Tim

De eerste keer dat ik met Tim praat was op Curacao. We wandelen met de groep naar het strand. Ik maak luidkeels grappen over Trump. Plotseling komt Tim naast me lopen en zegt: I voted for Trump and I agree with him on every point. Dan zegt hij: Trump made me rich. Ik ben even sprakeloos, besef dat een discussie nergens toe zal leiden en mompel iets van: it is a democracy, you can vote what you want. We veranderen van onderwerp en hebben er het later nooit meer over.

Tim en Ronda organiseren in Santa Martha een inzameling van lesmateriaal en speelgoed voor een weeshuis. Ze houden Mexican Domino middagen op de Q4 en Ronda doet elke ochtend noodling met een groep dames. Noodles zijn schuimrubberen slangen om boven water te blijven. Ze komen een keer bij ons een borrel drinken en Ronda brengt zelfgemaakte ceviche. Later bij hen aan boord van de grote catamaran hebben we met zijn vieren een plezierig gesprek over onze kinderen, zeilboten en motoren. Ze willen zich ergens in de Cariben vestigen en vragen wat wij het beste land vinden.

Tim was een gedreven en succesvolle ondernemer. Op een zeker moment heeft hij er een punt achter gezet, de motorzaken aan de franchisehouders gegeven en de Q4 gekocht. Q4 staat voor het vierde kwart van hun leven. Hij genoot van elk moment, had belangstelling en tijd voor iedereen. Overgewicht, hoge bloeddruk, diabetes, slordig met zijn medicijnen en altijd zin een maaltijd.

Toen ik in het blog schreef over onze visite op de Q4, schreef ik: hij is een aanhanger van die president én ontzettend aardig en genereus. Ik vond, dat het tussenvoegsel maar afbreuk aan hem zou doen. Nu wil ik dat over die president liever weglaten.

Na de vreselijke momenten, dat Ronda niemand kon bereiken komt een ongekende hulpactie op gang. Twee dokters, twee paramedics en een brandweerman helpen ter plaatse. Er worden koffers met zuurstofflessen gebracht. Er komt een defibrilator. Injectienaalden. De mensen op de omringende boten proberen via relays de kustwacht te bereiken. Even lijkt het erop dat die een boot of helicopter sturen, maar dan zeggen ze dat ze morgen zullen komen. Na 1 ½ uur wordt het reanimeren gestopt, Ronda heeft het op schrift, dat Tim het zo gewenst heeft.

Het duurt nog 4 uur tot de hulpboot komt, men kan het niet eens worden onder wiens jurisdictie de ankerplaats van de Q4 valt. Twee Armada soldaten en drie Guna bemanningsleden halen het lichaam van boord. Dat wil zeggen, de soldaten doen niks en de drie kleine Guna-mannetjes hebben de grootste moeite met het grote zware lichaam van Tim. Als ze wegvaren doen ze een gebloemd tafelzeil over het lichaam. Tim zou het prachtig hebben gevonden.

Op elke VHF en SSB radio zit een noodknop. Die geeft je positie en de aard van je distress door. In alle boten begint een alarm te loeien, maar niet bij de kustwacht van Panama. Hier ben je op elkaar aangewezen. Doordat de Q4 op een drukke ankerplaats lag was de hulpverlening voorbeeldig. Maar mocht niet baten.

Ronda vertelt het verhaal telkens opnieuw en we luisteren geduldig. We huilen, maar we lachen ook als iemand grappige herinneringen ophaalt. De mannen hebben ondertussen overlegd en komen met het voorstel om Ronda met de Q4 naar Shelter Bay, een haven bij het Panamakanaal, te brengen. Daar heeft ze alle faciliteiten. Steve van de Wanderlust en Rommy van de Annalena varen de boot met Ronda in 1 nacht over. Twee boten varen mee. Goed plan. Het is 80 nMijl, ze zijn er in de ochtend en gaan de volgende dag met één van de volgboten weer terug. Als de Q4 de ankerplaats verlaat blazen de achterblijvende boten op hun scheepshoorn. Op het achterdek zwaait en huilt Ronda aan de schouder van Rommy.

Ik blijf alleen achter. De groep heeft meteen een Happy Hour op het eilandje, maar ik ben niet in de stemming. Iemands overlijden grijpt me altijd aan.

Het contact van Ronda met de feestgangers op het strand kwam tot stand door een voorbijvarend Panamees bootje. De christelijke mensen van BeBe noemen het bootje god sent. Is de hartaanval van Tim ook god sent?