maak bij iedere boot een praatje, moet ook gebeuren... Op de heenweg gingen we naar de Commodore, het gerestaureerde filmtheater waar je kan dineren en film kijken. Alleen ... ze draaien slechte films. De vorige keer Dunkirk, vreselijk! en nu Thank you for your services, dat ook maar een 6,5 IMDb  rating krijgt. We blijven aan boord en ik maak tortillas met maiskolven. En nu liggen we voor het Legend Brewery Depot. Geen brouwerij, maar ze hebben bieren van andere lokale brouwerijen.

We hebben de Chesapeake Bay verlaten en morgen gaan we naar het Great Dismal Swamp Canal, het begin van de Intra Coastal Waterway (aiceedobbeljoe). Het kanaal was een jaar dicht en ging 2 dagen geleden weer open. Het schijnt prachtig te zijn.

Om 9 uur gaan we met 12 zeilboten onder de Gilmerton hefbrug door. Wij zijn de enige boot, die daarna meteen stuurboord uit gaat richting Dismal Swamp Canal. Het water is glad en spiegelt de bomen in herfstkleuren. Inderdaad prachtig. Veel eendekroos. We moeten een uur wachten bij de sluis, er is verderop een kraan over een leiding gevallen, no power. De sluiswachter neemt de lijnen aan en vertelt wat er gaat gebeuren. Meerdere boten zijn voor het eerst in een sluis. Ik laat de motor lopen omdat de Amerikanen dat ook doen. Bij het uitvaren klinkt de motor hol: geen koelwater. We draaien om en bereiken zonder koeling een steigertje. Wat slangen loshalen en de verstopping localiseren kost een half uur. Het zit bij de afsluiter. Als we alles hebben teruggemonteerd, besluiten we hier te overnachten.

Later komt een mooie motorboot naast ons liggen. Het zijn Dick en Phillis en ze hebben 4 jaar in ‘s Hertogenbosch gewoond (ze spreken het correct uit). Hij werkte voor Carterpillar. Ze laten ons de boot zien en we drinken een Stella Artois op hun achterdek. Ze hebben ook in Zwitserland en Denemarken gewoond. Dick is in ‘s Hertogenbosch aan zijn apendix geopereerd, ze zijn zeer lovend over ons gezondheidstelsel en fel tegen de pogingen van Trump om het beetje gezondheidszorg wat hier is af te breken. Als je hier niet rijk bent, brengt de ambulance je naar een ziekenhuis waar je dood gaat.

We verbazen ons langzamerhand niet meer over alle Dutch connections. De helft van de mensen die we spreken heeft een vriend of familielid in Nederland. Of ze zijn er geweest. Als militair gelegerd in Duitsland of voor een Amerikaans bedrijf. Of jong als backpacker, of oud met een cruiseschip.

Wat een rottig kanaal. A dismal canal. Na 3 nMijl is de koelwaterinlaat al 3 keer verstopt geweest en het kanaal is 18 nMijl lang. Een Canadese Westerly vaart samen met ons terug, telkens stoppend omdat de motor oververhit raakt. Het ontstoppen van de inlaat gaat steeds geroutineerder, maar we nemen toch de andere route. Het kost een extra dag, maar wat is een dag op 2 ½ jaar varen?

We leggen tenslotte aan in Great Bridge. Op de heenreis waren hier de foodtrucks. We liggen naast de 2 Canadezen van Cambridge.