2 weken Beaufort North Carolina

Op het pleintje naast de kerk zit een man op een bankje, met naast hem een stapel gekleurde hoolahoops. Are you an hoolahoop artist? vraag ik hem. Nee, die zijn voor de kinderen, die hebben een dag van de kerk met een diner. Dat is een Baptisten kerk, zeg ik. Yes, I am from Maine, zegt de man ter verklaring. I am from Holland, zeg ik. Ja, dat hoorde ik, van het accent, zegt hij. Oh, you have been in Holland? No. My sister has…..

Op weg naar de Piggly Wiggle (the Pig), de supermarkt, zien we een man met een grijpertje de rommel van de straat halen. Doen de bewoners om de beurt, vertelt hij. Of wij van de Nederlandse boot zijn, vraagt hij daarna out of the blue. Hij is één van de dockmasters van de CityMarina. Op de terugweg moeten we naar zijn huis komen, dan brengt hij ons terug naar de haven….

Naast de steiger van de familie van Marie Claire  is een openbare steiger en aan de volgende steiger ligt een houten schoener. Een klassieke boot met rechte spiegels, de Amerikaanse versie van de Engelse Thames barges. We worden uitgenodigd de boot te bezichtigen. Dayton en Ingrid varen al 20  jaar op de Intra Coastal en willen ons graag met de kaart erbij de mooie plekken vertellen. Waar te ankeren en welke inlet te nemen, waar het gevaarlijk kan stromen.  Maar ons eerste gesprek gaat over (natuurlijk) Trump, marathon lopen, toneel, wapenbezit en (uiteraard) zeilboten.

Ze vertellen lelijke dingen over Trump: hij heeft tot nu toe 4700 rechtzaken aangespannen. Hij zet zijn zin altijd door met veel juridisch geweld. De New York Times meldt, dat hij de laatste 3 maanden $700.000 aan advocaten heeft besteed.

Heeft iedereen het lovende artikel in de NYT over Rotterdam en het water gelezen? Staat nog op hun site. 

De volgende dag noemt Dayton ons elke ankerplek, elk mooi stadje, elke gevaarlijke plek. Hij is lyrisch over Baltimore. Hij geeft namen van boatyards (hij had zelf 30 jaar een boatyard  bij Baltimore), namen van mensen. It is a fishrestaurant, put your dinghy there, tell them you know me, they are so nice… If you have a problem, call me, I know every boatyard and every marine store… Hij is 82 en vindt mij een jonkie.

Dit is verreweg de beste informatie, die we ooit onderweg hebben gekregen. Acht bladzijden aantekeningen.

Hamish neemt ons mee naar het fort Macon aan de zee. Het is een vijfhoekige wal met kanonnen, men heeft veel moeite genomen met de tentoonstelling van de historie en de natuur rondom. De Confederatie moest zich na 560 treffers overgeven. In het weekend was er een enactment, 6000 mensen zijn komen kijken. Wij horen om 16 uur het kanon. We borrelen en dineren bij Hamish en Dorothy. Hij is Schot, slechts 5 jaar hier. Zij is van een heel oude aristocratische familie. Het was een genoeglijke avond. In het donker vinden we de Annalena terug op de rivier.

Het gedoe met de boordcomputer neemt geen einde. Opsturen naar Taiwan want er zit 2 jaar garantie op. Nee, toen wij hem kochten zat er 1 jaar garantie op en dat jaar is voorbij. Nu lijkt het, dat het moederbord ook los te kopen is in de USA. We zouden vandaag (donderdag) vertrekken, maar nu wachten we dit nog even af. James, de computer guy gaat het board bestellen en monteren. We blijven nog maar een paar dagen. Nog een keer naar de tai chi klas.

De rondvaartboten hebben ons in hun tekst opgenomen. Aan de straat proberen ze mensen mee te krijgen voor een boottocht. Eén vent weet het al: geen boottocht voor ons, een treintocht, een bustocht, een wandeltocht, whatever, maar geen boottocht. En Hamish heeft ons gisteren weer een rondrit gegeven op weg naar een mooie dure supermarkt. We hebben hem een fles Ketel 1 gekocht.

Het moederbord is onderweg. Nu maar kijken hoelang Fedex er over doet, van Vermont naar North Carolina. Begin volgende week varen we weer. Zolang hebben we hier vakantie. Wandelen op het paarden eiland, wandelen langs de historische huizen, een IPA en een Flat Tire bij Queen Annes Revenge, een gesprek met mensen op straat, farmers market op zaterdag, free concert in the park op donderdag, film in het museum op dinsdag. Zo gaat het zijn gangetje. We eten nog een keer met Hamish, Dorothy en Terri in een goed restaurant aan de waterkant.

De film in het Maritiem Museum gaat over: Lincolns Secret weapon, the USS Monitor. Ontworpen door de Zweed Ericson, die ook de scheepsschroef uitvond. Het eerste stalen oorlogsschip. (Ik maak een foto van een model in de boekwinkel). Hier voor de monding gezonken. Het gevecht met het stalen schip van de Zuidelijken eindigde onbeslist, de granaten ketsten allemaal af op de stalen rompen. Daarna konden de Noordelijken hun blokkade van de zuidelijke havens handhaven en begon de opmars van de Union. Hamish en Dorothy zijn er ook en we later eten we bij hun thuis grieks van No Name Pizza.

Woensdag om 16 uur belt James: de computer is klaar. Ik vraag Hamish of hij me naar Morehead City kon brengen, met de taxi kost dat een kapitaal. Nu komt Hamish het liefst in zijn rode sportscar, waar slechts 2 personen in kunnen (liggen). Nu komt hij met de witte Subaru een 5 persoons gezinsauto. Als hij de computer van 10 x 15 cm ziet moet hij lachen: hij dacht we gaan een computer ophalen, ik neem de grote auto met de kofferbak.

Ik typ dit nu op de nieuwe computer. We kunnen morgen vertrekken. Als we onderweg langs een gsm-antenne varen post ik deze blog.

Het was een mooie tijd in Beaufort. We zijn vast van plan hier in november terug te komen. Op naar Oriental, een stadje met een gratis streiger. En dat hoef je een Nederlander of een Scotsman niet twqee keer te zeggen.