Weer 3-0

Holleeder had vast een betere scooter. De mijne is Chinese troep. Ik ben 3 keer terug geweest bij de man met 1 gele voortand: wilde niet starten, slappe achterband en nu weer één die pas na 20 keer start. Maar wel zuinig: de meter blijft steeds op Full staan. Hij zou nieuwe scooters krijgen en me dan één brengen. Maar beter naar een goede verhuurder grgaan, ook al heeft die niet model Holleeder. De foto is met een andere scooter met de boot op de achtergrond.

De VIP duikschool van Rommy is super. Ze heeft in haar eentje les van Mareike en ze vliegen door de stof, die Mareike grondig Duits stap voor stap afwerkt.

En ik rij op mijn kwakkelende scooters rond, bezoek plekjes, culturele markten,  doe boodschappen en zit om half 10 bij El Mundo tussen veel arrogante Amsterdammers naar Ajax-Feyenoord te kijken. Eén ding is in ieder geval géén reden om terug te gaan naar Rotterdam.

Bij de Warehouse (Jumbo) hebben ze pakken met bier van de Molen voor de halve prijs. De Molen stond no 6 genoteerd voor Beste Bier ter Wereld. Ook weer overdreven, maar het is goed bier. Met 2 pakken tussen mijn benen tracht ik dan de scooter weer te starten. Ik haal elke dag 2 pakken, na een week is het vak leeg. Gelukkig zijn hier weinig bierliefhebbers.

Men drinkt hier vlak licht bier uit heldere flesjes. Alsof de fabrikant ook wel weet, dat je zulke rotsooi niet tegen het zonlicht hoeft te beschermen. Marketing Corona troep. De bar van de haven heeft speciaal voor mij wat Guinness in de koeling liggen. Anders kom ik er niet meer. Je bent snob of je bent het niet.

Dan komt een Amerikaanse ons waarschuwen, dat een andere Amerikaan de volgende ochtend om 6 uur vertrekt van zijn mooring. Ik ga er heen. De Exodus uit Newport zit in de eerste SuzieTwo Rally groep en moet naar Curacao voor technische dingen. Om 6.30 uur liggen we aan de één na laatste mooring, nog dicht bij de Marina, zonder muggen, schoon water, omgeven door duikers en snorkelaars. De dinghydock van Karel is verderop en ik kan de scooter in de marina parkeren. Nu nog een WIFI-code van de marina hacken en we zijn helemaal tevreden.

Er zijn ongevbeer 20 moorings voor Kralendijke. Een aantal Amerikanen is naar huis gevlogen, een aantal Nederlanders werkt op Bonaire en leeft op de boot en een paar moorings zijn door commerciele duikersboten in beslag genoemen. Dus het is knokken om de overgebleven moorings. Vandaag zijn al 3 keer mensen langs gekomen om te vragen wanneer we vertrekken. We hebben geluk gehad met de hulp van de Amerikanen. Zoals zo vaak...

Ik doe dit blog er alvast uit, zolang ik nog op de WIFI van de haven zit.

We hebben al geen toegang meer, dus het gaat er niet uit.

Maakt ook niet uit, we liggen hier nog weken.

Bonaire is een raar geval. Het dorp is voor de cruiseschepen, mooi gekleurde, goed onderhouden souvenierwinkels. Het eiland is verder kaal met veel cactussen. De schoonheid zit onder water, meer dan honderd plekken om te duiken. Men spreekt Nedrlands en alles is netjes. Er is  een AH, een Jumbo en een ALDI. Niet erg Caribisch. Maar onder de oppervlakte is er criminaliteit, verslaving en corruptie. En de wegen worden niet gerepareerd. 's Avonds rijden we niet op de scooter vanwege de gaten in de weg en de dronken en stonede  bestuurders. Dus toch wel erg Caribisch. Caribisch met een Nederlands verfje. Flexa.

Elke dag een tochtje, snorkelen en ergens heen. Zoals naar de Donkey Sanctuary, een soort zeehondenopvang voor ezels. 700 ezels, allemaal lief en aardig. Als ze denken, dat je wortels bij je hebt komen ze met 20 om je heen staan. Maar ze denken ook, dat je telefoon een wortel is, slim zijn ze niet. Was leuk.

Op zaterdagmorgen staat er een groepje mensen aan de waterkant, de meesten hebben witte gewaden aan. Ze staan in een kringetje naar een grote man in een wit Tshirt te luisteren. Hij leest voor uit een boek. En dan gaat het gebeuren: 2 meisjes en een vrouw worden gedoopt. Nadat ze in de zee zijn ondergedompeld klappen de anderen. Ik heb de neiging mee te klappen, het is een prachtig eeuwenoud ritueel. Ik zou er heen kunnen gaan om ook gedoopt te worden. Mijn vader was ouderling in de Hervormde Kerk en kreeg ruzie met de dominee omdat hij mij niet wilde aten dopen. Dat moet die jongen later zelf beslissen, waren zijn woorden. Ik ben trots op hem. 

We gaan op visite bij Bruno en Christine. Ze zittten met een grote catamaran de Cocktail2  in onze rally-groep. Ze reisden veel in Midden Amerika. Het gesprek gaat in het Frans en Spaans. Vermoeiend. Aardige mensen met humor. En de cocktails van Christine zijn bijonder. Ook zien we Jeff en Di. ZIj deden 5 jaar geleden met de eerste rally mee. Na de rally verbleven ze een seizoen in Hunduras, Belize en Mexico. Bij de oversteek van Cuba naar Key West verloren ze de mast en werden gered. De boot van de kustwacht trok hun boot verder uit elkaar en de verzekering verklaarde de boot total loss. In Grenada kochten ze voor weinig geld een grote Bavaria en omdat zo dicht bij Curacao zaten besloten ze nog een keer met de Suzie2 rally mee te gaan. 

We vragen de eigenaar van de havenbar of we op zijn schoolbord met pizza’s een verjaardagsgroet voor Lynn mogen schrijven en daar een foto van maken. Voor we het weten heeft het barmeisje het hele bord schoon gesponst. We poseren met z’n vieren bij het bord. Op de achtergrond maakt een man het zwembad schoon.

De