Bristol, Newport, Mystic en Essex.

Bristol Harbour is het meest noordelijke punt van onze Amerika reis. Het is de plaats waar de gebroeders Herreshoff zijn geboren en hebben gewerkt. Voor de landrotten: zij bouwden de prachtige houten jachten met grote zeilen van de kalenders. De ene broer had maar één oog en daar stak hij per ongeluk een stok in. Blind leidde hij het bedrijf en zijn broer ontwierp de boten. Eerst motorboten, later jachten voor de miljonairs uit New York, zoals VanderBilt.

Bristol is tot onze verrassing mooi. Veel huizen uit de Engelse tijd. We doen vooral praktische dingen: kapper, propaanfles omruilen, boodschappen, laundry en liquor store. Block Island was erg duur, dus we hadden onze voorraden niet aangevuld.

We hebben een mooring genomen en dat geeft gratis vervoer naar de wal, met de launch-boat van Mike. Bij elke overtocht vertelt hij iets over de stad. Bij de gemeentelijke havenmeester doen we de was en vragen naar propaangas en supermarkt. Eén van de havenmeesters brengt ons er heen met de pickup van de Havendienst. Het is weer eens ver buiten het centrum.

Het Herreshoff Museum is een hal volgestouwd met prachtige boten en alles over de America Cup.

Een korte trip naar Newport, daar eerst tanken en dan ankeren in de haven. Er is een hoekje waar je 14 dagen mag ankeren, verder honderden moorings. Veel mooie zeilboten, klassieke schoeners en grote wedstrijdjachten. Er is een speciale haven voor de grote wedstrijdboten. ’s Nachts zie je de rode toplichten van de 30 m hoge masten. Het fort bij de ingang van de haven is de plek van het Newport Jazz Festival.

Newport is een druk stadje. Mansions als Engelse paleizen, grote pakhuizen, oude winkelpanden, landhuizen, parken en houten kerken uit de 18^e eeuw. Het is weer een geschiedenisboek.

Dit is het Mekka van de zeilsport, het Medenblik van Amerika. Overal zeilsport. In de winkelstraat vol met toeristen schuiven de Porsches en Audi’s achter elkaar aan. En wat opvalt: de meeste mensen zijn slank. Tot dusver was het opvallend een paar slanke mensen te zien lopen, hier is het omgekeerd, de dikken zijn een uitzondering. Hier zie je rijke slanke witte mensen.

Als we het anker ophalen, komt een Amerikaan in een rubberboot een praatje maken. Hij heeft een stalen zeilboot van de ontwerper Frans Maas. Maas ontwierp veel voor Ted Hood, hier in Newport. Tussendoor maakte hij dat bootje: Amerikaanse stijl, met lang overhangende spiegel. We hebben het over het recente ongeluk waarbij Frans en zijn kleinzoon verdronken. Afgebroken kiel. Frans was 80, mooie dood, maar het is erg voor zijn kleinzoon.

Dan gaan we voor het eerst zuidwaarts, dat wil zeggen: vooral westwaarts, want de kust loopt hier west-oost. Tegen wind en stroom varen we 8 uur en ankeren in de baai van Stonington. Weer een historisch stadje. Maar we komen voor Mystic, 5 km verderop. Het Mystic Seaport Museum is het grootste maritiem museum van de US. Een houten walvisvaarder, een vikingschip, een brigantijn en heel veel klassieke jachten. Langs de haven een openluchtmuseum met alles: lijnbaan, rigger, grocery, kuiperij, smid, walvisvaart, reddingswezen, instrumenten en een planetarium. Op de scheepswerf is men de Mayflower 2 aan het restaureren. Je kan rondlopen door de werkplaatsen. Het planetarium is vandaag gericht op de eclips. Om 14.30 uur is er een 70 % zonsverduistering. Er zijn speciale kijkapparaten, maar je kan van iedereen even een bril lenen. Naast me hoor ik Nederlands: Ton Dubbeldam met zijn gezin. Hij is een kunstschilder uit Groningen, die in Watchhill, een dorp in de buurt, exposeert. Maakt mooie dingen. Vermoeid keren met de ubertaxi huiswaarts.

Maar Mystic heeft nog iets speciaals: het Art Museum. De volgende dag is dat onze bestemming met de uber-taxi. Prachtige  tentoonstelling van regionale schilders en een zaal gewijd aan Brackmann, ook uit de buurt. Brackmann werd beroemd met zijn portretten van de Lindbergs. We lopen 3 mijl naar de supermarkt. Op een bankje bij een kruispunt praten we met een vrouw, die haar demente moeder in een rolstoel naar het verkeer laat kijken. Verderop is nog een geweldige thriftshop. We kopen een stapel dvds en een roman over Chesapeake Bay.

De uber-chaufeur van de terug tocht is van Pools Joodse afkomst, we praten over Auswitzsch. Zijn moeder heeft veel familieleden gehad die daar zijn vermoord. De grootvader van de chauffeur van de heenreis kwam uit Zuid-Duitsland. Hij wil het dorp van zijn grootvader opzoeken als zijn stiefdochter is afgestudeerd. Elke uber-chauffeur verteld zijn of haar eigen verhaal over voorouders in Europa.

De vrouw met de demente moeder zei ons dat Essex zo’n mooi stadje was en de gids noemt het: the best small town of America. We hebben toch geen duidelijke pannen (volgende week New York) dus het lijkt ons wel wat. In verband met de stroom staan we om 6 uur op, vertrekken om 6.30 uur en varen om 12 uur de Connecticut River op, want daar ligt Essex. Rommy heeft gisteren een T-shirt gescoord met de tekst: A womans place is at the helm. Dat moet op de foto.

Nou, Essex is mooi, de oude huizen staan op de heuvels langs de rivier. Het River Museum heeft een replica van de Onrust, het bootje (44ft) waaarmee  Adriaen Block de Connecticut River opvoer. Met Amsterdamse vlag. Verder alle kaarten die Block hier heeft gemaakt en een replica van de eerste onderzeeboot, handaandrijving en één bom om onder vijandelijke schepen te plaatsen. Morgen gaan we vroeg verder de Long Island Sound op.