Portsmouth en Norfolk

We liggen aan de gemeentesteiger van Great Bridge. Er is een wandelpad in het bos. We lopen er een uur. Op de pakeerplaats bij de steiger verschijnen food trucks, het is vandaag de Food Truck Hump Day. We wilden uit eten, nou kan dat 20 meter van de boot. Er zijn standjes van het gebied, van de natuur, van de bibliotheek en een Bluegrass bandje. De brandweer toont drie grote glimmende wagens. En acht foodtrucks: hamburgers, gyros, pizza’s, crabcakes, jumbalaya. We raken in gesprek met de mannen van de Historic Society. De ene man vertelt over zijn bezoek aan het huis van de Duitse keizer in Doorn. Hij kent het Wilhelmus, we zingen tot vaderland getrouwe, dan moeten we stoppen van Rommy. Veel verder was ik ook niet gekomen. Mensen komen langs bij de boot, we vertellen over onze reis en laten de kinderen van de fotografe de boot van binnen zien. De foto die ze van ons maakt staat op facebook: @ColleenHPhotography.

Gesprekken gaan veelal volgens hetzelfde patroon: we vragen wat, we praten wat, ze horen ons accent, vragen waar we vandaan komen, zeilboot uit Nederland, toch niet..... ja overgestoken, just the two of you? how long did it take you? Daarna proberen we weer over andere dingen te praten en dat lukt meestal wonderwel. De Amerikanen, die we spreken zijn openhartig. En dan vragen ze, wat wij nou van die man vinden. We reageren daarop ontwijkend, maar als ze aandringen geven we onze mening. En die wordt dan met instemming begroet.

Na de brug van Great Bridge volgt een sluis. Er zijn oude mannen in zwemvesten met een pikhaak, die je touwen aannemen. Daarna zijn de oevers steeds meer bebouwd. Als we Norfolk/Portsmouth naderen wordt het beeld Rotterdamser, grote schepen, scheepswerven, hoge bruggen, graansilo’s, losinstallaties. En tenslotte grote marine terreinen met de grijze oorlogsschepen. Norfolk is de grootste marinehaven van de wereld. We ankeren op de rivier voor het Marine Hospitaal en een kade met historische woonhuizen. Aan de overkant Norfolk met een groot Maritiem Museum en het Battleship Wisconsin. Even wat anders na 4 dagen eindeloze natuur.

De kunsthal van Portsmouth vertoont prachtige zwart-wit foto’s van havenarbeiders (hardhats) en een tentoonstelling over Portsmouth in de Eerste Wereldoorlog (1917-1918). Op de voorpagina van een tentoongestelde krant: Holland Worries. De Engelsen willen de Duitse keizer berechten. Weer die keizer.

Er is hier taoistisch tai chi klas.  Ik heb vanuit Beaufort contact gelegd. Ze geven me instructies hoe te rijden, welke tunnel, welke afslag, waar te parkeren. Ze kunnen zich niet voorstellen, dat iemand niet met de auto komt. Een taxi blijkt ongeveer $ 40,00 te kosten, dan maar geen tai chi. Helaas.  Niet alleen vanwege de tai chi, maar vanwege het ontmoeten van aardige mensen.

Met de veerboot naar de overkant, een veerboot met een nep schoepenrad aan de achterkant en nep schoorstenen. Het Chrysler Museum is net zoiets als Boymans met oude en nieuwe kunst. Kleine afdelingen met goede collecties. Verrassend is de afdeling glas.

Via de historisch Free Mason wijk lopen we naar het Naval Museum met het battleship Wisconsin. Het is groot en uitgebreid. De Wisconsin is een prachtig schip, je kunt er doorheen lopen: hutten, pantry’s, hospitaal, keuken, radiokamer, kapel, kanonnen. Vanaf het achterdek zien we de Annalena rustig voor anker aan de overkant.

Terug in Norfolk beginnen we richting supermarkt te lopen. We maken een praatje op de stoep en worden met de auto gebracht. De man importeerde koekjes uit Europa en had in Heidelberg gewoond. Was met een Duitse vrouw getrouwd, maar die hield niet van Amerika en ook niet meer van hem. Ze belt hem nog wel om raad.

Er vaart een vliegdekschip voorbij. Wat zijn we klein.

We gaan op zondag varen, hier het zeegat uit en 2 dagen doorvaren. Vandaag zaterdag gaan we eerst naar een fleemarket en dan naar de bioscoop. Het Commodore Theatre, gebouwd in 1945, 12 jaar leeggestaan en toen zorgvuldig gerestaureerd. Tapijten, lampen en muurschilderingen, het is prachtig. De zaal is ingericht met de stoelen rond tafeltjes. Op het tafeltje staat een telefoon. Draai een nul en je bestelt bij de keuken. We namen Chef Salad en een Red Irish Ale. De film? Dunkirk, een ontzettend slechte film. Het leek wel een Nederlandse film, rammelend verhaal, slecht acteren, slechte effecten. Don’t go there!

Morgen weer varen, je hoort nog van ons.

Feyenoord pakt de JCschaal, zat er dik in.