Maar maandag versturen ze de juiste schijf. Van de computer hebben we geen informatie (nog eens bellen naar de PCdoctors).
Met de werkende lier gaan we volgende week uitvaren, kaarten hebben we ook op de tablet en het bepalen van aanvaringskoersen kunnen we ook over het compas. Dat hebben we geleerd van Henk op de zeevaartschool.
Deze dag zijn we eerst iets leuks gaan doen. Naar het Chrysler Museum (hier 10 minuten lopen vandaan) . Er was een mooie tentoonstelling met het werk van Escher. Loop je toch even trots te wezen als Nederlander. Ben je de enige die de teksten op de werken kan lezen. We waren verrast door zijn vroege werk in Italie.
De verdere collectie is zeer gevarieerd: Afrikaans, Maya, van Dongen, Warhol, Calder, Duitse expressionisten, veel glaskunst en een mooie kleine Hopper. Er was veel te zien en veel te genieten. En we hebben speciaal gekeken naar de bloemstukken, die Greta had gemaakt.
Terug uit het museum de wijken Ghent en Freemason doorkruist. Wat een pracht, wat een rijkdom. Victoriaans gemend met nieuwbouw, perfect ingepaste nieuwbouw. Kleine parkjes met joggers en hond uitlatende bewoners, die graag een praatje maken.
Ik was in een superdure supergezonde supermarkt voor een potje koriander. Met allemaal superslanke vrouwen, onwerkelijk voor Amerika. De koriander was voor de Indische gehaktballetjes met pindasaus voor bij de bewoners borrel, die nu wel door ging. Was heel gezellig.
We lopen naar het ziekenhuis, de route die Rommy altijd nam. Op het bankje naast de ingang zit ik mijn tranen te bedwingen, als er een man naar buiten komt met het rode hartvormige kussen onder zijn arm. Zo één heb ik ook, vorig jaar geholpen. Hij kijkt me aan en zegt: dat geeft hoop. Hij stapt in de auto zoals we dat op de Rehab hebben geoefend. Als hij wegrijdt steken we onze duim naar elkaar op. Zelfde meegemaakt, schept een band. Ik hoop dat het goed met hem zal gaan.
Het kussen moest je bij hoesten en bij opstaan uit een stoel tegen je borst klemmen, om de wond van de operatie te ontzien. Mijn kussen ligt thuis op de bank.
Op de Rehab hadden ze een halve volkswagen waar je voor en achter instappen moest oefenen. Ze hadden ook een keukentje waar ze balletjes verstopten in de kastjes, die moest je dan terugvinden.
De computer bezorgt ons slapeloze nachten. Letterlijk en figuurlijk, ik weet niet wat wat wat is, maar goed we liggen wakker. Vandaag gaan we naar de PCDoctors om een ultimatum te stellen. De computer moet het gegarandeerd doen, anders moet hij terug en willen we een refund. Maar hij doet het nu prima zegt Roger op zijn allercharmants, Nou dan willen we een reserve apparaat. We krijgen een nieuwe muis en een kleine computer van hem gratis. We gaan nog niet opgelucht de deur uit. Een muis, die een klant was vergeten en een oude computer die nergens voor dient. Roger kan customers handelen, zoals alleen Amerikanen dat kunnen.
We gaan nog langs Lowe (soort Praxis) voor een nieuwe gas reducer. en een zaklantaarn. Bij West Marine hebben ze weer niks. Bij de Lidle hebben ze broodjes, die we op een bankje bij de bushalte opeten. Een ongekend gezicht, twee oude blanken die rondlopen tussen de shopping centers en op de bus zitten te wachten.
We hebben weer aardig wat doorgestreept.
Dit blog is voor Door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten